aslinda cok salakca bi olaydi yasananlar.. esim bana bunu söyledinmi diye sordu, kaynanam biseyler anlatmis, yani iftaraya ugradim...
ilk olan bisey degildi ama bu.. kac kere oldu, kac kere kayanamin yüzünden, esimin abisi veya yengesi yüzünden birbirimize girdik.. bu arada ben 1.5 senelik evliyim.. evliligim zaten zar zor yürüyor bide herzaman onlarin yüzünden tartisiyoruz... yetti artik, esyalarimi topladim annemin evine gittim..
annem yokdu evde, 5 saat bekledim, hata kayanami aradim bu nedemek oluyor diye sordum... esim annesine gitmis, karim nerde hic sormuyor bile.. 5 saat sonra annemi aradim, abimlerdeydi geldiler.. abime esimin bana yazdiklarini göstermek zorunda kaldim, cünkü yine baskalari yüzünden o kadar küfür yedim.. yine bela okundu, yine ben suclu oldum.. ama ilk olan bisey degildi.. bana kizdi abim, böyle bisey var neden daha önce söylemiyorsun dedi.. iki bucuk hafta annemde kaldim, sonra esim yalvar yakar geri döndüm.. ailemde istedi geri dönmemi, yuvan yikilmasin falan filan iste..
simdi ne ben onun ailesile nede o benim ailemle görüsüyor.. benim icin aslinda daha iyi, kaynanamin iki yüzlülügüne dayanamiyorum zaten.. isin kötü tarafi, kaynanam kanser.. ama esim bile diyor, baskalarina göre iyi atlatiyormus herseyi.. bende ilk cok destek olmusdum ona..
esimin abisi biraz varlikli, sagolsun esimin annesine arabami almadi, yep yeni cep telefonumu almadi, herseyi aldi... esimin annesi, baskalarindan faydalanmayi seven birisi.. esim anlatti gecenlerde iki aylik oturma gurubunu yine degistirmis.. hep pahli seyler alir, hep pahli seyler giyer.. ama bize gelince, gecinemiyoruz diye aglar...
dügünüme esimin abisi bir saatligina geldi (eskiden anne babala konusmuyorlardi) esimin annesi gil misafir gibi gelip gittiler.. dügün ve kina gecesinin masraflarini benle esim ödedik.. benim annem yanliz (babam yok) ben kiz tarafi ne yapmaliysa üstelenirim demisdi. esimin ailesi hic dügünü biz yapariz falan dememisdi, cünkü imkanlari yokdu. bende anneme senin yapman gereken bisey yok dedim, herseyi biz yapicagiz.
kredi cektik herseyi kendimiz yaptik...
dügünün oldugu salonu begenmedi, kina gecesi istemedi, evimi begenmedi.. benim kayananm böyle birisi.
annem kac kere aradi onu, telefonlara cikmadi.. resmen ailemi hic saydi. hastaliginda amcam, halam yengem kim varsa kadini aradilar cikmadi telefona..
biz büyük bi aileyiz ve kadin basindan beri hep aileme ince ince laf atti... ona güvendim bi kac sey pasladim, esime hemen gidip anlatti, kac kere kavga ettik... esimin yaninda hep senin oglumu hala tanimamissin diye laflar etti.. daha anlatamadigim o kadar cok sey varki...
ama kadin kanser...
simdi esimle arada bi hala tartisiyoruz, ama küfürsüz, el kaldirmiyor, özür diliyor haksiz olunca, ben bazen annesinin yaptiklarini hatirlatiyorum böylede tartisiyoruz.. biliyorum yapmamam gerek ama o kadar cok sey yasandiki, icim yaniyor..
siz olsaniz iciniz rahat olurmuydu? tek bunu bilmek istiyorum...