- 24 Şubat 2013
- 928
- 84
- 73
- Konu Sahibi ToprakAnA2014
- #1
Yazacaklarım uzun olabilir vakit ayırıp okuyacağınız için şimdiden teşekkürler..
Zor şeyler üst üste mi gelir bilmiyorum..konuya başlamadan önce geçmişteki olayları kabataslak anlatmak isterim..
2011 yılında evlendim evlenirken annem ve ablam( ablam böyle konularda annemi etkiler)eşime önyargılı yaklaştılar sevemediler evlenme isteğimede saygı duydular..
Annem içinde zor bir durum tabi iki kişilik bir hayatımız vardı babam erken vefat ettiği için ikimiz başbaşa verip hayat mücadelesine giriştik..annem hem güçlü hem çalışkan bir kadındır..
Ablamın birçok sıkıntısında hemen koşardı maddi manevi zira annem evlatlarına çok düşkün..
Eniştem ise hane geçindirme konusunda çok sorumsuz bir insandır her nekadar ablam laf söyletmesede her sıkıştığında batağa girdiğinde annem koşmuştur..
Ben evlenmeden 2 sene önce ablamlar bizimle yaşamaya başladılar yeğenlerim ablam benim kanım canım çok ta düşkümnümdür ben aileme ama ablam beni doğduğum günden bellidir ne hikmetse hiç sevemedi görümcemi bile senden daha çok severim demişliği bile olmuştu..ama dedim ya ben kıyamam sevdiklerime hep kendi karakterimden ödün veririm..çok sıkıntılı günler yaşadım o evde..
Nitekim evlendim ve evlenirken yine eskisi gibi annemin yanımda olmasını istiyordum..evleneceğimize yakın ev almak için ev bakıyorduk tabiki bütçemize göre ufak tefek bir evdi aradağımız ararken annem bir ev beğendi tabi bende bayıldım..
ama bütçemizi aşıyordu..annem yıllarca eniştene ve ablana destek oldum zaten sana hiçbişey yapamadım ben kredi ödemelerinde yardımcı olacağım dedi inatçıdır kabul etmek istemesekte ettirdi..aldık evimizi
Ben çok mutluydum annem ben ve eşim..her nekadar annem eşimi çok sevmesede ben mutluydum..
Eşim doğup büyüdüğü şehri sahip olduğu işi bırakıp geldi benim yaşadığım şehre ben ailemden uzakta mutlu olamam diye sağolsun..burada iş kurdu kendine çok şükür iyiye gidiyordu..
Ama onunda bunalımlı dönemden geçtiğinin farkındaydım..yaşadığımız zor olaylarda oldu aşılması güç bunlarda etken..birde herşeyi bırakıp hiç tanımadığı bilmediği şehre gelmiş olması cabası..
Ama o bunaldıkça benden koptu uzaklaştı..işten eve evden işe bir adamdır eşim..ama ilgisizliği vurdumduymazlığı başladı geldi geleli ki bana deli gibi bir aşk besleyen bir adam nasıl bu hale döndü anlayamıyordum..bunun mutsuzluğu vardı içimde..
Tam bu bunalımdayken bir felaket geldi başımıza eniştem kardeşinin işlemiş olduğu bir suç nedeniyle suçsuz yere mahkum oldu..
Ben üzüntüden kahroldum ama ablamın yanından ayrılmadım 10 15 gün ..büyük bir acıydı yeğenlerim ve ablam için.
Eşim sağolsun çok destek oldu bana ve dedi ki onları sahipsiz sanma ben onlarada bakarım sakın üzme kendini ben varım dedi işte orada aslında beni hala çok sevdiğini farkettim..
Tabi eşimin bukadar destek olması bana hiç dikkate alınmadı inandırıcı gelmiyordu ablama ve anneme çünkü zaten önyargıları çok yüksektir.
Ablamlarda olduğum bir gün eşim ile ciddi anlamda tartıştık çünkü ilk defa eve geç gelmiş ve deli gibi alkol almıştı ki güvenirim eşime hiçbir zaman açmamazlık etmez telini.güven problemim yok ona karşı..tüm bunlar telefonda oluyor..
Tabi birbirimizi çok ama çok kırdık
Laflarımız okadar ağrıma gittiki ertesi gün boşanma dilekçemi vermek için avukatla görüştüm beraber gelin 5 te diyip gönderdi beni..
Eve geçip beklemeye başladım saatin gelmesini..eşim geldi elinde çiçeklerle yalvarıyor bana gitme bitmesin diye tam o sırada ablam geldi tabi tel konuşmalarımıza şahit olmuştu..
Zannediyorum ki ablam kardeşimi üzmeye hakkın yok boşanacaksanız boşanın biz arkasındayız vs diyecek..ama kapıyı açar açmaz eşimin üstüne yürüdü..
