Içimin yangını sönmüyor.

D

dagdayanirinsandayanamaz

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
5 Ağustos 2024
68
-3
Merhaba,
Ben bir süre önce eşim tarafından aldatıldığımı öğrendim. Aksiyon alamadım o benim bildiğimi öğrenmiş. Bana çekişmeli dava açtı. Iftiralar attı.
Tazminat istedi. Bende avukat tutup geçen hafta karşı dava açtım. Kanıt vs var. Tazminat, nafaka istedim. Beni hiç aramadı. Sormadı. İçim yana yana geçen hafta dava açtım. Sanırim eylülde mahkemeler açılıyor. Ön duruşma olacak.
Terapiye başladım daha yardımı olmadı habire ağlıyorum doktorun karşısında.İçimde bir yangın var. 45 yasındayım. Çocuğum artık olmaz..evlenemem de. Bir başıma yapayalnız kaldım. Evim yuvam yıkıldı. Her gün f.book'tan özlü söz paylaşıyorum. Umrunda bile değil. Silmiş beni. Beni kağıt mendil gibi attı. Hem aldattı hem terk etti. Her gün sabahlara kadar ağlıyorum. İşe şiş gözlerle gidiyorum. Alışamadım onsuzluğa. Çabalamadı bile. Mendil gibi attı çekti gitti 5 yıldır evliydim hazmedemiyorum.. Böyle giderse hasta olacağım. Bana bir yol gösterin.
 
Seni cok iyi anliyorum. Insani en acitan sey yasamak zorunda olmak. Canin yanicak icin aciycak herseyden nefes almaktan bile nefret ediceksin. Ama geçicek. Buda biticek. Kac yasinda olursak olalim hayat sillesini vura vura ogreticek bize ayakta kalmayi . Her kapanan kapinin ardinda yeni bir kapi acilacak. Sen dik dur unutma..
 
İlk anda neden dava açmadınız kanıtlarla varken ama illaki dava sizin lehinize olacaktır diye ümit ediyorum kanıtların olması sebebiyle.
Bundan sonra çocuk ve evlilik durumları için dediğinize şöyle katılmıyorum.
Bilmiyorum bu haftaiçindeki genel olarak başlıkları,konuları okudunuz mu gebeyken, yada çocuk doğduktan sonraki aldatmalar o kadar fazla ki sizin çocuğunuzun bu süreçte olmamış olmasına ne yalan söyleyim olumlu yorumladım.
Diğer durum olsa daha zor gibi geliyor bana.amacım dert yarıştırmak değil ama bu haftaki aldatılma konuları malesef bende bu yorumu yapmama neden oluyor.
 
Teşekkür ederim. Ben özür beklerken Beni kağıt mendil gibi attı. Çevrem seni sevmemiş diyor. Yoksa kapında köle olurdu diyor. Çok mutsuzum niye doğdum bunları yaşıyorum diye isyan ediyorum. Ne laflarını çektim. Hep fedakarlık yaptım. Bunları hak etmedim.
 
Bu hayat etme bulma dunyasi. Yarina kalir ama yanina kalmaz.
 
Kıyamadım evliligime. Ondan açmadım. Açamadım daha doğrusu. Bildiğimi anlayıp gelip özür bile dilemedi. Gizli gizli dava açmış. Dava açınca haber verdi. Yaşım ileri. Benim yaş grubumun hep çocuğu var. Bende yok evlilik de zor. Çok mutsuzum sürekli ağlıyorum. Buradaki konuları bende okuyorum. Çok üzücü. Ama şöyle günün sonunda anne olacaklar. Belki bana o bile nasip olmayacak.tabi ki keşke yasamasalardi o ayrı.
 
Less-is-More .!.:
Mutlu olmak ve hayata devam edebilmek için sizi sevmeyen birine muhtaç değilsiniz. Kendi değerinizin farkına varın lütfen.
Genişletmek için tıkla...
Haklısınız bunu teoride biliyorum ama uygulayamiyorum. Kolum kanadım kırılmış gibi. Hayattan zevk almıyorum. Terapist yas süreci yaşıyorsun dedi.
 
Ne kadar arsız bir insanmış kurtulmuşsunuz açıkçası,yaşadığınız durumu, stresi anlamam zor ; sadece yaşadığınız acıyı tahmin edebiliyorum. Ama hayat bu gün doğmadan neler doğar.
Karamsar olmayın, sizi seven insanlarla vakit geçirmeye çalışın, kafanızı dağıtacak etkinlik, kurs benzeri bir şeye kayıt olun derim.
Annelik konusuyla ilgili bir şey diyemem, kader diyebiliyorum. Belkide böyle olması gerekirdi.
Terapi almanıza sevindim, bırakmayın lütfen..
Ve o evliliğine kıymış bunu düşünün lütfen sadece acıyın o kişiye ve zamanla o hissi de bitirin inşaAllah.
 
demek ki şuanda beraber olduğu kadını istiyor seni üzmek istemem acını anlıyorum ama emin ol zamanla geçecek içindeki acı
 
Öncelikle Allah yüreğinize ferahlık versin bundan sonra bunları unutturacak daha güzel kapılar açsın inşallah. Şöyle düşünün eğer çocuğunuz olsaydı bu seferde kaygılarınız çok olacaktı yaşadıklarını ona yansıtmak, ona yetememek, babasız büyüyecek vs vs bir sürü kaygı ona her baktığınızda burukluk hissedeceksiniz. Herşeyde bir hayır vardır Allah yardımcınız olsun
 
Ben aslında affetmeye meyilli idim. Bu şans bile verilmedi. Silip attı beni. Hiç sevmemiş. Hazmedemiyorum hiç mi özlemiyor hiç mi vicdan yapmadı hiç mi merak etmiyor. Döndü gitti. Ölüm acısı çekiyorum ama aslında eşim hayatta. Ben bitik durumdayım. Bu acı ne zaman geçer sizce.. kurs vs istiyorum ama enerjim yok. Enerjimi sadece işimi kaybetmemek için tutuyorum. Haftasonu evde tüm gün ağlıyorum.
 
Ne hata yaptım da gitti diye kendimi sucluyorum. Kendi evim olmustu. Şimdi anne evine geldim. Bu çok üzdü beni.
 
Haklısınız. İnanın çevremdeki herkes aylardır bunları söylüyor ama 8 yıllık emeğim toz bulutu gibi gitti. Böyle bir ayrılığı hak etmedim. Düzgün bir ayrılığı hak etmiştim. Bir de zamanım gitti o isterse baba olabilir ben anne olamam.
 
Resmen tüm özgüveninizi almış sizden.
Affederim demeniz, arayıp sormuyor demeniz hala beklentiye girmeniz bunu gösteriyor. Zaman alacak ama geçecek alışacaksınız.
Ne zaman oldu bu olaylar tam olarak,ne zamandan beri bu şekilde ağlayarak geçiyor günler?
Arkadaşınız var mıdır dize destek olan yada kardeş, anne, baba.
Sizi bu süreçte hep gözeten biri olursa çok iyi olur.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…