İç ısınması nedir?

Merhaba hanımlar
Kimseye diyemediğim içimde birşey var, belki çocukluktan kalmadır bilmiyorum

30 lu yaşların başındayım, daha önce 1 2 kişi ile görücü konuştum en fazla 3 kez ve kalabalık ortamda.

Evet dışarıdan bakınca her şeyleri iyi efendi bana denk kişilerdi ama olmuyor sevsem bile evlenmek bana korkutucu geliyor hele mantıken sevmeden evlenme fikri boğuyor sanki beni

Ama yaşım geçiyor herles evlen neden evlenmiyorsun buldun da buluyorsun vb laflarla içime kaygı veriyor.

Olmuyor işte elimde değil sevemiyorum , her şeyleri düzgün de olsa içim ısınmıyor yabancı geliyorlar bana dokunacaklarını hayal etmek bile kabus gibi geliyor.

Neden böyle oluyor inanın fikrim yok belki zaman geçirsem en azından kaygım azalır ama bu kez de beni acele edip karar ver diye ailem ve karşı taraf soruyor.

Sevmeden net olamam da bu sefer baskı artınca yok diye reddediyorum uygun dille sonra ailem karşı aile bana ah aldın vb laflarla vicdan yaptırıyor oysa karşı beyefendi kırılmasın diye ben yalvarıyorum Allah'a ki o beni reddetsin

Bilmiyorum neden böyleyim? Annem ve babam birbirini normal seven insanlardı annem mizaç olarak soğuk biriydi çocukken beni sevdiğini pek hatırlamam acaba ondan mı eğer ondansa bile artık 30 yaşındayım eğitimliyim neden değişmiyor bu durum

Bana yardımcı olun kızlar sadece dua güzel dileklerde bulunmanız bile değerli bana kendimi yalnız hissediyorum çünkü bu aralar, mutlu günler dilerim..

Görücü usulü bana hep çok tuhaf gelmiştir. İlk görüşte aşka inanmam. Birini sevebilmek için uzunca vakit geçirip tanımam gerek. O yüzden ilişkilerim hep arkadaşlıktan evrilmiştir.

Şimdiye kadar biriyle gönül ilişkisi kurmadınız mı hiç? Bir erkekle zaman geçirip etkilenmediniz mi? Bu da bence normal değil ama bu forumda 30’una kadar eline erkek eli değmemiş çok kadın gördüm. Enteresan bir durum. 14-15 yaşından itibaren hormonal olarak ihtiyaç duyuyoruz zaten karşı cinse. Hiç mi birine yükselmediniz?

yani iç ısınmasını bilmem ama karşıdan sizi etkileyecek bi enerji alamamışsınız demekki bugüne kadar .
Görücü usulü olmak zorunda mı evliliğiniz ?

Öncelikle bebeğinizi sağlıkla huzurla kucağınıza alın inşallah,
yok görücü olmayan 1 kişi oldu ama işi nedeniyle evlenmek istemediğini söyledi sonra
belki de aklım onda kaldı, aslında o da çok uygun değildi bana ama yarım kaldı hissi oldu belki de bilinçaltımda
Ama bir erkeğe romantik anlamda his dışında yükselmem olmadı hiç hormonal açıdan

Kaplan12 .!.:

Öncelikle bebeğinizi sağlıkla huzurla kucağınıza alın inşallah,
yok görücü olmayan 1 kişi oldu ama işi nedeniyle evlenmek istemediğini söyledi sonra
belki de aklım onda kaldı, aslında o da çok uygun değildi bana ama yarım kaldı hissi oldu belki de bilinçaltımda
Ama bir erkeğe romantik anlamda his dışında yükselmem olmadı hiç hormonal açıdan

Genişletmek için tıkla...

