Hamilelikte aile sorunlari huzursuzluklar

Dileklek .!.:

ilk hamileliğim düşükle sonuçlandı. Ilerlemiş yaşım söz konusu. Şimdi hamileyim 12 haftalik. Fakat hamileliğinin son 1 ayını cok kötü geçirdim. Evet ruhsal değişimlerim var belki de yorucu olan benim ama hicbir şeyden keyif almıyorum. Eşimle cok iyi anlaşıyorken ilk kez evde sesimi yükseliyor hatta şiddetli tartışmalara giriyoruz. Başlangıç noktası ise ailesiyle yaşadığım su olay oldu. Ateşli grupla hastaneye gittik 3 hafta kadar önce hamilelik sebebi ile ilaç verilmedi tabi. Eşim gece çalıştığı için evde tek kalmamamiistedi anne babasının yanina götürdü beni. Evde kalmak istedim çünkü annesinin değişik konuşmaları beni cidden yoruyor artik.Neyse bıraktı beni. Zaten terleyerek hastalığı atmaya çalışıyorum ciğerden gelen öksürükle 2 yastıkta yatıyorum. Gece oksuruk sesime uyanıyor anne babası vs. Annesi yatmaktan kemiklerin agrimadi mi senin de , benim kızlarım da hamileyken kusuyordu degisun ustunuzu gelin diyordum vs şeklinde konusuyor yemek yiyebildigim süreçte. Bu arada kusma bulantı ve iştahsızlık da hamilelikle başladı aynı süreçte. Eşime israrimla zoraki kendi evimize geleceğimiz günün akşamı migren atayım tuttu. Eşim de balık yaptırmış. Masaya oturdum ama balığın kokusu vurunca burnuma yiyemedim eşime uzattım ben bunu yiyemiycem diyerek. Sadece salata yedim. En son sabah 10 da yarim yamalak kahvaltı ile duruyordum. Anne baba oğul yüzleri asıldı yiyemedim diye küstüler dediler de. Aç olmama rağmen kustum yine masadan kalkınca salata yemiştim migren de başlayınca artık iyice direncim düştü. Eşim hadi gidelim dedi evden çıkarken gala hastayım hamilelik kusması grip migren hepsi bir arada aanne babasına iyi akşamlar dememişim farkında bile değilim. Evimize geldik benim bir de vajinal mantar enfeksiyonun başladı kanda crp yükselmiş vs. 2 gun de bir hastanedeyim serum icin e zofran bulantı kusma ilacı ve parol katip veriyorlar. 2 hafta böyle devam ettim evde. Eşim yemek yapıyor ise gidiyor geliyor vs. Ailesi bana küsmüş. 100 kere gidip güzelce ayrildigim evden o akşam hastalıkla iyi akşamlar diyemeden çıkmışım diye. Sonradan öğreniyorum.10 gun icinde burada benim akrabam ailem yok bu şehirde, 1 kere bile aramadılar. Eşim beni arayıp soruyorlardı dedi sonradan konuşurken. 10 gun sonra tekrar acile gitmek için hastaneye çıktığımız akşam ufak bir deprem sarsıntısı hissedince esim anne ve babasını da akmak istedi gittik arabaya bindiler hic bir şekilde geçmiş olsun nasil oldun demediler. Hastaneye gitmek için çıkmışız biz zaten elimde poşet arabada yine kusmuk içindeyim.zaten hastaneye gideceğiz. Sebep o gün nasil iyi akşamlar demeden çıkmışım o evden imiş meğer. Halbuki annesi bebek için kontrole gidecegimizde kalp atışı için 2 gün ısrar etti ki ben de gelecem . Bu kadar merak ettiği bebek ile ben 10 günün üzerine 1 hafta da rapor alip ise gitmeyerek hastayken 1 kere bile aramadı bırakın 1 kase çorba getirmeyi.

Eşimle konuşmuşlar esim arada kalıyor. Bana ben toparlanıp ise başlayınca akşam annemlere gidelim mi dedi gitmek istemedim. Iyilestigim ilk gun neden hemen gidiyorum diye. Ayrıca arabaya arkadan çarptılar bir gün annesigile yakınız diye eşim ile oraya geçtik bu süreçte babası eşime sana bir şey olmasın sorun yok halledilir vs dedi aşağıya inip arabaya bakınca gelecek misin yukarıya dedi . Hicbir şekilde yüzüme bile bakmadı o şekilde ben o eve girdim 1 kere pişman oldum. Eşime de dedim ortada ilan olay ne bu nasil mizaç ben neden o muameleyi gördüğüm eve tekrar gideyim yuzlerini duzeltsinler ne yaptım ki ben hastalıktan ölen benim bu nasil huy vs.

