Her çocuk Mutlu Bir Aile Ister

yaren_76

mareşal
Kayıtlı Üye
12 Temmuz 2006
2.066
66
daha önce bu konu verildimi bilmiyorum,ben göremedim

Eki Görüntüle 1673
Tanışırız, severiz, evleniriz, çocuklarımız doğar mutlu oluruz. Ya sonra? Hakikaten onlara zevkli, keyifli, öğretici, eğitici, şefkat ve sevgi dolu bir çocukluk, gençlik verebiliyor muyuz? Yoksa daha küçücük çocukken mutsuz mu oluyorlar?
02.12.2006
Onun ruh sağlığının bozulduğunu bazen göremeyiz ve kendi üzüntülerimizle dahi baş edemezken, tabii ki onlara yardımcı da olamayız! Zavallı yavrucaklar kah azgınlık yaparak, kah içine kapanarak, kah ağlak mızmız olarak reaksiyon gösterirler. Veya daha küçükse birdenbire altına etmeye, tik yapmaya, tırnak yemeye, kardeşini dövmeye, belki de kekelemeye başlayarak, bazı şeylerin iyi gitmediğini bize anlatır. Eğer ergenliğe girmişse bu sefer tembelleşmeye, asileşmeye, ev içinde terör estirmeye, dışarıda bir takım sıra dışı guruplara girmeye, aradığı anlayış, sevgi ve şefkati, başka yerlerde aramaya başlar.

Her çocuk mutlu bir aile ister

Saçlarını çeşitli renklere boyar, ukala veya narsist bir insan tipi çizerken, içindeki saf çocuk, mutlu bir anne baba arar. Her evdeki kavgada, biraz daha kahrolur, biraz daha ipin ucunu kaçırır. Zira münakaşalar, ağlamalar, evden gitmeler, küfür veya itiş kakışlar, imkanı yok çocuklar tarafından, bir teyp gibi kaydedilir.

Bazen de çocukta doğuştan olan bir rahatsızlık anne ve baba arasındaki zaten sağlam olmayan ilişkileri, daha da gerer. O zamana kadar, çok bariz olmayan problemler, su yüzüne çıkar. Veya önceleri birbirlerine kilitlenen ebeveynler, zamanla kendileri de ruh sağlıklarını kaybetmeye başlarlar, dolayısı ile kavgalar, anlaşmazlıklar, bezginlikler, gerginlikler, derken yardım almaya karar verirler. Evlilikleri, kendilerindeki değişmeler dolayısıyla hastalanmıştır.

Sessiz protestolar

Bazen de yetişkin çocukların, anne ve babayı (anlaşamadıkları veya kavga ettikleri, hele dırdır, ihanet işin içine girmişse) suçladıklarını görürüz. Alenen taraf tutar veya ikisini de "nefret ettikleri" kişi olarak görürler. Kavgalar, dik başlılık, kapı çarpmalar, en kötüsü evi terk etmeler, arkadaşlarda gecelemeler, daha da vahimi madde bağımlılıkları, içki ile sessiz protestolar çoğunlukla da intiharı düşünmeler ve belki de teşebbüs etmeler. Eğer evlilik devam ediyorsa, baba bir otorite figürü olarak, gencin karşısında pasif kalıyorsa, durum cidden vahim olur. Zira psikolojik yardım almadığı gibi; anne ve babasının evliliğini de müthiş sallar. Genelde eşler birbirlerini suçlar ve karşılıklı olarak zaaf gösterip bu günlere diğerinin sebep olduğunu iddia ederler. Dolayısı ile iletişimsizlik, gerginlik, yanlış anlama, suçlama ve kavgalar, terapi bitince çocuk veya genç, ya kendiliğinden; ya da yardımla, düzelme yoluna girer.

Üvey çocuk çıkmazı

Üvey çocuk bazen bir evliliği hırpalar. Eşlerden birinin çocuğunun olması, diğerini nedense çok rahatsız eder. Eşin bir anne, ya da baba olarak gösterdiği ilgi ve sevgiyi, diğer taraf hazmedemez. Ya çocuğun yaptığı her şey suçtur; ya da söz dinlemiyordur! Ya da diğer eş yüz veriyordur, taraf tutuyordur, çocuğuna arka çıkıp kendisini korumuyordur! Ne kadar hazindir ki bu da, hem o ailede, hem de bilhassa o çocukta büyük tahribata sebep olur. Taraflar, onun bir çocuk, bir genç olduğunu unutur ve birbirlerini, evliliklerini yıpratırlar. Lüzumsuz, gereksiz tatsızlıklar, suçlamalar, şiddet, evden ayrılmalar velhasıl her türlü gereksiz, anlamsız aile içi dramlar...
 
Üvey çocuk çıkmazı

Üvey çocuk bazen bir evliliği hırpalar. Eşlerden birinin çocuğunun olması, diğerini nedense çok rahatsız eder. Eşin bir anne, ya da baba olarak gösterdiği ilgi ve sevgiyi, diğer taraf hazmedemez. Ya çocuğun yaptığı her şey suçtur; ya da söz dinlemiyordur! Ya da diğer eş yüz veriyordur, taraf tutuyordur, çocuğuna arka çıkıp kendisini korumuyordur! Ne kadar hazindir ki bu da, hem o ailede, hem de bilhassa o çocukta büyük tahribata sebep olur. Taraflar, onun bir çocuk, bir genç olduğunu unutur ve birbirlerini, evliliklerini yıpratırlar. Lüzumsuz, gereksiz tatsızlıklar, suçlamalar, şiddet, evden ayrılmalar velhasıl her türlü gereksiz, anlamsız aile içi dramlar...



tarafların evliliğinin yıpranması açıkcası boşanmış bi ailenin çocuğu olarak hiç umrumda deil tek kelimeyle olan çocuğa oluoorrrrrr
 
ben de ayrılmış anne babanın çocuğuyum...ve bayramlar,yılbaşılar,düğünler,dernekler...hepsinden nefret ediyorum..en yakın arkadaşlarımın düğünlerine bile gitmedim...aile görüntüsü olan heryerden uzak durdum..32 yaşıma geldim ve hala içim acıyor bayramlarda...
 
ben de ayrılmış anne babanın çocuğuyum...ve bayramlar,yılbaşılar,düğünler,dernekler...hepsinden nefret ediyorum..en yakın arkadaşlarımın düğünlerine bile gitmedim...aile görüntüsü olan heryerden uzak durdum..32 yaşıma geldim ve hala içim acıyor bayramlarda...

AYRICA ANNELER GÜNÜ BABALAR GÜNÜ BENİ ÜZÜYOR.
KEKİK GÜZEL YAZMIŞSIN KATILIYORUM.
 
Ceo sana katiliyorum olan cocuklara oluyor esler bosaniyor iki tarafta kendine yeni bir hayat kuruyor, ama o cocuk hala eski hayati yasamaya devam etmek istiyor ayni evde anne ve baba yaninda ama bazen yuva yikilmak zorunda kaliyor bundan en cok cocuklar etkileniyor, babaya gitse ayni anneye gitse ayni, ben sahsen mutlu bir ailede buyudum ama herzaman anne babasi ayrilmis olan cocuklara uzulurdum onun icin benimde bir oglum var bazen bende evliligime nokta koyarsam evladim ne duruma gelecek diye cok dusundum, aslinda mutsuz bir yuvada buyumekte cocuklari etkiliyor oda var ama, ben ogluma kesinlikle uvey baba dusunmezdim belkide onu istememesi sevmemesi ve bunu benim hissetmem beni cok yaralardi, o zaman evliyken sadece ben uzuluyorsam varsin olsun, cocugum uzulmesin diyebilirim, ama cocugum uzuzlurse bu onun butun hayatini etkileyecek, ben ayrilmis olsam evlenmeden durabilirim ama cocuguma laf ettirmem onun sucu yok cunku
 
GÜLSİBEL SENİN GİBİ FEDAKAR ANNELERİN OLDUĞUNU GÖRMEK ÇOK GÜZEL.KÖTÜ Bİ EVLİLİĞİ DEVAM ETTİRME TARAFTARI DEĞİLİM AMA YİNEDE İNSAN COCUĞU İÇİN ELİNDEN GELDİĞİNCE DAYANMALI
 
