Selam arkadaşlar ; depresyon tedavisine başlamış bulunmakta olduğum için içim bir hayli dolu , buruk ,mutsuz ve hasta ve ne yazık ki oturup saatlerce başının etini yiyeceğim tek bir kişi bile olmadığı için sizlerle derdimi sıkıntımı paylaşmak istiyorum.
Üniversite üçüncü sınıf öğrencisiyim , 2 yıldır iyi giden mutlu bir ilişkim var 3 yıldır tanışıyoruz her şey gayet iyi fakat hiç arkadaşlarımdan yana yüzüm gülmedi , okuldaki ilk yılımın yarısını insanları tanımakla geçirdim hatta ilk yılın tümünü diyebiliriz , o sırada lisedeki arkadaşlarımın hepsiyle bağım koptu , aramalarıma mesajlarıma cevap verilmedi ama yeni bir ortama girdiğim için beni pek sarsmadı , zamanla bir iki arkadaş edindim bunlardan tabiki bir kaçı erkekti ve zamanla içlerinden birisi en yakınlarımdan oldu 3. yılımıza geldik arkadaşlığımız çok iyiydi her zor günümde yanımda oldu o da diğerleri de, sevgilimle üniversitenin ilk yılında arkadaştık ( aynı okulda değiliz ) ikinci yılda sevgilim her erkek gibi kıskandı ve görüşmemi istemedi ama ben o benim dostum arkadaşım dedim ve ikisini de kırmadan görüşmeye devam devam ettim arkadaşımla, son bir kaç aydır arkadaşım benimle durduk yere konuşmamaya yazdığımda ters cevaplar vermeye başladı , öyle her gün de görüşenlerden zırt pırt mesajlaşanlardan değildik , mesafesi normal ama içten candan bir dostluğumuz vardı ( artık olduğunu düşünmüyorum ) ailevi sorunlarım başladı onlarla baş etmek için çabaladım , sevgilimle tartışmalarımız oluyordu her çift gibi , ve son bir iki aydır başımda her gün bir ağrıyla uyuyup uyanmaya başladım , erkek arkadaşıma iyi olmadığımı söylüyordum beni anlıyordu ona göre davranıyordu fakat onunda dertleri başından aşkındı bir yerden sonra anlamadığını düşündüm , finaller geldi sınavlara çalışamadım , doktora gitmek istedim hep bir sorun çıktı gidemedim ve bu süreçte yanımda anlayışlı birilerini beklerken çok değer verdiğim o arkadaşım ne aradı ne sordu nede yuzume baktı , birkaç gün önce nihayet doktora gidebildim bütünlemeleri atlattım en azından biraz rahatlamış oldum doktora gittim ve depresyon tedavisine nihayet başladım fakat tek bir arkadaşım bile yok yanımda , dayanamadım ve o arkadaşıma mesaj attım neden böyle olduğunu aramızdaki sorunu çözmemiz gerektiğini ve ona çok değer verdiğimi söyledim bana sesli bir not göndererek cevap verdi yaklaşık 10 dakikalık sesli notta benim verdiği değere değmediğimi , erkek arkadaşımdan başka bir şey düşünemediğimi ve benden ve dertlerimden bıktığını söylüyordu ona göre ben onu sadece işim düştüğünde yada bir derdim olduğunda arayıp soruyormuşum ve kendi değerimi kendim düşürmüşüm , sesli notta o kadar kırıcı şeyler söylemişti ki bütün gece ağladım çünkü asla ona böyle düşündürecek bir şey yapmadım. Gülerek anlatıyordu inanır mısınız sen şunun kadar bile değilsin bunun kadar bile değilsin güldürme beni artık karnıma ağrılar girdi , ben herkese hak ettiğini veririm sende bunu hak ettin nasıl davranırsan öyle davranış görürsün diyerek kendince konuyu kapattı , bende öylece kaldım , çok kafam karışık mutsuz hissediyorum , düşüncelerinize ihtiyacım var , okuyan yardımcı olan herkese teşekkür ederim
Üniversite üçüncü sınıf öğrencisiyim , 2 yıldır iyi giden mutlu bir ilişkim var 3 yıldır tanışıyoruz her şey gayet iyi fakat hiç arkadaşlarımdan yana yüzüm gülmedi , okuldaki ilk yılımın yarısını insanları tanımakla geçirdim hatta ilk yılın tümünü diyebiliriz , o sırada lisedeki arkadaşlarımın hepsiyle bağım koptu , aramalarıma mesajlarıma cevap verilmedi ama yeni bir ortama girdiğim için beni pek sarsmadı , zamanla bir iki arkadaş edindim bunlardan tabiki bir kaçı erkekti ve zamanla içlerinden birisi en yakınlarımdan oldu 3. yılımıza geldik arkadaşlığımız çok iyiydi her zor günümde yanımda oldu o da diğerleri de, sevgilimle üniversitenin ilk yılında arkadaştık ( aynı okulda değiliz ) ikinci yılda sevgilim her erkek gibi kıskandı ve görüşmemi istemedi ama ben o benim dostum arkadaşım dedim ve ikisini de kırmadan görüşmeye devam devam ettim arkadaşımla, son bir kaç aydır arkadaşım benimle durduk yere konuşmamaya yazdığımda ters cevaplar vermeye başladı , öyle her gün de görüşenlerden zırt pırt mesajlaşanlardan değildik , mesafesi normal ama içten candan bir dostluğumuz vardı ( artık olduğunu düşünmüyorum ) ailevi sorunlarım başladı onlarla baş etmek için çabaladım , sevgilimle tartışmalarımız oluyordu her çift gibi , ve son bir iki aydır başımda her gün bir ağrıyla uyuyup uyanmaya başladım , erkek arkadaşıma iyi olmadığımı söylüyordum beni anlıyordu ona göre davranıyordu fakat onunda dertleri başından aşkındı bir yerden sonra anlamadığını düşündüm , finaller geldi sınavlara çalışamadım , doktora gitmek istedim hep bir sorun çıktı gidemedim ve bu süreçte yanımda anlayışlı birilerini beklerken çok değer verdiğim o arkadaşım ne aradı ne sordu nede yuzume baktı , birkaç gün önce nihayet doktora gidebildim bütünlemeleri atlattım en azından biraz rahatlamış oldum doktora gittim ve depresyon tedavisine nihayet başladım fakat tek bir arkadaşım bile yok yanımda , dayanamadım ve o arkadaşıma mesaj attım neden böyle olduğunu aramızdaki sorunu çözmemiz gerektiğini ve ona çok değer verdiğimi söyledim bana sesli bir not göndererek cevap verdi yaklaşık 10 dakikalık sesli notta benim verdiği değere değmediğimi , erkek arkadaşımdan başka bir şey düşünemediğimi ve benden ve dertlerimden bıktığını söylüyordu ona göre ben onu sadece işim düştüğünde yada bir derdim olduğunda arayıp soruyormuşum ve kendi değerimi kendim düşürmüşüm , sesli notta o kadar kırıcı şeyler söylemişti ki bütün gece ağladım çünkü asla ona böyle düşündürecek bir şey yapmadım. Gülerek anlatıyordu inanır mısınız sen şunun kadar bile değilsin bunun kadar bile değilsin güldürme beni artık karnıma ağrılar girdi , ben herkese hak ettiğini veririm sende bunu hak ettin nasıl davranırsan öyle davranış görürsün diyerek kendince konuyu kapattı , bende öylece kaldım , çok kafam karışık mutsuz hissediyorum , düşüncelerinize ihtiyacım var , okuyan yardımcı olan herkese teşekkür ederim