- Konu Sahibi kaynakcagdas
-
- #1
bende 36. haftadayım boyun fıtığından ötürü sağ tarafımda inanılmz ağrılarım var ağrı kesicide etki etmiyor artık. ayrıca benim doğum sancım 34. haftada baslmışıtı sağolsun doktorum doğumu durdurdu şimdi günde 6 kez erken doğum önleyici ilaç alıyorum. hepsi üstüste gelince aynı senin gibi ne uyuyabilir nede etrafımı önemseyebilir oldum. hersey üstüme geliyor bebek sahibi olmayı o kadar çok istemiştim ki ama şimdi artık bitsinde kurtulayım diye düşünüyorum. doğumda ölürsem diye düşünüyorum ben kurtuldum bebeğe bişey olursa diye düşünüyorm bebekte sorun olursa diye düşünüyorum düşünüyorumda düşünüyorum.öncelikle yazdıklarınız için çok teşekkür ederim arkadaşlar,
kendime bu konuda telkin vermeye çalışıyorum hastanede bu konuda başarılıydım ama kendi evime geldiğimde geceleri bunu başaramıyorum, sıkıntı basıyor,duvarlar üzerime geliyor,ateş basıyor terliyorum,resmen ayakta uyuyorum ama yastığa başımı koyduğum anda uykum kaçıyor nefessiz kalacağım diye korkuyorum, eşim de bu konuda bana pek yardımcı değil, böyle düşündüğüm için bana kızıyor aklına getirme bunları diyor sonra da arkasını dönüp mışıl mışıl uyuyor,
doktorum bana nefesim için soğuk buhar makinesi almamı tavsiye etmişti ama şimdi evdeki nemli havanın beni daha kötü yaptığını düşünüyorum,
doğacak bebeğimi düşünmeye çalışıyorum ama hayal bile kuramıyorum artık
hastalanana kadar hamile yogasına gidiyordum şimdi nefes alamadığım ve tam iyileşemediğim için ona da gidemiyorum artık....
sizce psikolojik destek almalımıyım?
ah canım benim yaaa çok geçmiş olsunMerhaba arkadaşlar,
bu foruma bu gün üye oldum,sizlerle paylaşmak istediğimbir konu var:
Ben 30 haftalık hamileyim ve yaklaşık 3 haftadır zatürre ve amipli dizanteri (ishal) teşhisi ile tedavi görüyorum, bu arada 2 hafta hastanede yattım.hastalık nedeni ile sürekli öksürmekten göğüs kafesimdeki kemik çatlamış ve şu anda nefes darlığı çekiyorum,
hastanede oksijen maskesi ile bir takım ilaçlar verildi orada kendimi iyi hissediyordum ama eve çıkınca birden psikolojim bozuldu, nefes alamıyorum her şey üzerime geliyormuş gibi hissediyorum, kıyafetlerim beni boğuyor, geceleri uyuyamıyorum sürekli oturarak uyumaya çalışıyorum ve gerçekten kendimi kötü hissediyorum,olumsuz düşünceleri kafamdan uzaklaştıramıyorum sanki bu hamilelik hiç bitmeyecek ve ben hep nefessiz kalacakmışım gibi hissediyorum,hatta doğuma kadar nasıl dayanacağım bu duruma bilemiyorum, depresyona mı giriyorum anlamadım,
benim gibi hamileliğinin son zamanlarında böyle hisseden arkadaşlar var mı merak ediyorum, benimle düşüncelerinizi paylaşırsanız ve bana yardımcı olursanız sevinirim.
şimdiden teşekkürler
en mutlu olmam gereken zamanlar biliyorum ama ben çok mutsuzum .hayatımda herşey beni kaygılandırıyor.anksiyeteli depresyon var bende hayat zehir gibi herşey çok anlamsız.eşimde artık bıkmaya başladı benden sanırım .sürekli suratımı çekmekten yoruldu adam .bazen beni bırakır gider mi diye bile endişeleniyorum.dünyanın en sabırlı adamıdır ama(çok zor geçiyor ilaç da kullanamıyorum hamilelik sebebiyle .herşey ben de takıntı halini alıyor.hayat bitmiyor sanki.işe gitmek istemiyorum.sürekli işte birşey olacak gibi geliyor.çok yorgunum ben.
