Hamileyim ve Eşimi Beğenmiyorum:(

yeni-hamile

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
6 Aralık 2023
11
2
36
Merhaba herkese, lütfen yardımcı olun, aynı şeyleri yaşayan var mı? 1 aylık hamile olduğumu öğrendim. 1 ay önce eşimle yine bir konuşmada umudumu kaybettim, hani birikir birikir bir yerde umudunuz biter ya aynen o şekilde. Birbirimize göre olmadığımızı, çok farklı iki insan olduğumuzu düşündüm. Ve bu düşünceler aklımdan çıkmıyor. Beynim artık bitti doğru değil, aslında ayrılmalısın diyor. Ama kötü bir insan değil, bu düşünceler geldiği için kendimi çok suçlu hissediyorum. Ayrıca hamile olduğumu öğrendim. Herşey çok zor görünüyor, annelik mutluluk vermiyor ve yapamayacakmışım gibi geliyor, ayrıca onu görünce sevmediğimi, beğenmediğimi düşünüyorum sürekli. Bunların hepsi anksiyeteye sebep oluyor. Hiç uyuyamadım 1 haftadır. Aşırı sıkıntı çekiyorum ve beynim yanıyor sanki. Hiç bir şeye odaklanamıyorum. Ne yapmam lazım sizce. Tekrar sevebilir miyim eşimi? Bu düşünceler gider mi? İyi olsun istiyorum, tekrar beğenmek sevmek istiyorum. Ama içimden bir ses bu yoldan dön, artık bebek de gelecek, kendine bunu yapma, yanlış bu diyor. Bebeğini doğurma ve ilişkini bitir diyor. Çok zor, hangisi doğru neye göre kime göre, beynim benimle oyun mu oynuyor bilmiyorum. Sanki bitmiş içimde, size oldu mu hiç? Tekrar beğenip sevebildiniz mi?
 
Cidden 35 yalında mısınız? Aşermek böyle bir şey değil kocadan mide bulanıp sonra geçmez. İçiniz almıyorsa almıyordur. Çocuk yükü kolay değil o yüzden mi sorgular oldunuz ? İstemiyorsan istemiyorsundur
 
Bir şeyler soğuttu bu durup dururken olmadı ve benim için de çok zor.. Ayrıca planlı bir gebelik değildi. Ben sadece yaşayan var mı bunu merak ediyorum..
Bu plansız gebeliklerde hep bir birini sevmeyenleri buluyor ne hikmetse. Soğuduysan sevmiyorsan adamla niye yatıyorsun? o zaman soğuma olmuyor galiba 😄
 
Merhaba herkese, lütfen yardımcı olun, aynı şeyleri yaşayan var mı? 1 aylık hamile olduğumu öğrendim. 1 ay önce eşimle yine bir konuşmada umudumu kaybettim, hani birikir birikir bir yerde umudunuz biter ya aynen o şekilde. Birbirimize göre olmadığımızı, çok farklı iki insan olduğumuzu düşündüm. Ve bu düşünceler aklımdan çıkmıyor. Beynim artık bitti doğru değil, aslında ayrılmalısın diyor. Ama kötü bir insan değil, bu düşünceler geldiği için kendimi çok suçlu hissediyorum. Ayrıca hamile olduğumu öğrendim. Herşey çok zor görünüyor, annelik mutluluk vermiyor ve yapamayacakmışım gibi geliyor, ayrıca onu görünce sevmediğimi, beğenmediğimi düşünüyorum sürekli. Bunların hepsi anksiyeteye sebep oluyor. Hiç uyuyamadım 1 haftadır. Aşırı sıkıntı çekiyorum ve beynim yanıyor sanki. Hiç bir şeye odaklanamıyorum. Ne yapmam lazım sizce. Tekrar sevebilir miyim eşimi? Bu düşünceler gider mi? İyi olsun istiyorum, tekrar beğenmek sevmek istiyorum. Ama içimden bir ses bu yoldan dön, artık bebek de gelecek, kendine bunu yapma, yanlış bu diyor. Bebeğini doğurma ve ilişkini bitir diyor. Çok zor, hangisi doğru neye göre kime göre, beynim benimle oyun mu oynuyor bilmiyorum. Sanki bitmiş içimde, size oldu mu hiç? Tekrar beğenip sevebildiniz mi?
Biraz geç kalmadınız mı? Sırf evlenmiş olmak için evlenip adamların da hayatını mahvetmeyin... önce psikolojik destek alın belki bir buhran yaşıyorsunuz bilemeyiz. Bebek aldırmak da öyle sağlık sorunu yokken keyfi yapılacak bir işlem değil. O kadar begenmiyordunuz madem korunsaydınız keşke..
 
Biraz geç kalmadınız mı? Sırf evlenmiş olmak için evlenip adamların da hayatını mahvetmeyin... önce psikolojik destek alın belki bir buhran yaşıyorsunuz bilemeyiz. Bebek aldırmak da öyle sağlık sorunu yokken keyfi yapılacak bir işlem değil. O kadar begenmiyordunuz madem korunsaydınız keşke..
Onu kendimden çok düşünüyorum, seviyorum, ama bir şeyler bitti, destek alacağım. Teşekkürler.
 
Cidden 35 yalında mısınız? Aşermek böyle bir şey değil kocadan mide bulanıp sonra geçmez. İçiniz almıyorsa almıyordur. Çocuk yükü kolay değil o yüzden mi sorgular oldunuz ? İstemiyorsan istemiyorsundur
Evet 35 yaşındayım, korkularım var, doğru düşünüp, doğru kararlar almak istiyorum. Niyetim kötü değil, ama geliyor bu düşünceler, acaba hormonal mı diye merak edip yazdım buraya.
 
Hormonlardan olabilir tabiki, ama şunu merak ettim sizi soğutan şeyler nedir?
Çok ortak noktamız yok, sohbetimiz yok, sessiz, o çok stabil bir hayat istiyor, isteği, beklentisi yok, enerjisi de yok, bu beni yoruyor. Ayrıca önce itiraz ediyor. Anlatınca ben ne yapsam olmuyor, ben sana yetmiyorum diyor. Ben de kendime üzüleceğime ona üzülüyorum. Tartışma kavga sevmiyorum, görmezden geliyorum, alttan alıyorum. Mesela konuşalım diyorum ne konuşucaz sen sor diyor, ben boş konuşmayı sevmiyorum diyor. Benim de aklıma bşy gelmiyor. Böyle kalıyoruz.
 
Bazı insanlar konuşmayı sevmez evet benim eşimde bana göre konuşkan değil ama illa konuşacak birşey oluyor..

Biraz zaman tanıyın kendinize
 
Sizi çok iyi anlıyorum.Büyük duygu karmaşaları yaşarken bebiş gelişmesi de tuz biber olmuş.Ne kadar zamandır evlisiniz? Evlilik bu.Bazen hiç anlaşamadığını düşünüp bazen her şeyin çok güzel gittiğini düşünebiliyor insan.Bazen bir şeyine kızıp,bazen öyle bir an oluyo ki seviyorum ya diyebiliyorsun.Burası bu kadar çabuk yargılama yeri değil diye düşünüyorum.İçinden çıkılmaz bir durumda olduğunuzu düşünüp paylaşmışsınız.Bu kadar sert ve keskin yargılamalara gerek yok bence.Duygular bir de hamilelik haberiyle iyice karmaşıklaşmış olabilir.Bence eşinizin size ne kadar değer verdiğini de hissetmeye ihtiyacınız var biraz.Sanki bir parça bunu görseniz her şey rayına oturacak gibi hissettim.Aslında bu sıkıntılar bence evliliklerin genelinde erkeklerin sevgiliyken dünyanın en iyi dinleyicisi,en anlayışlı eğlenceli insanı olması ama evlenince hayat koşturması,iş güç gailesi içinde zamanla değişmesinden kaynaklı oluyor.Nacizane tavsiyem varsa çift arkadaşlarınızla biraz daha vakit geçirmeye çalışmanız çok fazla monoton hayata kapılmamanız olabilir.Eşiniz biliyor mu buarada hamile olduğunuzu?
 
X