- 14 Mart 2010
- 7.906
- 6.811
- 398
Herkeze merhaba,
ben yaklasik 5 aydir kendi ailemle görüsmüyorum. Ilk tartismlar yaklasik 1,5 yil önce basladi. Erkek kardesim kendi istegi ile isten cikip, kendi hal ve hareketleri sebebine tekrar ayni yere ise almadiklarinda basladi hersey. Esimle ayni yerde calisiyorlardi (bu arada kardesim bura dogumlu, esim ise sonradan geldi) ve esimden rica etti. Müdür kendisini istemedigini söyledi. (adamla tartisip bir yil kadar yüzüne bakmamis, konusmamis) Sonra bir evrak almasini istedi esimden onuda esime vermediler (söylememize ragmen). O gün anneme gidiyor ve agliyor (evet 35 yasinda!). Annemde benimle kavga ediyor. Yaklasik bir hafta görüsmedik. Birden geldi ve bana "esini at" diye tuturdu, sonra ikinci cocuk yapma diye tuturdu. Yani ben esimi tum bunlar icin birakicakmisim. Ben geri adim atmayinca geldi özür diledi. Ama kardesim olacak insancik, bana ve esime küstü. Bunun üstüne bize zorla ondan özür diletmeye calistilar. Tabiki yapmadik öyle birsey.
Annem,babam ve kardeslerim asla inkar etmem bize bu kavgaya kadar destek oldular ve bende onlara herzaman. Kiz kardesimin nisaninin hediyesindan, tatilina kadar hep ben yapmistim. Erkek kardesim 5 dakika kala uykudan uyanip bir tshirt ve kotla katildi nisana.
En son olay ise 5 ay önce yasindi. Biz esimle kararlasip arabinizi degistirdik. Bunun üstüne inanilmaz sinirlerndiler. Ve sadece benimle kavga ettiler. Sormadan aldik diye öyle üzülmüsler ki kalp krizi gecirmisler!. Bir sürü hatirlamak istemedigim seyler söylendi. (babam yoktu tüm bu kavgalarda) Hatta ogün erkek kardesim beni evden kovduda tek laf etmedi annem. Tüm bunlara ragmen ben kizimi (tek torunlari) yanlarina nadir olasada gönderdi. Ama yavas yavas onu manupüle ettiklerini fark ettim. En sonda kizimi almaya gittimde vermek istemediler. Sen simdi git, birazdan hesabinizi kesicez diye göndermek istediler. Bende kizimi almak isterken. Cocugumun yaninda bana malesef vurdular ve ikiside siddet gösterdi. HAtta annem cocugum kucagimda iken vurdu. Hemen eve gecip esimi aradim ve malesef kayinvalidemi arayip binbir türlü küfüler etmis. Kadini aramalarla taciz etti ogün. Iki gün sonra kapimiza gelip iceri almadiginizda bagira cagira küfürlerle kapilari tekmeledi. (7 yil sonra esimin bana "iksir" yaptigni idda ediyor). Sonra malesef yalanlarda dedikodumuzu cikardi etrafta. O günden sonra konusmadim hicbiri ile.
Kiz kardesim özelikle aramizda hicbir sorun olmamasina ve yakin olmamiza ragmen bana yüz cevirip oda konusmadi. Yani kendi ailemden dislandim. Söylenenler cok agir ve yasatiklari cok cirkindi. O günden sonra cocugum travma yasadi ve hala atlatamadi. Simdi kizkardesim hicbirsey olmamis gibi beni nikahina cagirmis bir mesaj ile. Sadece beni ve kizimi. Ben elbete gitmiycem. Annem, babam ve erkek kardesimle ayni ortamda bulunmak istemiyorum ve kizimi onlarin yanina götürmem. Mesajina cevap yazmadim. Tek emin olmadigim konuda bu. Cevap yazmalimiyim. Biliyorum gitmedigimde yine etrafa beni kötüleyecekler. Bu benim umrumda degil acikcasi. Biz onu hic kötülemedik ama soran oluncada söyledik. (yaydigi dedikonu su sekildeydi: Esim benim yanimda kizlara yaziyormus bunu anneme ben söylemisim ve beni kandirmis ben salakmisim ondan bana vurmus). Kizimizi elimizden almakla bile tehdit ettiler onlara bu saaten sonra güvenmem zaten erkek kardesimde benim icin artik yok. Tüm hata elbete ebeveyinlerimde.
ben yaklasik 5 aydir kendi ailemle görüsmüyorum. Ilk tartismlar yaklasik 1,5 yil önce basladi. Erkek kardesim kendi istegi ile isten cikip, kendi hal ve hareketleri sebebine tekrar ayni yere ise almadiklarinda basladi hersey. Esimle ayni yerde calisiyorlardi (bu arada kardesim bura dogumlu, esim ise sonradan geldi) ve esimden rica etti. Müdür kendisini istemedigini söyledi. (adamla tartisip bir yil kadar yüzüne bakmamis, konusmamis) Sonra bir evrak almasini istedi esimden onuda esime vermediler (söylememize ragmen). O gün anneme gidiyor ve agliyor (evet 35 yasinda!). Annemde benimle kavga ediyor. Yaklasik bir hafta görüsmedik. Birden geldi ve bana "esini at" diye tuturdu, sonra ikinci cocuk yapma diye tuturdu. Yani ben esimi tum bunlar icin birakicakmisim. Ben geri adim atmayinca geldi özür diledi. Ama kardesim olacak insancik, bana ve esime küstü. Bunun üstüne bize zorla ondan özür diletmeye calistilar. Tabiki yapmadik öyle birsey.
Annem,babam ve kardeslerim asla inkar etmem bize bu kavgaya kadar destek oldular ve bende onlara herzaman. Kiz kardesimin nisaninin hediyesindan, tatilina kadar hep ben yapmistim. Erkek kardesim 5 dakika kala uykudan uyanip bir tshirt ve kotla katildi nisana.
En son olay ise 5 ay önce yasindi. Biz esimle kararlasip arabinizi degistirdik. Bunun üstüne inanilmaz sinirlerndiler. Ve sadece benimle kavga ettiler. Sormadan aldik diye öyle üzülmüsler ki kalp krizi gecirmisler!. Bir sürü hatirlamak istemedigim seyler söylendi. (babam yoktu tüm bu kavgalarda) Hatta ogün erkek kardesim beni evden kovduda tek laf etmedi annem. Tüm bunlara ragmen ben kizimi (tek torunlari) yanlarina nadir olasada gönderdi. Ama yavas yavas onu manupüle ettiklerini fark ettim. En sonda kizimi almaya gittimde vermek istemediler. Sen simdi git, birazdan hesabinizi kesicez diye göndermek istediler. Bende kizimi almak isterken. Cocugumun yaninda bana malesef vurdular ve ikiside siddet gösterdi. HAtta annem cocugum kucagimda iken vurdu. Hemen eve gecip esimi aradim ve malesef kayinvalidemi arayip binbir türlü küfüler etmis. Kadini aramalarla taciz etti ogün. Iki gün sonra kapimiza gelip iceri almadiginizda bagira cagira küfürlerle kapilari tekmeledi. (7 yil sonra esimin bana "iksir" yaptigni idda ediyor). Sonra malesef yalanlarda dedikodumuzu cikardi etrafta. O günden sonra konusmadim hicbiri ile.
Kiz kardesim özelikle aramizda hicbir sorun olmamasina ve yakin olmamiza ragmen bana yüz cevirip oda konusmadi. Yani kendi ailemden dislandim. Söylenenler cok agir ve yasatiklari cok cirkindi. O günden sonra cocugum travma yasadi ve hala atlatamadi. Simdi kizkardesim hicbirsey olmamis gibi beni nikahina cagirmis bir mesaj ile. Sadece beni ve kizimi. Ben elbete gitmiycem. Annem, babam ve erkek kardesimle ayni ortamda bulunmak istemiyorum ve kizimi onlarin yanina götürmem. Mesajina cevap yazmadim. Tek emin olmadigim konuda bu. Cevap yazmalimiyim. Biliyorum gitmedigimde yine etrafa beni kötüleyecekler. Bu benim umrumda degil acikcasi. Biz onu hic kötülemedik ama soran oluncada söyledik. (yaydigi dedikonu su sekildeydi: Esim benim yanimda kizlara yaziyormus bunu anneme ben söylemisim ve beni kandirmis ben salakmisim ondan bana vurmus). Kizimizi elimizden almakla bile tehdit ettiler onlara bu saaten sonra güvenmem zaten erkek kardesimde benim icin artik yok. Tüm hata elbete ebeveyinlerimde.