Merhaba kızlar. Ben Demet,
Sırf bu konuyu açabilmek için buraya katıldım.
Öncelikle ben 23 yaşındayım anaokulu öğretmeniyim, artvinde bir özel bir kreşte öğretmenlik yapıyorum 6 aydır.
5 yıldır devam eden bir ilişkim var, erkek arkadaşımın ailesiyle filan da oldukça iyiyim, önümüzdeki kış nişanımız olucak, babamın sürekli ertelemeleri, 2019 dan önce nişan filan olmaz diye koyduğu katı kurallar yüzünden bu şekilde bekledik, e yavaş yavaşta yaklaşıyoruz. Erkek arkadaşım 28 yaşında.
Şunu söylemeliyim ki, ben üniversiteyi git gel yaparak okudum. 5 yıldır hiç pazar dışarı çıkmadım yalnız bir şekilde, yani ailemle çıkarsam çıktım o kadar. Babam erkek arkadaşımın varlığını bildiği halde yıllardır hiç bir pazar yada hiç bir gece 1 saatliğine bile olsa dışarı çıkamıyorum. Babamdan bu konuda izin bile isteyemiyorum düşünün yıllardır bu böyle. Cumartesi günü erkek arkadaşım 3 te çıkıyor işten, o zaman buluşuyoruz onda da saat 6'ya kadar vaktim oluyor. Bu konu böyle.
Şimdi asıl konuya gelirsem, erkek arkadaşımla aramızda elle tutulur bir tartışma sebebi şuana kadar hiç olmadı. Ancak işte ufak tefek meseleler büyüyor o kadar. Ama şu son zamanlarda iyice tartışmaya başladık. Açık söylemek gerekirse tartışma çıkaran tarafta ben oluyorum. Sebebine gelince, kendisi işten çıktıktan sonra (6 da çıkıyor) eve gelip yemeğini yiyor, tanıdığım bildiğim bir kaç erkek arkadaşı var onlarla dolaşıyor sonrasında. İşte ne biliyim bir cafede otururlar, arabayla turlarlar, kahveye giderler o tür şeyler. Ama gel gelelim ki bana bunların arasında cevap verme zahmetinde bulunmuyor. İşte gece 3 4 tane mesaj atıyor, 1 saat kadar aralıklarla. Ben kızınca da diyor çok takılıyorsun telefona bu kadar takılma, benim sevgimi bununla ölçme, birlikteyken benden yana bir şey görüyor musun hayır, sabret nişanlanınca hep birlikte olucaz, telefon kullanmayı sevmiyorum vb vb. şeyler işte. Bende son zamanlarda bu konuyu (cevap vermeme, geç yazma konularını) çok sık gündeme getirir oldum (her gece hatta) akşamda bir kavga ettik. Bana sen ne biçim bi insan oldun böyle, her akşam sorun, her akşam tartışma, sürekli aynı şeyler dedi. Bağırdı. Bende üzüldüm ve bu sabah güzel bir mesaj attım o da güzel bir karşılık verdi ve hallettik. Ama biliyorum ki bu akşam yada yarın akşam aynı şeyler yine olucak. Bu konuları onunla konuşmaya çalıştığım zaman da işte az önceki şeyleri sıralıyor bana. Bu konu dışında kavgamız çok şükür ki yok. Ama ilişkimizin o ilk zamanlardaki heyecanı ondan yana kalmadı, ben hala aynıyım. Biliyorum sürekli sık sık görüşsek böyle olmayacak ama o da olmuyor işte, şubata kadar da olmayacak. Elimden bir şey de gelmiyor, çünkü kendisi benim kadar önemsemiyor mesajlaşma muhabbetini. Bunda kafaya takılacak bir şey görmüyor, o yüzden de beni anlamıyor maalesef. Farkında olmadan ona sitem ederken biraz abartıp onu kırıyorum. Sonra hiç bişey olmamış gibi davranmasını bekliyorum ama o da olmuyor, aramızdaki soğukluk bir süre devam ediyor. Artık bişeyler yapmam gerekiyor, yoksa bu konu aramızda iyice büyük sıkıntılara yol açacak. Çünkü bu konuda aynı fikirde değiliz.
Aramızda bunu yaşayan veya tecrübe etmiş benden olgun kişilerde var. Sizlerden bir akıl bekliyorum, nasıl canlandırabilirim bizi, nasıl toparlayabilirim, aslında dağılmışta sayılmayız tek sorunumuz bu konu. Ama yine de moral bozukluğu yaratıyor ikimizde de, heyecanımızı kırıyor. Lütfen bana bir akıl, bir fikir verin. Şimdiden teşekkür ederim :)
Sırf bu konuyu açabilmek için buraya katıldım.
Öncelikle ben 23 yaşındayım anaokulu öğretmeniyim, artvinde bir özel bir kreşte öğretmenlik yapıyorum 6 aydır.
5 yıldır devam eden bir ilişkim var, erkek arkadaşımın ailesiyle filan da oldukça iyiyim, önümüzdeki kış nişanımız olucak, babamın sürekli ertelemeleri, 2019 dan önce nişan filan olmaz diye koyduğu katı kurallar yüzünden bu şekilde bekledik, e yavaş yavaşta yaklaşıyoruz. Erkek arkadaşım 28 yaşında.
Şunu söylemeliyim ki, ben üniversiteyi git gel yaparak okudum. 5 yıldır hiç pazar dışarı çıkmadım yalnız bir şekilde, yani ailemle çıkarsam çıktım o kadar. Babam erkek arkadaşımın varlığını bildiği halde yıllardır hiç bir pazar yada hiç bir gece 1 saatliğine bile olsa dışarı çıkamıyorum. Babamdan bu konuda izin bile isteyemiyorum düşünün yıllardır bu böyle. Cumartesi günü erkek arkadaşım 3 te çıkıyor işten, o zaman buluşuyoruz onda da saat 6'ya kadar vaktim oluyor. Bu konu böyle.
Şimdi asıl konuya gelirsem, erkek arkadaşımla aramızda elle tutulur bir tartışma sebebi şuana kadar hiç olmadı. Ancak işte ufak tefek meseleler büyüyor o kadar. Ama şu son zamanlarda iyice tartışmaya başladık. Açık söylemek gerekirse tartışma çıkaran tarafta ben oluyorum. Sebebine gelince, kendisi işten çıktıktan sonra (6 da çıkıyor) eve gelip yemeğini yiyor, tanıdığım bildiğim bir kaç erkek arkadaşı var onlarla dolaşıyor sonrasında. İşte ne biliyim bir cafede otururlar, arabayla turlarlar, kahveye giderler o tür şeyler. Ama gel gelelim ki bana bunların arasında cevap verme zahmetinde bulunmuyor. İşte gece 3 4 tane mesaj atıyor, 1 saat kadar aralıklarla. Ben kızınca da diyor çok takılıyorsun telefona bu kadar takılma, benim sevgimi bununla ölçme, birlikteyken benden yana bir şey görüyor musun hayır, sabret nişanlanınca hep birlikte olucaz, telefon kullanmayı sevmiyorum vb vb. şeyler işte. Bende son zamanlarda bu konuyu (cevap vermeme, geç yazma konularını) çok sık gündeme getirir oldum (her gece hatta) akşamda bir kavga ettik. Bana sen ne biçim bi insan oldun böyle, her akşam sorun, her akşam tartışma, sürekli aynı şeyler dedi. Bağırdı. Bende üzüldüm ve bu sabah güzel bir mesaj attım o da güzel bir karşılık verdi ve hallettik. Ama biliyorum ki bu akşam yada yarın akşam aynı şeyler yine olucak. Bu konuları onunla konuşmaya çalıştığım zaman da işte az önceki şeyleri sıralıyor bana. Bu konu dışında kavgamız çok şükür ki yok. Ama ilişkimizin o ilk zamanlardaki heyecanı ondan yana kalmadı, ben hala aynıyım. Biliyorum sürekli sık sık görüşsek böyle olmayacak ama o da olmuyor işte, şubata kadar da olmayacak. Elimden bir şey de gelmiyor, çünkü kendisi benim kadar önemsemiyor mesajlaşma muhabbetini. Bunda kafaya takılacak bir şey görmüyor, o yüzden de beni anlamıyor maalesef. Farkında olmadan ona sitem ederken biraz abartıp onu kırıyorum. Sonra hiç bişey olmamış gibi davranmasını bekliyorum ama o da olmuyor, aramızdaki soğukluk bir süre devam ediyor. Artık bişeyler yapmam gerekiyor, yoksa bu konu aramızda iyice büyük sıkıntılara yol açacak. Çünkü bu konuda aynı fikirde değiliz.
Aramızda bunu yaşayan veya tecrübe etmiş benden olgun kişilerde var. Sizlerden bir akıl bekliyorum, nasıl canlandırabilirim bizi, nasıl toparlayabilirim, aslında dağılmışta sayılmayız tek sorunumuz bu konu. Ama yine de moral bozukluğu yaratıyor ikimizde de, heyecanımızı kırıyor. Lütfen bana bir akıl, bir fikir verin. Şimdiden teşekkür ederim :)