- 23 Mayıs 2016
- 662
- 266
- 32
- Konu Sahibi muzeyyenmf
- #1
Selam hanımlar. Nihayet bende buraya doğum öykümu yazabiliyorum. Bundan uç ay önce geldi benim küçük prensim.
9 mart günü sabah uyandım ve doğumuna daha iki hafta vardı. Aklımın ucundan bile geçmiyor tabi. Yataktan kalkarken bi ıslaklık oldu. Hatta tuvaletim olduğu için kaçırdım zannetmiştim
öyle ya hamileyken olur böyle şeyler. Hah dedim buda geldi başıma :) suyumun gelme ihtimali aklıma gelmiyor tabi. Kalktım kahvaltı yaptım falan bi baktım bacaklarım ıslanıyor. İşte o anda jeton düştü. Küçük prensim yola çıkıyordu. Hemen bi duş alıp hastaneye gittik. Tabi sancı falan hiç bişi yok daha. Neyse hastaneye gittik ve evet suyum geliyordu ama sancı yok. Yatışım yapıldı ve 12 saat beklicez dedi doktorum kendi sancımın gelmesini. Dakikalar geçiyor heyecandan ölüyorum ama bi kramp bile yok. Saatler geçti ve sancım gelmedi. Doğumhaneye aldılar ve suni sancı vericez dediler. Bu benim ilk doğumum ve başıma geleceği bilmediğim için güle oynaya gidiyorum :) gece onda sancı takıldı. Sabaha kadar tık yok. Ne sancı açılma. Ama sabah yavaş yavaş gelmeye başladı ağrılar. Ama benim açılmam bir türlü olmuyor. Ağrıdan bazen ağlıyorum bazen gülüyorum sinirlerim bozuldu yani :)
Öğleden sonra açılma olmaya başladı çok şukur. Ve akşam dokuz gibi açılma tamamlandı ve yavaş yavaş ıkınmaya başlamıştım sancı odasında. Üstüne üstelik birde ebemle inatlaşıyorum.ıkınırken sanki tuvaletim var gibime geliyor. Kafına diyorum tuvaletim var tuvalete gitmem lazım diyorum :) kadında diyor hayır yok tuvaletin ıkın diyor ama ben o anda anlamıyorum tabi. Büyük tuvaletim var diyorum inatla. Kadın en son demesin mi dünden beri buradasın ne kakası dedi. Üstelik lavman yapıldı diyor. Bende durdum durdum ama vaaarr demişim. Kadın en son bıktı benden tamam kakan var hadi buraya yap dedi :) bende koyuverdim kendimi :) tabi anladım ki gerçektende yokmuş. İşim komiği o kadar saat bekledim az kalsın orada doğuracaktım ebem iki dakika yanlız bıraktı beni ve bi farklı hissettim. Afedersiniz ama elimi bi attım bebeğimin kafasına dokundum nasıl bağırdım tahmin edersiniz hemen doğumhaneye alındım ve bir dakika geçmeden bebeğim kollarımdaydı yaşadığım butun acı stres bianda geçti. Çok şukur oğluma kavuştum.
Allah isteyen herkese nasip etsin inşallah
9 mart günü sabah uyandım ve doğumuna daha iki hafta vardı. Aklımın ucundan bile geçmiyor tabi. Yataktan kalkarken bi ıslaklık oldu. Hatta tuvaletim olduğu için kaçırdım zannetmiştim
öyle ya hamileyken olur böyle şeyler. Hah dedim buda geldi başıma :) suyumun gelme ihtimali aklıma gelmiyor tabi. Kalktım kahvaltı yaptım falan bi baktım bacaklarım ıslanıyor. İşte o anda jeton düştü. Küçük prensim yola çıkıyordu. Hemen bi duş alıp hastaneye gittik. Tabi sancı falan hiç bişi yok daha. Neyse hastaneye gittik ve evet suyum geliyordu ama sancı yok. Yatışım yapıldı ve 12 saat beklicez dedi doktorum kendi sancımın gelmesini. Dakikalar geçiyor heyecandan ölüyorum ama bi kramp bile yok. Saatler geçti ve sancım gelmedi. Doğumhaneye aldılar ve suni sancı vericez dediler. Bu benim ilk doğumum ve başıma geleceği bilmediğim için güle oynaya gidiyorum :) gece onda sancı takıldı. Sabaha kadar tık yok. Ne sancı açılma. Ama sabah yavaş yavaş gelmeye başladı ağrılar. Ama benim açılmam bir türlü olmuyor. Ağrıdan bazen ağlıyorum bazen gülüyorum sinirlerim bozuldu yani :)Öğleden sonra açılma olmaya başladı çok şukur. Ve akşam dokuz gibi açılma tamamlandı ve yavaş yavaş ıkınmaya başlamıştım sancı odasında. Üstüne üstelik birde ebemle inatlaşıyorum.ıkınırken sanki tuvaletim var gibime geliyor. Kafına diyorum tuvaletim var tuvalete gitmem lazım diyorum :) kadında diyor hayır yok tuvaletin ıkın diyor ama ben o anda anlamıyorum tabi. Büyük tuvaletim var diyorum inatla. Kadın en son demesin mi dünden beri buradasın ne kakası dedi. Üstelik lavman yapıldı diyor. Bende durdum durdum ama vaaarr demişim. Kadın en son bıktı benden tamam kakan var hadi buraya yap dedi :) bende koyuverdim kendimi :) tabi anladım ki gerçektende yokmuş. İşim komiği o kadar saat bekledim az kalsın orada doğuracaktım
ebem iki dakika yanlız bıraktı beni ve bi farklı hissettim. Afedersiniz ama elimi bi attım bebeğimin kafasına dokundum nasıl bağırdım tahmin edersiniz hemen doğumhaneye alındım ve bir dakika geçmeden bebeğim kollarımdaydı yaşadığım butun acı stres bianda geçti. Çok şukur oğluma kavuştum. Allah isteyen herkese nasip etsin inşallah
Son düzenleme:
