- 25 Ağustos 2010
- 12.098
- 769
Merhaba hanımlar..
Bende buraya yazmak için sabırsızlananlardandim. Sonunda bende hikayemi yazacağim. Umarım sıkılmadan okursunuz..
Eşimle temmuz 2o1o da evlendik.. Ilk zamanlar istemedim ben bebek.. Korunmak istedik eşimle.. Ama büyükler korunmayin sonra çocuğunuz zor olur dediler.. Aklıma öyle yer etmişti ki o kelime. Düşündükçe moralim bozuluyodu. Bunca zaman evlenenler hemen çocuk mu yapmış sanki derdim hep kendi kendime.. Sonra eşim ısrar etti bende o kadar olumsuz konusmalardan sonra korunmayı bıraktım.. Ilk ay olmasını beklemiyordm zaten.. Tam 4 ay sonra kasım ayında yaptığim gebelik testinde silik çizgi görünce o kadar çok sevinmiştim ki.. Kan testine gittim hemen o da pozitifti. Eşime söyledim dünyalar bizim oldu. Taa ki iki gün sonra tekrarlanan kan testinde değerlerin yeterince artmadığı hatta dış gebelik suphesinin bile olduğunu yüzüme karşı soğukkanlılıkla soyleyebilmisti doktor.. Bekleme kararı aldım derken sabahina kanama ve ağrı vardı. Doktora gittiğimde kaybetmiştim düşük yapıyordum.aralık ayıydi o zaman hiç sevmemistim o ayı.. Ağladım ama faydası yoktu. En azından hamile kalabiliyordum.. Doktor korunma vermemişti. Yavrumu kaybettikten sonra aynı şeyleri yaşama korkusu elbet vardı ama daha da bi anne olma hevesi sarmıştı beni.. Yine de korunmak istedim yine yaza doğru ağustos ayıydı bıraktığımda korunmayı. Tesadüf ki yine kasım ayında öğrendim müjdeli haberi.. Yine kan testi yaptırdım düşük bi değer çıkmıştı ama yine de gebelik vardı iki gün sonra tekrarladik. Iki kat artması gerekirken yine aynı şeylerdi. Tam iki kat olmasa da yakındı değer. Iki günde bir ölçtürduk. Bazen tam iki kat bazen de tam iki kat artmamışti. Kese de görünmüyodu değer düşük diye. En son 36o larda değer çıkmıştı. Doktor değiştirmeye karar verdik. Vajinal muayene sonrasında keseyi gördük.. Çok iyi hatırlıyorum pazar günüydü.Ne fayda ki pazartesi günü yine kanama başlamıştı doktora gittim progestan verdi yat dedi. Bi kaç gün sonra düşük başlamıştı. Yine aynı hüzün.. Yine aylardan aralık.. Dimdik ayakta durmaya çalışsam da geçmiş olsun diyenlere zorla sağol kelimesi çıktı ağzımdan. Kimseyi görmek istemiyodum.. Ama gelene de asık suratla yaklaşmak doğru değildi benim için.. Artık hiç korunmak istemiyordum.. Iki kayıp vardı ama yine aynı heyecanlar vardı bende deli gibi anne olmak istiyordum. Yine 4. Ayda mart ayıydı hamile kaldığimda 7 martti son adet tarihim.. Nisan ayını heyecanla bekliyordum. 1 nisanda dayamadigim için idrar testi yaptım ikinci çizgi çıktı. 2 nisanda kan testi yaptırdım pozitifti. Ama sevinmedim eşime de söylemedim. Iki kayıpta gözümün önünde yıkılan ama bana hala destek vermeye çalışan eşimin hakkını ödeyemezdim. Neyse 4 nisani bekliyordum heyecanla.. Ayrıca belirtmek isterim tiroid sorunu olan bi insanım.. Hastaneye gittim kan verdim hem gebelik hem tiroid için.. Eve geldim netten sonuçları bekliyorum.. Değerim iki katından faZLA artmış.. Dünyalar benim oldu.. Sağlıklı bir gebelikti.. Ama bu seferde tiroid değerlerim yükselmişti.. Ama olsun onun çaresi vardı ilaçla düzelecekti... Neyse sonra eşime söyledim çok sevindi hatta yine aynısi gibi olmasın hayatım acele etmesek mi dedi. Bende dört gündür bu günü bekliyorum dedim eminim artık. Inşallah benimle meleğim dedim.. Kese