Hamileyim ve depresyondayım yardım kızlar...

İstsevgi bu şekilde düşünerek ve davranarak bebeğini ne kadar üzdüğünün farkında mısın bilmiyorum. Evet hayatın artık senin hayatın olmayacak çünkü kendinden ve dünyadaki herşeyden daha çok seveceğin bir varlık getireceksin dünyaya. Bundan daha güzel birşey olabilir mi? Bir insanın hele ki bir kadının hayatı boyunca yapabileceği en güzel şey bence bir çocuk. Ben diğerleri gibi çok iyi bir anne olacaksın falan diyemicem sana çünkü herkes anne olamaz. Sen şu an karnındaki mucize günden güne büyürken bunun farkına varamayıp hala hayıflanıyorsan aldır bir an önce o çocuğun günahına girme. Bu kadar bencilce hayata bakan bir insan bence anne olmayı haketmiyor. Hayatını yaşa sen. Yok eşinmiş yok çevreymiş takma kimseyi yazık edersin o çocuğa. Allah sana maşallah sağlık vermiş korunmana rağmen çocuğun olmuş yine olur. Aldır bebeğini. Allah'ım bebek bebek diye yanıp tutuşanların yüzüne baksın inşallah. İnan ki onlar senden daha çok hakediyor anne olmayı. En çok üzüldüğüm de o zavallı bebecik kendisini istemeyen bir anneyi hissederek hayata hazırlanıyor. Çok üzüldüm onun adına çoook. Ya kendine gel yada bebeğinin günahına girme. Mutsuz bir bebek dünyaya getirip yetiştirememektense hiç doğurma daha iyi. Zaten anneliği hakettiğini de düşünmüyorum.
 

Arkadaşım kaç kere psikolojin rahatsızlık geçirdin acaba?? Sen o insanın neler yaşadığını biliyor musun? Sana mı kalmış kimin anneliği hakedip kimin etmediği? Şimdi bana avukatlık mı yapıyorsun diyeceksin evet avukatlık yapıyorum... Sen bu konu hakkında ne yaşadın ki böyle onur kırıcı bir yorum yapabiliyorsun... Hemde şuan zor günler geçiren bir insana!! Yazık çok yazık.. Zaten arkadaş bu durumundan rahatsız olmasa kötü durumda olmasa ''Yardım'' başlığı altında bir konu açmaz gider aldırır bebeğini kimseninde haberi olmaz.. Sen yardım isteyen insanlara herhalde böyle muamele yapıyorsun.... Eğer destek olmayacaksan köstekte olma.. İnsanın bilmediği yaşamadığı birşey için ahkam kesmesi kadar kolay birşey yok bu hayatta tıpkı sizin yaptığınız gibi..
 

beni faceden eklerm bana msj atarmsn
 

beni anladıgın için çok tşk ederm huzur istiyorum sadece kafamdan acabaları atıp bende mutlu anne olmak istiyorum ama bu bi hastalık bunu idrak edemeyen anlayamaz arkadaşa kızmıyorum yaşam tarzlrı geçmişte yaşanan acılar bi sürü etken var Allah benım gibilere yardım etsn bide seninle irtibat kuralım
 


Buraya birisi yazıyorsa her türlü eleştiriye de hazır olması gerekiyor bu bir, ikincisi sen beni nerden tanıyorsun da benim psikolojimin ne durumda olduğu hakkında yorum yapabiliyorsun? Bu konuda sana açıklama yapmak zorunda değilim, kaldı ki mevzuu bahis olan benim durumum değil. Bencil insanlara dayanamıyorum. Sen hem korunma savsakla hemde sonra gel burada ağla. Çocuk yuvaları bunun gibi insanların çocuklarıyla dolu. Burada yardım isteyen de cahil cühela bir insan değil ki, yazık korunamamış da hamile kalmış desek. Evet ben hakettiğine inanmıyorum ve kendi psikolojisi gibi bozuk psikolojiye sahip bir bebek dünyaya getirecek bundan da adım gibi eminim. Ne günahı var o bebeğin? Öyle uzaktan "ah canım kendini üzme, kucağına alınca geçecek" falan demek kolay. Kolaysa sen de objektif ol. Duygularımızla hareket ederek olmaz bu iş. Annelik ciddi mesai gerektiren bir iş. Bunu da yapamayacağına inanıyorsa o bebeğin de günahına girmesin. Yazık olan bana değil senin gibi böyle dar görüşlü olanlara. Avukatlığını git daha mantıklı ortamlarda yap. İnsan psikolojisini senden öğrenecek değilim. Sende benim gibi çocuk yuvalarına bir kere git ondan sonra konuşalım. Benim hayatım o yuvalarda gönüllü olarak çalışarak geçiyor. Bugün bu avukatlık işini bırak, 1 kutu şeker al, sadece bir yarım saatini o yuvalardan birinde geçir sonra kimi savunacağını görmek istiyorum. Ama gel gerçek izlenimlerini de burada paylaş sevgili psikolojik danışman. Hadi işine...
 

Evet Allah sana gerçekten yardım etsin bana kızmaya hakkın olduğunu zannetmiyorum çünkü dediğim gibi buraya birşey yazıyorsan herkesin yorumlarına açık olman lazım. Eğer bunu kaldıramayacaksan başlığa sadece olumlu cevaplar yazın diyecektin. İnsan psikolojisi gerçekten değişik. Bunun hastalık olduğunun da farkındayım ama sen hem korunma istemeden hamile kal hemde tedaviyi kabul etme... Bebeğini çok mu önemsiyorsun? Hamileliğimin ilk aylarında neler yaşadığımı anlatmaya başlasam haline şükredersin belki de. Bu bebeği istiyorsan bir an önce kendine gelmen lazım. Yoksa sen de bebeğin de mutsuz olacaksınız. Hamilelik depresyonu hiç birşey değil, hamilelik sonrası depresyonu inan bana daha kötü. Sen burada değil profesyonel ellerde çareyi aramalısın. Bu illa psikiyatr olmak zorunda değil ki psikolog araştır. Anladığım kadarıyla eşin de anlayışlı birisi sana da destek oluyor. Ne kadar şanslısın ama bunun farkında değilsin. Bebeğin seni hissediyor. Kendini onun yerine koysana, annenin karnındayken annenin senden dolayı mutsuz olduğunu hissetseydin. Onu üzme artık. İstenmeyen bir bebek olarak dünyaya gelmek ister miydin? Beni duygusuz falan gibi düşünüyorsunuz belki ama o kadar çaresiz çocuk gördüm ki, dün mesajını ilk okuduğumda hüngür hüngür ağladım. Ve inan bana o çocukların aileleriyle görüşme şansım olsaydı onların suratına tükürmek isterdim. Bebeğin değersiz değil. O senin bebeğin, o sevdiğin adamın bebeği, o sizin bu dünya üstünde yapabileceğiniz en güzel şey, en büyük miras. Biraz da bu tarfını düşün.
 
Ben de hamile olmaktan çok korkuyorum. Bir canlının içimde olduğu düşüncesi beni çok korkutuyor. Sanırım bu hazır olmamaktan kaynaklanıyor. Çok şükür şuanda öyle bir durumum yok. Allah hayırlısını zamanında nasip etsin. Amin. :)
 

Senin hiç birşey yaşamadığın o kadar belli ki.. Yazdıklarından ve bilinçsiz konuşmalarından.. Sen psikolojik olarak kötü olmanın bunları yaşamanın sanırım insanın kendi elinde olmadığını bilmiyorsun.. Bence sen git biraz oku, öğren burada öyle yorum yap.. Bilmediğin konular hakkında ahkam kesme.. Ayrıca benim ne yapıp yapmadığımı sen nereden biliyorsun ki.. Yaptığın iyilikler burada insanları rencide etme hakkını vermez sana.. Ayrıca bizleride hiç mi hiç ilgilendirmez yaptıkların kendinedir.. Başkasına avukatlıkta yaparım gider iyiliğimide yaparım ve burada ben şöyle güzel işler yaptım diye de açıklamam... Cahil olan kimmiş önce aynaya bak sonra konuş burda... Allah senin başına vermesin ben o kadar diyorum.... Bak bakalım ozaman kendine ne kadar engel olabiliyorsun.. Sizin gibiler yüzünden insanlar ne ilaç kullandığını ne psikiyatriye gittiğini herkesten gizliyor..
 
Bu arada durumu öyle saçma bir yere getirdin ki sanki arkadaş doğuracak ve çocuk esirgemeye bırakacak :) Hey Allahım yaa.. nasıl saptırıyorsunuz konuyu bu kadarını nasıl beceriyorsunuz.. Birde korunmadan hamile kalmaktan bahsediyorsunuz yaa.. O Allahın bileceği bir iş sizin değil.. Ben çok iyi korunurken hamile kaldım.. Allah onu kararlamışsa istediğin kadar korun.. Ama hamile kalmış olması o bebeği hiç istemeyeceği anlamı taşımıyor...
 
Son düzenleme:

valla ben hamilelikten önce hiç böyle bir problem yaşamamıştım ama senin yaşadığın şeylerin aynısını yaşadım resmen eşime yapışık durmak istedim. 10 dk yalnız kalsam deliricem sandım bir iş için şehir dışına çıktı ben bütün gün ağladım istelik yanımda kuzenim vardı. sabah eşim erken çıkardı ben işe gidene kadar kuzenim beklerdi ya varya şaka gibiydim ama çok acıydı. ve ben hayatımda ilaç almamış ben hamileyken ilaç kullandım tabi doktora gittim. işe yaradı yani başedebilir oldum. hergün ağlamayı kestim. falan..

bence git doktora ilaç verse bile onlar bilir yan etkisi en az olanı. yani eğer doğurmaya karar verdiysen.
ama sana şunu da söyleyeyim bu çocuk aldırmada kolay psikoloji değil yani sonrasını diyorum.

allah sabır versin..
 

Merhaba canım sende bizim yaşadıklarımızı yaşamışsın... Bebeğin büyümüştür ilaçtan dolayı herhangi bir sorun yaşadın mı? Bebeğinin sağlığı nasıl? Okuduğum kadarıyla iyi sanırım.. Benimde doğum yaklaşıyor ilaç kullanıyorum Doktorlar bir sorun görmüyor ilaç konusunda ama işte yinede endişe ediyor insan inşallah Allah hayırlısıyla almayı nasip eder kucağımıza..
 

Kendinizi hasta olarak değerlendirmeyin. Bir insanın istemediği bir gebelik yaşaması ve aldırmayı düşünmesi neden hastalık olsun ki? Dini açıdan ya da vicani açıdan bunu doğru bulmayanlar olabilir ama açıkçası bence bunun bir önemi yok. Önemli olan sizin kendinizi hangi şekilde iyi hissedeceğiniz. Eğer bu bencillikse, evet bencellik. Ki bunun da çok tartışmalı olduğunu olduğuna inanıyorum. Bir canlının dünyaya gelmesine engel olunuyor, evet kabul. Hatta bu açıdan bencillik olduğu da düşünülebilir. Ama sadece vicdani açıdan ya da günah olarak değerlendirildiği için o bebeği dünyaya getirmek ama mutlu edilmemek de aynı bencillik değil mi? Birinde doğma şansı tanınmıyor, diğerindeyse günaha girmeyeyim, vicdanım rahat olsun diye bir canlı dünyaya getiriliyor. Peki o çocuk daha anne karnındayken tüm bu olumsuzlukları hissederken, doğduktan sonra mutsuz olduğunda ya da kendini değersiz hissettiğinde sonuç gene aynı kapıya çıkmıyor mu? Tabii ki doğumdan sonra fikri değişen, bebeğini sonsuz bir sevgiyle büyüten anneler de vardır. Ama bunun bir garantisi var mı, iyi düşünmek lazım.
Bir sürü yorum yapıldı, yapılmaya da devam edecek. Kimi yorumlar destek olacak, kimisi ise sinir bozup can acıtacak belki. Ama hepsine gözünüzü, kulağınızı kapatıp kendinizle baş başa kalın derim ben. En başından beri size çok saygı duyuorum. Bunun hiçbir önemi yok ama yazmak istedim. Hissettiklerinizi son derece açık bir şekilde dile getirişiniz bence çok saygı duyulacak bir şey. Kendi değer yargılarınız, iç huzurunuz doğrultusunda kararınızı vermeye çalışın. Ne kadar zamanınız kaldı bilemiyorum ama bu noktada bir psikologla çalışmak daha sağlıklı karar almanıza yardımcı olacaktır.
Umuyorum kendiniz için en doğru olan kararı verir, mutlu olursunuz.
 

Küçük aklın ve dar görüşünle o kadar güzel belli ediyorsun ki kendini... Ne mezunu olduğunu gerçekten çok merak ettim. Eğer okuduğun o okullarda anlamayı da öğretselerdi sana algıların da belki birazcık açık ourdu. Zeka problemi yaşıyor olabilir misin acaba??? Beni eleştirmeyi bırak da gereksiz psikolojinle ilgilen. Ağır konuşmayım diyorum illa konuşturuyorsunuz. Daha kendine yetmeyen psikolojinle bi de çocuk yetiştirmekten bahsediyorsun. Bırak bu işleri neler gördüm ben. Ayrıca yaptığım iyilikten değil yaşadığım durumdan bahsettim. Ama anlayamazsın çünkü zavallı psikolojinin içine sığınıp kalmışsın.
Herkes şunu da bilsin ki konuyu açan arkadaşa değil benim lafım. Onun durumuna gerçekten çok üzüldüm. Ama psikoloji denen şey ciddi bir mesai gerektirir. Böyle buradan senin gibi kendine yetemeyen insanların tavsiyeleriyle olmaz bu iş. Ben de bunu anlatmaya çalıştım. Gidip yardım alması gerektiğini söyledim. Yoksa sen daha kendi merhemini kafana sürememişsin kime ne faydan olacak?
Allah konuyu açan arkadaşa sabır, sana da akıl versin...
 

Size kesinlikle, sonsuza kadar katılıyorum. Eğer bebeği bir insanı mutsuz ediyorsa o da bebeğini mutsuz edecektir. Aynen bu şekilde düşünüyorum. Ama bazı yaşanmış tecrübeler sizin kadar sakin yazmamı engelliyor malesef. Her kelimesine katılıyorum.
Kaldı ki dini açıdan eğer bu yanlış bulunuyorsa, bir çocuğu dünyaya getirip onu mutsuz etmek bence yanlışların en büyüğü. Bu aşamada da bence vicdandan bahsedilmesi kadar saçma bir durum olamaz. Bırakın dünyaya gelmesini o bebek sizi hissetmeye başladığı an bütün duygularınızı da hissediyor. Yazık değil mi? Bence aldırmak yerine bir an önce vakit kaybetmeden psikolojik yardım almalı. O zaman bence herşey düzelecek. Çünkü doğum öncesi depresyon yaşayan anneler psikolojik yardımdan sonra düzeliyorlar. Zaten şu an hormonları da ona oyun oynuyor. Hangimiz ilk 3 ayda böyle sorunlar yaşamadık ki? Bebek bebek diye ölüp bitip tedaviyle yıllar sonra hamile kalanlar bile yaşıyorlar. Çok normal bu, hormonlar yapıyor çünkü bunu. Bu rahatsızlık değil bu normal birşey. O istemeden bu bebeğe hamile kaldığı için daha yoğun yaşıyor o kadar. Ama kendiyle beraber bebeciği de hissediyor üzüntüsünü. Aldırmak da çare değil. Daha kötü bir hal alacak herşey ve bu şekilde doğurursa da doğum sonrası depresyonu denen birşey var ki asıl onu Allah'ım kimselere yaşatmasın.
 
Son düzenleme:

Ya ne oldu?? Hani aldırsın çocuğu diye ilk mesajında bağırınıyordun.. Ne oldu da böyle birden sakinleştin? Eğer en başından bu sakinliği göstermiş olsaydın empati kurmaktan bahsediyorsun ya.. Bana söylediğin lafları sana aynen geri iade ediyorum diyeceğim ama inan değmezsin.. Ben 10 senedir bu hastalıkla mücadele ediyorum... Madem psikolojiden çok iyi anlıyordun neden şuan zor durumda olan insanı hiç düşünmeden elinin altında klavye var diye sallayıp duruyorsun eminim senin '' ÇOcuğu aldır'' fikirlerine de ihtiyacı yoktur arkadaşın... Ben inan okuma yazma bilmeyen bir insan olsam bile senin kadar cahil konuşamam keşke okumakla olsaydı bu işler... Bak bu mesajında herşeyin nasılda farkına varmışsın hormonların yaptığını falan.. Dünden beri kafana saksı düştü sanırım... Kimin aklının ne boyutta olduğunu eminim okuyan arkadaşlarda görüyor... Sana cevap vermeyeceğim birdaha asla muhatabım olamayacak kadar cahilsin..Ve ben bugüne kadar senin gibilerle muhatap olmamayı öğrendim çoktan..
 
Son düzenleme:
ne kadar da hassas olmuşsun sen öyle ama hamileyken bende sürekli ağlar vaziyetteydim her şeye alınıyordum sinirleniyordum canım deseler canın çıksın anlıyordum. Ama insanın hormonları işte allak bullak oluyor. Lütfen intiharmış kendinize zarar vermekmiş düşünmeyin.Hem dinen asla affedilmeyen bir şey hem de 2 yaşında bir kızınız var. Ne hakla onu anne sevgisinden mahrum edebilirsiniz? Kocanızın sizi anlamaması çok normal hamilelik geçirmeyen bir bayan da anlayamaz bunu! Sizde kendinizi mutlu edecek şeyler bulun bunalmışsınız belli , biraz kendinize zaman ayırın sizi en çok( aileniz dışında) ne mutlu eder.Sinema,alışveriş, konser,kuaför ne biliyim önce mutsuz edecek şeylerden uzak durun.
 


Sen benim kim olduğumu bilmeden, ne iş yaptığımı bilmeden, hayatımla ilgili hiç bir fikre sahip olmadan nasıl da böyle konuşuyorsun? Ben sana ne iş yaptığımı anlatsam kendin gibi fake zannedeceksin bu nedenle de sana açıklama yapmıyorum. Sen hastasın diye herkes mi hasta olmalı arkadaşım. Ben senin gibi kimleri gördüm. Ama tedavi olamamışsın 10 yıldır arkadaşım sen kime ne akıl vereceksin? Git bi doktora ya. Hakikaten ben burda koydum sana teşhisi ki zaten hasta olduğunu söylemene ne gerek var? Hastalıklı düşüncelerini kendine sakla ya. Empatiden ben ne zaman bahsettim? Ha bana bi daha cevap vermeyeceksin ya muhatab olmayacaksın benimle bende geniş geniş yazayım o zaman.
Senin hastalığın kadar benim tecrübem var canım. Elimden senin gibiler çok geçti ama hiç biri de senin kadar saf değillerdi. Hastalıklı halinle başkalarına önerilerde bulunma. Herkesin tanısı da tedavisi de ayrıdır. Senin reaksiyonunla başkasının ki aynı olamaz tamam mı tatlım? İyi niyetlisin belki ama hastalığının sebebi ben değilim ki sen bana sallıyorsun. Seni ben mi hasta ettim? Hastasın ok ama bunun mesuliyeti benim değil ki. Sende hamilesinm şu an sanırım hatta ne tesadüfse aynı gün hamile kalmışız. Ama senin 10 yıldır çektiğin sıkıntı arkadaşla hiç bir alakası yok. O doğum öncesi sendromu yaşıyor sen 10 yıldır hamile olamazsın değil mi?
Seni ne bu kadar sinirlendirdi sana ne oluyor da başkasına yaptığım yoruma bu kadar müdahil oluyorsun? Hastaysan hastasın napayım git doktora iyileş. Bu ruh haliyle kendine faydan yok ki başkasına akıl veresin.Ben mi avutayım seni yaaaaaaaaaaaaa............ Allah aşkına...
Muhatab oma benimle tatlım tamam mı?
 

tekrar merhaba,
ben ilaca 21. haftada başladım sanırım 34. hafta gibi bırakmıştım. geçen sene nisanda doğum yaptım. şu ana kadar kızımda olumsuz bir etkisini görmedim. gayet iyi görünüyor, doktor kontrolleri, rutin testler falan da gayet iyi şükür. üstelik nazar değmesin ama gerçekten huzurlu bir bebek heralde diyorum ona yaradı ilaçlar :) şaka bir yana Allah sanırım o zar günlerden sonra kızıma bir mutluluk verdi.

ilaç aldığıma pişmanmıyım valla hayır çünkü artık nefes alamıyordum hergün ağla ağla yani öyle basit birşey değildi hani yaşamayan anlamaz bu ne bencillik ne dedüşüncesizlik bence bu o andaki psikolojin, hem çocuğu benim o durumum eminim daha kötü etkilemiştir.

doktorlar tamam diyorsa zaten okadar kafaya takmamak gerek. sen mutluysan o mutlu bu tek gerçek

inşallah sağlıklı bir doğum yaparsın..
 

Bende pişman değilim ilaç aldığıma almak zorundaydım dediğin gibi... İlaç kullanmama rağmen ilacın faydasını çok zor gördüm.. Ama gördüm sonuçta ve hamileliğimin tadına varabildim.. Ben ilk 4 ay çok aşırı yaşadım aldırmaya bile gittim dediğin gibi insanın gözü birşey görmüyor Ama Allah inancı, sevdiklerimin desteği çok fazla oldu... Duaların faydası çok oldu.. Bugünlere gelmiş olmak bile benim için mucize.. Dediğin gibi yaşamayanın anlaması imkansız.. İnşallah Rabbim yüzünü görmeyi, sağlıklı günlerini görmeyi de nasip eder... Bunu hamileyken yaşamak çok çok zor..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…