Merhaba
2005 dogumlu bir ergen annesiyim.. Oğlum 2.5 yas civarındayken üstün zekalı oldugu fikrine kapılacagım sekilde hareketli ve yaramaz bir cocugum vardı.. Erken yürüdü, erken konuştu, eğlenceli bir cocuktu. Yuvaya başlattık ve ilk sosyalleşme sorunları başladı. Okulda gecinemediği tipler, itme kakma ve aynı şekilde davranan başkaca cocuklar..ama her nasılsa herşeyi küçük oluşuna, hareketli oluşuna, erkek çocuk olusuna, dedesine cekmişlere bağladık el birliğiyle.. Bilmiş laflar edip, yaşından büyük davranışlar gösteriyordu ya normaldi bu olanlar, cocuklar böyle büyürdü.. Kası gözü kolu dizi çarptığı için hep mor sıyrık vb..Bir şekilde farkedilen bir cocuktu. Ama bu cok farkedilen ismi nam yapan su veya bu sebeple bulundugu okulda farklılıklarıyla ünlenen bir cocuk sahibi olmak okul meselesi ciddileşince o kadar eğlenceli olmuyor.
6 yasında dikkat eksikliği, hiperaktivite ve yoğun durtusellik teşhisi koyuldu ve Concerta + aile terapisi (cocuk ve aile sureci nasıl yönetecek terapisi) yazıldı. Ben de bu arada cocugunda kusur arayan anne olarak yaftalandım.. Zira eşim, ailem, çevrem hepsi maasallah cok biliyordu.Hepsi ilaca karşıydı, ileride uyuşturucu bağımlısı olurdu vb..Ilaç kullanımını tek bir doktorla ve uzun süreli yapamadık. Aile desteği ve inancı olmayınca ilaç-beslenme-eğitim-terapi tek başına bir annenin altından kalkabileceği bir süreç değil..
Epey doktor gezdim bu konuda.. Çocuk küçükken hiç biri ileride yaşanabilecek sıkıntıları anlayabileceğimiz şekilde anlatmadı yada çocuk küçük olduğu için biz ileriki yıllar için söylenenleri algılayamadık. İlaca karşı bir eşim vardı ve ilaç kullandırttığım için beni suçluyordu. Bilgisayar oyunlarında hiç dikkat sorunu yok, şımarıklık bununki vb diyordu. Oysa doktor ne demişti..Bir ders abisi bulun, tek başına tekrar yapamaz, ödev yapamaz, ama bir ders abisi ile çalışırsa okul sorunu yaşamazsınız.. İlkokulda öğretmen mi tutulurmuşa döndü olay.. Evde cezalar, yasaklar vb.. Okulda sık sık özel görüşmeler, şikayetler,vb.. Okuldan bir telefon geldiğinde yine ne yaptı diye açıyordum telefonu.. Çocukta yaftalanıyor, bir süre sonra kim yaptı diye düşünmüyorlar dahi.. Bezdip göndermeye çalışıyprlar sizi.. Bunu
önemseyin.
Dikkat eksikliği yoğunsa ritalin, concerta, medikinet vb konsantre olabildiği süreyi uzatacağı için öğrenmesini sağlar ama siz hiç ilaç kullanmıyormuş gibi hep elinizi üstünde tutacaksınız.
Hiperaktivite varsa hep hareketli bir çocuk olur. Hiperaktivite olduğu için oturup bir şeye konsantre olamaz ve başa dönersiniz. Sınıfta en öne oturturlar, öğretmen arada bir hareket ettirir, cok daralırsa bir dolaşır gelir vb..
Dürtüsellik varsa durup düşünmez. En temel tavsiyedir: dur-düşün-konuş/dur-düşün-yap
Yapamaz. Sınıfta başkalarının dikkatini dağıtır,ses çıkarır, silgi atar vb vs.. Neden yapmaması gerektiğini anlar ama hiç anlamamış gibi yine yapar yine yapar.
Ne anlatsanız herkesten çabuk kavrar ama sonra hiç anlamamış gibi davranışlarda bulunur. Sobaya elini değdirip eli yanınca bir daha sobaya değdirmez ya çocuklar. Bu dürtüseller bu sefer ayağını değdirir, sonra diğer elini vb.. Kafayı yersiniz.Ödül, ceza, telkin, terapi , ilaç ..hepsi eğer cok küçük yaşlarda ciddi olarak ele alınmazsa hep potansiyelinin altında kalmış bir çocuk elde edersiniz. Masaya oturtup ders çalıştırabildiğiniz, ilacını içirebildiğiniz yaşlardan bunların hiç birini yaptıramayacağınız yaşlara geldiğinde kalitesizleşmiş arkadaş çevresi yüzünden (çünki diğer çocuklar hedef belirledi, sorumluluk sahibi oldu, yapacakları faaliyetleri var, sizin çocugunuzdan uzak duruyorlar, aileleri iletişimi kestirdi, okuldan attırdılar, vb ) sigara içen, uygunsuz davranan ama uygunsuzluğun ne oldugunu hesap edemeyen, sınırları zorlayan, ısrarcı, kendi istekleri söz konusu oldugunda sınırsız sözler veren, gercek anlamda utanmayan, pişman olmayan en önemlisi yaşadıklarından hiç ders almayan ama pırlanta gibi, karizmatik, kendi sığ çevresinde populer bir ergeniniz olur. Sonra o popüler ergene aslında safiyene temiz kalpli oldugu için birileri çengel atar, alkolik de olur, narkotik de olur..
Daha nasıl yazılır bilemiyorum.. Biraz isteseydi neler yapardı diyeceksiniz hep. Potansiyeli ortaya çıkmadı diye hep üzüleceksiniz. Onun yarısı zekada olmayan çocuklar yanından geçip giderken hem siz hem çocugunuz üzüleceksiniz. O neden okulu rahat bitiremediğini, ortalama bir başarı elde edemediğini hiç anlamayacak. Siz de eşinizle bir takım değilseniz bu konuda çocugu şımartmış, iyi yetiştirememiş vb bir anne diye suçlanacaksınız..
Anladığınızda tren kaçmış oluyor.
Ilkokul 1.sınıf. Sıkıntı varsa önce eşinizi bilinçlendirin. Gittiğiniz doktorlara ilaçların yan etkilerini değil bu teşhisi alan çocukta hangilerinin oldugunu, hepsi varsa hangisinin baskın oldugunu sorun. Aşama aşama sizi neler beklediğini sorun.. İlaçla geçecek olmadığını bilin. İlaçların çocugunuza bir şeyler öğretmek için zaman sağladığını anlayın. Teşhisin ince detaylarını öğrenin. Rahatsızlığı iyi anlarsanız çocugunuza yardımcı olabilirsiniz. Ve yapılabilecekler sınırlı. Çocugunuzu olduğu gibi kabul edip iyi tanıyıp onu hayata diğer ebeveynlerden biraz daha meşakkatli hazırlayacaksınız hepsi bu. Ama eğer büyüyünce geçer, düzelir, ilaçla hallolur yanılgısına düşerseniz hata yaparsınız. Bu çocukların vahim hayatları olduğunda ana babaları çare aramak noktasını çoktan geçmiş, başlarına gelen belalarla boğuşmakta oluyorlar.
Ürkütücü yazdım. Ürkmenizi gerektirecek kadar ağır sonuçları olabilecek bir konu çunku. Ama çocukların ellerinde değil böyle olmaları. En acısı da bu.