görmeye gideceğimiz gün hafif pembe akıntım vardı korkmuştuk eşimle yine aynı şeyler olacak diye.. Neyseki yeni bulduğum doktor çok tedbirliydi. Verdiği iğneler haplar derken o günleri de atlattık. Kalp atışları denen şeyi duyduğumda gözlerimin akmasını durduramamıştım. Çok farklı bi duyguymuş. Rahat bi hamilelik geçirdim hiç üzmedi oğlum beni.. Evet oğlum olacaktı.. Eşimin tepkisi harikaydı hala gözümün önünde :) derken günler haftalar aylar geçti 39 4o derken hala gelmeye niyeti yoktu. Nst de ne sancı ne bişey. Açılma 1 cm ama sıkı.. 41 haftalık olmuştuk nerdeyse artık ne ben ne doktor beklemek istemiyorduk. Riskli olabilirdi.. Iki düşükten sonra korkmama gibi bi durum olamazdı.. 17 aralıktı son kontrol ve her şeyin sonu olacak gündü pazartesi.. Gittik eşimde her şeye hazırlıklı olarak. Gittik ama durumlar aynıydı ve sezeryan olmaya karar verdik. Akşam 5 te olacaktı ameliyat çok heyecanlıydık eşimle. Herkese haber verdik. Herkes bi telaş halindeydi.. 3.3o da hastanede olmak gerekliydi gittik bütün hazırlıklar bitti ameliyat için. Korkuyordum ama oğlum doğacaktı. 17.2o de girdik 17.35 te doğdu oğlum. 3425 gr ve 5o cm di. Ben ancak 1 saatte çıkabildim zor ayıldm ama oğlum dünyalar tatlısıydi :) bu arada doğum yaptığım hastane her şeyiyle dört dörtlüktü. Kendilerine minnettarim. 24 saat boyunca herşey harikaydı.. Doğum sonrası her şey her acılar unutuluyor.. Dikişler zorladı ilk üç gün süt sorunu oldu ama şimdi 11 günlük olduk bile :) çok yorucu ama çok harika bi duygu annelik.. Rabbim isteyen herkese nasip etsin.. Çok uzun oldu ama kusura bakmayın. Daha uzun yazacaktim ama yetmedi sayfa :) Okuyanlara şimdiden teşekkür ediyorum..
Bende buraya yazmak için sabırsızlananlardandim. Sonunda bende hikayemi yazacağim. Umarım sıkılmadan okursunuz..
Eşimle temmuz 2o1o da evlendik.. Ilk zamanlar istemedim ben bebek.. Korunmak istedik eşimle.. Ama büyükler korunmayin sonra çocuğunuz zor olur dediler.. Aklıma öyle yer etmişti ki o kelime. Düşündükçe moralim bozuluyodu. Bunca zaman evlenenler hemen çocuk mu yapmış sanki derdim hep kendi kendime.. Sonra eşim ısrar etti bende o kadar olumsuz konusmalardan sonra korunmayı bıraktım.. Ilk ay olmasını beklemiyordm zaten.. Tam 4 ay sonra kasım ayında yaptığim gebelik testinde silik çizgi görünce o kadar çok sevinmiştim ki.. Kan testine gittim hemen o da pozitifti. Eşime söyledim dünyalar bizim oldu. Taa ki iki gün sonra tekrarlanan kan testinde değerlerin yeterince artmadığı hatta dış gebelik suphesinin bile olduğunu yüzüme karşı soğukkanlılıkla soyleyebilmisti doktor.. Bekleme kararı aldım derken sabahina kanama ve ağrı vardı. Doktora gittiğimde kaybetmiştim düşük yapıyordum.aralık ayıydi o zaman hiç sevmemistim o ayı.. Ağladım ama faydası yoktu. En azından hamile kalabiliyordum.. Doktor korunma vermemişti. Yavrumu kaybettikten sonra aynı şeyleri yaşama korkusu elbet vardı ama daha da bi anne olma hevesi sarmıştı beni.. Yine de korunmak istedim yine yaza doğru ağustos ayıydı bıraktığımda korunmayı. Tesadüf ki yine kasım ayında öğrendim müjdeli haberi.. Yine kan testi yaptırdım düşük bi değer çıkmıştı ama yine de gebelik vardı iki gün sonra tekrarladik. Iki kat artması gerekirken yine aynı şeylerdi. Tam iki kat olmasa da yakındı değer. Iki günde bir ölçtürduk. Bazen tam iki kat bazen de tam iki kat artmamışti. Kese de görünmüyodu değer düşük diye. En son 36o larda değer çıkmıştı. Doktor değiştirmeye karar verdik. Vajinal muayene sonrasında keseyi gördük.. Çok iyi hatırlıyorum pazar günüydü.Ne fayda ki pazartesi günü yine kanama başlamıştı doktora gittim progestan verdi yat dedi. Bi kaç gün sonra düşük başlamıştı. Yine aynı hüzün.. Yine aylardan aralık.. Dimdik ayakta durmaya çalışsam da geçmiş olsun diyenlere zorla sağol kelimesi çıktı ağzımdan. Kimseyi görmek istemiyodum.. Ama gelene de asık suratla yaklaşmak doğru değildi benim için.. Artık hiç korunmak istemiyordum.. Iki kayıp vardı ama yine aynı heyecanlar vardı bende deli gibi anne olmak istiyordum. Yine 4. Ayda mart ayıydı hamile kaldığimda 7 martti son adet tarihim.. Nisan ayını heyecanla bekliyordum. 1 nisanda dayamadigim için idrar testi yaptım ikinci çizgi çıktı. 2 nisanda kan testi yaptırdım pozitifti. Ama sevinmedim eşime de söylemedim. Iki kayıpta gözümün önünde yıkılan ama bana hala destek vermeye çalışan eşimin hakkını ödeyemezdim. Neyse 4 nisani bekliyordum heyecanla.. Ayrıca belirtmek isterim tiroid sorunu olan bi insanım.. Hastaneye gittim kan verdim hem gebelik hem tiroid için.. Eve geldim netten sonuçları bekliyorum.. Değerim iki katından faZLA artmış.. Dünyalar benim oldu.. Sağlıklı bir gebelikti.. Ama bu seferde tiroid değerlerim yükselmişti.. Ama olsun onun çaresi vardı ilaçla düzelecekti... Neyse sonra eşime söyledim çok sevindi hatta yine aynısi gibi olmasın hayatım acele etmesek mi dedi. Bende dört gündür bu günü bekliyorum dedim eminim artık. Inşallah benimle meleğim dedim.. Kese görmeye gideceğimiz gün hafif pembe akıntım vardı korkmuştuk eşimle yine aynı şeyler olacak diye.. Neyseki yeni bulduğum doktor çok tedbirliydi. Verdiği iğneler haplar derken o günleri de atlattık. Kalp atışları denen şeyi duyduğumda gözlerimin akmasını durduramamıştım. Çok farklı bi duyguymuş. Rahat bi hamilelik geçirdim hiç üzmedi oğlum beni.. Evet oğlum olacaktı.. Eşimin tepkisi harikaydı hala gözümün önünde :) derken günler haftalar aylar geçti 39 4o derken hala gelmeye niyeti yoktu. Nst de ne sancı ne bişey. Açılma 1 cm ama sıkı.. 41 haftalık olmuştuk nerdeyse artık ne ben ne doktor beklemek istemiyorduk. Riskli olabilirdi.. Iki düşükten sonra korkmama gibi bi durum olamazdı.. 17 aralıktı son kontrol ve her şeyin sonu olacak gündü pazartesi.. Gittik eşimde her şeye hazırlıklı olarak. Gittik ama durumlar aynıydı ve sezeryan olmaya karar verdik. Akşam 5 te olacaktı ameliyat çok heyecanlıydık eşimle. Herkese haber verdik. Herkes bi telaş halindeydi.. 3.3o da hastanede olmak gerekliydi gittik bütün hazırlıklar bitti ameliyat için. Korkuyordum ama oğlum doğacaktı. 17.2o de girdik 17.35 te doğdu oğlum. 3425 gr ve 5o cm di. Ben ancak 1 saatte çıkabildim zor ayıldm ama oğlum dünyalar tatlısıydi :) bu arada doğum yaptığım hastane her şeyiyle dört dörtlüktü. Kendilerine minnettarim. 24 saat boyunca herşey harikaydı.. Doğum sonrası her şey her acılar unutuluyor.. Dikişler zorladı ilk üç gün süt sorunu oldu ama şimdi 11 günlük olduk bile :) çok yorucu ama çok harika bi duygu annelik.. Rabbim isteyen herkese nasip etsin.. Çok uzun oldu ama kusura bakmayın. Daha uzun yazacaktim ama yetmedi sayfa :) Okuyanlara şimdiden teşekkür ediyorum..
Son düzenleme:
