- 3 Kasım 2024
- 4
- 1
- Konu Sahibi kabulsuzgercekler0
- #1
Herkese merhaba, ben 18 yaşındayım.üniversite sınavına hazırlanıyorum.Yaşadığım çok şey var ama şu an buraya yazamıyorum...sadece nefes alamadığımı hissediyorum konu sınav değil konu benim hayatım.Ailemin yaşattıkları ,annemi çok seviyorum ve iyi anlaşırım arkadaşım gibi ama onun dışındaki herkesten razı değilim ve ileride görüşmeyi de düşünmüyorum. Özellikle babam ve ablam.
Babam biz onun damarına basarsak veya yüksek sesli bağırmada şiddet uygulayacak bir insan yanlış yetişmiş ve şiddeti normal görüyor.Huyuna gidersen çok iyi ama herkes huyuna gitmiyor ve kavgalar da böyle başlıyor, salam ekmek yer ama para biriktirir eğitime önem verir.Mesela kız kardeşim (17),babam evdeyken defalarca sus demesine rağmen haklı olsa dahi bağıra bağıra konuştuğu için babam iyice sinirleniyor sonrası pataklama .Bunları çok normal gibi yazıyorum ama daha çok şey var anlatılamayan.Hemen hemen evde her gün kavga var ve kalabalığız birkaç küçüğüm daha var.sürekli diken üstünde gibiyim.Şiddet olayı dışında zorla tesettüre girmeme sebep oldular benim.İstemediğim halde takıyorum ve bu yaşamayan bir insan için çok basit gelebilir ama kendin gibi olamamak iki kimlikli olmak kadar kötü bir şey yok.Çevremde sokakta askılı kadın görse aşüfte diyecek insanlar var tek tesettürlü dahi yok.Annem babam değil ama akrabaların hepsi Atatürk düşmanı insanlar.Neyse bu konuyu çok deşmek istemiyorum ekonomik özgürlüğümü alınca kimse duramayacak önümde.
Ablam göz kalemini bir kere kullanınca gömleğimi yırtmıştı ve bana aldığı birkaç makyaj malzemesini yatağa dökmüştü.Kendi ise benim eşyalarımı kullanır güler geçerdi.Annemin saçlarını yolardı öncelerde.Ellerine alır bırakmazdı kadının saçlarını , annem melek gibi bir kadın.İnsan annesini döver mi...Kendisi lise sonrası okumadı ve ben okul hayatı boyunca kendi kendime çalışıp hep ondan daha başarılı oldum diye beni kıskanıyordu, bunu zaten hep hissederdim ama başkalarına da kendi ağzıyla söylemiş, kendi zamanında çabalamadığı için kıskanıyormuş.Beni hiçbir zaman kardeşi gibi görmedi rakibi gibi gördü...Annemle iyi anlaşmam onun hep annemi kırması da benim suçum gibiydi.Üniversite sınavında diş hekimliğine yetecek puanım var ama Doktor olmak istediğim için ilk mezun yılım bu sene.Bu şartlarda hazırlanmaya çalışıyorum ve çok zorlanıyorum.Bi ara çok yalnız çaresiz hissettim okuldaki matematik öğretmenimle konuştum.Kadın benimle birlikte ağladı anlattıklarım karşısında,zaten çok arkadaşım yok ama olanlara da ailevi şeyleri anlatmak istemedim.Öğretmenim psikolojik destek almamı söyledi ama buna yetecek bütçeyi ailem vermez.Yazın işte çalıştım 2 ay ama kazandığım parayla da kitaplarımı ihtiyaçlarımı falan aldım kalanı da babama verdim.Çünkü bir güneş kremi için bile babama günlerce ısrar etmek istemiyordum.14 yaşından beri her yaz çalışırım zaten.Keşke buna mecbur olmasaydım ama bu da bana çok şey öğretti.
İntihar etmek istemedim ama ailemden çok bunaldığım için kutu kutu ilaç içip hastanelik oldum.Sonra kendime çok kızdım, sen bu kadar basit değilsin böyle mi insanları kurtaracaksın dedim.O kavgada da babamın ve ablamın parmağı vardı ,hastanede bağırıp çağırdım babama istemiyorum seni dedim ağladı karşımda gülerek yanıma gelmişti iyi oldun mu diye halbuki.Keşke böye olmasaydı, polislere de kadın sığınma evine gitmek istiyorum dedim bir yakınımız gitme onlara bizde kal dedi çok ısrar etti aileden birisiydi bende 2 hafta orada kaldım sonra döndüm.Gördüm ki herkes aynı.Ablam önümüzdeki yaz evlenecek en geç ve ben biliyorum bu yaşadıklarım kalıcı değil ama içimi dökmek istedim duvarlarla konuşmak istemiyordum.Okuyan gözlerinize sağlık ...
