İçimi dökmek istiyorum

roroiaro

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
11 Mayıs 2023
6
2
23
Merhabalar,

Öncelikle size çirkef babaannem daha doğrusu baba tarafımdan bahsetmek istiyorum. Bu insanlara çirkef diyorum çünkü anneme ve ailemize yapmadıklarını bırakmadılar, devamlı bir huzursuzluk bulurlar. Daha geçen aylarda yine bi kargaşa bulup babamı da kendi taraflarına çekip boşanmaya kadar olayı götürdüler. Neyseki boşanmadılar ama onların yanında sürekli boşanmaktan bahsediyormuş, öyle dediler. Bu olaylar zaten senede 1 kere mutlaka yaşanıyor. Babam da onlara yaranmak için bizi harcıyor.
Geçen aylardaki olaylarda ise annemi köle gibi kullanamadıkları için huzursuzluk çıkarmışlardı. Güya annem onların temizliklerini yapmak zorundaymış ama yapmıyormuş, babamın parasını evde oturup hep birlikte yiyormuşuz. vsvs Ki annem asla evden dışarı keyfi olarak çıkan bir kadın değil, en son üzerine başına ne zaman bir şey almış onu bile bilmiyorum. Elindeki parayı sadece evin giderleri için harcıyor.
Babaannemlerin bu söylemleri yüzünden dershaneye bile gidemedim üniversiteye hazırlanırken. O zamanlar maddi durumumuz uygun değildi. Babam onlardan borç istediğinde, herkes gidip çalışıyor o da eşek gibi gidip çalışıp kazansın, demişti. Bunları duyduğum için evde kendim çalıştım. Onları duymazdan geldim, çok şükür istediğimi de kazandım onlara laf vermeden. Bunlar olurken babamın aptal kardeşleri ve babam da ağzını açıp bir şey demedi. Tam tersi evde olmaz kazanmazsın demekle yetindiler. Babamın tüm erkekliği bize zaten.
Beni de cidden ayrı bir sevmediğini düşünüyorum. En ufak tartışmada kardeşlerimin aksine üzerime gelir ve hep ağır konuşur benim özgüvenimi zedeleyecek bir şey söyler.
Kardeşim mesela doğru olanı yapıyor ve kavga ettiklerinde asla alttan almıyor, sonra babam gidip ondan özür diliyor bir şekilde. Ama ben kendimi anneme benzetiyorum, devamlı alttan aldığım için bunlar başıma geliyor sanırım. Devamlı alttan aldığım için herkes benden bir şeyler bekliyor sanki.
Ezilmiş gibi hissediyorum, psikolojim çok bozuk. Kendi evimde bile oturamıyorum. Ailemdeki insanları yabancı hissediyorum kendime.

Bunları geçen gün anneme anlattığımda beni sevmiyorsunuz dediğimde de bazı insanlar sevgisini gösteremez demekle yetindi. o kadar kızdım ki evde ağzıma gelen her şeyi söyledim. evde dışlandığımı, sevilmediğimi, ben hariç herkesin kıymetli olduğunu vs. Güya babam üzülmüş, pişman olmuş annem öyle söyledi ama bilmiyorum. olay yaşandığından beri konuşmadım konuşmak da istemiyorum.

Diğer bir konu ise en yakın arkadaşım dediğim insan şehir dışına çıktıktan sonra bir daha beni aramaz oldu. Bu insanla 5 senem yediğim içtiğim ayrı gitmezdi. Her şeyimizi paylaşırdık. Başka bir şehre gittiğinde başka insanlarla daha yakın oldu sonuç olarak. Önceleri arardık konuşurduk, en azından ben aradığımda açardı. Şimdi ise mesaj attığımda bile geri dönmesi 2 3 gün sürüyor. Sonrasında özürler diliyor, işim vardı diyor vsvs. Bahane olduğunu biliyorum, isteyen vakit yaratır çünkü.
Geçenlerde benim olduğum şehre gelmiş ve uzun zamandır küs olduğu başka bi arkadaşından özür dilemiş. Buluşmuşlar, bunu da başkasından öğrendim tabii ki.
Mesaj atıp neden yaptığını sorduğumda da senin için sorun olmaz böyle şeyler zaten affedersin, sorun etmezsin diye düşünmüştüm dedi.
İnsanların eline bu kadar ipleri verdiğim için kendimi çok kötü hissediyorum.


