herkesi ve her şeyi olduğu gibi kabul etmek, öncellikle kendimi

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

kalfe

Üye
Kayıtlı Üye
13 Eylül 2023
495
268
Merhaba, ben mükemmeli ararken kendimi bulmaya, kendimi keşfetmeye başladım. Sürekli kendimi mükemmel olmaya zorlar mükemmel evlilik mükemmel eş mükemmel evlat mükemmel gelin olmak için affedersiniz g..tümü yırtardım. sonrası yorgunluklar ağırayan kemıklerım kaygılı hallerım ve sürekli kafamda kurmalarım. Kesın benım ıcın şunu düşündüler kesin şuyuma güldüler kesin buyumla dalga geçiyolar diye ağlamaklı olurdum dışarıya mükemmel gözüken eve gelince de içten içe kendini ezikleyen birine dönüşmüştüm. bunu fark etmesı ve kırması yavaş yavaş oldu ama her attığım adımdan mutluluk duydum, her yendiğim kaygımdan zevk aldım, özendiğim imrendiğim insanlarla keyifli vakit geçirip ne kadar donanımlı bir insan ben de ondan faydalanayım diye düşüp geçirdiğim vakitten de keyif almaya başladım. Çok basit bi olay anlatıcam, işe yeni başlamıştım şunları keser misin diye bana verdiler üzerine hiç bakmadım makası sordum sonra bana güldüler fatura onlar sistemden keseceksin dediler kendimi çok kötü hissedip kimseye çaktırmadan tuvalette ağlamıştım kendimi nasıl böyle gülünç duruma düşürdüm diye evde içim içimi yedi. Ya birilerine anlatırlarsa ya benle dalga geçerlerse dıye korktum kendime kızdım nasıl kağıdın üzerine bakmazsın diye. Zaman geçip kendıme yüklendiğim her an için kendime yazık ettiğimi anlayınca insanım ve hata yapabılırım komik bi olaydı suçluluk hissetme keyif almaya bak hayatını yaşamaya bak dedim ve ne zaman fatura kesecek olsam kendime gülüyorum o anım aklıma gelıyor . Bi çırpıda mı oldu olaylara doğru açıdan bakmaya çalışmak, hayır tabi. Ama çabamı taktir etmeyı öğrendim. Kendimi eziklemekten önce, kendıme kızmaktan sıyrılmaya çalışıyorum. Üzgünüm ki bunu da temelinde annem olduğunu fark ettim. Annem ne yaparsam yapayım asla tatmin olmazdı çok otoriter bi insandı onu memnun etmek üzerine bı hayat yaşamışım geç fark ettim. Bu halim evlendiğim zaman da devam etti, birileri benden bi şeyler istemeli diye bekledim hani istemeli ki yapmalıyım ve bi şeyler yapmalıyım ki işe yaramalıyım. Bu ruh halinden sıyrılmak o kadar zor oldu ama o kadar ıyı geldi ki. Daha da gelişmeye ve değişmeye devam ediyorum bu rahatlığım evliliğime de yansıyor kendine kızan mükemmeli ararken etrafına kök söktüren bir eş olmaktan çıkıp mutlu rahat hiç bi şeyi kafasına takmayan gülüp geçen bir insana dönüştüm. Eşim bile diyor çok değiştin bu halin o kadar çok hoşum gidiyor ki her gün aşık oluyorum diye. Sözün özü hala içimde beni ezıklemeye çalışan benliğim duruyor ama onu kabul edip susturmayı yanlışlarıma bile gülüp geçmeyi deniyorum. Zor ama yapmaya ve böyle yaşamaya devam etmek istiyorum.Bu aralar bebek düşünüyorduk ama sebepsiz infertilite tanıısı kondu he tedavı görüyor muyuz bu ay sonu evet başlayacagız ama içimdeki sesi bebek isteğim tetiklendiğinde arkadaşlarımın bebek haberini aldığımda hüznümü özenmemi gizlemeye çalışırken bütün bunları yaparken durdurması zor oluyor eve gidip karnıma bi şeyler koyup acaba hamıle olduğumda nasıl gözükürüm, nasıl söylerim eşime, herkese nasıl sürpriz yaparım dıye düşünüyorum sonra ya olmazsa ya ben hamile kalamazsam ya bana kısır derlerse ya çocugumun olmadıgını fark edıp beni mutfak masası dedııkodu konusu yaparlarsa diye o kadar çok bu ve bunun gibi kaygılar yaptım ki hala bu hisleri susturmaya çalışmak için savaş verıyorum resmen. en çok da bunda zorlanıyorum. çünkü bu benım kontrolümde bır sey değil. en zor sınavım da bu sanırım herkesi ve her şeyi olduğu gibi kabul etmek. kendimi de hayatın bana sunduklarını da ....

Bu bi süreç kendi kişisel gelişim sürecim ama çabam için bile kendimle gurur duyuyorum...
 
Yanlış giden bir durumu fark etmek onu duzeltmenin %70'lik bir kısmı bana göre.
Siz en zor aşamayı zaten geçmiş ve farkına varmışsınız.
Eşinizin de söylediği gibi başka birisi olmuşsanız %30'luk kısmı da hallediyorsunuz demektir.
Bundan sonrası çok kolay
Başarılar dilerim.
Umarım her şey gönlünüzce olur
 
Merhaba, ben mükemmeli ararken kendimi bulmaya, kendimi keşfetmeye başladım. Sürekli kendimi mükemmel olmaya zorlar mükemmel evlilik mükemmel eş mükemmel evlat mükemmel gelin olmak için affedersiniz g..tümü yırtardım. sonrası yorgunluklar ağırayan kemıklerım kaygılı hallerım ve sürekli kafamda kurmalarım. Kesın benım ıcın şunu düşündüler kesin şuyuma güldüler kesin buyumla dalga geçiyolar diye ağlamaklı olurdum dışarıya mükemmel gözüken eve gelince de içten içe kendini ezikleyen birine dönüşmüştüm. bunu fark etmesı ve kırması yavaş yavaş oldu ama her attığım adımdan mutluluk duydum, her yendiğim kaygımdan zevk aldım, özendiğim imrendiğim insanlarla keyifli vakit geçirip ne kadar donanımlı bir insan ben de ondan faydalanayım diye düşüp geçirdiğim vakitten de keyif almaya başladım. Çok basit bi olay anlatıcam, işe yeni başlamıştım şunları keser misin diye bana verdiler üzerine hiç bakmadım makası sordum sonra bana güldüler fatura onlar sistemden keseceksin dediler kendimi çok kötü hissedip kimseye çaktırmadan tuvalette ağlamıştım kendimi nasıl böyle gülünç duruma düşürdüm diye evde içim içimi yedi. Ya birilerine anlatırlarsa ya benle dalga geçerlerse dıye korktum kendime kızdım nasıl kağıdın üzerine bakmazsın diye. Zaman geçip kendıme yüklendiğim her an için kendime yazık ettiğimi anlayınca insanım ve hata yapabılırım komik bi olaydı suçluluk hissetme keyif almaya bak hayatını yaşamaya bak dedim ve ne zaman fatura kesecek olsam kendime gülüyorum o anım aklıma gelıyor . Bi çırpıda mı oldu olaylara doğru açıdan bakmaya çalışmak, hayır tabi. Ama çabamı taktir etmeyı öğrendim. Kendimi eziklemekten önce, kendıme kızmaktan sıyrılmaya çalışıyorum. Üzgünüm ki bunu da temelinde annem olduğunu fark ettim. Annem ne yaparsam yapayım asla tatmin olmazdı çok otoriter bi insandı onu memnun etmek üzerine bı hayat yaşamışım geç fark ettim. Bu halim evlendiğim zaman da devam etti, birileri benden bi şeyler istemeli diye bekledim hani istemeli ki yapmalıyım ve bi şeyler yapmalıyım ki işe yaramalıyım. Bu ruh halinden sıyrılmak o kadar zor oldu ama o kadar ıyı geldi ki. Daha da gelişmeye ve değişmeye devam ediyorum bu rahatlığım evliliğime de yansıyor kendine kızan mükemmeli ararken etrafına kök söktüren bir eş olmaktan çıkıp mutlu rahat hiç bi şeyi kafasına takmayan gülüp geçen bir insana dönüştüm. Eşim bile diyor çok değiştin bu halin o kadar çok hoşum gidiyor ki her gün aşık oluyorum diye. Sözün özü hala içimde beni ezıklemeye çalışan benliğim duruyor ama onu kabul edip susturmayı yanlışlarıma bile gülüp geçmeyi deniyorum. Zor ama yapmaya ve böyle yaşamaya devam etmek istiyorum.Bu aralar bebek düşünüyorduk ama sebepsiz infertilite tanıısı kondu he tedavı görüyor muyuz bu ay sonu evet başlayacagız ama içimdeki sesi bebek isteğim tetiklendiğinde arkadaşlarımın bebek haberini aldığımda hüznümü özenmemi gizlemeye çalışırken bütün bunları yaparken durdurması zor oluyor eve gidip karnıma bi şeyler koyup acaba hamıle olduğumda nasıl gözükürüm, nasıl söylerim eşime, herkese nasıl sürpriz yaparım dıye düşünüyorum sonra ya olmazsa ya ben hamile kalamazsam ya bana kısır derlerse ya çocugumun olmadıgını fark edıp beni mutfak masası dedııkodu konusu yaparlarsa diye o kadar çok bu ve bunun gibi kaygılar yaptım ki hala bu hisleri susturmaya çalışmak için savaş verıyorum resmen. en çok da bunda zorlanıyorum. çünkü bu benım kontrolümde bır sey değil. en zor sınavım da bu sanırım herkesi ve her şeyi olduğu gibi kabul etmek. kendimi de hayatın bana sunduklarını da ....

Bu bi süreç kendi kişisel gelişim sürecim ama çabam için bile kendimle gurur duyuyorum...
Bu süreçte okuduğunuz kitaplar vs oldu mu, ben de benzer bir süreçten geçiyorum ve hergün yeni bir sınavla adeta test ediliyorum. Umarım sizin gibi başarırım bende...
 
Bu süreçte okuduğunuz kitaplar vs oldu mu, ben de benzer bir süreçten geçiyorum ve hergün yeni bir sınavla adeta test ediliyorum. Umarım sizin gibi başarırım bende...
Aslında kendı içinde çok uzun çok derin bir konu.. Ben bu hislerle uğraşırken yapmamam gereken her seyın farkındaydım aslında. Mükemmel olamadığımın/olamayacagımın ama ona rağmen kendıme yüklenmekten vazgecemıyordum da bu sebeple psikolojideki maruz bırakma durumunu yaşattım kendıme. Korkularım her neyse onlarla yüzleşmeyi seçtim seçtikçe de mükemmel değilim olmak zorunda da değilim dedim. Bilmiyorum tam olarak anlatabılıyo muyum kendımı ama, kısa bır örnek vermek gerekirse kv mükemmeliyetçi bir insandır benim de her yaptığımda bu mükemmelliği aramaya başladı ben de ona laf vermemek için yaptığım şeylerin en güzelini en harikasını çıkarıyordum bu sefer de başka şeylere takılıyordu sonra şunu fark ettim birileri için bir şey yapmak manasız çünkü insan dediğin nankör memnun olmuyor. ne yaparsam bi daha kusursuzu arayıp kendime yazık etmeyeceğim dedim ama hemen öyle yapamadım tabı. Bir gün kek yapmam istedi canı çekmiş(her zaman canı bı seyler çeker) bu sefer tadı kötü ve yanık kek götürdüm belki size saçma gelebilir ama o korkumla yüzleşmeliyim diye düşünüp bunu yaptım şu an ıyı kı yapmısım dıyorum. Bir daha da kolay kolay benden bır sey beklemedı mükemmeli de aramadı. Zaten en mükemmellini de versem memnun olmayan yıne memnun olmayacaktı ben yorulduğum ve kafama taktığımla kalacaktım bunu fark ettiğim için kendımı değiştirmem gerektiğini düşünmüştüm. Dediğiim gibi konu uzun oldugu için ne zaman ıstersenız derleşip birbirimize yardımcı oluruz ben hep buradayım...
 
Yanlış giden bir durumu fark etmek onu duzeltmenin %70'lik bir kısmı bana göre.
Siz en zor aşamayı zaten geçmiş ve farkına varmışsınız.
Eşinizin de söylediği gibi başka birisi olmuşsanız %30'luk kısmı da hallediyorsunuz demektir.
Bundan sonrası çok kolay
Başarılar dilerim.
Umarım her şey gönlünüzce olur
çok tesekkur ederım inşallahh....
 
KV ye yanık kek götürmek gerçekten de çok büyük bir değişim hamlesi olmuş tebrik ederim, benim de farkettigim şu, hayatımdaki hiçbir insan kendini değiştirme zahmetinde bulunmamis, ben böyleyim ben bu'yum demiş, bense çırpınıp durmusum o insanlari kaybetmemek için onlara ayak uydurmaya çalışmaya, kendimi begendirmeye. Ben bu'yum işinize gelirse demeyi artık ben de çok istiyorum
 
Bendede kısmeyı oldugu gıbı kabuk etmeme var
Herkesın mukemmel olmasını beklıyorum
Kamu kurumuna gıttıgımde ,otobuste markette heryerde herkes ısını hakkıyla mukemmel yapsın ıstıyorum
Hepte yanlıslıklar, olumsuzluklar hersey benı buluyor
Sonra onu sıkayet et, bunu sıkayet et
Kafayı yıyorum
Haklı oldugum her konuda herkesle kavga edıyorum
Amannn be dıyıp işin ucunu bırakıp gıdemıyorum
Buda ınsanı cok yoruyor
 
KV ye yanık kek götürmek gerçekten de çok büyük bir değişim hamlesi olmuş tebrik ederim, benim de farkettigim şu, hayatımdaki hiçbir insan kendini değiştirme zahmetinde bulunmamis, ben böyleyim ben bu'yum demiş, bense çırpınıp durmusum o insanlari kaybetmemek için onlara ayak uydurmaya çalışmaya, kendimi begendirmeye. Ben bu'yum işinize gelirse demeyi artık ben de çok istiyorum

KV ye yanık kek götürmek gerçekten de çok büyük bir değişim hamlesi olmuş tebrik ederim, benim de farkettigim şu, hayatımdaki hiçbir insan kendini değiştirme zahmetinde bulunmamis, ben böyleyim ben bu'yum demiş, bense çırpınıp durmusum o insanlari kaybetmemek için onlara ayak uydurmaya çalışmaya, kendimi begendirmeye. Ben bu'yum işinize gelirse demeyi artık ben de çok istiyorum
değişim bi anda olmaz inanın, yavaş yavaş başlar. bi bakış açınızı değiştirmek en ufak bır seye karşılık vermek kendınizi ezdirmemek kendı hakkınızı koruyup gözetmek bunlar gercekten emek verılen seyler. nasıl bu hale bı anda gelmedıysek bı anda da sıyrılamayız ufak ufak ama kendımızden emın adımlar değişimin ayak seslerını duymamız mümkün yeter ki isteyelım <3
 
Bendede kısmeyı oldugu gıbı kabuk etmeme var
Herkesın mukemmel olmasını beklıyorum
Kamu kurumuna gıttıgımde ,otobuste markette heryerde herkes ısını hakkıyla mukemmel yapsın ıstıyorum
Hepte yanlıslıklar, olumsuzluklar hersey benı buluyor
Sonra onu sıkayet et, bunu sıkayet et
Kafayı yıyorum
Haklı oldugum her konuda herkesle kavga edıyorum
Amannn be dıyıp işin ucunu bırakıp gıdemıyorum
Buda ınsanı cok yoruyor
sankı bu durum tamamen sizinle alakalı gibi çünkü etrafınızda hıc kımse hıc bır sey mukemmel bir dengeyi ve uyumu yakalayamaz herkes hata yapabılırz ınsanız en nıhayetınde kendı endişe ve mükemmelliyetçi yapınızı etrafınıza yansıtmak en yoran en yıpratanı, ama sizi etrafınızın bundan haberi bile olmaz. Çünkü bu tamamen sizin düşünce yapınızdan ve duygularınızdan kaynaklanıyor. Lütfen bu konuda kendinizi değişme açın, bakın bır iki mesaj önce yaptığı ve elini değdiği her işte mükemmeli görmek isteyen kv bahsettım ona bakış açıma bakın bana hısettırdıklerıne bakın sizin arkanızdan da böyle hissedilmesini düşünülmesini istemıyorsanız değişime ayak uydurmanızı tavsıye ederım iki taraf için de yıpratıcı bir süreç oluyor çünkü :KK43:
 