Asla düzelmedi. 1 ay oldu. Eşim arada kaldığı için evde bize yansıyor huzursuzluk. Bugün de tartıştık. Durduk yere arabanın kapısını sertce yüzüne kapattı tersledi beni. Işte zaten zorlaniyorum alındım belkide evde de üzerine geldi akşam yemek saatinde ben neden bana bağırıp kapıyı yüzüme kapattığını sorduğumda . Bu arada annesi 3 4 gun önce arada bir şey yokmuş gibi eşini arayıp evlerine misafir geleceğini ( eşimin teyzesi ve kuzenlerinin) beni de alip onlara gitmemi istemiş. Eşim de bana soracağını normalde 1 aydır ilk kez kendimi iyi hissettiğim için temizlik yapmayı düşündüğümü söylemiş. Eşim bana söylediğinde telefonla arayıp, ben işten çıkıp hemen eve geliyorum arkadaş gezmesi vs yok hayatımda. Bu dönemde bu şekilde kalabalık bir ortama gitmek istemediğimi söyledim. Tamam dedi. Ama işte sonradan çıkıyor acisi .

Gitmedim o ev oturması olayına çünkü 1 aydır benim yemeğimi yapan kocam, hastalık ayri hamilelik etkileri ayri, enfeksiyon ayri tek başıma rezil oldum bu sehirde. Zaten şimdiye dek her isime aile hayatıma karışmaya benim adıma kararlar almaya çalışan anne baba figürü su an eşimle evimde aramda kavga sebebi huzursuzluk sebebi. Çünkü eşime sürekli niye iyi akşamlar demedi cıktı olayını açıyorlar o da benim acımdan yanıt veriyor ama arada kalıp donup bana huzursuzluk yaratıyor.


1 ayim bu meseleyle geçiyor. En son bu akşam şiddetli tartışmada telefon firlattim sınır krizi geçirdim desem yeridir. Doldugum bir sürü şey var uzun yazdim diye eksik bırakıyorum artik.

Isimden nefret ediyorum sürekli stres kaynağı ergenlerle uğraşmak beni yoruyor. Ücretsiz izin alip ailemin olduğu şehre gidip hamileliğini hzuurla geçirmek istedim kredi borcumuz var bit yandan eşime iyi gelmeyecek bir secim olacak bu diğer yandan gidemedim. Sabah 8 akşam 4 işteyim baskı altındayım resmen. Ustune ailevi huzursuzluk derken yeni geldiğim bu şehirde kimsem olmadığını bile bile eşimin de beni yalnizlaastirmasi artuk gücümü kırdı. Bu halde bir hamilelikle nereye kadar duzgun sağlıklı gideceğim bilmiyorum ama berbat bir durumda eşim ayri odada ben ayrı odada saatlerce ağlamaktan yorulmuş sabahın 5inde uykusuz haldeyim. Son 1 ayim resmen özeti bu. Ben tek düşünen olmaliyim zorundayım bebeğinin sağlığını belki ama gücüm kalmıyor artik saçma sapan evimin dışında gelişen olaylardan. Kandil gunu yine tartisma yine ktizler yine yas dustu evume r3smeb. Ailesinin yaninda gidip dondugu her firaatta bunu yasiyoruz sin zamanlarda. Neyi nasil anlatacagimi dert nasil dokulur deva nasil isteniri unutali cok oldu bu şehre geldiğimde beri niye ywzdim ne bekliyorum bilmiyorum da...

Genişletmek için tıkla...

perdono pero no olvido .!.:

Tamamini okuyamadim. Sadece sunu diyebilirim bebeginiz icin sakin kalmaya calisin.
Hamileligimin ilk 4 ayinda sadece elma yedim. Herseyden tiksinmistim cunku. Gunde 10 kere kusuyordum. Asiri mide bulantisi halsizlik. Beni gorenler öluyorum saniyordu.
Evde esyalardan tiksindim oturma odasina giremedim aylarca. 9 ay yemek pisirmedim mutfaga giremedim.
Girdigim marketlerden tiksindim hala o marketlere gidemem.
Esimden bile tiksindim.
Bunlari yasamayan bilemez. Sizi anlamayan insanlarin tavirlari yuzunden uzulmeyin. Ucretsiz izninizi alip kendi evinizde yatin surekli

Genişletmek için tıkla...

Mvikdn .!.:

Hamileligim cok ama cok kötü geçti o yuzden zor bir durumda olduğunuzu ve sağlıklı düşünmediğinizi anlıyorum, sağlıklı bir doğum dilerim.Onun disinda tepkileriniz bir tık abartı ,biraz beklentiniz fazla.Her ne kadar bir sey istemiyorum deseniz de beklentiniz var.Size sunu söyleyeyim ne kadar az beklenti o kadar çok mutluluk.Esinizin ailesi de sütten çıkma ak kaşık değil ama emin olun kimsenin kaynanası kayinbabasi da melek değil. Biraz sakin olun ,hamileliginize şükredin, bebeğinizi sevin ,bunu bir hastalıktan ziyade bir mucize gibi kabullenmeye çalışın, dua edin ,yürüyün. Doğayı, insanları sevin ki bebeğinize bu duyguları tanisin.Ben okurken yoruldum bebeğinize yazik olmasin.Esiniz de üstüne düşeni yapiyormus yardim anlamında, baska cocukta yok.Kimseye ihtiyacınız yok ,tek hamile de siz değilsiniz.Umarim her sey güzelleşir

Genişletmek için tıkla...