Kuzum ya ne zaman doğdular ne zaman büyüdüler inan anlayamadım, zaman öyle geçiyor ki... büyüdükçe sorunlar da artıyor özlemim, anne olmak hiç kolay değil ama tüm kalbimle Rabbimden dileğim isteyen her kadına anneliği tattırması.
Oğluş napıyor kuzum?
Allah yardımcın olsun gülüm, bizde başlarda çok çektik uyku yüzünden. Yeter ki uyusun diye kucağımda sallamaya alıştırmıştım sonrada bu uzun bir süre böyle devam etti. Keşke alıştırmasaydım pişmanlığını çok yaşadım, çünkü insan kendi rahatlığını da düşünüyor. Evet annelik fedakarlık istiyor ama anne iyi olacak ki bebeğine de iyi bakabilecek. Bütün gün yorulmak insanı yıpratabiliyor - her neyse konudan sapmayalım, küçük yaşta daha çabuk alıştıyor bebişler yeniliklere. Aslında hem anne hemde bebek için en güzeli yatağına yatırıp kendi kendine uyuması - evet belki başlarda biraz ağlayacak ama inan bana büyüdükçe ağlamaları da artıyor. Velhasıl ben sallayarak uyutmaya alıştırma derim, hem sallamak beyin için çokta sağlıklı bir durum değilmiş... Duygularına göre hareket et kuzum, sen meleğinin annesi olarak onun için en doğru olanı bilirsin
Emzik konusunda da evet emzik güzel bir kurtarıcı ama sonra bıraktırması da var :)
Ben elifde 17 aylık olana kadar emzik kullandım. Yaklaşık 6 aylıktan itibaren sadece uyurken veriyordum emziği, uyanıkken hiç vermiyordum ki daha fazla alışkanlık haline gelmemesi için. Kara kara nasıl bıraktıracağım diye düşünüyordum, çok şükür onu da başardık. Açıkcası bu konuda zorluk çekmedim ama farklı da olabilirdi sonuçta her çocuk bir değil. Bu hususta öğrendiğim annenin dirayetli olması, çocuklar çok akıllı maşallah, eğer bir kere taviz verirsen miniklerimiz bundan her zaman faydalanıyor :)
Emzirmeye gelince de pes etme canım devam et, sütünü sağ her şey yine eski haline dönecek inşallah.