Cidden napıcam, psikolojim bozuldu iyice. Yataktan da çıkasım gelmiyor. Canım hiçbir şey istemiyor

Belki anlattıklarım basit gibi gelebilir, tabii insanlar neler yaşıyor belki de önemsizdir ama sadece içimi dökmek istedim.
 
Merhabalar,

Öncelikle size çirkef babaannem daha doğrusu baba tarafımdan bahsetmek istiyorum. Bu insanlara çirkef diyorum çünkü anneme ve ailemize yapmadıklarını bırakmadılar, devamlı bir huzursuzluk bulurlar. Daha geçen aylarda yine bi kargaşa bulup babamı da kendi taraflarına çekip boşanmaya kadar olayı götürdüler. Neyseki boşanmadılar ama onların yanında sürekli boşanmaktan bahsediyormuş, öyle dediler. Bu olaylar zaten senede 1 kere mutlaka yaşanıyor. Babam da onlara yaranmak için bizi harcıyor.
Geçen aylardaki olaylarda ise annemi köle gibi kullanamadıkları için huzursuzluk çıkarmışlardı. Güya annem onların temizliklerini yapmak zorundaymış ama yapmıyormuş, babamın parasını evde oturup hep birlikte yiyormuşuz. vsvs Ki annem asla evden dışarı keyfi olarak çıkan bir kadın değil, en son üzerine başına ne zaman bir şey almış onu bile bilmiyorum. Elindeki parayı sadece evin giderleri için harcıyor.
Babaannemlerin bu söylemleri yüzünden dershaneye bile gidemedim üniversiteye hazırlanırken. O zamanlar maddi durumumuz uygun değildi. Babam onlardan borç istediğinde, herkes gidip çalışıyor o da eşek gibi gidip çalışıp kazansın, demişti. Bunları duyduğum için evde kendim çalıştım. Onları duymazdan geldim, çok şükür istediğimi de kazandım onlara laf vermeden. Bunlar olurken babamın aptal kardeşleri ve babam da ağzını açıp bir şey demedi. Tam tersi evde olmaz kazanmazsın demekle yetindiler. Babamın tüm erkekliği bize zaten.
Beni de cidden ayrı bir sevmediğini düşünüyorum. En ufak tartışmada kardeşlerimin aksine üzerime gelir ve hep ağır konuşur benim özgüvenimi zedeleyecek bir şey söyler.
Kardeşim mesela doğru olanı yapıyor ve kavga ettiklerinde asla alttan almıyor, sonra babam gidip ondan özür diliyor bir şekilde. Ama ben kendimi anneme benzetiyorum, devamlı alttan aldığım için bunlar başıma geliyor sanırım. Devamlı alttan aldığım için herkes benden bir şeyler bekliyor sanki.
Ezilmiş gibi hissediyorum, psikolojim çok bozuk. Kendi evimde bile oturamıyorum. Ailemdeki insanları yabancı hissediyorum kendime.

Bunları geçen gün anneme anlattığımda beni sevmiyorsunuz dediğimde de bazı insanlar sevgisini gösteremez demekle yetindi. o kadar kızdım ki evde ağzıma gelen her şeyi söyledim. evde dışlandığımı, sevilmediğimi, ben hariç herkesin kıymetli olduğunu vs. Güya babam üzülmüş, pişman olmuş annem öyle söyledi ama bilmiyorum. olay yaşandığından beri konuşmadım konuşmak da istemiyorum.

Diğer bir konu ise en yakın arkadaşım dediğim insan şehir dışına çıktıktan sonra bir daha beni aramaz oldu. Bu insanla 5 senem yediğim içtiğim ayrı gitmezdi. Her şeyimizi paylaşırdık. Başka bir şehre gittiğinde başka insanlarla daha yakın oldu sonuç olarak. Önceleri arardık konuşurduk, en azından ben aradığımda açardı. Şimdi ise mesaj attığımda bile geri dönmesi 2 3 gün sürüyor. Sonrasında özürler diliyor, işim vardı diyor vsvs. Bahane olduğunu biliyorum, isteyen vakit yaratır çünkü.
Geçenlerde benim olduğum şehre gelmiş ve uzun zamandır küs olduğu başka bi arkadaşından özür dilemiş. Buluşmuşlar, bunu da başkasından öğrendim tabii ki.
Mesaj atıp neden yaptığını sorduğumda da senin için sorun olmaz böyle şeyler zaten affedersin, sorun etmezsin diye düşünmüştüm dedi.
İnsanların eline bu kadar ipleri verdiğim için kendimi çok kötü hissediyorum.


