- Konu Sahibi herseyduzelirmi
-
- #1
o kadar doldum ki şimdiye kadar hep iyi taraflarını görmeye çalıştım, ama artık göremiyorum
3,5 yıllık evliyim evlendiğimizden beri eşimin işleri hiç düzgün gitmedi, geçen senede işten tamamen ayrıldı şimdi evde ders çalışıyor evin geçimini ben sağlıyorum (hayat müşterek), eşimle aramız çok iyi evimde çok mutluyum.
Bizim orda adetler ağırdır, erkek çocuklarına ev yapılır, altını bileziği boldur. herkesin gelir kaynağı aynıdır ve durumu çok iyidir, ama bizim kaynanalar çocuklarını düşünüp hiç birikim yapmamışlar, gezmişler tozmuşlar.
Evmiş, arabaymış, altınmış, bilezikmiş benim ailemin bunlarla işi olmaz, olmadıda zaten mesele bunlar değil mesele onların çocuklarını düşünmeyişleri daha doğrusu 2 çocuk arasında ayrım yapmaları.
Evlendikten sonra benim atamam çıktı malum büyük şehir ev kiraları çok yüksek krediyle ev aldık, 1 liranın hesabını yapıyoruz, kendimi onların yerine koyuyorum benim oğlum çalışmasa elimden gelen yardımı yaparım en azından gelinimi arar hal hatır sorarım, ama onlar naptı kredi çektiler sağdan soldan para buldular hem 3 katlı ev hem araba aldılar.
Görümcem k.validemle aynı şehirde yaşıyor damadı ve kızı onun her şeyi, sanki biz yokuz. Sadece bayramlarda gidebiliyoruz ama gideriz ilk andan başlar yok torunum şöyle yaptı, yok öğretmeni böyle dedi, damadım şöyle yaptı hal hatır sormak yok. Damadım şunu sever, bunu yer diye yazlıkları kışlıkları yemekleri doldurur ama oğlunun çok sevdiğini bile bile ve istediği halde oğluna bi güllaç yapmaz. Ev aldığımızda yardıma geldi burnumdan getirdi söylendide söylendi, torunlarını çok özlemiş ertesi gün gitti. Geçen hafta kardeşimin apar topar nişanı oldu aile arasında görümcemi çağırmamışız oğluna konuşmuşta konuşmuş. Sabah 5:30’da vardık otogara almaya bile gelmediler taksiye bindik taksi dondu soğukta kalakaldık, zar zor eve ulaştık ne yatağımızı yapmış ne sobamızı yakmış bu soğuklarda, yatak dediğimde yer minderlerini birleştirir yatmak uyumak imkansız ben neysede eşimin beli ağrıyor ama olsun oğlu önemli değil. Bizim arabamız yok yazın izinde akrabamın düğünü vardı eşim onların arabayla beni düğüne götürecekti bi telefon torunlarını dondurma yemeye götürmüşler (zaten torunlarına onlar bakıyor ve hergün birlikteler ) biz dolmuşla gidermişiz, eşim sinirden duvara yumruk attı eli kanadı.
Hep işyerinin pollyannasıydım ama artık sıkıldım, arkadaşlarıma bişey demememe rağmen herkes değiştiğimin farkında hesap yapmaktan düşünmekten sabahlara kadar uyuyamıyorum. Korkumuzdan çocuk yapamıyoruz ne bakacak birisi var ne para pul. Devlette mühendisim 2400 maaşım var ama kendime bi bez alırken düşünüyorum, ekmeğin ucuzunu alıyorum, arkadaşlarıma ayak uyduramıyorum, çevreme bakıyorum öyle insanlar öyle yerlerdeki, sıkıldım bunaldım artık. Ben sessiz sakin bir insanım hatta pısırıklık derecesinde afedersiniz ağzıma s…salar gıkım çıkmaz, onlara karşı en ufak bi saygısızlığım olmamıştır eşimde öyle ağzını açıp tek laf etme ama neden böyle yapıyorlar anlamıyorum
3,5 yıllık evliyim evlendiğimizden beri eşimin işleri hiç düzgün gitmedi, geçen senede işten tamamen ayrıldı şimdi evde ders çalışıyor evin geçimini ben sağlıyorum (hayat müşterek), eşimle aramız çok iyi evimde çok mutluyum.
Bizim orda adetler ağırdır, erkek çocuklarına ev yapılır, altını bileziği boldur. herkesin gelir kaynağı aynıdır ve durumu çok iyidir, ama bizim kaynanalar çocuklarını düşünüp hiç birikim yapmamışlar, gezmişler tozmuşlar.
Evmiş, arabaymış, altınmış, bilezikmiş benim ailemin bunlarla işi olmaz, olmadıda zaten mesele bunlar değil mesele onların çocuklarını düşünmeyişleri daha doğrusu 2 çocuk arasında ayrım yapmaları.
Evlendikten sonra benim atamam çıktı malum büyük şehir ev kiraları çok yüksek krediyle ev aldık, 1 liranın hesabını yapıyoruz, kendimi onların yerine koyuyorum benim oğlum çalışmasa elimden gelen yardımı yaparım en azından gelinimi arar hal hatır sorarım, ama onlar naptı kredi çektiler sağdan soldan para buldular hem 3 katlı ev hem araba aldılar.
Görümcem k.validemle aynı şehirde yaşıyor damadı ve kızı onun her şeyi, sanki biz yokuz. Sadece bayramlarda gidebiliyoruz ama gideriz ilk andan başlar yok torunum şöyle yaptı, yok öğretmeni böyle dedi, damadım şöyle yaptı hal hatır sormak yok. Damadım şunu sever, bunu yer diye yazlıkları kışlıkları yemekleri doldurur ama oğlunun çok sevdiğini bile bile ve istediği halde oğluna bi güllaç yapmaz. Ev aldığımızda yardıma geldi burnumdan getirdi söylendide söylendi, torunlarını çok özlemiş ertesi gün gitti. Geçen hafta kardeşimin apar topar nişanı oldu aile arasında görümcemi çağırmamışız oğluna konuşmuşta konuşmuş. Sabah 5:30’da vardık otogara almaya bile gelmediler taksiye bindik taksi dondu soğukta kalakaldık, zar zor eve ulaştık ne yatağımızı yapmış ne sobamızı yakmış bu soğuklarda, yatak dediğimde yer minderlerini birleştirir yatmak uyumak imkansız ben neysede eşimin beli ağrıyor ama olsun oğlu önemli değil. Bizim arabamız yok yazın izinde akrabamın düğünü vardı eşim onların arabayla beni düğüne götürecekti bi telefon torunlarını dondurma yemeye götürmüşler (zaten torunlarına onlar bakıyor ve hergün birlikteler ) biz dolmuşla gidermişiz, eşim sinirden duvara yumruk attı eli kanadı.
Hep işyerinin pollyannasıydım ama artık sıkıldım, arkadaşlarıma bişey demememe rağmen herkes değiştiğimin farkında hesap yapmaktan düşünmekten sabahlara kadar uyuyamıyorum. Korkumuzdan çocuk yapamıyoruz ne bakacak birisi var ne para pul. Devlette mühendisim 2400 maaşım var ama kendime bi bez alırken düşünüyorum, ekmeğin ucuzunu alıyorum, arkadaşlarıma ayak uyduramıyorum, çevreme bakıyorum öyle insanlar öyle yerlerdeki, sıkıldım bunaldım artık. Ben sessiz sakin bir insanım hatta pısırıklık derecesinde afedersiniz ağzıma s…salar gıkım çıkmaz, onlara karşı en ufak bi saygısızlığım olmamıştır eşimde öyle ağzını açıp tek laf etme ama neden böyle yapıyorlar anlamıyorum
Son düzenleme: