Iyi de sen bunu yaşamıssin olmuş bitmiş ailenin karşına çık ben şunu şunu yaşadım de demiyoruz. Sadece artık hata mi değil mi bırak ve geleceğe odaklan diyoruz.Evet yazarken kendimi ezer gibi söylemiş olabilirim haklısınız. Amacım o değildi ama bana göre yanlış olan birşeydi bu yüzden bu şekilde yazdım. Ama elbette karşımdaki insanı bu şekilde lanse ederek asla anlatmam. Onun için böyle birşeyin önemi olup olmadığını sorarak anlatabilirim diye düşünüyorum. Elbette kendimi ezeceğim bir durum değil sonuçta yaşadıklarımızdan yalnızca biz sorumluyuz.
Kendinizi ezmeyin diyorsunuzda şuan ben kendimi ezmeyeceğim diye aileme "sizi ilgilendirmez benim zarım" gibi bir cümle kurmam benim hayatımın resmen sonu olur. Evet kendimizi ezdirmemeliyiz doğru ama bazı durumlarda freni de bilmek lazım.
Hayır beni yanlış anladınız açıklamak amacıyla yazdım sadece. Tabiiki öyle söylemeniz beni mutlu etmeyecek. Ben sadece bu aralar tanıştığım insanlardan anlatmamış olmama rağmen nedense çok önemli birşey o giderse çok kötü olur gibilerinden cümleler çok duymaya başladım. Bu da benim aklımda hep olan birşey olduğu için daha çok etkiledi bu sebeple yazmak istedim.Iyi de sen bunu yaşamıssin olmuş bitmiş ailenin karşına çık ben şunu şunu yaşadım de demiyoruz. Sadece artık hata mi değil mi bırak ve geleceğe odaklan diyoruz.
Ayrıca evet zar önemli erkekler buna çok değer verir bakire osun ister ah vah mi demeliyiz o zaman mi mutlu olacaksın?
Çok güzel söylüyorsunuz, evet bizi temiz kılan o zar değil ama yaşadığımız toplumdaki bazı yargıları da göz ardı edemeyiz maalesef. Yaşadığımız toplum, aile yapısı vs. hepsi etken. Benim bu yaşta bu konuyu açmam yada yanlış görmem tamamen kendi şahsi fikrimdir.
Aşağılayan sevgili arkadaşlar, ben yinede fikirlerinize saygı duyuyorum.
Evet yazarken kendimi ezer gibi söylemiş olabilirim haklısınız. Amacım o değildi ama bana göre yanlış olan birşeydi bu yüzden bu şekilde yazdım. Ama elbette karşımdaki insanı bu şekilde lanse ederek asla anlatmam. Onun için böyle birşeyin önemi olup olmadığını sorarak anlatabilirim diye düşünüyorum. Elbette kendimi ezeceğim bir durum değil sonuçta yaşadıklarımızdan yalnızca biz sorumluyuz.
Kendinizi ezmeyin diyorsunuzda şuan ben kendimi ezmeyeceğim diye aileme "sizi ilgilendirmez benim zarım" gibi bir cümle kurmam benim hayatımın resmen sonu olur. Evet kendimizi ezdirmemeliyiz doğru ama bazı durumlarda freni de bilmek lazım.
tanistigin insanlarin zihniyeti kapali demekki. ufku genis insanlarla takilsan?Hayır beni yanlış anladınız açıklamak amacıyla yazdım sadece. Tabiiki öyle söylemeniz beni mutlu etmeyecek. Ben sadece bu aralar tanıştığım insanlardan anlatmamış olmama rağmen nedense çok önemli birşey o giderse çok kötü olur gibilerinden cümleler çok duymaya başladım. Bu da benim aklımda hep olan birşey olduğu için daha çok etkiledi bu sebeple yazmak istedim.
Çok güzel söylüyorsunuz, evet bizi temiz kılan o zar değil ama yaşadığımız toplumdaki bazı yargıları da göz ardı edemeyiz maalesef. Yaşadığımız toplum, aile yapısı vs. hepsi etken. Benim bu yaşta bu konuyu açmam yada yanlış görmem tamamen kendi şahsi fikrimdir.
Aşağılayan sevgili arkadaşlar, ben yinede fikirlerinize saygı duyuyorum.
Evet çok doğru söylüyorsunuz, baskı ile yetişmenin vermiş olduğu bir durum bu. Bir yanım kırmak isteyip kimseyi ilgilendirmez derken bir yanım aksini savunuyor.Bakın hemen hemen aynı yaşlardayız ben de sizden 2 yaş büyüğüm..öncelikle zaten bizim psikolojimizi bozan,beyinlerimizi kirleten,ilişkilerimizi mahveden hep bu cahil cüheyla toplumumuzun deger yargısı altında ;kadını değersizleştirip , 2.sınıf insan kategorisine Sokanilmek için uydurduğu etik değerler(!) ve baskılama değil mi?26 yaşında bir insan annesinin,babasının akrabalarının değil kendi doğrularına,görüşlerine sahip olmalıdır(baskıyla çocukluktan itibaren dayatılana değil).Siz zaten gidip 19 yaşında yattığınıza göre belliki onlarla aynı fikirlere sahip değilsiniz.Niyedir kendine karşı bu baskılara uydurmaya çabası? Kimseye cinsel hayatınız hakkında açıklama yapmak zorunda değilsiniz.Biz anne babalarımızla aynı jenerasyon gibi yaşadıkça bu zincirler kırılmayacak ve toplum olarak 1 adım dahi ilerleyemicez.Dünya değişiyor,farkındalık artıyor,kadınlar akıllanıyor,ebeveynler bilinçleniyor ama türk toplumu inatla 30 yıl önceki saçmalıklara gelenek görenek diyip kendine işkence ediyor.Ha bi de gerçekten yapabilseler bari..yalanlar ,dolanlar,aldatmalar,zar diktirmeler..