Cidden napıcam, psikolojim bozuldu iyice. Yataktan da çıkasım gelmiyor. Canım hiçbir şey istemiyor

Belki anlattıklarım basit gibi gelebilir, tabii insanlar neler yaşıyor belki de önemsizdir ama sadece içimi dökmek istedim.
Sen kendine değer vermesen baban bile sana değer vermez. Artık bebek ya da çocuk değilsin değerli olduğunu kendine hatırlar kendini sev. Sen annen değilsin kendini annene benzetmekten vaz geç. Kendi hayatına odaklan. Kendini sev. Sen kendini seversen herkes sever. Hiç kimseye ağızları ile istemedikten sonra iyilik yapma. Karşındakini ara ama karşılık vermedikten sonra tekrar arama. Şu an öğrencisindir tahminim öğrenciliğini yaşa. Gerçi üniversitesinde hala uzaktan eğitim mi görüyor bilmiyorum ama bunu yaşamaya bak okul bitince atanma telaşın gelecek. Atanırsan o seni beğenmeyen mal babaannen sana övgüler yağdıracak sen zaten bir başkaydın diyecek sana. Annen ve babaannen arasında olanlara üzüldüm ama o onların arasındaki mesele sen bu meseleden uzak durmaya çalış kendi hayatına odaklan.
 
Sen kendine değer vermesen baban bile sana değer vermez. Artık bebek ya da çocuk değilsin değerli olduğunu kendine hatırlar kendini sev. Sen annen değilsin kendini annene benzetmekten vaz geç. Kendi hayatına odaklan. Kendini sev. Sen kendini seversen herkes sever. Hiç kimseye ağızları ile istemedikten sonra iyilik yapma. Karşındakini ara ama karşılık vermedikten sonra tekrar arama. Şu an öğrencisindir tahminim öğrenciliğini yaşa. Gerçi üniversitesinde hala uzaktan eğitim mi görüyor bilmiyorum ama bunu yaşamaya bak okul bitince atanma telaşın gelecek. Atanırsan o seni beğenmeyen mal babaannen sana övgüler yağdıracak sen zaten bir başkaydın diyecek sana. Annen ve babaannen arasında olanlara üzüldüm ama o onların arasındaki mesele sen bu meseleden uzak durmaya çalış kendi hayatına odaklan.
Teşekkür ederim yorumunuz için.
Maalesef uzaktan eğitime devam ediliyor. Evden çıkmıyorum pek, zaten uzun zaman önce yaşadığım bir taciz olayından dolayı evden çıkarken sorun yaşıyorum ara ara. Şu an Allah'a şükür bir şey yok ama o zaman geliyor aklıma ister istemez.
Belki de asıl özgüvenimi kıran bu bilemiyorum. Ama inanıyorum ki halledeceğim bir gün hepsini
 
Merhabalar,

Öncelikle size çirkef babaannem daha doğrusu baba tarafımdan bahsetmek istiyorum. Bu insanlara çirkef diyorum çünkü anneme ve ailemize yapmadıklarını bırakmadılar, devamlı bir huzursuzluk bulurlar. Daha geçen aylarda yine bi kargaşa bulup babamı da kendi taraflarına çekip boşanmaya kadar olayı götürdüler. Neyseki boşanmadılar ama onların yanında sürekli boşanmaktan bahsediyormuş, öyle dediler. Bu olaylar zaten senede 1 kere mutlaka yaşanıyor. Babam da onlara yaranmak için bizi harcıyor.
Geçen aylardaki olaylarda ise annemi köle gibi kullanamadıkları için huzursuzluk çıkarmışlardı. Güya annem onların temizliklerini yapmak zorundaymış ama yapmıyormuş, babamın parasını evde oturup hep birlikte yiyormuşuz. vsvs Ki annem asla evden dışarı keyfi olarak çıkan bir kadın değil, en son üzerine başına ne zaman bir şey almış onu bile bilmiyorum. Elindeki parayı sadece evin giderleri için harcıyor.
Babaannemlerin bu söylemleri yüzünden dershaneye bile gidemedim üniversiteye hazırlanırken. O zamanlar maddi durumumuz uygun değildi. Babam onlardan borç istediğinde, herkes gidip çalışıyor o da eşek gibi gidip çalışıp kazansın, demişti. Bunları duyduğum için evde kendim çalıştım. Onları duymazdan geldim, çok şükür istediğimi de kazandım onlara laf vermeden. Bunlar olurken babamın aptal kardeşleri ve babam da ağzını açıp bir şey demedi. Tam tersi evde olmaz kazanmazsın demekle yetindiler. Babamın tüm erkekliği bize zaten.
Beni de cidden ayrı bir sevmediğini düşünüyorum. En ufak tartışmada kardeşlerimin aksine üzerime gelir ve hep ağır konuşur benim özgüvenimi zedeleyecek bir şey söyler.
Kardeşim mesela doğru olanı yapıyor ve kavga ettiklerinde asla alttan almıyor, sonra babam gidip ondan özür diliyor bir şekilde. Ama ben kendimi anneme benzetiyorum, devamlı alttan aldığım için bunlar başıma geliyor sanırım. Devamlı alttan aldığım için herkes benden bir şeyler bekliyor sanki.
Ezilmiş gibi hissediyorum, psikolojim çok bozuk. Kendi evimde bile oturamıyorum. Ailemdeki insanları yabancı hissediyorum kendime.

Bunları geçen gün anneme anlattığımda beni sevmiyorsunuz dediğimde de bazı insanlar sevgisini gösteremez demekle yetindi. o kadar kızdım ki evde ağzıma gelen her şeyi söyledim. evde dışlandığımı, sevilmediğimi, ben hariç herkesin kıymetli olduğunu vs. Güya babam üzülmüş, pişman olmuş annem öyle söyledi ama bilmiyorum. olay yaşandığından beri konuşmadım konuşmak da istemiyorum.

Diğer bir konu ise en yakın arkadaşım dediğim insan şehir dışına çıktıktan sonra bir daha beni aramaz oldu. Bu insanla 5 senem yediğim içtiğim ayrı gitmezdi. Her şeyimizi paylaşırdık. Başka bir şehre gittiğinde başka insanlarla daha yakın oldu sonuç olarak. Önceleri arardık konuşurduk, en azından ben aradığımda açardı. Şimdi ise mesaj attığımda bile geri dönmesi 2 3 gün sürüyor. Sonrasında özürler diliyor, işim vardı diyor vsvs. Bahane olduğunu biliyorum, isteyen vakit yaratır çünkü.
Geçenlerde benim olduğum şehre gelmiş ve uzun zamandır küs olduğu başka bi arkadaşından özür dilemiş. Buluşmuşlar, bunu da başkasından öğrendim tabii ki.
Mesaj atıp neden yaptığını sorduğumda da senin için sorun olmaz böyle şeyler zaten affedersin, sorun etmezsin diye düşünmüştüm dedi.
İnsanların eline bu kadar ipleri verdiğim için kendimi çok kötü hissediyorum.


Cidden napıcam, psikolojim bozuldu iyice. Yataktan da çıkasım gelmiyor. Canım hiçbir şey istemiyor

Belki anlattıklarım basit gibi gelebilir, tabii insanlar neler yaşıyor belki de önemsizdir ama sadece içimi dökmek istedim.
Bi tanem benim kızımda senle aynı yaşta oda bu aralar mutsuz gibi pek tadı yok sanırım bir geçiş dönemi yaşıyorsunuz anne babanın söylediği herşeyi ciddiye alıp kafayı takma çünki çağ çok hızlı değişti biz ler ayak uyduramiyoruz benim zamanımda haydi kızlar okula kampanyası vardı okuma yazma öğrenmek mucizevi bişey di şimdi yüksek lisans yapmayanı dövüyorlar ben ilkokula giderken öğretmen Bi hayalinizi anlatın dedi bende keşke köye giderken otobüste çizgi film izlesem çok sıkılıyorum demiştim öğretmen benle dalga geçmişti yanında çekirdekle gazozda verelimmi diye şimdi her koltuğun arkasında bir televizyon yani biz çağı yakalamak ta zorlanırken siz milenyum çağının ortasına doğdunuz sizlerin yaşamsal ihtiyaç olarak dusundukkerinizi bizler şımarık lik olarak algiliyoruz ben eminim anne baban seni çok seviyorlardir belki nasıl davranacaklarini bilmiyorlar belkide çevre baskısının etkisindeler mesela benim çocuklarımda verdiğim harçlıkları çok az buluyorlar ama bilmiyorlarki ben onu bile ordan burdan kısıp ta veriyorum o harçlığı sen bence sadece kendine odaklan
 
