Merhabalar,son bir aydır anksiyete atakları ile uğraşıyorum.Yaklaşık 6 aydır terapi almama rağmen bu ara şiddetli anksiyete atakları başladı.
Hatta burda konu açtım,ne yaşıyorum ben,adında.Bu durumu yenmek için tek başıma Balkanlara gittim.Ataklarım beni orda bırakmasa da durumu iyi yönettim.Otel odasında tek başıma uyurken yastığımı dişledim kaygıdan ama hayalim olan geziyi burnumdan getirmedim.Hatta güzel arkadaşlıklar edindim.
Ama ataklar geldiğinde şuurumu yitiriyormuşum gibi geliyor,o anda kendime zarar vermekten korkuyorum.
Bazen ataklar beni bıraktığında ,oh be,o neydi,diyorum.Tekrar geldiğinde iyi olduğum halimi unutuyorum.
Doktor üstüne gitmem gerektiğini söyledi.Terapistim de bu süreçte beyin bazen geri adım atmak isteyebilir dedi.
Ölüp ölüp diriliyorum.Rüyamda huzura giden bir yol var,bir ada.O adaya bakıyorum özlemle.Nasıl bir özlem anlatamam…Bakıp bakıp iç geçiriyorum.Allah’ım ölme arzusu mu huzur arzusu mu bu acaba…Yanlış anlaşılmasın,intihar düşüncem yok,yani olsa da yapmam…Sadece rüyalarım bile karmaşık…
34 yaşına giriyorum .Biraz da yaş alma korkusu sardı.Allah’ım hiç yaşayamadan 34 oldum,hayat akıp gidiyor,dedim.Sonrasında başladı anksiyete serüvenim.Biliyoruö saçma ama kolay bir hayatım olmadı,hatta hayatıma birini almaya bile korkuyorum.Yalnızım.Her insan bana yük gibi geliyor çünkü,ama yalnız olmak da iyi gelmiyor…
Pskiyatr çok ilgilendi ama vahim bir durum yok gibi davrandı.Psikoloğumla da travma çalıştık geçen seansta.İkisi de depresyonda olmadığımı söyledi.
Ben huzur istiyorum.Kabullendim süreci ,belki ömür boyu böyle olacağım ama huzurlu ve mutlu yaşamak varken neden böyle yaşayayım?
Hatta burda konu açtım,ne yaşıyorum ben,adında.Bu durumu yenmek için tek başıma Balkanlara gittim.Ataklarım beni orda bırakmasa da durumu iyi yönettim.Otel odasında tek başıma uyurken yastığımı dişledim kaygıdan ama hayalim olan geziyi burnumdan getirmedim.Hatta güzel arkadaşlıklar edindim.
Ama ataklar geldiğinde şuurumu yitiriyormuşum gibi geliyor,o anda kendime zarar vermekten korkuyorum.
Bazen ataklar beni bıraktığında ,oh be,o neydi,diyorum.Tekrar geldiğinde iyi olduğum halimi unutuyorum.
Doktor üstüne gitmem gerektiğini söyledi.Terapistim de bu süreçte beyin bazen geri adım atmak isteyebilir dedi.
Ölüp ölüp diriliyorum.Rüyamda huzura giden bir yol var,bir ada.O adaya bakıyorum özlemle.Nasıl bir özlem anlatamam…Bakıp bakıp iç geçiriyorum.Allah’ım ölme arzusu mu huzur arzusu mu bu acaba…Yanlış anlaşılmasın,intihar düşüncem yok,yani olsa da yapmam…Sadece rüyalarım bile karmaşık…
34 yaşına giriyorum .Biraz da yaş alma korkusu sardı.Allah’ım hiç yaşayamadan 34 oldum,hayat akıp gidiyor,dedim.Sonrasında başladı anksiyete serüvenim.Biliyoruö saçma ama kolay bir hayatım olmadı,hatta hayatıma birini almaya bile korkuyorum.Yalnızım.Her insan bana yük gibi geliyor çünkü,ama yalnız olmak da iyi gelmiyor…
Pskiyatr çok ilgilendi ama vahim bir durum yok gibi davrandı.Psikoloğumla da travma çalıştık geçen seansta.İkisi de depresyonda olmadığımı söyledi.
Ben huzur istiyorum.Kabullendim süreci ,belki ömür boyu böyle olacağım ama huzurlu ve mutlu yaşamak varken neden böyle yaşayayım?