Arkadaslar yorumlariniz cok güzel. Hepnizinde birere fedakar anne oldugunu görmekde bi o kadar güzel. Birde benim yasantima bir yorum getirirseniz sevinirim. Ben 30 yasindayim yaklasik bir bucuk yil oldu esimden ayrilali ve iki cocugum var. Ayrilma sebeblerini saymaya kalksam sayfalar dolar o yüzden onlari es geciyorum. Sadece sunu belirteyim cocuklara ödemesi gereken nafakayi ödemedi Türkiyeye ailesinin yanina gidince bütün verdigi sözleri unuttu. Cocuklarini ihmal etti hic arayip sormadi. Burada benim üzerime yiktigi borclarla aklinca beni yildirip ona mecbur birakmak istedi. Hayatimin hem maddi yönden hemde manevi yönden en zor bir yilini gecirdim, depresyona girdim. Sonra aklimi basima toplayip yardim almaya karar verdim. Hem kendim icin hemde cocuklarimla nasil dialog kurabilmem de bana cok yardimi oldu. Sonra cocuklarim icin aile yerlerine bas vurdum, ikisinide ayir ayri terapilere götürdüm babasiz bir hayata onlari hazirlayabilmek, cocuklarim icin daha iyi dialoglar kurabilmek icin. Sürekli simsiyah resimler yapan oglum simdi rengarenk boyuyor resimleri, dialoglarida cok cok daha iyi. Halada terapiler devam ediyor. Hayatimda hersey yoluna giriyor cok sükür. Onlar icin canimi bile veririm. Sizce sirf onlar mutlu olsun diye kabusa dönmüs olan evliligimi devam ettirmem mi gerekirdi??? ( Sunuda belirteyim bosanmayi ben istedim vede hic pismanlik duymadim halada duymuyorum)
 
Deryadeniz canim yazdiklarin beni duygulandirdi bosanmakla iyi yapmisin, zaman herseyin ilaci bak hersey yoluna girmis senin adina cok sevindim, kendi ayaklarinin uzerinde durabiliyorsun ve evlatlarinin varligi zaten sana en buyuk destek, Allah evlatlarina ve sana saglikli uzun omurler versin, esininde karakteri yaptiklarindan belli unutma bu dunya donme dolap birgun oda neler yaptigini anlar ama is isten gecmis olur, sen guclu olmaya devam et, en guzel gunler meleklerin ve seninle olsun canim
 
Ghost canim beni fedakar anne olarak gormen beni cok duygulandirdi, evet acikcasi cok ama cok fedakarlik yaptim yapiyorumda, bu fedakarlik daha oglusum karnimdayken basladi ve bugun 10 yasinda halada devam ediyor, diyeceksinki devam ettirme tabiki bunu bende dusunmuyor degilim ama oglumdan herseyi sakladim suan babaya tapiyor ona ne desem bos babasi bir ilah gibi onun icin herkes bana kizdi ve halada kiziyor boyle anne olamaz babayi sen cok iyi tanitmisin simdi onu cok seviyor diyorlar, daha minicik bir cocuga herseyi anlatamzdimki tabiki babayi iyi gosterdim hata yaptim belki ama yarin obur gun bana birsey olurda bu dunyadan gocersem oglum babasina kin tutmadan buyudu yaninda kendini huzurlu hisseder ve yokluguma cok uzulmez, ben sadece ailem ve oglum icin yasadim tek amacim herkes mutlu olsun varsin ben uzgun olaydim ilkesiydi, belki yanlis ama insanlara kiyamiyorum
 
sevgili gulsibel benim düşüncelerimide ifade etmişsin yüreğine ve eline sağlık 1kızım var güzel allahım ona ve tüm çocuklara sağlıklı mutlu güzellikler içinde bir yaşam versin.ama şu bir gerçektir göz ardı etmemek lazım hayat tekerrürden ibarettir birtek roller değişir ve gün gelir bu kısa hayatımızı bize zehir edenler yaptıklarının bedelini ödeyeceklerdir güzel allahım herkesi vicdanıyla hesaplaştıracaktır işte ozaman ne yaparlar bilmem



sevgilerimle
 
Izlem canim sanada iuzuldum, evladini Allah bagislasin, bu durumda olmak ve eli kolu gibi durmak cok zor bir durum aslinda benim icin tek problem oglumun babaya asiri duskun olmasi ve ben ogluma babayi bir ilah gosterdim aptal kafamdan oturu tabiki, neyse diliyorum sende bir cozum yolu bulursun en azindan kendin icin birseyler yapmaya calis, ben bekleme asamasinda kendime oglumla kucuk bir dunya kurdum bunun icine girmesine izin vermiyorum, kendi kendimle mutlu olmaya calisiyorum, evladin ve sana huzurlu bir gelecek dilerim, hersey gonlunce olsun canim
 
X