• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Her Konuda Sıfırdayım

paradise0

((:
Kayıtlı Üye
7 Nisan 2010
227
34
318
Merhaba arkadaşlar ben de içimi dökmek istiyorum
Mezun oldum bireysel yaşam bitti aile evine döndüm
İşsiz bir mühendisim çokça başvuru yaptım ama geri dönüş alamıyorum etrafta da tanıdık yok yol gösterecek
Evlilik düşüncesi ile gelmiş birisi vardı her şey çok iyi giderken birden ilgisi azaldı 1 milyon kez ayrılıp barıştık en son arama artık beni dedim üzüntüden başka bir şey vermiyorsun dedim hala ara ara mesaj atıyor cevap vermeyince de triplere giriyor gönlüm onu istiyor ama olmuyor biliyorum iyi gelmiyor bana sinir hastası etti beni.Yeni birisi olsa diyorum değerlendirebileceğim birisi de çıkmıyor karşıma değerlendireyim diyorum konuşuyorum bir bakıyorum sabah akşam arayan adamlar gitmiş yerlerine ilgisizler gelmiş.
Evden çıkmak gelmiyor içimden arkadaşlarım farklı şehirlerde kaldı burada 1 tane arkadaşım var o da çalışıyor
Bu süreçte yedim yedim kilo aldım bi al bi ver bünye de şaşırdı 10 gündür spor ve diyet yapıyorum 500 gr daha almışım 160 boy 72 kilo (61 kiloydum).
Kendimi beğenmiyorum değerli hissetmiyorum her şeyde sıfırda gibiyim sürekli ağlamak geliyor içimden
bu süreçte annem hep destekçim oldu ama onu da üzüyorum ve artık ciddi anlamda üzmek istemiyorum
Kısmet bu işler diyeceksiniz tabi ki kısmet ama güçlü hissetmiyorum artık kendimi
Kafamda dönüp duran düşüncelerden dolayı kendimden sıkıldım inanın ..
Her şeyin bilincindeyim ama adım atamıyorum her attığım adım yarıda kalıyor
Hep hayalim kendi ayakları üzerinde duran bir kadın olmak oldu maddi ve manevi
Mutluluğu kendimde buldum her zaman için ama gücüm kalmadı inandırıcı gelmiyorum kendime
Tam olarak boşluğun dibindeyim.
Sizinle paylaşmak istedim çünkü belki siz de aynı süreçleri yaşadınız ya da yaşıyorsunuz konuşmaya ihtiyacım vardı ..
 
Yeni mezun olduğum zamanlar ben de böyleydim. O zamanlar KK ya üye olmuş olsam kesin bendm de böyle konular açardım buraya.
 
Aynen ben de yeni mezunken berbat haldeydim.
Kendi gül gibi evimi bırakıp ana baba evine gelmişim, kafama esen saatte kafama esen şeyi yapabiliyorken odada ablam var diye rahat rahat telefonla bile konuşamaz olmuştum.
Tüm sevdiğim arkadaşlar kilometrelerce uzakta
İşsizlik
Yalnızlık...
İyyy ne iğrenç günlerdi hakikaten.
Ama şimdi o günlerin üstünden çok zaman geçti ve çok mutluyum.
Yani diyebilecegim tek şey, inan ki o günler geçecek ve sen yeni düzeninde bir sürü yeni arkadaş bulacak, kendi ortamını oluşturacaksin.
Sana tavsiyem: evlenme
Daha yaşın kaç basın kaç?
Kendi özgürlüğünün tadına varmadan , paranı doya doya yemeden ne evliliği ya? Koca kaçmıyor ya :)
Nedense üniversiteden mezun olanlarda bir evlilik furyasi var. Benim zamanımda da vardı. Özellikle unide sevgili olup şehirleri ayrılan herkes askerlik+evlilik...koşaradim evlendiler.
Ne bileyim... Instagram'da evli mutlu çocuklu/ seni veren Allah'a şükürler olsun modunda takiliyorlar da, azıcık dertlesince içinde kalan çok şey olduğu hemencecik gün yüzüne çıkıyor.
Zaten bir gün evleneceksin, hemen elti görumce içine girmeye, tüm paranı önce çeyize, sonra düğün masraflarına en son da sekiz yıl vadeli aldığın eve harcamaya bu kadar da hevesli olma derim ben ^^
 