Güzel mesajınız için teşekkür ederim, bir an kendi annem yazmış gibi hissettim. Sizin gibi insanlar iyi ki varlar.
Inşallah kızınız da daha iyi hisseder.
Ben de kendime odaklanmaya çalışacağım, sağolun
 
Bi tanem benim kızımda senle aynı yaşta oda bu aralar mutsuz gibi pek tadı yok sanırım bir geçiş dönemi yaşıyorsunuz anne babanın söylediği herşeyi ciddiye alıp kafayı takma çünki çağ çok hızlı değişti biz ler ayak uyduramiyoruz benim zamanımda haydi kızlar okula kampanyası vardı okuma yazma öğrenmek mucizevi bişey di şimdi yüksek lisans yapmayanı dövüyorlar ben ilkokula giderken öğretmen Bi hayalinizi anlatın dedi bende keşke köye giderken otobüste çizgi film izlesem çok sıkılıyorum demiştim öğretmen benle dalga geçmişti yanında çekirdekle gazozda verelimmi diye şimdi her koltuğun arkasında bir televizyon yani biz çağı yakalamak ta zorlanırken siz milenyum çağının ortasına doğdunuz sizlerin yaşamsal ihtiyaç olarak dusundukkerinizi bizler şımarık lik olarak algiliyoruz ben eminim anne baban seni çok seviyorlardir belki nasıl davranacaklarini bilmiyorlar belkide çevre baskısının etkisindeler mesela benim çocuklarımda verdiğim harçlıkları çok az buluyorlar ama bilmiyorlarki ben onu bile ordan burdan kısıp ta veriyorum o harçlığı sen bence sadece kendine odaklan
Güzel mesajınız için teşekkür ederim, bir an kendi annem yazmış gibi hissettim. Sizin gibi insanlar iyi ki varlar.
Inşallah kızınız da daha iyi hisseder.
Ben de kendime odaklanmaya çalışacağım, sağolun
 
Taraf olmamaya çalış. Anne baba iyi kötü eninde sonunda barışıyor. Dünyanın hakaretini de etseler bir bakıyorsun can ciğer kuzu sarması olmuşlar. Sen kızgınlığında kırıklıklarınla üzüntülerinle baş başa kalıyorsun. Anneci veya babacı olma derim. Sadece geleceğine odaklan.
Bunları yaşadıklarımdan pay biçerek yazıyorum. Zamanında "kurban" olan annemin her şartta destekçisiydim ama zaman ilerledikçe gördüm ki aslında babam o kadar da kötü biri değilmiş.senin annen için asla söyleyemem tabii, benim annemn beni çocukluktan beri manüple ettiğini mağdur rolüne bürünüp benim duygularımı sömürdüğünü farkettim. Çok acı bir durum. babamla bu süreçlerden sonra çoktan aramızda buzdan dağlar olmuştu. Şimd eskiye göre çok daha iyiyiz.
Geleceğni çiz kimsenin etkisinde kalma
 
Taraf olmamaya çalış. Anne baba iyi kötü eninde sonunda barışıyor. Dünyanın hakaretini de etseler bir bakıyorsun can ciğer kuzu sarması olmuşlar. Sen kızgınlığında kırıklıklarınla üzüntülerinle baş başa kalıyorsun. Anneci veya babacı olma derim. Sadece geleceğine odaklan.
Bunları yaşadıklarımdan pay biçerek yazıyorum. Zamanında "kurban" olan annemin her şartta destekçisiydim ama zaman ilerledikçe gördüm ki aslında babam o kadar da kötü biri değilmiş.senin annen için asla söyleyemem tabii, benim annemn beni çocukluktan beri manüple ettiğini mağdur rolüne bürünüp benim duygularımı sömürdüğünü farkettim. Çok acı bir durum. babamla bu süreçlerden sonra çoktan aramızda buzdan dağlar olmuştu. Şimd eskiye göre çok daha iyiyiz.
Geleceğni çiz kimsenin etkisinde kalma
Babam kötü değil elbet ama annesi her şeyimize karışıyor ve kendisinin de babaanneme yaranmaya çalışma gibi bir huyu var. Bize bir şey dediği zaman görmezden geliyor.
Nolursa olsun ben onlara bir şey dediğimde mutlaka onlar senin büyüğün, özür dile veya deme öyle diyor. Bu kadar alttan alması sinirlerimi bozmaya başladı.
Babam da babaannemlerle ters düştüğünde bize çok iyi davranır, anneme çok iyi davranır. Ama bir kez onların yanına tek başına gitsin eve bambaşka bir adam olarak gelir. Kaba davranmaya başlar. Bilemiyorum bunu nasıl anlatırım.
Ama anneme ve olanlara çok üzülüyorum, taraf tutmak değil kendimi de geçtim keşke babam bu kadar manipüle olmasa da artık farkına varsa onları düşünmeyi bıraksa. Sadece bu bile olsa belki hayatımızda çok şey değişir

Örnek veriyorum şahit olduğum olaya mesela, haftasonu akşamüstü onları görmeye gittik. Babaannem sofra kurmuş, ama sadece babama gel sen açsındır oğlum otur yiyelim diye çağırdı. Ve sadece 3 kişilik tabak koydu. Bize sormuyor bile.
Ama bulaşık veya sofra toplanması sorun olunca annem çağırılıyor. Bilemiyorum çok tuhaflar ve akılları sadece fesatlığa çalışıyor
Benim istediğim babamın buna fırsat vermemesi ama görmezden gelmek dışında bir şey yapmıyor
Üzgünüm uzun oldu fakat açıklamak istedim, yorumunuz için teşekkürler ♡
 
Aile konusunda seni anlayabiliyorum. Aile binasında yaşamak çok zor bir şey. Baba tarafının herşeye müdahale etmesi babamdan kaynaklı. Bizde aynıyız babam hep annesi kırılmasın diye uğraştı ama biz kırıldık yeri geldi. Amcalarım babaannemi hiç umursamadılar ve ailelerine değer verdiler. Zaman geçtikçe babaannem anneme yaptıklarını anladı şimdi annem umursamıyor o geliyor kendi bizimle iyi olmaya konuşmaya çalışıyor sürekli. Yine de ısınamıyoruz işte geçmişten ötürü. Bu olaylar elbet bir gün geçiyor merak etme. Annen kendini ezdirmesin gerekiyorsa bir işe girsin görmesin yüzlerini. Sende sessiz kalma içine atma. Yaşadıklarını içinden at bağır çağır gerekiyorsa. Arkadaş konusunda maalesef yapacak bir şey yok. Yeni arkadaşlar bul kendine onlarla vakit geçir. Herkes şu durumu yaşıyor arkadaşımla aynı sehirde olmamıza rağmen ne arıyor ne soruyor ne buluşalım diyor. Bende saldım konuşmuyorum. Napabilirim ki? Her yere ben mi davet edeceğim? Her şeyi ben mi düşüneceğim? Hayır. Sen de böyle düşün herkesin varlığı bir süre sonra yalan. Buna göre arkadaşlıklarını kur.
 
Öğrendiğim en önemli şey şu ki ilk önce sen kendini seveceksin,değer vereceksin.Gerekirse affetmeyecek,sileceksin.
Bu yazdığın şeyleri baba,arkadaş,eş olarak yaşadım benzerlerini,susmama o kadar alışmışlar ki bağırıp hayır dedikçe, artık sen değiştin demeler başlamıştı.
Şöyle düşünüyorum ben birini önemseyip arıyorsam o da arayabilir,yazabilir,davet edebilir, sevgisini belli edebilir.Kırıldığını düşünüyorsa kazanmak için uğraşabilir. Yapmıyorsa silip atıyorum.
Bazı insanlar hatta geneli senin sesiz sakin alttan aldığını bildikçe tepene çıkıp ezip geçiyor.
İnsanların seni cepte görmesine izin verme,mesafe koy. Sınırlarını ve çevreni kendin belirle.
 
X