Evet çok doğru söylüyorsunuz, baskı ile yetişmenin vermiş olduğu bir durum bu. Bir yanım kırmak isteyip kimseyi ilgilendirmez derken bir yanım aksini savunuyor.
Yaşadığım aileninde bu konuda rolü büyük o kaçınılmaz, evet kendi fikirlerim var ailemden oldukça farklıyım, ama en ufak konuda bile söz hakkım maalesef yok senelerdir bunun uğraşını veriyorum ama inanın fikirleri değiştirmek öyle zor ki artık sonunda yoruluyorum. Kendi maaşıma dahi kendim karar veremiyorum ne yapacağıma dair.
Herkese iyi geceler, bu ikinci konum. Farklı bir nickle buradayım yine ama belirtmek istemediğim için bunu kullanıyorum. Daha önceki annemle ilgili konuyu belki hatırlayan olur. (Üzerimde tamamen hakimiyet kuruyor resmen, gezdiğim yediğim içtiğim maaşım herşey onda, o ne derse o oluyor)
Bu defa annem ile alakasız bir konu ama başlangıç noktası yine onun baskıları oldu. Özellikle yazmamdaki sebep ise ne olur sizler, anneler, kızlarınızın böyle hatalara bu sebeplerle düşmesini engelleyin diyedir ve fikir almak için.
Ben 26 yaşındayım, 19 yaşındayken bir anlık basiret bağlanması mıdır yoksa gerçekten salaklık mıdır bilemedim ama biriyle tanıştım ve yalnızca 2-3 ay konuşmanın ardından, hiç bilmediğim bir ildeki ona kaçtım. Bunda yine annemin baskıları vardı, sanki o tanımadığım insan sayesinde kurtulacağım mutlu olacağım sandım ama yanılmam pek uzun sürmedi. Çok şükür ki bir kaç gün içerisinde evime geri döndüm, nişan oldu ve peşine ayrıldık o konuda açılmamak üzere kapandı. Ancak en büyük hatayıda orda yaptım ki kaçtığım kişiyle birlikte oldum. İşte asıl kabus ondan sonra başladı. Meğerse kurtuluşum sandığım şey benim sonum olmuş. Demekki Rabbim bana "buna dert diyordun ama bak daha da beteri var" dedi.
O gün bugündür kimseye güvenemedim, korktum. Evlilik hele öyle uzak ki, kendimi o kadar değersiz hissediyorum ki. O gün bugündür ne zaman düşünsem ağlıyorum yaptığıma inanamıyorum. Kimselere anlatamıyorum ama boğuluyorum resmen.
Kesinlikle bir erkeğin bu şekilde beni kabul etmeyeceğini düşünüyorum. Evet erkekler sütten çıkmış ak kaşık değil bunu söylediğim için kızacaksınız belki de biliyorum. Sonuçta benim öncem kimseyi ilgilendirmez ama belki de bize hep öğretilen şeyler bilinçaltımda bana bunu hissettiriyor.
Bazen acaba olurda karşıma biri çıkarda evlenirsem öncesinde kızlık zarı ameliyatı yaptır söyleme diyor, ama bunu asla yapamam. Kimseyi kandıramam yalan söyleyemem zaten vicdan azabı çekiyorum bu defa iki katına çıkar bu azabım hiç yaşayamam.
Beni acımasızca eleştirenler olabilir saygı duyarım ama dedim ya bu bir hata, hepimiz insanız ve yapıyoruz kimi küçük kimide böyle büyük ve çözümsüz.
Kız bunu saklıyor hata olarak goriyor
tabi böyle gorecek
çevre elit erkek mi kaynıyor
nerde yaşıyoruz
ne yapsın kız
ne düşünsün
Cidden nerde yaşıyoruz yahu evlenip boşanan kadınlara bile vebalı gözü ile bakılıyor
Böyle bu kızlara ayar yapan kadınların önerileri ne merak ediyorum
Ben bu seçeneklerin hiçbirini sunmadim onaBiz önerimizi verdik zaten sizin öneriniz nedir, ne yapsın bu kız?
Hata yapmış diyelim geri dönülmez bir hata bu öyle değil mi? E o zaman intihar mı etsin?
Ya da diktirip karşısındaki insanı mı kandırsın?
Diyelim ki hata, peki şu saatten sonra ne yapsın?
Ben bu seçeneklerin hiçbirini sunmadim ona
Ama bu hata değil bundan utanmak en büyük hatan semi seven erkek çıkacak tabiki demek çok utopik
Ne erkekler var içinde kaçı adam be kaçı hepsi aynı hepsinin beklentisi aynı
Yatar kalkar ama temiz? KoKız arar üstelik dışarıdan bakan da onu çok anlayışlı çok modern zanneder
O yüzden bunu gizleme bundan utanma seni seven böyle sevsin lafları bana tozpembe bir hayalden ötesi olarak gelmiyor
Evet gerekirse gizler diktirir bictirir bizim erkekler hakediyor bunu