Bence kafanıza yatan birileri ile görüşün belki zamanla olumlu olacak,hemen kestirip atmayın

Bilemiyorum ki ben evlenmeden önce de gezmeyi seven biriydim mesela neşeli,yeni insanları tanımayı severdim ama öyle onunla yatayım bunla bir şeyler yapayım tarzında bi insan hiç olmadım eşimi görünce sanki hep eşimi arıyormuşum dedim içimden onu Tanıyana kadar bir çok insanla tanıştım konuşurdum sıkılırdım başardım engeli sonra eşimle tanıştım onu ilk gördüğüm an içim öyle bir değişik oldu ki hiç kimseye hissetmediğim duygular kapladı bedenimi resmen tanimadan asik olmustum hatta arkadaşlarıma demiştim; “bakın hissediyorum ben bu adamla evlenirim.” Gerçekten de öyle oldu onu tanıdıkça sevgimin boyutu her gün katlandı da katlandı rabbim bunu bozmasın ama gerçekten eşimi çok seviyorum benim hayatımdaki en büyük şans eşim ve evladım eşim çok sakindir 7 yıldır tanırım ne kufurü ne kötü sözü ne kalp kırmışlığı vardır ağzından salak kelimesini bile duymamişimdir hiçbir zaman gönlümde keşke koymadı ince fikirli hoş sohbetlidir kendi dışarıda bir şey yerse eve de paket getirir bizimde boğazımızdan aynısı geçsin diye ben evlenmeden önce çalıştığım için kendi paramı harcamaya alışkınım inanır mısınız evlendiğimizden bu yana maaşını alır ve hesabıma iyi bir miktar para yollar sırf kendimi eksik ve kötü hissetmeyeyim diye. Ek kartı bendedir veya fazla mesai yaptığı zaman bile fazladan para yollar neden yolladın kalsın dediğimde bu ay fazla mesai yaptım evimle seninle evladımızla çok ilgilenemedim sen çok yoruldun gönlünün istediği varsa çekinme bana sorma al hakkını da helal et der böyle olunca diyorum ki iyi ki benim hayatımda hoş bunları yapmasa bile ona sevgim de saygımda zerre azalmazdı diyeceğim o ki ben hissetmiştim rabbim sizinde karşınıza sizi çok seven Sayan anlayışlı bir eş çıkarsın

Kaplan12 .!.:

Öncelikle bebeğinizi sağlıkla huzurla kucağınıza alın inşallah,
yok görücü olmayan 1 kişi oldu ama işi nedeniyle evlenmek istemediğini söyledi sonra
belki de aklım onda kaldı, aslında o da çok uygun değildi bana ama yarım kaldı hissi oldu belki de bilinçaltımda
Ama bir erkeğe romantik anlamda his dışında yükselmem olmadı hiç hormonal açıdan

Genişletmek için tıkla...

Amin inşallah.

Aklınız onda kaldığı ıcın birine ısınamıyor olabilirsiniz . Yada maddi yönden durumunuz varsa profesyonel bi yardım alabılırsınız hormonal yükselmenın hıç olmaması biraz sorun gibi geldi bana

aslında psikoloji alanına yakın sağlık bölümü mezunuyum da tahminim anne baba sevgisi yeterince alamamak kendimi sevmeye ve sevilmeye layık görmememeye sebep olmuş ve kalbime duvar örmüş gibi olabilirim zaten ikizler burcu da olunca kararsız kişiliğim birleşmiş :))

Kaplan12 .!.:

aslında psikoloji alanına yakın sağlık bölümü mezunuyum da tahminim anne baba sevgisi yeterince alamamak kendimi sevmeye ve sevilmeye layık görmememeye sebep olmuş ve kalbime duvar örmüş gibi olabilirim zaten ikizler burcu da olunca kararsız kişiliğim birleşmiş :))

Genişletmek için tıkla...

Kendınızi eleştiri becerınız olması çok güzel . Karşıdan mantığınıza uygun olan birine şans verip tanıma aşamasına geçerseniz belki ısınma konusunda yol alabilirsiniz

İnşallah çok teşekkür ederim evlilik sürecinde aceleye hiç gelemiyorum duygu oluşması için süreç lazım , yaşadığım yer , çevrem maalesef aceleye getirmek isteyince hepten kaçıyorum

Kaplan12 .!.:

Merhaba hanımlar
Kimseye diyemediğim içimde birşey var, belki çocukluktan kalmadır bilmiyorum

30 lu yaşların başındayım, daha önce 1 2 kişi ile görücü konuştum en fazla 3 kez ve kalabalık ortamda.

Evet dışarıdan bakınca her şeyleri iyi efendi bana denk kişilerdi ama olmuyor sevsem bile evlenmek bana korkutucu geliyor hele mantıken sevmeden evlenme fikri boğuyor sanki beni

Ama yaşım geçiyor herles evlen neden evlenmiyorsun buldun da buluyorsun vb laflarla içime kaygı veriyor.

Olmuyor işte elimde değil sevemiyorum , her şeyleri düzgün de olsa içim ısınmıyor yabancı geliyorlar bana dokunacaklarını hayal etmek bile kabus gibi geliyor.

Neden böyle oluyor inanın fikrim yok belki zaman geçirsem en azından kaygım azalır ama bu kez de beni acele edip karar ver diye ailem ve karşı taraf soruyor.

Sevmeden net olamam da bu sefer baskı artınca yok diye reddediyorum uygun dille sonra ailem karşı aile bana ah aldın vb laflarla vicdan yaptırıyor oysa karşı beyefendi kırılmasın diye ben yalvarıyorum Allah'a ki o beni reddetsin

Bilmiyorum neden böyleyim? Annem ve babam birbirini normal seven insanlardı annem mizaç olarak soğuk biriydi çocukken beni sevdiğini pek hatırlamam acaba ondan mı eğer ondansa bile artık 30 yaşındayım eğitimliyim neden değişmiyor bu durum

Bana yardımcı olun kızlar sadece dua güzel dileklerde bulunmanız bile değerli bana kendimi yalnız hissediyorum çünkü bu aralar, mutlu günler dilerim..

Genişletmek için tıkla...

Bence bir problem yok bir çekim olmamış aranızda. Yaşınız da gayet genç . Buldun bunuyorsun ne demek yaa o mantıkla evlenilir mı hiç. Bunu diyenlerin de düzgün evliliği yoktur kesin sorsanız pismandır hatta. Evlenmezseniz de bekâr olursunuz yani ne var bunda. Görücü görüşmesini de kabul etmeyin. Arkadaş tanıstırsa neyse de diğeri bu devirde çok saçma

Hoşlantı oluşmamış, hiçbirini yeterince beğenmemişsiniz işte gayet doğal bir durum.

Kaplan12 .!.:

Merhaba hanımlar
Kimseye diyemediğim içimde birşey var, belki çocukluktan kalmadır bilmiyorum

30 lu yaşların başındayım, daha önce 1 2 kişi ile görücü konuştum en fazla 3 kez ve kalabalık ortamda.

Evet dışarıdan bakınca her şeyleri iyi efendi bana denk kişilerdi ama olmuyor sevsem bile evlenmek bana korkutucu geliyor hele mantıken sevmeden evlenme fikri boğuyor sanki beni

Ama yaşım geçiyor herles evlen neden evlenmiyorsun buldun da buluyorsun vb laflarla içime kaygı veriyor.

Olmuyor işte elimde değil sevemiyorum , her şeyleri düzgün de olsa içim ısınmıyor yabancı geliyorlar bana dokunacaklarını hayal etmek bile kabus gibi geliyor.

Neden böyle oluyor inanın fikrim yok belki zaman geçirsem en azından kaygım azalır ama bu kez de beni acele edip karar ver diye ailem ve karşı taraf soruyor.

