- 25 Mart 2014
- 1.493
- 2.367
Merhaba kızlar. Öncelikle herkese iyi bayramlar diliyorum.
Daha önceki konularımı hatırlayan var mıdır bilmiyorum. Annemle olan toksik ilişkimizden bahsetmiştim bol bol. Bu kötü ilişki, evlendikten sonra benim bazı konularda mesafe koymamla iyiye doğru gidiyordu hatta son zamanlarda çok iyi oldu diyebilirim. Meğer ben öyle zannediyormuşum. Kardeşim bizden uzakta yaşıyor. Annem ve benim evim de yakın sayılır. Yine de haftada 1den fazla görüşmeyiz. İnanın son zamanlar o kadar güzel anlaşıyorduk ki anlatamam. Bana sürekli seni iyi ki doğurmuşum, siz olmasaydınız ben ne yapardım, siz benim hayatımın anlamısınız vs diyordu. Zaman zaman da kardeşimi eleştiriyordu. Ben konuyu ilerletmediğim için bilemiyorum. Her konuyu kendi tercihi diyerek geçiştiriyordum. Son konuşmamızda yine kardeşimi bir konu hakkında eleştirdi. Neyse karışmayalım diyerek yine konuyu kapatmaya çalıştım. Bak görürsün benim dediğim gibi olacak diye üstelemeye çalıştı ben devam etmeyince konu kapandı.
Bu akşam kardeşimle konuşurken, annemi hiç araya karıştırmadan annemin eleştirdiği konular hakkında kardeşime “ dikkatli ol kimsenin ağzına laf verme” dedim.
Kardeşim de kimse dediğin annem değil mi dedi.
Ne alakası var genel konuştum dedim.
Yok ben anlıyorum yalnız bişey farkettim seni bana kötülüyor, beni sana kötülüyor dedi.
Ben de neden ki bizim aramız son zamanlarda çok iyi bu sefer neyden rahatsız olmuş dedim. Kardeşim de boşver moralleri bozmaya gerek yok nasıl biri olduğunu biliyoruz az çok tahmin edersin dedi.
Gerçekten tahmin edemiyorum çünkü şu an aramızda hiç bir problem yok nasıl bi sorunu olabilir benimle merak ediyorum lütfen söyle dedim.
Kardeşim ben ısrar edince anlatmaya başladı. Benim evimde tadilat vardı. Tadilat sonrası temizliğe eve yardım için bir abla çağıracaktım. Annemden de arada kendi çağırdığı ablanın numarasını istedim. Annem de ayyy ne gerek var şimdi bi dünya para alırlar ben hallederim diye ısrar etti. Hatta temizliği yapıp akşama eve dönerim dedi ben de olur mu öyle hep birlikte temizlik yaparız o zaman akşam yemeğini yeriz öyle gidersiniz dedim. O gün geldi. Her şey çok güzeldi. Birlikte evi temizledik zaten sadece 1 oda kalmıştı diğerlerini ben kendim yapmıştım. Akşam yemeğini hazırladım çorbadan tatlıya kadar mükellef bir sofra hazırladım. Her şeyi çok beğendi. Yedik içtik giderken ben hakkını helal et çok yoruldun benim yüzümden dedim. O da aaa ne demek o öyle helal olsun ben çocuğuma yardım ettim lafı mı olur duymayayım dedi. Neyse aradan günler geçti. Bu akşam kardeşim anlattı. Kardeşime diyormuş ki ayyy ablanın evi çok piisss, temizlerken çok kötü oldum, hiç düzenli değil, yorgunluktan öldüm eve zor döndüm diye sürekli konu açıyormuş. Kardeşim de gitmeseydin o zaman yardımcı abla çağıracaktı sen niye gittin ki demiş. Annem de ayy cebinden para çıkmasın istedim o senin gibi çalışmıyor ki sen ne güzel çalışıyorsun ablan çalışamaz o senin gibi değil vs demiş. Kardeşim de kendi tercihi senin müdahale etmene gerek yok kendi kendini yormuşsun hala lafını yapıyorsun demiş. Ki bu arada maddi açıdan problemim yok yani annemin cebimden çıkacak parayı düşünmesine gerek yok, çalışma konusuna da gelince öğretmenim ama özel okullarda asgari ücretin bi tık üzerini verdikleri için ve eşimin de durumu iyi olduğu için işten çıktım şimdi de evde canım sıkıldığı için çalışmaya karar verdim ama gönlüme göre okul arıyorum yani bir acelem yok. Annemin beni maddi manevi düşünmesine gerek yok yani. Zaten o da düşünüyormuş gibi yapıyormuş.