Seni çok iyi anlıyorum bende ilk döndüğümde kolileri bile açmak istememiştim uzunca bir süre işte bulamayınca işten ne haber sorularından bunalıp tekrar sınava girip öğrenciliği uzatmıştım :)Düzensizliğin içinde herşey düzensiz olur .Önce hayatınız bir düzene girsin elbet o süreçte birileri çıkar :) Hayat bu herşey 1dk da değişebilir :) bir bakmışsın bugün yarın umudunu kestiğin bir yerden haber gelir :)
 
Ben geçen sene mezun oldum.Şimdi Kpss ye hazırlanıyorum.Ögretmenlik okudum. Bulunduğum yerde özelde iş de yok.Bende maddi açıdan kendimi ayaklarımın üzerinde duran biri gibi hayal ettim hep.Bu durum benimde canımı sıkıyor.
Atanmaya kitlendiğim için evlilik düşünmüyorum şu anda belkide gözüm korktuğu için düşünmüyorum bilmiyorum.
Bunları herkes yaşıyordur yaşamıştır ama sonrasında güzel günler var diye teselli ediyorum kendimi.
 
Merhaba arkadaşlar ben de içimi dökmek istiyorum
Mezun oldum bireysel yaşam bitti aile evine döndüm
İşsiz bir mühendisim çokça başvuru yaptım ama geri dönüş alamıyorum etrafta da tanıdık yok yol gösterecek
Evlilik düşüncesi ile gelmiş birisi vardı her şey çok iyi giderken birden ilgisi azaldı 1 milyon kez ayrılıp barıştık en son arama artık beni dedim üzüntüden başka bir şey vermiyorsun dedim hala ara ara mesaj atıyor cevap vermeyince de triplere giriyor gönlüm onu istiyor ama olmuyor biliyorum iyi gelmiyor bana sinir hastası etti beni.Yeni birisi olsa diyorum değerlendirebileceğim birisi de çıkmıyor karşıma değerlendireyim diyorum konuşuyorum bir bakıyorum sabah akşam arayan adamlar gitmiş yerlerine ilgisizler gelmiş.
Evden çıkmak gelmiyor içimden arkadaşlarım farklı şehirlerde kaldı burada 1 tane arkadaşım var o da çalışıyor
Bu süreçte yedim yedim kilo aldım bi al bi ver bünye de şaşırdı 10 gündür spor ve diyet yapıyorum 500 gr daha almışım 160 boy 72 kilo (61 kiloydum).
Kendimi beğenmiyorum değerli hissetmiyorum her şeyde sıfırda gibiyim sürekli ağlamak geliyor içimden
bu süreçte annem hep destekçim oldu ama onu da üzüyorum ve artık ciddi anlamda üzmek istemiyorum
Kısmet bu işler diyeceksiniz tabi ki kısmet ama güçlü hissetmiyorum artık kendimi
Kafamda dönüp duran düşüncelerden dolayı kendimden sıkıldım inanın ..
Her şeyin bilincindeyim ama adım atamıyorum her attığım adım yarıda kalıyor
Hep hayalim kendi ayakları üzerinde duran bir kadın olmak oldu maddi ve manevi
Mutluluğu kendimde buldum her zaman için ama gücüm kalmadı inandırıcı gelmiyorum kendime
Tam olarak boşluğun dibindeyim.
Sizinle paylaşmak istedim çünkü belki siz de aynı süreçleri yaşadınız ya da yaşıyorsunuz konuşmaya ihtiyacım vardı ..
Senden tek farkım uzakta bile bir arkadaşımın olmaması.
 
canım allahtan umudunu kesme. bende doktora yapıyordum ama doktora bıttıgınde ıssız kalıcaktım kendımı yedım bıtırdım. sonra anıden kadro acıldı ama doguda. annemı babamı evımı dogdugum yerı bırakıp doguya gelmek zorunda kaldım yınede bın sukur dıyorum. yanı bol dua et yarına ne olacagı bellı olmaz bır bakarsın bıryerde kadro acılır yada sana bırı telefon eder iş ıcın vs.. allah buyuk
 
Aynen ben de yeni mezunken berbat haldeydim.
Kendi gül gibi evimi bırakıp ana baba evine gelmişim, kafama esen saatte kafama esen şeyi yapabiliyorken odada ablam var diye rahat rahat telefonla bile konuşamaz olmuştum.
Tüm sevdiğim arkadaşlar kilometrelerce uzakta
İşsizlik
Yalnızlık...
İyyy ne iğrenç günlerdi hakikaten.
Ama şimdi o günlerin üstünden çok zaman geçti ve çok mutluyum.
Yani diyebilecegim tek şey, inan ki o günler geçecek ve sen yeni düzeninde bir sürü yeni arkadaş bulacak, kendi ortamını oluşturacaksin.
Sana tavsiyem: evlenme
Daha yaşın kaç basın kaç?
Kendi özgürlüğünün tadına varmadan , paranı doya doya yemeden ne evliliği ya? Koca kaçmıyor ya :)
Nedense üniversiteden mezun olanlarda bir evlilik furyasi var. Benim zamanımda da vardı. Özellikle unide sevgili olup şehirleri ayrılan herkes askerlik+evlilik...koşaradim evlendiler.
Ne bileyim... Instagram'da evli mutlu çocuklu/ seni veren Allah'a şükürler olsun modunda takiliyorlar da, azıcık dertlesince içinde kalan çok şey olduğu hemencecik gün yüzüne çıkıyor.
Zaten bir gün evleneceksin, hemen elti görumce içine girmeye, tüm paranı önce çeyize, sonra düğün masraflarına en son da sekiz yıl vadeli aldığın eve harcamaya bu kadar da hevesli olma derim ben ^^
Bu konudaki düşüncelerinize hayranım :super:
Bence de evlenmeyi falan boşver de evde daralıyorsan geçici bir işe gir derim konu sahibi. Hiç yoktan iyidir, meşgale olur ve para da kazanırsın. Bu sürede asıl işinle ilgili başvurularda da bulunursun.
Kilo konusunda da daha fazla almamaya bak derim. Sonra hepsini verirsin. Maaşınla güzel bir spor salonuna kaydolursun :KK55:
 
İş ortamı tecrübesi edinmeniz için bi işe girmelisiniz.
O tempo ile kilo da verirsiniz.
Yeni mezunken ruh hali böyle oluyor ama geçecek ,
sıkmayın canınızı :)
 
Mühendis olduğunu okuduktan sonrasını okumadım. Bence diplomanız var gayette artıdasınız. Is bulma süreci çok sancılı evet. Ama en azından gelecekten beklentiniz umudunuz var.
 
Aynen ben de yeni mezunken berbat haldeydim.
Kendi gül gibi evimi bırakıp ana baba evine gelmişim, kafama esen saatte kafama esen şeyi yapabiliyorken odada ablam var diye rahat rahat telefonla bile konuşamaz olmuştum.
Tüm sevdiğim arkadaşlar kilometrelerce uzakta
İşsizlik
Yalnızlık...
İyyy ne iğrenç günlerdi hakikaten.
Ama şimdi o günlerin üstünden çok zaman geçti ve çok mutluyum.
Yani diyebilecegim tek şey, inan ki o günler geçecek ve sen yeni düzeninde bir sürü yeni arkadaş bulacak, kendi ortamını oluşturacaksin.
Sana tavsiyem: evlenme
Daha yaşın kaç basın kaç?
Kendi özgürlüğünün tadına varmadan , paranı doya doya yemeden ne evliliği ya? Koca kaçmıyor ya :)
Nedense üniversiteden mezun olanlarda bir evlilik furyasi var. Benim zamanımda da vardı. Özellikle unide sevgili olup şehirleri ayrılan herkes askerlik+evlilik...koşaradim evlendiler.
Ne bileyim... Instagram'da evli mutlu çocuklu/ seni veren Allah'a şükürler olsun modunda takiliyorlar da, azıcık dertlesince içinde kalan çok şey olduğu hemencecik gün yüzüne çıkıyor.
Zaten bir gün evleneceksin, hemen elti görumce içine girmeye, tüm paranı önce çeyize, sonra düğün masraflarına en son da sekiz yıl vadeli aldığın eve harcamaya bu kadar da hevesli olma derim ben ^^

25 yaşındayım şuan yaşadığım yer küçük bir yer
Buralarda genel yargı e madem iş yok evlen o zaman
İnanın evlenmekte gözüm yok sevgi iyi geleceğini hissediyorum boşluktan da olabilir
Çevremdekilerin 2 sözünden biri yaşıtlarının çocuğu oldu
Onlara anlayıyorum herkes evlenmek zorunda değil diye
Olur mu öyle şey diyorlar her sohbetin ucu iş ve evlilik hatta daha çok evlilik
Sizin gibi düşünüyorum ben de anlatırken yoruldum artık onlara sürekli konuşmaları
Keşke öğretmen olsaydın bak kadınsın demeleri
Kendi kendime onları çürütsem de oya gibi işliyorlar zihnimi her ne kadar izin vermesem de
Evet haklısınız fotoğraftaki yaşaları mutlu zannediyoruz
Benim de en mutlu pozlarım mutsuz olduğum anlardaki fotoğraflarda
Ama bazen insanın direnci düşüyor dipte gibi görüyor mutlu günler gelsin artık diyor o süreçteyim sanırım

Seni çok iyi anlıyorum bende ilk döndüğümde kolileri bile açmak istememiştim uzunca bir süre işte bulamayınca işten ne haber sorularından bunalıp tekrar sınava girip öğrenciliği uzatmıştım :)Düzensizliğin içinde herşey düzensiz olur .Önce hayatınız bir düzene girsin elbet o süreçte birileri çıkar :) Hayat bu herşey 1dk da değişebilir :) bir bakmışsın bugün yarın umudunu kestiğin bir yerden haber gelir :)

Deseler ki tamam şu zamanda işe gireceksin o zamanı beklerim
Bu belirsizlik insanı mahvediyor . Evde oturup iş de aramıyorum cv lerimi dağıttım birkaç görüşmeye de gittim ama
Ya onlardan ya benden olmadı anlaşamadık

Ne muhendisisiniz

Elektrik elektronik mühendisiyim
Kadın mühendislerin sahaya inmesine çok sıcak bakmıyor işverenler ama tabi ki sahada çalışan çokça kadın var

Bu konudaki düşüncelerinize hayranım :super:
Bence de evlenmeyi falan boşver de evde daralıyorsan geçici bir işe gir derim konu sahibi. Hiç yoktan iyidir, meşgale olur ve para da kazanırsın. Bu sürede asıl işinle ilgili başvurularda da bulunursun.
Kilo konusunda da daha fazla almamaya bak derim. Sonra hepsini verirsin. Maaşınla güzel bir spor salonuna kaydolursun :KK55:

spor yapıyorum aslında diyet de yapıyorum ama bir al bir ver artık bünye cevap vermiyor
emek verip sonucu alamayınca da üzülüyorum haliyle
geçici bir iş yerine ingilizceye ağırlık vermem gerek aslında farkındayım ramazanla birlikte gecem gündüzüm değişti
bu konuda kendimi aklayamıyorum maalesef

Mühendis olduğunu okuduktan sonrasını okumadım. Bence diplomanız var gayette artıdasınız. Is bulma süreci çok sancılı evet. Ama en azından gelecekten beklentiniz umudunuz var.

