Hiç geçmeyecek gibi bu travma.

Evet gecenin bir vakti üye olup içimi döküyorum buraya.Anlatsam roman olur derler ya gerçekten olur maalesef.Haykırmak istediğim sekiz ciltlik şeyler varken bazen bir yumru kalıyor boğazımda ve başlayamıyorum anlatmaya.Yaklaşık bir yıl önce çok zor bir olay geçirdim.Kendi evimde kendi odamda büyük bir tacize uğradım.Çok detay vermek istemiyorum anlatması benim için ne kadar zor tahmin edersiniz ama ileri boyuttaydı.Komşularımızdan sağolsun iki tanesi sesime yetişmese tacizle sınırlı kalmayacaktı da zaten.Ne yazık ki o günden sonra ben aynı ben olamadım tekrar.Neşeli , kendine güvenen , şen şakrak birinin yerine herkese ve her şeye korkuyla bakan bir insan geldi.Bir yıldır tek başıma hiç sokağa çıkmadım.Bir kez bile...İlk zaman psikyatrım bile eve geliyordu kafamı dışarı çıkaramıyordum.Şimdilerdeyse çok nadir de olsa yanımda birileri varken kalabalık olmayan yerlere çıkıyorum anca.Evet ilaçlar terapiler hepsi bir miktar rahatlattı ama asla tamamen bitmeyecekmiş gibi geliyor.Kabuslarım iki gün kesilse üçüncü gün tekrar başlıyor.Evim eşyalarım her şey değişti.Ama ben değişemiyorum.Yabancı bir erkekle kapı açarken bile karşılaşsam tüylerim ürperiyor.Sağolsun sevgilim en büyük destekçim oldu daha ilk günden şu güne kadar.Zaten üç yıllık bir birlikteliğimiz vardı o zamanda ve bu son bir yılı yani dördüncü senemizi sadece benim için geçirdi neredeyse.Kendini bir kenara bıraktı diyebilirimEvet yanımda , karşımda olması güven veriyordu.Hatta en büyük şansım oydu bu olaydan sonra çünkü o da olmasa karşı cinse kendimi tamamen kapardım herhalde.Ama buna rağmen kendime engel olamıyorum.İlk zamanlar sarılamadım bile ona.Şimdi öyle değilim ama hala anlık ürpermeler oluyor istemsiz ani bi şey yaptığında içimde kötü bir his uyanıyor sanki kendimi geri çekiyorum hemen.Anlıyor o da bi şey demese de üzülüyor tabii ki.Ben de kendimi suçlu hissediyorum çünkü bu kadar anlayışa rağmen aynıyım.En çokta bi yerlerde gezip büyük bi yorgunlukla sarılıp uyuyakalışımızı özlüyorum.Böyle söylerken bile huzur doluyorum ama gerçekleştiremiyorum işte.Bugün bir yıl sonra ilk kez belkide yanyana sarılıp yatmak istedim.Ama gecenin bir yarısı bir kabusla uyandım yine kendi kendimle savaş veriyorum.Sanki o rezil adamın parmak izleri bedenime değil hayatıma kazındı.Her kapı zilinde ürken bir insan olmak istemiyorum artık.Çıkıp mağaza vitrini başında üç saat geçirdiğim günleri istiyorum.Oturup bir kafede kahvemi içebildiğim sıradan bir gün istiyorum.Markete bile gidebilmek için birilerine ihtiyacım olsun istemiyorum.Evde her dakika tetikte olmak istemiyorum.O kadar mutsuzum ki bunu kelimelerle ifade edemiyorum.Herkes bir yılda çok yol katettiğimi ve yaşımın daha genç olduğunu güzel günlerin geleceğini söylüyor ama ben bunlara yalandan inanıyor gibi bile yapamıyorum.Halimi gören ailem benden daha perişan zaten.Kendim gibi sevdiklerimi de büyük bir çıkmaza sürüklüyorum.Gerçekten yorgunum.Başından böyle bi şey geçen umarım yoktur ama varsa neler yaşadı bilmek isterim.Onun dışında buraya içimi dökmek istemiştim her yere yaptığım gibi...Ve tek bir ricam varsa tüm kadınlardan asla ama asla en ufak bir sözlü tacizden tutunda en büyüğüne kadar farketmez sakın sessiz kalmayın lütfen.Ses çıkarmadığımız herkes bir başkasının hayatını karartıyor diğer gün.Zahmet edip okuyan herkese teşekkürler...
Çok üzüldüm yaşadıklarınıza, ama inanın yalnız değilsiniz, ben de dahil birçok kadın böyle sapıklarla karşılaştık karşılaşıyoruz. Ama yılmamak lazım onların pisliği yüzünden yıkılmamak lazım. İnadına ayakta kalmalısınız utanması gereken kişileri utandırmak için daha güçlü olmalısınız! Lütfen güçlü kalın, başka kadınlar için başka taciz ve tecavüz mağdurları için, ses çıkarabilen kadınlar olarak bizim güçlü kalmamız onlara umut olmamız lazım. Umarım aşarsınız bu kötü günleri...
 
Sana bunu yapan adi ne yapıyor şimdi tanıdık falanmıydı yani karşılaşmak zorunda kalıyormusun
Canım erkeklerin hepsi böyle değil.sen istenmedik bişey yaşamışsın karşı cinsten korkar olmuşsun sevgilinle üç senedir beraberim diyorsun gereken güveni sana sağlamışki hala berabersin, birkere böyle birşey yaşadın diye bidaha olacak diye bişey yok Allahtan daha ileri gidemeden komşuların yetişmiş kurtarmış seni haline şükret bu olayı yaşamamışsın gibi hissetmeye çalış Allah yardımcın olsun

Amin inşallah.Tanıdık değildi , her gün eve geliş güzergahımda olan bir dükkanda bir çalışanmış.Ben o konuda şanslı olanlardanım ceza almasını sağladık kendisi hapiste şu an.Ama herkesin bildiği gibi çok uzun süreli bir ceza almıyorlar.Sevgilim de diğer bir şansım oldu zaten.Teşekkürler.
 
detay veremiyorum demişin canım muhtemelen detay vermekde seni huzursuz ediyordur ama içim soğusun diye soruyorum dava mava açsan bişeyler yapsaydın olurmuydu yada kimseneden utanacak sakınacak bişeyimiz yok aslında üff cümleleri toparlayamıyorum bile üzgünüm :KK43:

Yok o konuda üzülmenize gerek yok zaten insanlar hali hazırda geldiği ve görgü tanığı da olduğu için daha ilk günden bütün şikayetlerimizi yaptık.Dava süreci geçirdik içerde şu an.Neyse ki o kafada bile mutlaka cezası çekmesi gerektiğini düşünebildim.Zaten ben bırakacak olsam komşularımız olsun ailem olsun asla peşini bırakmazdı.
 
tanıdık filan mı evimde odamda demişsiniz gerçekten çok zor geçer bu zamanlar inşallah .Pis adamlar nefret ediyorum aç köpek nefisli erkeklerden ya bi şeylerine sahip çıkamıyorlar ne olsa şeylerı kalkarmıs cok canm skldı

Bu sadece uçkura sahip çıkamama meselesi de değil çoğu zaman maalesef.Psikolojik olarak bakıldığında güç gösterme isteğinin çok daha fazla olduğuu söylüyorlar hep.Güçleri batsın tabi ki azalarak bitmelerini bekliyoruz.
 
Geçmiş olsun. Uzman desteğide alıyorsunuz farklı nasıl bir tavsiye verilir emin değilim ama korkularınızın üzerine gitmeyi denediniz mi? Uzman değilim ama aklıma bu geldi. Erkek arkadaşınız,anneniz yada bir yakınınıza söyleyip,kalabalık bir ortama gidip,orada sizi yanlız bırakmaları çok zorlayıcı mı olur acaba? Avm sinema vb bir yerden başlasanız diye düşündüm okurken.
Yaşadığınız gerçekten kolay atlatılıp unutulacak birşey değil,hiç kolayda değil ama kendinizi kapatmakla çözülecek birşeyde değil gibi.
Dilerim en kısa zamanda atlatırsınız.

Onlar da bunu söylüyorlar son zaman için mutalaka denemeliyim ama bi türlü bu an o an diyemiyorum.En son baktım öyle bir an beklemekle gelmeyecek sanırım.Yakın bir zamanda gerçekten ihtiyacım var haklısınız.Çok teşekkür ediyorum.
 
Taciz değil şukur ama agorafobi bende de var sayılır time travelerin bu konudaki eğitimi ne hipnoz olarak mı psikolog mu kendisi...


Konu sahibi çok geçmiş olsun travma sonrası panik bozukluk ve anksiyete bozukluğu nedir çok iyi bilirim şukur taciz gibi bir olay değil ama etkisi onun kadar belkide bin beter sebeplerden oturu yaşadığın sıkıntılarım benzerini yaşıyorum erkekler konusu hariç tabi...beş senedir fazla fazla yol aldım şukur ama seninki bu kadar uzun sürmeyecek inşallah..Allah yardımcın olsun.

Teşekkürler sana da çok geçmiş olsun.Yol almış olmak çok güzel gerçekten.Büyük ihtimalle hali hazırda birlikte ilerlediğin bir uzman vardır ama yoksa da profosyonel yardım almak istersen ve Ankaradaysan tavsiye verebilirim bu konuda.
 
Çok üzüldüm yaşadıklarınıza, ama inanın yalnız değilsiniz, ben de dahil birçok kadın böyle sapıklarla karşılaştık karşılaşıyoruz. Ama yılmamak lazım onların pisliği yüzünden yıkılmamak lazım. İnadına ayakta kalmalısınız utanması gereken kişileri utandırmak için daha güçlü olmalısınız! Lütfen güçlü kalın, başka kadınlar için başka taciz ve tecavüz mağdurları için, ses çıkarabilen kadınlar olarak bizim güçlü kalmamız onlara umut olmamız lazım. Umarım aşarsınız bu kötü günleri...

Çok teşekkür ediyorum kesinlikle öyle.Ses çıkarmadıkça çoğalıyor böyle şeyler.Aşacağım umarım desteklenmek bile gerçekten iyi hissettiriyor insanı.
 
Çok üzücü bir durum. .

İnşallah iyileşirsin canım benim. .

Rabbim iyilerle karşılaştırsın.
.
 
Canim o kadar üzüldüm ki. Bir an kendimi senin yerine koydum, anlamaya çalıştım, ne kadar anlanabilirse işte.
Belki seninki kadar büyük bir travma değil ama ben de lise 1'deyken otobüste tacize uğramıştım. Üstelik hiçbir şeyin farkında değildim. Sonra otobüsten indim ve biraz düşününce anladım ne olduğunu. Bu senin yaşadığının yanında küçücük bir şey ama bunda bile ben 4-5 ay kendime gelememiştim, hala o otobüsün hattına binmem mesela.
Ama daha iyi olacaksın merak etme, o pislik hayatı boyunca cezasını çeker inşallah. Bak ne güzel sevdiğin de bırakmamis seni, allah yardimcin olsun. Dertlesmek istersen bir mesaj atman yeterli.
 
Canim o kadar üzüldüm ki. Bir an kendimi senin yerine koydum, anlamaya çalıştım, ne kadar anlanabilirse işte.
Belki seninki kadar büyük bir travma değil ama ben de lise 1'deyken otobüste tacize uğramıştım. Üstelik hiçbir şeyin farkında değildim. Sonra otobüsten indim ve biraz düşününce anladım ne olduğunu. Bu senin yaşadığının yanında küçücük bir şey ama bunda bile ben 4-5 ay kendime gelememiştim, hala o otobüsün hattına binmem mesela.
Ama daha iyi olacaksın merak etme, o pislik hayatı boyunca cezasını çeker inşallah. Bak ne güzel sevdiğin de bırakmamis seni, allah yardimcin olsun. Dertlesmek istersen bir mesaj atman yeterli.

Etkiledikleri miktar değişse de küçüğü büyüğü her türlüsü iğrenç tabi.Özellikle daha 14-15 yaşındaki birini düşününce daha da sinirleniyor insan çok geçmiş olsun eski bir olay olsa da.Kötü olansa otobüste minübüste olanları ya da laf atmaları vs yaşamayan tek bir kadın bulamamamız.Minimum biri gelmiş durumda herkesin başına , gündelik bir olay gibi olmuş artık sanki ne acı.Burada konuşmak gerçekten rahatlatıyormuş insanı beklemiyordum yazarken ne yalan söyleyeyim.Çok teşekkürler :)
 
Teşekkürler sana da çok geçmiş olsun.Yol almış olmak çok güzel gerçekten.Büyük ihtimalle hali hazırda birlikte ilerlediğin bir uzman vardır ama yoksa da profosyonel yardım almak istersen ve Ankaradaysan tavsiye verebilirim bu konuda.
ankarada değilim canım iki ay öncesine kadar profesyonel yardım alıyordum ama giden sadece parammış maddi kaygı güden birine denk gelmişim çok ünlü ve bilinen biri olmasına rağmen..bir süre daha askıya almış oldum..nasipse doğumdan sonra bir şeyler daha yapmayı düşünebilirim..
 
Konu sahibesinin anlayışına sığınarak hayatının herhangi bir bölümünde cinsel tacize maruz kalmış kadınlara sesleniyorum:

Türkçede mağdur hatta kurban olarak nitelendiriliyorsunuz, oysa İngilizcede size hak ettiğiniz gibi survivor adı veriliyor. Ayakta kaldığınız, yaşamaya devam ettiğiniz için.

Yaşadıklarınız otobüste kısa süreli tacizden yıllar süren aile içi tacize, bir yabancının saldırısından nişanlınızın tecavüzüne kadar uzanan çok geniş bir yelpazede olabilir. Kırık değilsiniz, bozuk değilsiniz, hasta değilsiniz, defolu değilsiniz. Yaralısınız ve yaralar iyileşir. İyileşeceksiniz.

Yaşadıklarınızı küçümsemeyin. Bazen küçük olaylar bile derin yaralar açar. Sakın ama sakın kendinizi suçlamayın. Mini etek giymiş olsanız bile, karanlık sokağa sapmış olsanız bile, kapıyı elinizle açmış olsanız bile, tacizcinize bir zamanlar güvenmiş olsanız bile, o gece sarhoş olmuş olsanız bile, kendi rızanızla öpüşmüş olsanız bile olanlar sizin suçunuz değil. Ne kendinizi suçlayın ne de başkalarının sizi suçlamasına izin verin.

Mümkünse psikolojik yardım alın. Bu mümkün değilse güvendiğiniz birine veya birilerine başınızdan geçenleri anlatın. Hazır olduğunuzda ve kendinizi rahat hissettiğiniz ölçüde konuşmak iyileşmenize yardımcı olacaktır. Anlatacak kimseniz yoksa burada anlatın. Kimliğinizi afişe edecek detaylar vermeden bu forumda acılarınızı, korkularınızı paylaşın. Sizin durumunuzda çok fazla kadın var. İzin verin birileri uzanıp size dokunsun, elimizden başka hiçbir şey gelmese bile hiç olmazsa dinleriz, teselli ederiz.

Hayata küsmeyin. Cinselliğe sırtınızı dönmeyin. Erkeklerden nefret etmeyin. Hazır olduğunuzda mutlu olan ve mutlu eden bir kadın olmamanız için hiçbir sebep yok. Kendinize iyileşecek zaman tanıyın yeter.

Bir yardımım olursa bana özelden ulaşabilirsiniz.
 
Ben liseye giderken aynı arkadaş çevresinden bir çocuğa aşık olmuştum ve biz güya sevgili olduk. Beni sinemaya davet etti hafta sonu için ben tabi saf salak mutluluktan uçuyorum gittim gitmez olaydım resmen taciz etti beni. Lisede bile olsam kafam şimdiki gibi değil ki çocuğu itekliyorum fln ama zorla öpmeye çalışıyor bacağıma dokunuyor fln basıp tokadı kalkıp gitmek aklıma gelmiyor. Neyse sinemadan çıktık, hüngür hüngür ağladım eve geldim kendimi banyoya attım. Türk filmlerindeki gibi kendimi pis hissediyor ve ağlaya ağlaya yıkanıyordum. O hayvan ise ergenliğin tavan verdiği bir şevkle bir daha ne zaman buluşacağız diye mesaj atıyor. Bir daha tabi yüzüme bile göremedi. Sonrası ne oldu peki ? Bütün erkeklerin aynı olduğunu sanıp üniversiteye geçene kadar kimseyle görüşmek bir yana bırak mesajlaşmadım nefret ettim. Üniversitede sevgilim oldu korkumdan çocukla hep kalabalık yerlerde gündüz vakti buluşurdum. Tabi çocuk ne bilsin ama ne oldu güvenmeyi onda öğrendim. Herkesin bir olmadığını da.
Sonuç olarak tatsız bir olay yaşamışsın benimki ile kıyaslanamaz belki ama zamana bırak içini huzurlu tut. Umarım zamanla sende atlatırsın.
 
Atlatacaksınız tabı.. kendınıze yuk etmeyın gecmısı..Soylemesı kolay gıbı gorunebılır. Cok sıkıntılı süreçler yasamıs bırı olarak; derttasınız olarak yazıyorum bu satırları.. Ben kendıme bıle ıtıraf etmedıgım seyler yasadıgım zamanlar oldu.Bırakın ıkıncı kısıyle konuşmayı..İlk adımı kendınızce buraya yasadıklarınızı paylaşarak hayata açılmaya başka ınsanlara dokunmaya paylaşmaya sıkıntılarınızı azaltmak ıcın bır adım atmaya calısmakla başladınız bence.. Sıra o adımı kapıdan dışarıya atmakta.. Sevdıklerınızın ellerine sıkıca tutun.. ve gok yüzüne, gunese, rüzgâra, denıze merhaba deyın.Bunu kendınız ıcın ve sevdıklerınız ıcınde yapın..
 
X