Her neyse kardeşim konuyu kapatalım iyice moralimiz bozulacak bizim annemiz niye bizi birbirimize kötülüyor eline ne geçiyor böyle yaparak dedi. Biraz dertleştik kapattık. Ama benim içimde fırtınalar kopuyor yine. Tabii ki annemi arayıp yüzleşmeyeceğim çünkü bu sefer kardeşimin burnundan getirecek. Sen laf taşıyorsun diyecek. Ben de bildiklerimi anlatsam ikimizi de pişman edecek konuştuğumuza. Bizi suçlu çıkarıp kendi aradan çekilecek. Böyle toksik bir insan. Kızdım, gücüme gitti, kırıldım. İşte böyle berbat bir ruh haline girdim gece gece. Annem ne istiyor anlamıyorum. Ben ne yapmalıyım bilmiyorum. Anneme kırılmalara doyamıyorum. İnsan her defasında şaşırtabilir mi yaa…
Daha önceki konularımı hatırlayan var mıdır bilmiyorum. Annemle olan toksik ilişkimizden bahsetmiştim bol bol. Bu kötü ilişki, evlendikten sonra benim bazı konularda mesafe koymamla iyiye doğru gidiyordu hatta son zamanlarda çok iyi oldu diyebilirim. Meğer ben öyle zannediyormuşum. Kardeşim bizden uzakta yaşıyor. Annem ve benim evim de yakın sayılır. Yine de haftada 1den fazla görüşmeyiz. İnanın son zamanlar o kadar güzel anlaşıyorduk ki anlatamam. Bana sürekli seni iyi ki doğurmuşum, siz olmasaydınız ben ne yapardım, siz benim hayatımın anlamısınız vs diyordu. Zaman zaman da kardeşimi eleştiriyordu. Ben konuyu ilerletmediğim için bilemiyorum. Her konuyu kendi tercihi diyerek geçiştiriyordum. Son konuşmamızda yine kardeşimi bir konu hakkında eleştirdi. Neyse karışmayalım diyerek yine konuyu kapatmaya çalıştım. Bak görürsün benim dediğim gibi olacak diye üstelemeye çalıştı ben devam etmeyince konu kapandı.
Bu akşam kardeşimle konuşurken, annemi hiç araya karıştırmadan annemin eleştirdiği konular hakkında kardeşime “ dikkatli ol kimsenin ağzına laf verme” dedim.
Kardeşim de kimse dediğin annem değil mi dedi.
Ne alakası var genel konuştum dedim.
Yok ben anlıyorum yalnız bişey farkettim seni bana kötülüyor, beni sana kötülüyor dedi.
Ben de neden ki bizim aramız son zamanlarda çok iyi bu sefer neyden rahatsız olmuş dedim. Kardeşim de boşver moralleri bozmaya gerek yok nasıl biri olduğunu biliyoruz az çok tahmin edersin dedi.
Gerçekten tahmin edemiyorum çünkü şu an aramızda hiç bir problem yok nasıl bi sorunu olabilir benimle merak ediyorum lütfen söyle dedim.
Kardeşim ben ısrar edince anlatmaya başladı. Benim evimde tadilat vardı. Tadilat sonrası temizliğe eve yardım için bir abla çağıracaktım. Annemden de arada kendi çağırdığı ablanın numarasını istedim. Annem de ayyy ne gerek var şimdi bi dünya para alırlar ben hallederim diye ısrar etti. Hatta temizliği yapıp akşama eve dönerim dedi ben de olur mu öyle hep birlikte temizlik yaparız o zaman akşam yemeğini yeriz öyle gidersiniz dedim. O gün geldi. Her şey çok güzeldi. Birlikte evi temizledik zaten sadece 1 oda kalmıştı diğerlerini ben kendim yapmıştım. Akşam yemeğini hazırladım çorbadan tatlıya kadar mükellef bir sofra hazırladım. Her şeyi çok beğendi. Yedik içtik giderken ben hakkını helal et çok yoruldun benim yüzümden dedim. O da aaa ne demek o öyle helal olsun ben çocuğuma yardım ettim lafı mı olur duymayayım dedi. Neyse aradan günler geçti. Bu akşam kardeşim anlattı. Kardeşime diyormuş ki ayyy ablanın evi çok piisss, temizlerken çok kötü oldum, hiç düzenli değil, yorgunluktan öldüm eve zor döndüm diye sürekli konu açıyormuş. Kardeşim de gitmeseydin o zaman yardımcı abla çağıracaktı sen niye gittin ki demiş. Annem de ayy cebinden para çıkmasın istedim o senin gibi çalışmıyor ki sen ne güzel çalışıyorsun ablan çalışamaz o senin gibi değil vs demiş. Kardeşim de kendi tercihi senin müdahale etmene gerek yok kendi kendini yormuşsun hala lafını yapıyorsun demiş. Ki bu arada maddi açıdan problemim yok yani annemin cebimden çıkacak parayı düşünmesine gerek yok, çalışma konusuna da gelince öğretmenim ama özel okullarda asgari ücretin bi tık üzerini verdikleri için ve eşimin de durumu iyi olduğu için işten çıktım şimdi de evde canım sıkıldığı için çalışmaya karar verdim ama gönlüme göre okul arıyorum yani bir acelem yok. Annemin beni maddi manevi düşünmesine gerek yok yani. Zaten o da düşünüyormuş gibi yapıyormuş.
Her neyse kardeşim konuyu kapatalım iyice moralimiz bozulacak bizim annemiz niye bizi birbirimize kötülüyor eline ne geçiyor böyle yaparak dedi. Biraz dertleştik kapattık. Ama benim içimde fırtınalar kopuyor yine. Tabii ki annemi arayıp yüzleşmeyeceğim çünkü bu sefer kardeşimin burnundan getirecek. Sen laf taşıyorsun diyecek. Ben de bildiklerimi anlatsam ikimizi de pişman edecek konuştuğumuza. Bizi suçlu çıkarıp kendi aradan çekilecek. Böyle toksik bir insan. Kızdım, gücüme gitti, kırıldım. İşte böyle berbat bir ruh haline girdim gece gece. Annem ne istiyor anlamıyorum. Ben ne yapmalıyım bilmiyorum. Anneme kırılmalara doyamıyorum. İnsan her defasında şaşırtabilir mi yaa…