Babam biz onun damarına basarsak veya yüksek sesli bağırmada şiddet uygulayacak bir insan yanlış yetişmiş ve şiddeti normal görüyor.Huyuna gidersen çok iyi ama herkes huyuna gitmiyor ve kavgalar da böyle başlıyor, salam ekmek yer ama para biriktirir eğitime önem verir.Mesela kız kardeşim (17),babam evdeyken defalarca sus demesine rağmen haklı olsa dahi bağıra bağıra konuştuğu için babam iyice sinirleniyor sonrası pataklama .Bunları çok normal gibi yazıyorum ama daha çok şey var anlatılamayan.Hemen hemen evde her gün kavga var ve kalabalığız birkaç küçüğüm daha var.sürekli diken üstünde gibiyim.Şiddet olayı dışında zorla tesettüre girmeme sebep oldular benim.İstemediğim halde takıyorum ve bu yaşamayan bir insan için çok basit gelebilir ama kendin gibi olamamak iki kimlikli olmak kadar kötü bir şey yok.Çevremde sokakta askılı kadın görse aşüfte diyecek insanlar var tek tesettürlü dahi yok.Annem babam değil ama akrabaların hepsi Atatürk düşmanı insanlar.Neyse bu konuyu çok deşmek istemiyorum ekonomik özgürlüğümü alınca kimse duramayacak önümde.
Ablam göz kalemini bir kere kullanınca gömleğimi yırtmıştı ve bana aldığı birkaç makyaj malzemesini yatağa dökmüştü.Kendi ise benim eşyalarımı kullanır güler geçerdi.Annemin saçlarını yolardı öncelerde.Ellerine alır bırakmazdı kadının saçlarını , annem melek gibi bir kadın.İnsan annesini döver mi...Kendisi lise sonrası okumadı ve ben okul hayatı boyunca kendi kendime çalışıp hep ondan daha başarılı oldum diye beni kıskanıyordu, bunu zaten hep hissederdim ama başkalarına da kendi ağzıyla söylemiş, kendi zamanında çabalamadığı için kıskanıyormuş.Beni hiçbir zaman kardeşi gibi görmedi rakibi gibi gördü...Annemle iyi anlaşmam onun hep annemi kırması da benim suçum gibiydi.Üniversite sınavında diş hekimliğine yetecek puanım var ama Doktor olmak istediğim için ilk mezun yılım bu sene.Bu şartlarda hazırlanmaya çalışıyorum ve çok zorlanıyorum.Bi ara çok yalnız çaresiz hissettim okuldaki matematik öğretmenimle konuştum.Kadın benimle birlikte ağladı anlattıklarım karşısında,zaten çok arkadaşım yok ama olanlara da ailevi şeyleri anlatmak istemedim.Öğretmenim psikolojik destek almamı söyledi ama buna yetecek bütçeyi ailem vermez.Yazın işte çalıştım 2 ay ama kazandığım parayla da kitaplarımı ihtiyaçlarımı falan aldım kalanı da babama verdim.Çünkü bir güneş kremi için bile babama günlerce ısrar etmek istemiyordum.14 yaşından beri her yaz çalışırım zaten.Keşke buna mecbur olmasaydım ama bu da bana çok şey öğretti.
İntihar etmek istemedim ama ailemden çok bunaldığım için kutu kutu ilaç içip hastanelik oldum.Sonra kendime çok kızdım, sen bu kadar basit değilsin böyle mi insanları kurtaracaksın dedim.O kavgada da babamın ve ablamın parmağı vardı ,hastanede bağırıp çağırdım babama istemiyorum seni dedim ağladı karşımda gülerek yanıma gelmişti iyi oldun mu diye halbuki.Keşke böye olmasaydı, polislere de kadın sığınma evine gitmek istiyorum dedim bir yakınımız gitme onlara bizde kal dedi çok ısrar etti aileden birisiydi bende 2 hafta orada kaldım sonra döndüm.Gördüm ki herkes aynı.Ablam önümüzdeki yaz evlenecek en geç ve ben biliyorum bu yaşadıklarım kalıcı değil ama içimi dökmek istedim duvarlarla konuşmak istemiyordum.Okuyan gözlerinize sağlık ...
kardeslerine de iyi örnek olmus olursun böylece onlarda azme gelir 
inşaallah
