Buraya niye yazıyorum bilmiyorum. Sanki yazınca birşey degisecek. Ama benim gibileri de varsa diye birbirimizi iyi anlayacağımız dusunuyorum. Ben 22 yasinda okulunu bitirmiş yıllardır çalışan biriyim. Yıllardır çalışıyorum ve artık mücadele etmekten çok yoruldum. Hayat kaygısından, ekmek kazanma derdinden yoruldum. İşyerinde "rekabet " adi altında sürekli birileriyle uğraşmaktan yoruldum. (Bunun diğer adı da mobbing ama neyse.) daha fazla dayanamayıp istifa ettim geçen ay, su an ise is bulamıyorum ve muhtemelen uzunca bir süre de bulamayacagim. Bunun yarattığı baskıdan yoruldum. Dışarıya çıkmaya bile dayanamıyorum artik. Bir markete gidip bir şeyler almak bile çok fazla enerjimi aliyor. Eskisi gibi paranın yetmemesi de cabasi.
İnsanlarla iyi baglar kuramamaktan yoruldum. Zamanla arkadaşlarımın sosyal medyadan yahut numaramı silerek benimle irtibatı kesmesi çok yorucu. Terkedildigimi hissediyorum ve bu çok koyuyor. Herkes beni yoruyor, herkes. Dünyayı siyah beyaz görüyorum surekli. Herkes kötü ama bazi insanlar çok iyi diyorum. İyi dediklerinin de beni arkamdan vurduğunu goruyorum. Hergün yediğimiz içtiğimiz aynı olan arkadasim dedigim insanların hasetligi ve kötülüğünü görmekten biktim. Akrabamız dediğimiz insanların kötülüğünü görmekten biktim. Yoruldum artık tepki bile veremiyorum. Esasında ne tepki verebileceğimi bile kestiremiyorum. İşten çıktıktan kısa bir süre sonra da sevgilim benden ayrildi. İsimi kaybettim, sevgilimi kaybettim, çevremi kaybettim. O kadar acı çekiyorum ki.. Duygularim o kadar yoğun ki artık boşlukta gibiyim. Hayatta kaybettim gibi hissediyorum.
İnternette biraz gezindim ve burada yazamadigim ama yaşadığım bazi semptomları göz önüne alarak depresyon ve bpd gibi hastalıklara sahip olabilecegimi ogrendim. Açıkçası sasirmiyorum... çok hasta hissediyorum. Hiç normal gibi hissetmiyorum. Kendimi toparlamakta gün geçtikçe eskisinden daha çok zorlaniyorum.. Artık en ufak sıkıntıda bile en dibe battigimi hissediyorum. İntihar etmek istiyorum ama böyle kalıcı bir karari alarak geride onuru ayaklar altına alınması ailemi bırakmak istemiyorum..
İnsanlarla iyi baglar kuramamaktan yoruldum. Zamanla arkadaşlarımın sosyal medyadan yahut numaramı silerek benimle irtibatı kesmesi çok yorucu. Terkedildigimi hissediyorum ve bu çok koyuyor. Herkes beni yoruyor, herkes. Dünyayı siyah beyaz görüyorum surekli. Herkes kötü ama bazi insanlar çok iyi diyorum. İyi dediklerinin de beni arkamdan vurduğunu goruyorum. Hergün yediğimiz içtiğimiz aynı olan arkadasim dedigim insanların hasetligi ve kötülüğünü görmekten biktim. Akrabamız dediğimiz insanların kötülüğünü görmekten biktim. Yoruldum artık tepki bile veremiyorum. Esasında ne tepki verebileceğimi bile kestiremiyorum. İşten çıktıktan kısa bir süre sonra da sevgilim benden ayrildi. İsimi kaybettim, sevgilimi kaybettim, çevremi kaybettim. O kadar acı çekiyorum ki.. Duygularim o kadar yoğun ki artık boşlukta gibiyim. Hayatta kaybettim gibi hissediyorum.
İnternette biraz gezindim ve burada yazamadigim ama yaşadığım bazi semptomları göz önüne alarak depresyon ve bpd gibi hastalıklara sahip olabilecegimi ogrendim. Açıkçası sasirmiyorum... çok hasta hissediyorum. Hiç normal gibi hissetmiyorum. Kendimi toparlamakta gün geçtikçe eskisinden daha çok zorlaniyorum.. Artık en ufak sıkıntıda bile en dibe battigimi hissediyorum. İntihar etmek istiyorum ama böyle kalıcı bir karari alarak geride onuru ayaklar altına alınması ailemi bırakmak istemiyorum..