Mezun sayısı artık çok fazla
Bu referans olayları (bir tanıdık demeliyiz bence ) özel sektörde önemli kurumsal firmalardan bahsetmiyorum yalnz
Çok şükür başardım mezun oldum umudum var korkularım umutları gölgeliyor karamsarlıktan çıkmam lazım biliyorum
günün 3 saati iyiysem 10 saati kukuman kuşu gibi düşünüp can sıkıyorum farkında olmama rağmen susturamıyorum zihnimi
 
Hiç değersiz hissetme birkere okuyup mühendis olmuşsun .. ben bayanlarda çok çekici buluyorum bu mesleği. Canım illaki olacaktır işin gücün ama kendini salma tamam mı çaba sarfet..
 
ben bu okuyup aklı basında gecnclerımız umutsuzluga kapılınca cok kızıyorum...daha bir durun...bu ne acele...okul bıtecek .hemen ışkarıyer sevgili beklemıyecek tabıkıı sizi...ha beklese canı gonulden ısterım...ama bıraz sabır bıraz zaman...bebek bile 9 ayda doguyor...bu mucadeleler sadece bizım ulkedemı ...dunyanı dortbir yanında ...annelerınıze babalarınıza bir sorun bakalım hayatları nasıl gecmiş...herşey ayaklarınamı gelmiş..canınız sagolsun...herşey vaktınde zamanında dualarınızla cabalarınızla gelir...şunu unutmayın hiçbir emek boşa gitmez...caresız hastalıga yakalanıp hayattan bır nefes beklemıyorsunuz...durun ..daha gun dogmadan neler dogar...ben hayata sıfırdan basladım...ne aile destegı...ne ozguven...ne ımkan hiçbirşeyım yoktu...ama dıplomam vardı..ve bırgun ışe yarayacaktı...hiç umudumu kaybetmedım...gırdıgım sınavlarım mulakatların haddi hesabı olmadı...30 yasında hayalımdekı ışe kavustum...ınş siz okadarda beklemeyın..gonul ıster hemen ıs bulun ama takdır edersinizkı okuyan bır dıploma sahıbı olan cok artık..yarıs kalabalıklastı...buna gorede bir bekleme suresı gececek tabıı
 
Yeni mezunlarin yasadigi seyler bunlar. Isverenler genelde hep tecrube isterler. Yeni mezun olan birinde de twcrube olmadigi icin genelde o kisiye yatirim yapmak ya da onu egitmek yerine tecrubeli birini tercih ederler. Bu sureclerden hepimiz gectik. Akraba ya da komsularin hala is bulamadin mi sorularina hepimiz maruz kaldim. Suraya da basvur diye bol bol akil veren ama tavsiyeye gelince bir tane is tavsiyesi olmayanlarla hepimiz karsilastik. Ustune bir de yalnizlik eklenince insan kendini boslukta ve degersiz hisseder. Uzulmeyin bu bir surec. Hepimiz yasadik. Bir buyugunuz olarak kendi ayaklarinizin uzerinde durmadan evlenmeyi dusunmeyin. Evlilik cok da matah birsey degil, filmlerdeki gibi hic degil. Koca bir sekilde olur, onemli olan kendi ayklariniz uzerinde durabilmeniz. Baslangic olarak is tecrubesi edinmek adina baska islerde de calosabilirsiniz. Bu hem sizi bir sure oyalar, hem para kazanmanizi saglar, sosyallesmenize de katkisi olur. O sure zarfinda da kendi mesleginizle ilgili is aramaya devam edersiniz.
 
25 yaşındayım şuan yaşadığım yer küçük bir yer
Buralarda genel yargı e madem iş yok evlen o zaman
İnanın evlenmekte gözüm yok sevgi iyi geleceğini hissediyorum boşluktan da olabilir
Çevremdekilerin 2 sözünden biri yaşıtlarının çocuğu oldu
Onlara anlayıyorum herkes evlenmek zorunda değil diye
Olur mu öyle şey diyorlar her sohbetin ucu iş ve evlilik hatta daha çok evlilik
Sizin gibi düşünüyorum ben de anlatırken yoruldum artık onlara sürekli konuşmaları
Keşke öğretmen olsaydın bak kadınsın demeleri
Kendi kendime onları çürütsem de oya gibi işliyorlar zihnimi her ne kadar izin vermesem de
Evet haklısınız fotoğraftaki yaşaları mutlu zannediyoruz
Benim de en mutlu pozlarım mutsuz olduğum anlardaki fotoğraflarda
Ama bazen insanın direnci düşüyor dipte gibi görüyor mutlu günler gelsin artık diyor o süreçteyim sanırım
Ohooo , güzelim sen elalemi umursuyorsan zaten bu yarış bitmez ki
Nişanlandığın an 'sana bunu mu taktılar? Peki düğünde ne takacaklar? Bilmemkime burma takmislardi' diye seni doldurup nisanlinin üstüne salacaklar, evlenince 'ev al ev al, bak bilmemkim düğün takilarinin üstüne kredi çekti, şimdi ev sahibi. Ev sahibini zengin ediyorsun anca' konuşup dururlar. Bir maaştan fazla kredi çekip size kalan üç kuruş para ile yaşarken bu sefer de 'cocuk yok mu? Yoksa kisir mısın? Bak bilmemkim üçüncüyü doğurdu, sorun kimde?' derler, kredi borcu da varken doğurur, maaş krediye gittiği için bebek küçükken çalışmak zorunda kalırsın elalem 'bebegine bakamadi' der, sezeryan doğurursun amca dayı bile 'normal doguramadin' der, 'emmiyor bu çocuk, maman yaramıyor, mama ver' der, mama verirsin 'sütü yetmedi-kolaya kacti' der, sen kit kanaat yüz parçaya bölünmüş yaşarken 'kardessiz olmaz' derler, aldatilir dayak yersin 'konukomsuya rezil mi olacaksın? Hangimiz dayak yemedik? Sabret' derler...
Sen elalem sözü dinlemeye hevesli olursan elalem susar mi hiç? Bir ömür konuşurlar .
Sen de bir ömür onların dediğini yapacam diye telef olursun. Yazık değil mi? Var bir tanecik canın.
Ben de türkiyede yaşıyorum,benim çevremde de binlerce teyze akraba var, benim de güzel bir isim yok. Hatta işsiz kaldığım çok zaman oldu. Üstelik 27 yaşındayım. Ama bana 'koca yok mu?' deniyorlar da 'deli kız bu sene nereye gidecen?' diyor teyzeler. Ama aynı akraba ortamında benden küçük kızlari rahatsız edecek derecede sıkıştırıyorlar. Bu biraz senin elinde olan birşey.
Mesela bana tutup da densizin biri 'bilmemkim senden küçük , 2. Ye hamile ' falan dese gülüp '2 yaşında miydi ilk çocuğu ? Doğru ya, o ilkine hamileyken gitmiştim ben Avrupa'ya. Amaaan,hiç ozenemicem teyze valla. Eminim uykusuz gecelerinde bebek pişpişlarken o bana ozeniyordur' falan derdim.
Ayrica neredeyse milyon kere su cumleyi kurdum. Akraba ortami-annemin arkadaş ortamında falan ... Kendi liseye bile geçmemiş, bir ömür evde bulunmuş kadınlar bana tüm iyi niyetleriyle 'sen ne okumustun? Ne oluyorsun tam olarak? Kızım bir sene çalışıp memur olsana? Memuriyet memur...' derken gözlerimi devirip 'hala yaa, gerçekten bunu mu konusucaz? En sevmediğim konular. İstersen devam et , hızlı hızlı cevaplar verip ilk boşlukta odama kacayim,ya da konuyu değiştir güzel güzel hala yeğen sohbet edelim. Senin büyük oğlanin sevgilisiyle tanismistin, nasıl geçti? ' diyorum.
Bu konuyu konuşmayı sevmiyorum ve konusulmasindan zevk almıyorum.
Ve bunu da karşı tarafa söylüyorum.
Bu kadar basit.
Ayrıca eğer benim canimi sıkacak konuları defalarca (uyarmama rağmen) aciyorsa ben onda iyi niyet aramam.
Sen bir rahatsız olduğunu kesin dille soyle, konuları değiştir. Baktin olmuyor kes iletişimini.
Evinize mi geldiler? Çıkma odandan. Merhaba de odaya kapat kendini. Annen davet ettiyse çay bilmemne servisini de annen yapsin bir zahmet. Odanda dur kitap oku.
Annen onlara ev oturmasına mi gidiyor?
'gelmicem' de. Bu kadar basit
Kadın seni mi dövecek? Zorla mı götürecek? Gitme...
Telefonla arama, onlar arayınca hal hatır sor kisa kes... Ben bana saygı duymayan akrabaya bayram günü bile gitmem.
Böylece sevmediğin insanları hayatından çıkartır daha mutlu olursun.
Ama önce kendini sev
Kendini tanı.
Kendini tanımadan , ne istediğini bilmeden evlenirsen sonunun ne olacağını sen de çok iyi biliyorsun
 
ben bu okuyup aklı basında gecnclerımız umutsuzluga kapılınca cok kızıyorum...daha bir durun...bu ne acele...okul bıtecek .hemen ışkarıyer sevgili beklemıyecek tabıkıı sizi...ha beklese canı gonulden ısterım...ama bıraz sabır bıraz zaman...bebek bile 9 ayda doguyor...bu mucadeleler sadece bizım ulkedemı ...dunyanı dortbir yanında ...annelerınıze babalarınıza bir sorun bakalım hayatları nasıl gecmiş...herşey ayaklarınamı gelmiş..canınız sagolsun...herşey vaktınde zamanında dualarınızla cabalarınızla gelir...şunu unutmayın hiçbir emek boşa gitmez...caresız hastalıga yakalanıp hayattan bır nefes beklemıyorsunuz...durun ..daha gun dogmadan neler dogar...ben hayata sıfırdan basladım...ne aile destegı...ne ozguven...ne ımkan hiçbirşeyım yoktu...ama dıplomam vardı..ve bırgun ışe yarayacaktı...hiç umudumu kaybetmedım...gırdıgım sınavlarım mulakatların haddi hesabı olmadı...30 yasında hayalımdekı ışe kavustum...ınş siz okadarda beklemeyın..gonul ıster hemen ıs bulun ama takdır edersinizkı okuyan bır dıploma sahıbı olan cok artık..yarıs kalabalıklastı...buna gorede bir bekleme suresı gececek tabıı

tebrik ederim sizi çaba kesinlikle önemli :)
 
Ohooo , güzelim sen elalemi umursuyorsan zaten bu yarış bitmez ki
Nişanlandığın an 'sana bunu mu taktılar? Peki düğünde ne takacaklar? Bilmemkime burma takmislardi' diye seni doldurup nisanlinin üstüne salacaklar, evlenince 'ev al ev al, bak bilmemkim düğün takilarinin üstüne kredi çekti, şimdi ev sahibi. Ev sahibini zengin ediyorsun anca' konuşup dururlar. Bir maaştan fazla kredi çekip size kalan üç kuruş para ile yaşarken bu sefer de 'cocuk yok mu? Yoksa kisir mısın? Bak bilmemkim üçüncüyü doğurdu, sorun kimde?' derler, kredi borcu da varken doğurur, maaş krediye gittiği için bebek küçükken çalışmak zorunda kalırsın elalem 'bebegine bakamadi' der, sezeryan doğurursun amca dayı bile 'normal doguramadin' der, 'emmiyor bu çocuk, maman yaramıyor, mama ver' der, mama verirsin 'sütü yetmedi-kolaya kacti' der, sen kit kanaat yüz parçaya bölünmüş yaşarken 'kardessiz olmaz' derler, aldatilir dayak yersin 'konukomsuya rezil mi olacaksın? Hangimiz dayak yemedik? Sabret' derler...
Sen elalem sözü dinlemeye hevesli olursan elalem susar mi hiç? Bir ömür konuşurlar .
Sen de bir ömür onların dediğini yapacam diye telef olursun. Yazık değil mi? Var bir tanecik canın.
Ben de türkiyede yaşıyorum,benim çevremde de binlerce teyze akraba var, benim de güzel bir isim yok. Hatta işsiz kaldığım çok zaman oldu. Üstelik 27 yaşındayım. Ama bana 'koca yok mu?' deniyorlar da 'deli kız bu sene nereye gidecen?' diyor teyzeler. Ama aynı akraba ortamında benden küçük kızlari rahatsız edecek derecede sıkıştırıyorlar. Bu biraz senin elinde olan birşey.
Mesela bana tutup da densizin biri 'bilmemkim senden küçük , 2. Ye hamile ' falan dese gülüp '2 yaşında miydi ilk çocuğu ? Doğru ya, o ilkine hamileyken gitmiştim ben Avrupa'ya. Amaaan,hiç ozenemicem teyze valla. Eminim uykusuz gecelerinde bebek pişpişlarken o bana ozeniyordur' falan derdim.
Ayrica neredeyse milyon kere su cumleyi kurdum. Akraba ortami-annemin arkadaş ortamında falan ... Kendi liseye bile geçmemiş, bir ömür evde bulunmuş kadınlar bana tüm iyi niyetleriyle 'sen ne okumustun? Ne oluyorsun tam olarak? Kızım bir sene çalışıp memur olsana? Memuriyet memur...' derken gözlerimi devirip 'hala yaa, gerçekten bunu mu konusucaz? En sevmediğim konular. İstersen devam et , hızlı hızlı cevaplar verip ilk boşlukta odama kacayim,ya da konuyu değiştir güzel güzel hala yeğen sohbet edelim. Senin büyük oğlanin sevgilisiyle tanismistin, nasıl geçti? ' diyorum.
Bu konuyu konuşmayı sevmiyorum ve konusulmasindan zevk almıyorum.
Ve bunu da karşı tarafa söylüyorum.
Bu kadar basit.
Ayrıca eğer benim canimi sıkacak konuları defalarca (uyarmama rağmen) aciyorsa ben onda iyi niyet aramam.
Sen bir rahatsız olduğunu kesin dille soyle, konuları değiştir. Baktin olmuyor kes iletişimini.
Evinize mi geldiler? Çıkma odandan. Merhaba de odaya kapat kendini. Annen davet ettiyse çay bilmemne servisini de annen yapsin bir zahmet. Odanda dur kitap oku.
Annen onlara ev oturmasına mi gidiyor?
'gelmicem' de. Bu kadar basit
Kadın seni mi dövecek? Zorla mı götürecek? Gitme...
Telefonla arama, onlar arayınca hal hatır sor kisa kes... Ben bana saygı duymayan akrabaya bayram günü bile gitmem.
Böylece sevmediğin insanları hayatından çıkartır daha mutlu olursun.
Ama önce kendini sev
Kendini tanı.
Kendini tanımadan , ne istediğini bilmeden evlenirsen sonunun ne olacağını sen de çok iyi biliyorsun

O kadar haklısınız ki ama işte evin kızı dururken de olmuyor odaya kapanmak
Gitmiyorum misafirliğe bu sefer bizim kız depresyona girdi bi değişiklik olur gel diye yeminler veriyor annem
E bana iyi gelmiyor diyorum evde bilgisayara gömülünce beynini uyuşturunca çok mu iyi oluyor diyor
O da benim için çabalıyor biliyorum da işte gitmeyince de birbirimize giriyoruz iyi hissetmek için çabalamıyormuşum
Öyle evlilik meraklısı filan değilim her zaman için güçlü bir kadın olmak istedim ben bir başkası için değil kendim için hayallerim oldu hep. İşe girsem evliliğe de takılacağımı zannetmiyorum şuan akan bir hayatım yok ondan oluyor
Haklısınız insan kendini üzen kişilerden arınmalı
 
Back