- 10 Haziran 2017
- 733
- 1.135
- 31
-
- Konu Sahibi whitesneaker
- #21
Evinin içinde böyle. Evet hayatta en önemlisi bu. İyi bir aile olabilmek.
Ama dışarıda yaşadığım problemler evdeki modumu da etkiliyor. Yansıtıyorum bir şekilde.
Evinin içinde böyle. Evet hayatta en önemlisi bu. İyi bir aile olabilmek.Ne mutlu yolun kesişmiş.
30 yaşında harika bir adam ile prenses gibi hissediyorsun.
Hayatının bu köşesi daha çok anlatilasi, daha değer verilesi bence. Ota b.ka takılmaya degmez.
Mesela iş hayatımda çok yoğun baskı hissediyorum. Üstüme geliniyor. Ama benim yarım kadar olamayacak, pasif ve iki kelimeyi bir araya getiremeyen aynı statüde olduğum birinden yeni olmasına rağmen 5-6 bin TL daha az kazanıyorum. Sorun benim performansım değil eminim. Güya kurumsal bir yerde çalışıyorum. Gidip yönetime hesapta soramıyorum çünkü maaşlarımızın bilinmesi yasak. Şunda bile hakkımı almak için çok mücadele etmek zorunda kalmak gücüme gidiyorÖrnek de verseydiniz keşke ben konunun içine giremedim böyle.
Ben de her yere torpilsiz hep kendim çalışarak kazıyarak geldim.
Nedir sizi bu kadar yoran
Ne bileyim hiç bir yerde işimi görecek tanıdıkta olmadı galiba. Hiç torpilli olmadım hayatımda. Hep ben yaparım ben hallederim.
Hiç bir şey altın tepside sunulmadı bana ve bazen buna çok güceniyorum. Hep çalışmak zorundaydım.
Haketmeyen insanları ait olmadıkları yerlerde görünce iyice dibe çekiliyorum. Kıskanmıyorum. Sadece bazı şeyler daha kolay olamaz mıydı diyorum.
ilk mesajinizla son mesajiniz celisiyor.Torpilli olmayı birilerinin referansı anlamında kullanmadım. Hayatın torpil geçmesi diyebiliriz. Ben hayatımın bana torpil geçtiğini çoğu şeyde hissedemiyorum.
Evet çabalamak güçlü olmak benim için çok önemli ama bunlardan yorulduğumda da durabilmek istiyorum. Bu özgürlüğümün olduğunu hissetmiyorum. Mesela bir süre çalışmayayım diyemem.
Ohoo o olay ne ki?Mesela iş hayatımda çok yoğun baskı hissediyorum. Üstüme geliniyor. Ama benim yarım kadar olamayacak, pasif ve iki kelimeyi bir araya getiremeyen aynı statüde olduğum birinden yeni olmasına rağmen 5-6 bin TL daha az kazanıyorum. Sorun benim performansım değil eminim. Güya kurumsal bir yerde çalışıyorum. Gidip yönetime hesapta soramıyorum çünkü maaşlarımızın bilinmesi yasak. Şunda bile hakkımı almak için çok mücadele etmek zorunda kalmak gücüme gidiyor
Son derece stresli bir dönem geçirdim. Her gün eve gelip ağladığım bir süreçti. Yönetemedim. Bırakıp gitmek biraz durmak kafa dinlemek ve yine başka bir yerde çalışmak istedim. Yapamadım. Mecburiyetlerim vardı sorumluluklarım vardı. Tek istediğim 1 ay kafa dinleyip tekrar çalışmaktı. Ben ömrüm yettiğince çalışmak ayaklarımın üstünde durmak isterim. Harçlığımı kazanmak öğrencilik yıllarımda da hep önemliydi. Sadece biraz durma lüksün olsun istedim.ilk mesajinizla son mesajiniz celisiyor.
Ben de calismayayim diyemem mesela, tek basima ev gecindiriyorum, 2 cocuk buyutuyorum. Ebeveyn olarak tek basima asiri yoruluyorum ama bugun de annelik yapmayayim diyemiyorum vs vs
Torpil konusunu yazmistim zaten
Ben bunu çok yaşıyorum. Yakın çevremde de çok yaşıyorum. Yani en özel en prenses hissetmem gereken günlerim bile stresle geçti. O günlerde bile prenseslik yapamadım hep bir şeyleri toplamak zorunda kaldı. İfşa olmamak için yazamıyorum.Ohoo o olay ne ki?
Sizin bir sürü sınavı kazanıp geldiğiniz yere bir bakmışsınız öylesine birileri gelmiş.
İşyerleri özel veya değil hak etmiş veya etmemiş insanların çalıştığı bir yer ne yazık ki.
Bazen de sadece ağzı iyi laf yapan öne geçiyor iş değil de.
İnanın bunu çoğu kişi yaşıyor.
Haklisiniz, yazdigim mesajlardan size hak vermedigim sonucu cikmasin. İlk mesajimda farkli bir acidan bakin diye yazmistim ama orda siz onu kastetmediginizi yazdiniz. Diger her konuda haklisiniz zaten, bana da bazen alip basimi gitme hissi geliyor ama yapamiyorum isteSon derece stresli bir dönem geçirdim. Her gün eve gelip ağladığım bir süreçti. Yönetemedim. Bırakıp gitmek biraz durmak kafa dinlemek ve yine başka bir yerde çalışmak istedim. Yapamadım. Mecburiyetlerim vardı sorumluluklarım vardı. Tek istediğim 1 ay kafa dinleyip tekrar çalışmaktı. Ben ömrüm yettiğince çalışmak ayaklarımın üstünde durmak isterim. Harçlığımı kazanmak öğrencilik yıllarımda da hep önemliydi. Sadece biraz durma lüksün olsun istedim.
Bir de ebeveyn olmak benim anlattığım şeylerden çok farklı. Hiç bitmeyen bir süreç. Durmak mümkün değil.
Hayatta herkesin herşeye direnci aynı olmak durumunda da değil. Demek ki ben sizden daha zayıfım.
Ben de aynı şekilde yazamıyorum ama nir sürü insan yaşıyor şu an.Ben bunu çok yaşıyorum. Yakın çevremde de çok yaşıyorum. Yani en özel en prenses hissetmem gereken günlerim bile stresle geçti. O günlerde bile prenseslik yapamadım hep bir şeyleri toplamak zorunda kaldı. İfşa olmamak için yazamıyorum.
Gece gece düşünme perileri geldi diyebilirim.İnanmıyorum yatağa uzandım bu konudan içlendim hayıflandım kendi kendime daha fazla yoğunlaşması kafam dağılsın diye buraya girdim sanki konuyu ben yazmışım bu kadar mı aynı olur bu kadar mı denk gelir şoktayım şu an
Aynı derde sahibiz zaman zaman gözlerim dolar niye böyle bir kere bişe havadan gelsin diye söylenir dururum faydasızca
Evinin içinde böyle. Evet hayatta en önemlisi bu. İyi bir aile olabilmek.
Ama dışarıda yaşadığım problemler evdeki modumu da etkiliyor. Yansıtıyorum bir şekilde.
Yok seçemediğim olaylardan dolayı da yaşıyorum. Ailevi olarakta çok zor şeyler yaşadım, yaşadık. Hep çekip çeviren düzelten ben olmak zorunda kaldım. Olayları sakinleştirmeye çalışan ben oldum. Kimse benim ne kadar yıprandığımı görmediBen de aynı şekilde yazamıyorum ama nir sürü insan yaşıyor şu an.
Yani tek örneğiniz iş konusunda ise sizin gibi bir sürü insan var neden ben zorluk yaşıyorum diye düşünmeyin
Evin dışında hepimiz derbederiz zaten sen evin içinde huzur bulmuşsun bi şükret beBunların hepsini seviyorum. Mesela bir kaç gündür cilt bakımımı eşime yaptırıyorum. :) Sırasını öğrettim bu hafta 2 kez yaptı. :)
Evim dışındaki olaylar beni çok etkiliyor.
