Nereden başlıyayım nasıl başlıyayım bilmiyorum...
Lakin şunu söyliyeyim bugüne kadar yardım konusunda hiç bir kuruluş Soma ve etrafını asla mağdur etmemiş. Okulları malzeme ile dolu, yollar yenilenmiş tüm ihtiyaçlar karşılanmış. Gönül isterdi ki bu acı yaşanmadan bunlar yapılsaydı ama olmamış işte.
Sabah 11:00 gibi Köseler Köyündeydik. Muhtarın işleri olduğu için Aza(Muhammed) ile buluşup 14 ailenin evini dolaşarak tek tek konuştuk, dertlerini dinledik. Dertleri de yoktu aslında, ihtiyaçları da yoktu ama konuşmaya ihtiyaçları vardı. Her evde ayrı bir hüzünlü hikaye hakimdi. Beni en çok etkileyen 10 gün önce doğan bebeğin ailesi(bebeğe babasının ismi verilmiş), bu hafta sonu sünneti olacak Mehmet'in ailesi ve gelen tüm yardımı benim canım gitmiş neyleyim yardımı diyip gelen yardımı köye bağışlayan aile.
Ailelerin isimlerini özellikle vermiyorum ki çocuklar büyüdüğü zaman isimleri arattıklarında bu yazılanları okumasınlar. Ailelere ne kadar para ödedik yazmıyorum zira az çok mürekkep yalamış kişilersiniz ana para / 14 dediğimizde çıkan rakamı biliyorsunuz. Hepsine eşit dağıttık kalan küsürat ile de bir ailenin kömür(!) ihtiyacını giderdik.
Her uğradığımız evde mutlaka bir şeyler ikram edildi lütfen sizler helal edin hepsini aldık, üzümler, elmalar, kurutulmuş incirler ve içtiğimiz çaylar. Sizler için içip, sizler için yedik...
Köyden ayrılırken mezarlığa uğramak istedim oraya kadar gidip dua etmeden ayrılmak olmazdı mezarlığın kapısında hem eşini hem de babasını kaybetmiş bir bayan ile karşılaştık, yanında hem kızı hem de kız kardeşi vardı. Anlattığı kadarı ile her gün 2 ufaklık mezarlığa gitmek istiyormuş. Beraber girdik mezarlığa dualarımızı ettik, bu tür olaylarda fotoğraf çekmeyi sevmem ama 2-3 kare çektim mezarlıkta bunuda aşağıda sizlerle paylaşıyorum.
Allah böyle acılar ile bizi bir daha karşılaştırmasın, hepinize çok teşekkür ediyorum.
Kadınlar Kulübü üyesi olmak ayrıcalıkmış bana bu duyguyu yaşattınız...