sankı bu durum tamamen sizinle alakalı gibi çünkü etrafınızda hıc kımse hıc bır sey mukemmel bir dengeyi ve uyumu yakalayamaz herkes hata yapabılırz ınsanız en nıhayetınde kendı endişe ve mükemmelliyetçi yapınızı etrafınıza yansıtmak en yoran en yıpratanı, ama sizi etrafınızın bundan haberi bile olmaz. Çünkü bu tamamen sizin düşünce yapınızdan ve duygularınızdan kaynaklanıyor. Lütfen bu konuda kendinizi değişme açın, bakın bır iki mesaj önce yaptığı ve elini değdiği her işte mükemmeli görmek isteyen kv bahsettım ona bakış açıma bakın bana hısettırdıklerıne bakın sizin arkanızdan da böyle hissedilmesini düşünülmesini istemıyorsanız değişime ayak uydurmanızı tavsıye ederım iki taraf için de yıpratıcı bir süreç oluyor çünkü :KK43:
Evet cok yıpratıcı ama ben boyle dusunuyorum normalın ne oldugunu bılmıyorum . Psıkologa gıdeyım dedım cok pahalı bır kerelık bıseyde degılkı devamlı olmalı
 
Evet cok yıpratıcı ama ben boyle dusunuyorum normalın ne oldugunu bılmıyorum . Psıkologa gıdeyım dedım cok pahalı bır kerelık bıseyde degılkı devamlı olmalı
zor ve uzun bır surec ne zaman dertleşmek ıstersenız buradayım <3
 
Aslında bu bir aydınlanma süreci, insanı geliştiren, dönüştüren bir süreç,Sanırım olgunlaşma çagıda diyebiliriz.
Ne konularda eksikliklerimiz varsa o olaylarla daha çok karşı karşıya geliyoruz. Bazen ders aldıgımızı, ve ögrendiğimizi düşündüğümüz konularda bile aynı döngülerle boguşuyoruz. Buda gelişim aşamasında olağan şeyler.
 
Aslında bu bir aydınlanma süreci, insanı geliştiren, dönüştüren bir süreç,Sanırım olgunlaşma çagıda diyebiliriz.
Ne konularda eksikliklerimiz varsa o olaylarla daha çok karşı karşıya geliyoruz. Bazen ders aldıgımızı, ve ögrendiğimizi düşündüğümüz konularda bile aynı döngülerle boguşuyoruz. Buda gelişim aşamasında olağan şeyler.
kesinlikle katılıyorum ve bizde ne eksikse neyden hoşlanmıyor nefret ediyorsak korkumuz neyın üzerineyse hep o konularda sınav oluyoruz şey gibi düşünüyorum bunu sınıfta sözlüden önce hoca bize sormasın diye bılmedıgımız yerlerı çalışmadıgımız konuları soyleyıp bızı kaldırmamasını beklıyor gibiyiz ama tam tersı oluyor hoca hep sorma dedıgımız yerden soruyor, hıc çalışmadıgımız konuları soruyor biliyormuş gibi yapsakta bır sonrakı sözlüde kendimizi ele verıyoruz. Tek çözüm gecekten o sorunları çözmemiz, yapamam dediğimiz şeyleri yapmamız işte o zaman o sözlüye kalkmaktan korkmuyoruz işte o zaman o sorunlara karşı gelişim gösterdiğimizi hissediyoruz. hayatta bir sınav ve nereden sözlüye kalkacağımızı bilmiyoruz..
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X