İnanmıyorum yatağa uzandım bu konudan içlendim hayıflandım kendi kendime daha fazla yoğunlaşması kafam dağılsın diye buraya girdim sanki konuyu ben yazmışım bu kadar mı aynı olur bu kadar mı denk gelir şoktayım şu an
Aynı derde sahibiz zaman zaman gözlerim dolar niye böyle bir kere bişe havadan gelsin diye söylenir dururum faydasızca
İnsanların çoğu sizin gibi düşünüyor hep başkaları şanslı doğmuş ya da şanslı şekilde iş bulmuş.Yok seçemediğim olaylardan dolayı da yaşıyorum. Ailevi olarakta çok zor şeyler yaşadım, yaşadık. Hep çekip çeviren düzelten ben olmak zorunda kaldım. Olayları sakinleştirmeye çalışan ben oldum. Kimse benim ne kadar yıprandığımı görmedi
Evet o kadar iyii anlıyorumki çıkamıyorum o histen hep içimde bir yaraGece gece düşünme perileri geldi diyebilirim.
Zor bir gün yaşadım. Yine iyi olsun diye uğraştığım bir şeyde aksilik çıktı canım sıkıldı. Şimdi kara kara düşünüyorum nasıl çözeceğim diye.
Bu arada size sarılmak isterdim
Tülay kök dinleyin. Kendin olmaya cesaretin varmı videoysuyla başlayabilirsinizSelam hanımlar,
Hayatta hepimizin yürüdüğü yollar var. Bazıları inişli çıkışlı bazıları çiçekli böcekli.. 30 yaşındayım. Ve benim yollarım hep zordu. Bazen gücüme gidiyor böyle olması içselleştiriyorum. Şimdi de o anlardan biri.
Birşeylere ulaşmak, bi şey olmak benim için hiç kolay olmadı. Hiç prenses gibi olmadım. Hep başkalarının sırtını dik yokuşlarda iten oldum. Ne bileyim hiç bir yerde işimi görecek tanıdıkta olmadı galiba. Hiç torpilli olmadım hayatımda. Hep ben yaparım ben hallederim.
Hayatta herşeyi kendim yapmaya programlı gibiydim. Hayatımdaki her sorunu ben çözmek zorunda kaldım. Çok dramatize etmek istemiyorum. Sadece bazen durmak, şımarmak bir şeyleri başkalarından beklemek benim için çok lüks şeyler. O kadar alışmışım ki vermeye. Hayatımdaki bütün dengeleri alt üst etmişim. Belki de hayatın gidişatı beni hep buna sevk etti. Şimdi bana ufacık bir hediye dahi alınsa mahcubiyetten 40a katlanıyorum. Bu hayata hep bi borçlu gibi yaşıyorum.
Hiç bir şey altın tepside sunulmadı bana ve bazen buna çok güceniyorum. Hep çalışmak zorundaydım. Beni mutsuz eden bir işten bile kaçamadım. Hep mecburiyetlerim vardı ve ben hiç frene basamadım. Hep olumsuz tablolar düşündüm yaşadığım olaylarda belki böylece kendime bir savunma mekanizması geliştirdim belki de bu olumsuz düşüncelerle hep kötüyü hayatıma çektim.
Biliyorum pek çoğunuzun hayatı böyledir, belki derdimi dahi anlatamıyorum şuan.
Haketmeyen insanları ait olmadıkları yerlerde görünce iyice dibe çekiliyorum. Kıskanmıyorum. Sadece bazı şeyler daha kolay olamaz mıydı diyorum. Böyle anlatıyorum ama sokakta kalmış aç açıkta değilim. Bunları yaşamamış olsam da duygusal olarak iyi hissetmiyorum.Yaşadığım ailevi olaylar, maddi problemler.. Bunlarda hep en çok ben mücadele ettim. Bazen hiç bir şey düşünmeden durmak, frene basıp el frenini çekmek istiyorum. Ama yapamıyorum. Bu hayata şanslı gelenlerden değilim. Mücadele etmekten yoruldum sanırım.
Şuan terapi almak daha iyi hissetmek isterdim ama mevcut ekonomik koşullarım buna dahi izin vermiyor.
Bölük bölük belki de anlamsız anlattım kusura bakmayın. Sadece içimi dökmek istedim