selam cümleme nasıl başlıycamı bilmiyorum 30.hafta 5 günlük hamileyim gebeliğim başından beri bu siteyi takip ediyorum iyi,kötü mutlu neler neler okudum öğrendim şaşırdım herşey çok güzel giderken hayatımda 1 ay önce herşey karıştı eşim yanımda yoktu gebeliğimin başından bu yana sadece kızım vardı yanımda ve bir gün öksürükle uyandım ve boranşit ardından gebelik şekeri ardından kızımın rahatsızlığı birde yalnızlık derken ben 3 gece üst üste uyuyamadım ve saçma sapan şeyler düşünmeye başladım hayatın boşluğu,mutsuzluk ölüm,bebeğe nasıl bakıcam,neden yaışıyoruz ki ağlamalar korku endişe daha birsürü şeyler kalbimde çarpıntı midemde sanki bir yumruk ve iştahsızlık,ne yapıcamı bilmezken ablamda kalmaya karar verdim ve bi anda sıkıntılarım geçti derken 1 hafta sonra tekrar başladı ve hala devam ediyo kocam geldi ama artık nafile bende olan oldu piskiyatriye gittim ilaç yazabileceğini söledi ama korktum sonra başka doktora yönlendirdi ve terapiye başladık ilk gün iyi gibiydi ama yine aynı ve bu arada ablam bizde kalıyo çünkü onsuz yapamıyorum artık ve kadın dğm doktorum ilaç kullanmamı söledi antideprasan çünkü doğumdan sonrada artabilirmiş ve ben ne yapıcamı bilemiyorum ama ilacı aldım yinede başucuma koydum ara ara iyi oluyorum ama yinede mutsuzum herşeyden ilacı kullanmadım henüz garanti olsun diye aldım çok daralırsam ilacım var demek için ama ne yapıcam bilmiyorum ya doğumdan sonrada devam edcekse offf ve bu arada kilo verdim ama şimdi yemem biraz daha iyi bebeğin gelişim çok iyi dedi doktorum ama benim hevesim kalmadı sanki hazırlıklarıda durdurdum hiç bişey yapasım yok öylece bekliyo herşey daha bişey hazırlayamadım elim kolum kalkmıyor sanki bana yardım edin destek verin neolursunuz çok ihtiyacım var desteğinize lütfen uzun yazdım sıkılmadan okuyun neolur.....
merhaba doğum yaptınız mı bende hamile ve depresoyndayımEn mutlu olmam gereken zamanlar biliyorum ama ben çok mutsuzum .hayatımda herşey beni kaygılandırıyor.Anksiyeteli depresyon var bende Hayat zehir gibi herşey çok anlamsız.Eşimde artık bıkmaya başladı benden sanırım .Sürekli suratımı çekmekten yoruldu adam .Bazen beni bırakır gider mi diye bile endişeleniyorum.Dünyanın en sabırlı adamıdır ama(Çok zor geçiyor ilaç da kullanamıyorum hamilelik sebebiyle .Herşey ben de takıntı halini alıyor.Hayat bitmiyor sanki.İşe gitmek istemiyorum.Sürekli işte birşey olacak gibi geliyor.Çok yorgunum ben.
doğumdan sonra neler yaşadınız bende çok mutusuzummerhaba doğum yaptınız mı bende hamile ve depresoyndayım
Bende yarin psikiyatriye gidicem.yapabilecegim baska birsey yokdoğumdan sonra neler yaşadınız bende çok mutusuzum
Merhaba ben de 30+6 günlük hamileyim ve aynı şeyleri yaşıyorum.hayattan hiç zevk almıyorum kendimi o kadar işe yaramaz hissediyorum ki kolumu kaldıracak gücüm yok.ben de intiharı bile düşünüyorum bazen.sizin şu anki durumunuzu merak ediyorum.geçmeyecek mi acaba bu halim diye korkuyorum.lütfen bana yardımcı olun.sizin vereveğiniz cevap önemli benim için.çünkü tıpatıp aynısını yaşıyorum.selam cümleme nasıl başlıycamı bilmiyorum 30.hafta 5 günlük hamileyim gebeliğim başından beri bu siteyi takip ediyorum iyi,kötü mutlu neler neler okudum öğrendim şaşırdım herşey çok güzel giderken hayatımda 1 ay önce herşey karıştı eşim yanımda yoktu gebeliğimin başından bu yana sadece kızım vardı yanımda ve bir gün öksürükle uyandım ve boranşit ardından gebelik şekeri ardından kızımın rahatsızlığı birde yalnızlık derken ben 3 gece üst üste uyuyamadım ve saçma sapan şeyler düşünmeye başladım hayatın boşluğu,mutsuzluk ölüm,bebeğe nasıl bakıcam,neden yaışıyoruz ki ağlamalar korku endişe daha birsürü şeyler kalbimde çarpıntı midemde sanki bir yumruk ve iştahsızlık,ne yapıcamı bilmezken ablamda kalmaya karar verdim ve bi anda sıkıntılarım geçti derken 1 hafta sonra tekrar başladı ve hala devam ediyo kocam geldi ama artık nafile bende olan oldu piskiyatriye gittim ilaç yazabileceğini söledi ama korktum sonra başka doktora yönlendirdi ve terapiye başladık ilk gün iyi gibiydi ama yine aynı ve bu arada ablam bizde kalıyo çünkü onsuz yapamıyorum artık ve kadın dğm doktorum ilaç kullanmamı söledi antideprasan çünkü doğumdan sonrada artabilirmiş ve ben ne yapıcamı bilemiyorum ama ilacı aldım yinede başucuma koydum ara ara iyi oluyorum ama yinede mutsuzum herşeyden ilacı kullanmadım henüz garanti olsun diye aldım çok daralırsam ilacım var demek için ama ne yapıcam bilmiyorum ya doğumdan sonrada devam edcekse offf ve bu arada kilo verdim ama şimdi yemem biraz daha iyi bebeğin gelişim çok iyi dedi doktorum ama benim hevesim kalmadı sanki hazırlıklarıda durdurdum hiç bişey yapasım yok öylece bekliyo herşey daha bişey hazırlayamadım elim kolum kalkmıyor sanki bana yardım edin destek verin neolursunuz çok ihtiyacım var desteğinize lütfen uzun yazdım sıkılmadan okuyun neolur.....
