Arkadaşlar konularımı bilirsiniz en son eşim tutuklanmıştı. Bana karşı fiziksel şiddet silahla tehdit hakaretten dolayı dava açıldı hakkında. mesleği gereği ilk duruşma 25 gun sonraya yani erkene alındı.(duruşmaya 2 gün kaldı) şimdi işin ciddiyetini anlayan aile büyüklerinden sayılı X kişi bugün benimle görüşmek istediğini söyledi kabul ettim çünkü çok iyi tarafsız biridir. Benden rica etti eşimle gorusmemi istedi cezaevinde kızını da görsün diye tabi başta kabul etmedim sonra bu gorusme ile anlaşmalı boşanma şartlarına ikna edebilecegimi düşünerek görüşmeye gitmeyi kabul ettim. Çok uzatmadm konuşmayı ve çok pişman olduğunu söyledi benden defalarca özürler diledi ağladı çünkü aynisini orda yaşıyormuş kufur ve siddet görüyormuş hayatında yaşamadığı eziyeti gördüğünü günlerdir uyuyamadigini ne isterse öyle yapacağını söyluyor pağlıyordu. İnsan olarak düştüğü hale vicdan yaptım ama bana yaptığı kötülükleri düşününce vicdan yaptığım için kendime kızdım toparlandim. X kisi bosanmami istemiyor duzelir baska sehire e tasinirsiniz vs sozler verdi. Ben kesinlikle bana bunu yapan adamin yuzunu gormek istemedim asla kabul etmeuecegimi ihtimal bile olmadigini souledim. Simdi kafamı bulandıran şey teklif ettigim anlaşmalı boşanmayi kabul ettiler ancak benden ricaları bunun karşılığında sadece şikayetçi olmayarak bu adamın ceza almadan mesleğini kurtarıp çocuğuma daha iyi bir baba ve gelecek sağlamanın mantıklı olacağını söylediler kabul eder gibi oldum çünkü sürünerek çekişmeli bosanacagima yipranacagima bu şekilde kolay ve kârlı kurtulabilirim diye düşündüm. Ama içime sinmeyen bu adamın bana yaptığı kötülüklerin cezasını çekmeyeceği yanına kâr kalıp hiç bisey olmamis gibi yaşayacak olması bunu düşünerek asla kendimi affetmeyeceğim gibime geliyor. Bayanlar siz olsaydınız ne hissederdiniz?? çok celisiyorum kendimle kararsızım