Mrb, 15 yil eşimin memleketinde yasadik.Yillarca kendi memleketime dönme hayali kurdum sagolsun esim de söz verdi birgun gidecegiz diye.Ben universitede calisiyorum esim de yönetici ve isini gucunu benim icin degistirip kendi memleketini birakip 2 bucuk yil önce benim ailemin ve 2 kardesimin bulundugu sehre tasindik.Ev aldik bazi maddi sikintilara dustuk ki hala da bataktayiz.Resmen duzenimizi bozduk geldik buyuk hevesle.Aa bir de nasil bir muamele ile karsilastik inanamazsiniz.2 kardesim de evli ve tasinacagimizi duyduklari andan itibaren ne arayip ne sordular tasindik yardima gelmeyi birak bir arayip yarim agizla birseye ihtiyaciniz var mi bile demediler cok bozulduk cok sasirdik cunku aramizda bir problem yoktu neyse tasinma bitti caya kahveye yemege geldiler hatta cogu zaman cat kapi caya geldiler.Ama kendileri cagirmaz plan yaparlar ayri ayri bize haber vermeden giderler hatta gittikleri yerleri sakliyorlar cocuklarini bile tembihliyorlar yani islerine gelirse ararlar.Yani surekli herseye bizi dahil etmek zorunda degiller ama biz kardesiz ve beraber birseyler yapmak bu kadar zor mu ya da neden boyle davraniyorlar bilmiyorum 2 si de evli kendi aralarinda da gorusmezler pek esleri birbirini kiskaniyor.kirginim esime mahcup oldum cunku boyle olduklarini bilmiyordum hic.Zoruma gidiyor bu tavirlar arayip sorulmamak hele o tasinmadaki tavirlarini unutamiyorum ben hep adim attim toplayici oldum.2 yildir hep boyleler yardima ihtiyacim oldugunda ikisi de arayip sormuyor bile.Artik yoruldum bu sehre geldigime pisman oldum nerdeyse tasi taragi toplayip imkan olsa geri donecegim o kadar kirginim.Buraya gelirken yakinlarim var diye can ata ata geldim sonucta sadece onlar icin gelmedim ama memleketimde daha mutlu olurum diye geldim .Pismanim donme imkani da yok icimi dokmek icin actim konuyu cok buyuk hayalkirikligi yasiyorum