Ben son 1 yıldır kendimi tanıyamıyorum. Şuan buraya yazmak bile geçen sene bana söyleseler güleceğim bişeydi yapmam derdim ama yapılıyomış. İlk ve tek ilişkimdi ciddiydikde hayatın karşımıza çıkardığı bazı sorunşar oldu (onun işi ile alakalı) kaldıramadı bu durumu. Bende hep destek oldum ama yetmedi. Onun bu sorunları yüzünden bitti o bitirdi hemde hatasının farkında olarak üzülerek. 6 ay oldu hâla sevgim ilk günki gibi hâla özlüyorum en ufak bi kızgınlığım yok ( kendimede sinir oluyorum kız öfkelen unut diyorum) içimde hep affediyorum. İlk ayrıldık beni engellemişti sonra baktım engeli kaldırmış yazdım bende (taktik gözeten kızlardan deilim neysem oyum ben seviyosam içimden geleni yaparım) uzun süre yazdıklatımı gördü engellemedi cevapta vermedi ama beni bugün tekrar engellemiş. Hâla umudum varmış onu anladım beni bugğn engelleyince tekrar çok üzüldüm. Onu unutmak istemiyorum ilk sevdiğim son da olsun istiyorum. Çok emek verdim dua ettim Allah vermesiyse vardır hayır diyorum. Ama bi yanım hâla onu hatırlayınca gözlerim dolu dolu. Biz istmeden ayrıldık çok güzel giden bişe çok saçma bitti. Ya başkası olursa yine onu hatırlarsam hiç unutamazsam diyr çok korkuyorum. İlk olduğu için mi bu duygular. Geçicek mi bunlar. Niye benim canım hâla çok acıyo. Hâla o geri gelecek biz barışcaz diyr salak hayallerim umutlarım var. Bıktım ben niyr arsız, hemen unutan kızlardan olamıyorum. Ya unutamazsam...