Sevmeden net olamam da bu sefer baskı artınca yok diye reddediyorum uygun dille sonra ailem karşı aile bana ah aldın vb laflarla vicdan yaptırıyor oysa karşı beyefendi kırılmasın diye ben yalvarıyorum Allah'a ki o beni reddetsin

Bilmiyorum neden böyleyim? Annem ve babam birbirini normal seven insanlardı annem mizaç olarak soğuk biriydi çocukken beni sevdiğini pek hatırlamam acaba ondan mı eğer ondansa bile artık 30 yaşındayım eğitimliyim neden değişmiyor bu durum

Bana yardımcı olun kızlar sadece dua güzel dileklerde bulunmanız bile değerli bana kendimi yalnız hissediyorum çünkü bu aralar, mutlu günler dilerim..

Genişletmek için tıkla...

Ben bu konuda bir sorun göremedim. Her tanıştığın insanı beğenmek zorunda değilsin.

Millet de bir değişik, onlara neyse. Genelde kendi evliliğinde mutsuz olanlar veya dedikodu dışında başka işi olmayanlar böyle boş boş konuşuyor. O yüzden kendine bile faydası olmayan bu insanların dedikleri bir kulağından girip diğerinden çıksın.

Hem tam tersi tanıştığın herkesi beğenip hepsiyle uzun süreli görüşsen bu sefer millet der ki " bu kız da daldan dala atlıyor, ayran gönüllü nedir!?".


Canını sıkma hiç. Evlenmek başarı değil, asıl önemli olan o evliliği yürütüp iyi anlaşmak, geçinebilmek .

Ben sizden birkaç yaş küçüğüm ama resmen aynı şeyleri hissediyorum sizle. Yani birine bir şey hissetmem çok zor, imkansız gibi gelmiyor ama zor. Özellikle de karşılıklı anlaşmaya oturur gibi dıştan müdahalelerle iki kişinin oturtulduğu masa görüşmeleri bana acayip garip geliyor, ruhsuz geliyor. Merhaba ben filanca diye kendini tanıtıp başlamak, eskiden evlilik programları vardı ya aklıma oradaki tanısmalar geliyor İsterse karşımda aşırı yakışıklı biri otursun ben tanımadan, vakit geçmeden sevemem gibi. İnsanlar nasıl bu şekilde evleniyor bazen bunu düşünüyorum ve ne güzel diyorum. Ama sizde hormonal olarak bir sıkıntı olmayabilir illa olacak değil, bunu anlayabilirsiniz sanki, mesela ille belirli birine çekilmek değil de o saf çekilme ihtiyacını da mı hissetmiyorsunuz hayalen? Kendimden de yola çıkarak ben bu durumun, disiplinin ve mesafenin korunduğu, çocukların kaç yaşında olursa olsun sadece çocuk kimliğiyle yaşadığı bir aileden kaynaklandığını düşünüyorum. Sanki duygular ayıpmış gibi, sürekli itmek baskılamak, sonuç olarak kimseye o gözle bakmamak ve bunun alışkanlık haline gelmesi. Bu kez de artık değiştirememek. Aslında psikolojik destekle sebebinin aranması daha profesyonel olur. Fakat görücü usulünden başka (ortam edinme vs) yollarla biriyle tanışma fırsatınız olsa o çok daha iyi olur sizin için.

Ya çok çok çok kötü ve iğrenç bulduğum bir düşünce ama yaş ilerleyince gerçekten iyi olabilecek birilerini bulmak imkansız hale geliyor. 30 larin ilerleyen yaşlarında kriterlere uyan birilerini bulmak daha zor oluyor. Böyle olmamalı her yaşta çok güzel kismetler bulunabilmeli. Ama yaş aldıkça beklenti garipliği oluyor... Mesela 20li yaşlarda, kızın 27 oğlanın 28 olması dert olmazken, yaş 35 olunca erkek 36 yaşında 20 li yaşlar olsun 27-28 diyebiliyor. Dediğim gibi iğrenç ama gerçek.. tavsiyem bazı konularda mantık evliliği iyi olabilir.
Kimse evlenmek zorunda da değil. Evlilik düşünmüyorsanız aşkı bekleyin. Evliliğe niyetiniz varsa daha da yaş almadan mantıklı biriyle evlenin.

Bence evlenmek zorunda bile değilsiniz birisi ile tanışır uyum olursa ne ala yoksa sizi beğenen birini beğenmek zorunda değilsiniz ilk başta ısınmaya inanırım ben tipi değil burada tam kast ettiğim farklı birşey herkesin bı enerjisi varya biri iterken biri çeker biri ne iter ne çeker gibi fakat devamında vakit geçirip tanımak önemli tabiki aceleye karşıyım hiç flört etmeden direkt evlenmek bana korkutucu geliyor tanıyınca en azından o flört dönemi uzun tutulursa uzak şehirler uzak ilişki değilse herkes ne olduğunu belli ediyor evlenen bile bile evleniyor diğerinde ise tanımak çok daha zor görücü usulü tam görücü usulünde fazla bekletilmiyor hemen bir karar verilmesi isteniyor sonra zaten o sürede rol yapmak çok kolay sonrada ne çıkarsa bahtina olayına dönüyor aileler baskı yapiyor ister istemez .Belki değişmiştir bilmiyorum belki insanlar eskiden çok az şey beklediği için o yöntem yeterliydi şimdi bence günümüze göre çok başarılı bulmuyorum o yöntemi.

Evlenmek istiyorsanız sakın acele etmeyin. Yanlış biriyle göz göre göre kendinizi ateşe atmaktansa bekar kalın çok daha iyi. Yanlış kişi ömrünüzün kalanını heba etmek olur. Tabiki hoşlandığınız, sevdiğiniz insanla evliliğiniz mükemmel olur diye bir şey yok. Ama mantıkla da gitmez. Sevgi ve mantık dengesi oldu mu tadından yenmez.

Kaplan12 .!.:

Merhaba hanımlar
Kimseye diyemediğim içimde birşey var, belki çocukluktan kalmadır bilmiyorum

30 lu yaşların başındayım, daha önce 1 2 kişi ile görücü konuştum en fazla 3 kez ve kalabalık ortamda.

Evet dışarıdan bakınca her şeyleri iyi efendi bana denk kişilerdi ama olmuyor sevsem bile evlenmek bana korkutucu geliyor hele mantıken sevmeden evlenme fikri boğuyor sanki beni

Ama yaşım geçiyor herles evlen neden evlenmiyorsun buldun da buluyorsun vb laflarla içime kaygı veriyor.

Olmuyor işte elimde değil sevemiyorum , her şeyleri düzgün de olsa içim ısınmıyor yabancı geliyorlar bana dokunacaklarını hayal etmek bile kabus gibi geliyor.

Neden böyle oluyor inanın fikrim yok belki zaman geçirsem en azından kaygım azalır ama bu kez de beni acele edip karar ver diye ailem ve karşı taraf soruyor.

Sevmeden net olamam da bu sefer baskı artınca yok diye reddediyorum uygun dille sonra ailem karşı aile bana ah aldın vb laflarla vicdan yaptırıyor oysa karşı beyefendi kırılmasın diye ben yalvarıyorum Allah'a ki o beni reddetsin

Bilmiyorum neden böyleyim? Annem ve babam birbirini normal seven insanlardı annem mizaç olarak soğuk biriydi çocukken beni sevdiğini pek hatırlamam acaba ondan mı eğer ondansa bile artık 30 yaşındayım eğitimliyim neden değişmiyor bu durum

Bana yardımcı olun kızlar sadece dua güzel dileklerde bulunmanız bile değerli bana kendimi yalnız hissediyorum çünkü bu aralar, mutlu günler dilerim..

Genişletmek için tıkla...

Bu çok edepli , düzgün büyüyen kuralci insanlarda oluyor bence . Bende aynı sorunu yaşadım ve yaşıyorum. Bi tek eski eşimin yanında çocuk gibi neşeli ve mutlu hissetmiştim iç ısınması bile değil aklım fikrim gecem gündüzüm o olmuştu ama beni çok büyük hayal kırıklığına uğrattı. Keşke ona da isinmasaymisim diyorum ama demek ki çocuğumun doğacağı varmış, rabbim uzun ömür versin evladıma iyi ki doğmuş. Yani evleneceğin varsa bi anda seversin ama her sevdiğin de mutlu etmiyor işte. Isinmadigim için reddettigim adamlar mükemmel aile babaları, eş oldular şimdi bön bön onların hayatlarına bakıp allahim sen kötü gözlerden koru diyorum . Benim yuvam yıkıldı başkası bu acıyı yaşamasın diye dua ediyorum .

Kaplan12 .!.:

Merhaba hanımlar
Kimseye diyemediğim içimde birşey var, belki çocukluktan kalmadır bilmiyorum

30 lu yaşların başındayım, daha önce 1 2 kişi ile görücü konuştum en fazla 3 kez ve kalabalık ortamda.

Evet dışarıdan bakınca her şeyleri iyi efendi bana denk kişilerdi ama olmuyor sevsem bile evlenmek bana korkutucu geliyor hele mantıken sevmeden evlenme fikri boğuyor sanki beni

Ama yaşım geçiyor herles evlen neden evlenmiyorsun buldun da buluyorsun vb laflarla içime kaygı veriyor.

Olmuyor işte elimde değil sevemiyorum , her şeyleri düzgün de olsa içim ısınmıyor yabancı geliyorlar bana dokunacaklarını hayal etmek bile kabus gibi geliyor.

Neden böyle oluyor inanın fikrim yok belki zaman geçirsem en azından kaygım azalır ama bu kez de beni acele edip karar ver diye ailem ve karşı taraf soruyor.

Sevmeden net olamam da bu sefer baskı artınca yok diye reddediyorum uygun dille sonra ailem karşı aile bana ah aldın vb laflarla vicdan yaptırıyor oysa karşı beyefendi kırılmasın diye ben yalvarıyorum Allah'a ki o beni reddetsin

Bilmiyorum neden böyleyim? Annem ve babam birbirini normal seven insanlardı annem mizaç olarak soğuk biriydi çocukken beni sevdiğini pek hatırlamam acaba ondan mı eğer ondansa bile artık 30 yaşındayım eğitimliyim neden değişmiyor bu durum

Bana yardımcı olun kızlar sadece dua güzel dileklerde bulunmanız bile değerli bana kendimi yalnız hissediyorum çünkü bu aralar, mutlu günler dilerim..

Genişletmek için tıkla...

Merhaba,bazen insanın küçüklükten gelen sevgi eksiklikleri içinde bir boşluk hissi yaratır,acaba böyle bişey mi sizin ki?Yada unutamadiginiz bir olay yada kişi mi var?

Kaplan12 .!.:

aslında psikoloji alanına yakın sağlık bölümü mezunuyum da tahminim anne baba sevgisi yeterince alamamak kendimi sevmeye ve sevilmeye layık görmememeye sebep olmuş ve kalbime duvar örmüş gibi olabilirim zaten ikizler burcu da olunca kararsız kişiliğim birleşmiş :))

Genişletmek için tıkla...

Kendini sev,böyle düşünme.Baskı hissediyorsan evde iyi bir konuşma yap.Degersizlik duygusu için destek al.Aklın %30 kalbin%70 oranda olacak şekilde bak evlilik olayına.İnsanlar bazen sevmem dediği huyu seviyor.Her huyun sahibinde ayrı bir anlam buluyor.