Hakaretler yağdırdı eşim benim evimde bana bu şekilde bağramazsın lütfen düzgün konuşalım dediğinde senin evinmi annem sayesinde sahip oldun bu eve senden adam olmaz seni ilk günden belli hiç sevmedik zaten dedi ..tabi aşağılayıcı bir sürü cümle kurdu..hakaretlerde cabası .
Eşim bişey yapmadı çıktı gitti evden o bağırırken tabi saat geldiği için bende çıktım..avukatta eşim boşanmamak için olsa gerek sorun çıkardı dilekçeyi vermeden geldim eve ..
eve geldiğim de annem ve ablam benim eşyalarımı ve annemin eşyalarını toplamış hadi gidiyoruz diyordu..ben ablamın o şekilde bağırıp çağırdığı andan itibaren hiç yorum yapmamıştım..ettiği laflar banada dokunmuştu çünkü ben ona edilen yardımlarla eniştemi hiç aşağılamamıştım bugüne kadar zira ablam için yapılıyor diye..
uyudum tam bir gün boyunca ablamın evinde o sırada eşim ve annem telde konuşmuşlar tartışmışlar..benim haberim yok uyanınca annem anlattı tabi kendine göre..
uyanınca aldım başımı gittim 11 yıllık dostumun yaşadığı şehre 4 gün kafamı toparladım..
düşündüm,kendi hayatıma dönmeliyim ablamın hayatına değil çünkü ablamın hayatını zaten yaşamıştım evlenmeden önce onun kuralları onun egolarıyla tecrübem vardı göze alamadım..ve eşimin haksızlığa uğradığının farkındayım evime döndüm dönerken eşimi annemi ve ablamı tek tek aradım ben evime kendi hayatıma dönüyorum kendi eşyalarıma kendi düzenime ve eğer boşanacaksamda kendi evimde boşanacağım..
siz bu olayı birbirinizi sevmediğiniz için kendi olayınıza döndürdünüz benim duygularım kayboldu..
kırgınım dedim eşim hala çabalıyor bişeyler için annem ise evime döndüğüm için bana karaktersiz dedi son kelimesi buydu ve benimle konuşmuyor ..ablamın evine gitti zaten..bidaha eşimin yüzüne bakmazmış..ablam arayıp hal hatır soruyor ettiği kelimelerin ağırlığından olsa gerek beni yalnız bırakmak istemiyor..
bense yapayalnızım benim dugularım önemsenmediği herkes kendi egolarını yaşadığı için mutsuzum
Zor şeyler üst üste mi gelir bilmiyorum..konuya başlamadan önce geçmişteki olayları kabataslak anlatmak isterim..
2011 yılında evlendim evlenirken annem ve ablam( ablam böyle konularda annemi etkiler)eşime önyargılı yaklaştılar sevemediler evlenme isteğimede saygı duydular..
Annem içinde zor bir durum tabi iki kişilik bir hayatımız vardı babam erken vefat ettiği için ikimiz başbaşa verip hayat mücadelesine giriştik..annem hem güçlü hem çalışkan bir kadındır..
Ablamın birçok sıkıntısında hemen koşardı maddi manevi zira annem evlatlarına çok düşkün..
Eniştem ise hane geçindirme konusunda çok sorumsuz bir insandır her nekadar ablam laf söyletmesede her sıkıştığında batağa girdiğinde annem koşmuştur..
Ben evlenmeden 2 sene önce ablamlar bizimle yaşamaya başladılar yeğenlerim ablam benim kanım canım çok ta düşkümnümdür ben aileme ama ablam beni doğduğum günden bellidir ne hikmetse hiç sevemedi görümcemi bile senden daha çok severim demişliği bile olmuştu..ama dedim ya ben kıyamam sevdiklerime hep kendi karakterimden ödün veririm..çok sıkıntılı günler yaşadım o evde..
Nitekim evlendim ve evlenirken yine eskisi gibi annemin yanımda olmasını istiyordum..evleneceğimize yakın ev almak için ev bakıyorduk tabiki bütçemize göre ufak tefek bir evdi aradağımız ararken annem bir ev beğendi tabi bende bayıldım..
ama bütçemizi aşıyordu..annem yıllarca eniştene ve ablana destek oldum zaten sana hiçbişey yapamadım ben kredi ödemelerinde yardımcı olacağım dedi inatçıdır kabul etmek istemesekte ettirdi..aldık evimizi
Ben çok mutluydum annem ben ve eşim..her nekadar annem eşimi çok sevmesede ben mutluydum..
Eşim doğup büyüdüğü şehri sahip olduğu işi bırakıp geldi benim yaşadığım şehre ben ailemden uzakta mutlu olamam diye sağolsun..burada iş kurdu kendine çok şükür iyiye gidiyordu..
Ama onunda bunalımlı dönemden geçtiğinin farkındaydım..yaşadığımız zor olaylarda oldu aşılması güç bunlarda etken..birde herşeyi bırakıp hiç tanımadığı bilmediği şehre gelmiş olması cabası..
Ama o bunaldıkça benden koptu uzaklaştı..işten eve evden işe bir adamdır eşim..ama ilgisizliği vurdumduymazlığı başladı geldi geleli ki bana deli gibi bir aşk besleyen bir adam nasıl bu hale döndü anlayamıyordum..bunun mutsuzluğu vardı içimde..
Tam bu bunalımdayken bir felaket geldi başımıza eniştem kardeşinin işlemiş olduğu bir suç nedeniyle suçsuz yere mahkum oldu..
Ben üzüntüden kahroldum ama ablamın yanından ayrılmadım 10 15 gün ..büyük bir acıydı yeğenlerim ve ablam için.
Eşim sağolsun çok destek oldu bana ve dedi ki onları sahipsiz sanma ben onlarada bakarım sakın üzme kendini ben varım dedi işte orada aslında beni hala çok sevdiğini farkettim..
Tabi eşimin bukadar destek olması bana hiç dikkate alınmadı inandırıcı gelmiyordu ablama ve anneme çünkü zaten önyargıları çok yüksektir.
Ablamlarda olduğum bir gün eşim ile ciddi anlamda tartıştık çünkü ilk defa eve geç gelmiş ve deli gibi alkol almıştı ki güvenirim eşime hiçbir zaman açmamazlık etmez telini.güven problemim yok ona karşı..tüm bunlar telefonda oluyor..
Tabi birbirimizi çok ama çok kırdık
Laflarımız okadar ağrıma gittiki ertesi gün boşanma dilekçemi vermek için avukatla görüştüm beraber gelin 5 te diyip gönderdi beni..
Eve geçip beklemeye başladım saatin gelmesini..eşim geldi elinde çiçeklerle yalvarıyor bana gitme bitmesin diye tam o sırada ablam geldi tabi tel konuşmalarımıza şahit olmuştu..
Zannediyorum ki ablam kardeşimi üzmeye hakkın yok boşanacaksanız boşanın biz arkasındayız vs diyecek..ama kapıyı açar açmaz eşimin üstüne yürüdü..
Hakaretler yağdırdı eşim benim evimde bana bu şekilde bağramazsın lütfen düzgün konuşalım dediğinde senin evinmi annem sayesinde sahip oldun bu eve senden adam olmaz seni ilk günden belli hiç sevmedik zaten dedi ..tabi aşağılayıcı bir sürü cümle kurdu..hakaretlerde cabası .
Eşim bişey yapmadı çıktı gitti evden o bağırırken tabi saat geldiği için bende çıktım..avukatta eşim boşanmamak için olsa gerek sorun çıkardı dilekçeyi vermeden geldim eve ..
eve geldiğim de annem ve ablam benim eşyalarımı ve annemin eşyalarını toplamış hadi gidiyoruz diyordu..ben ablamın o şekilde bağırıp çağırdığı andan itibaren hiç yorum yapmamıştım..ettiği laflar banada dokunmuştu çünkü ben ona edilen yardımlarla eniştemi hiç aşağılamamıştım bugüne kadar zira ablam için yapılıyor diye..
uyudum tam bir gün boyunca ablamın evinde o sırada eşim ve annem telde konuşmuşlar tartışmışlar..benim haberim yok uyanınca annem anlattı tabi kendine göre..
uyanınca aldım başımı gittim 11 yıllık dostumun yaşadığı şehre 4 gün kafamı toparladım..
düşündüm,kendi hayatıma dönmeliyim ablamın hayatına değil çünkü ablamın hayatını zaten yaşamıştım evlenmeden önce onun kuralları onun egolarıyla tecrübem vardı göze alamadım..ve eşimin haksızlığa uğradığının farkındayım evime döndüm dönerken eşimi annemi ve ablamı tek tek aradım ben evime kendi hayatıma dönüyorum kendi eşyalarıma kendi düzenime ve eğer boşanacaksamda kendi evimde boşanacağım..
siz bu olayı birbirinizi sevmediğiniz için kendi olayınıza döndürdünüz benim duygularım kayboldu..
kırgınım dedim eşim hala çabalıyor bişeyler için annem ise evime döndüğüm için bana karaktersiz dedi son kelimesi buydu ve benimle konuşmuyor ..ablamın evine gitti zaten..bidaha eşimin yüzüne bakmazmış..ablam arayıp hal hatır soruyor ettiği kelimelerin ağırlığından olsa gerek beni yalnız bırakmak istemiyor..
bense yapayalnızım benim dugularım önemsenmediği herkes kendi egolarını yaşadığı için mutsuzum
Sorunlarına aileni sakın karıştırma eşinle oturup konuşarak çözüm bulmaya çalışmanı tavsiye ederim. O ev sizin yuvanız. İçerisinde sizlerle birlikte kim yaşarsa yaşasın sizin yuvanız. Allah yardımcın olsun ve inşallah bir an önce yuvana dirlik düzen gelir.
ne kadar canında olsa kıskançlık olur kardeşler arasında. ablan belli etmese de kıskanmış gibi geldi bana niyeyse