Ben de şuan öyleyim 37.haftadayım ve 5 aydır ağlama nöbetlerim vardı depresyon ilacı kullandım ama tek korkum dogum yapınca gececek mi siz de geçti mi yoksa ben bu cocuga hiç alîşamayacakmıyım kirkuyorum siz dogum yaptınız düzeldi mi ne olur okursanız cvp yazınselam cümleme nasıl başlıycamı bilmiyorum 30.hafta 5 günlük hamileyim gebeliğim başından beri bu siteyi takip ediyorum iyi,kötü mutlu neler neler okudum öğrendim şaşırdım herşey çok güzel giderken hayatımda 1 ay önce herşey karıştı eşim yanımda yoktu gebeliğimin başından bu yana sadece kızım vardı yanımda ve bir gün öksürükle uyandım ve boranşit ardından gebelik şekeri ardından kızımın rahatsızlığı birde yalnızlık derken ben 3 gece üst üste uyuyamadım ve saçma sapan şeyler düşünmeye başladım hayatın boşluğu,mutsuzluk ölüm,bebeğe nasıl bakıcam,neden yaışıyoruz ki ağlamalar korku endişe daha birsürü şeyler kalbimde çarpıntı midemde sanki bir yumruk ve iştahsızlık,ne yapıcamı bilmezken ablamda kalmaya karar verdim ve bi anda sıkıntılarım geçti derken 1 hafta sonra tekrar başladı ve hala devam ediyo kocam geldi ama artık nafile bende olan oldu piskiyatriye gittim ilaç yazabileceğini söledi ama korktum sonra başka doktora yönlendirdi ve terapiye başladık ilk gün iyi gibiydi ama yine aynı ve bu arada ablam bizde kalıyo çünkü onsuz yapamıyorum artık ve kadın dğm doktorum ilaç kullanmamı söledi antideprasan çünkü doğumdan sonrada artabilirmiş ve ben ne yapıcamı bilemiyorum ama ilacı aldım yinede başucuma koydum ara ara iyi oluyorum ama yinede mutsuzum herşeyden ilacı kullanmadım henüz garanti olsun diye aldım çok daralırsam ilacım var demek için ama ne yapıcam bilmiyorum ya doğumdan sonrada devam edcekse offf ve bu arada kilo verdim ama şimdi yemem biraz daha iyi bebeğin gelişim çok iyi dedi doktorum ama benim hevesim kalmadı sanki hazırlıklarıda durdurdum hiç bişey yapasım yok öylece bekliyo herşey daha bişey hazırlayamadım elim kolum kalkmıyor sanki bana yardım edin destek verin neolursunuz çok ihtiyacım var n desteğinize lütfen uzun yazdım sıkılmadan okuyun neolur.....
Mrb sizin geçtimiBen de şuan öyleyim 37.haftadayım ve 5 aydır ağlama nöbetlerim vardı depresyon ilacı kullandım ama tek korkum dogum yapınca gececek mi siz de geçti mi yoksa ben bu cocuga hiç alîşamayacakmıyım kirkuyorum siz dogum yaptınız düzeldi mi ne olur okursanız cvp yazın
Ben dogum yaptım bu sefer de agir bir lohusalık depresyonu geciriyorum hicbur seyden zevk almiyrm cocuga bakamayacakmisim gibi geliyor hic eskisi gibi giyinip cikamayacakmissim gibi özgürlügüm elimden alinmis gibiyim bundan 10 gün önce 24 saat agliyordum malasef tibbi yardim almak zorunda kaldim ilaclara basladim emzirmeyi kestik uzgünüm ama hala cok iyi degilim 40 min cikmasina 7 gün kaldiMrb sizin geçtimi
Halbuki kimle konuşsam yüzünü görünce herşey değişir bunları düşünmeye vaktin bile kalmaz diyorlarBen dogum yaptım bu sefer de agir bir lohusalık depresyonu geciriyorum hicbur seyden zevk almiyrm cocuga bakamayacakmisim gibi geliyor hic eskisi gibi giyinip cikamayacakmissim gibi özgürlügüm elimden alinmis gibiyim bundan 10 gün önce 24 saat agliyordum malasef tibbi yardim almak zorunda kaldim ilaclara basladim emzirmeyi kestik uzgünüm ama hala cok iyi degilim 40 min cikmasina 7 gün kaldi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?