- 5 Temmuz 2022
- 208
- 121
- 32
-
- Konu Sahibi banuozlem_
- #1
Merhabalar herkese..
Hiç böyle birşey yapacağım aklına gelmezdi ama sanırım buna ihtiyacım var. 5 yıllık evliyim. çok şükür mutlu huzurlu bir yuvam var. İlk 3 yılında bebek sahibi olmak istemedik. Boruçlar, evliliğin oturması vs. Ne ben ne eşim korunmafıkra. Daha doğrusu ben korunmadım. Eşime bıraktım. Şimdi iki yıldır bebek sahibi olmak için uğraşıyoruz. Bütün kontrollerden geçtik. İkimizde de görünen bir sorun yok. Bu süreç beni çok yıprattı. Hatta bir ara öyle bir raddeye geldim ki hayat anlamsız gelmeye başladı. Bütün çevremden uzaklaştüm. Kimseyle bu konuyu konuşmadım. hatta öyle ki bu konu açıldığı anda ortamı terk etmek istiyordum. Hayattaki en yakınım anneme bile içimi nasıl yaktığını anlatamadım. Gecelerce ağladım. Kendimi sorguladım neden olmuyor diye. Ne günah işledim, nerde hata yaptım, neyin bedelini ödüyorum diye. inanır mısınız kedi yavrusu görünce bile ağlamak geliyordu içimden. Sonra namaza başladım. Bir takım rüyalar gördüm vs bunları anlatmayacağım. Hata yaptığımın farkına vardım ve kendimi telkin etmeye çalışıyorum. Hala canım sıkılıyor hala basen yüreğim daralıyor ama Güzel rabbimim vardır bir bildiği diyorum. Ve aşılamaya başlayacağız ağustos ayında. Evraklarımı topladım. Ama ne kadar kendimi telkin etsem de kalbimin bir köşesiinde bir korku arada kulağıma ya olmazsa diye fısıldıyor. Ya nasip etmezse. Ne gelirse Allah’tan diyorum ya kuluz ya işte . İnsanın nefsinin zoruna gidiyor. Dertleşmeye ihtiyacım var sanırım. Beni tanıyan bilen en yakınım ile bile bu Konuyu konuşmak istemiyorum ama içimdeki bu yükten de yoruldum. Gelin hep beraber yaralarımızı saralım
Hiç böyle birşey yapacağım aklına gelmezdi ama sanırım buna ihtiyacım var. 5 yıllık evliyim. çok şükür mutlu huzurlu bir yuvam var. İlk 3 yılında bebek sahibi olmak istemedik. Boruçlar, evliliğin oturması vs. Ne ben ne eşim korunmafıkra. Daha doğrusu ben korunmadım. Eşime bıraktım. Şimdi iki yıldır bebek sahibi olmak için uğraşıyoruz. Bütün kontrollerden geçtik. İkimizde de görünen bir sorun yok. Bu süreç beni çok yıprattı. Hatta bir ara öyle bir raddeye geldim ki hayat anlamsız gelmeye başladı. Bütün çevremden uzaklaştüm. Kimseyle bu konuyu konuşmadım. hatta öyle ki bu konu açıldığı anda ortamı terk etmek istiyordum. Hayattaki en yakınım anneme bile içimi nasıl yaktığını anlatamadım. Gecelerce ağladım. Kendimi sorguladım neden olmuyor diye. Ne günah işledim, nerde hata yaptım, neyin bedelini ödüyorum diye. inanır mısınız kedi yavrusu görünce bile ağlamak geliyordu içimden. Sonra namaza başladım. Bir takım rüyalar gördüm vs bunları anlatmayacağım. Hata yaptığımın farkına vardım ve kendimi telkin etmeye çalışıyorum. Hala canım sıkılıyor hala basen yüreğim daralıyor ama Güzel rabbimim vardır bir bildiği diyorum. Ve aşılamaya başlayacağız ağustos ayında. Evraklarımı topladım. Ama ne kadar kendimi telkin etsem de kalbimin bir köşesiinde bir korku arada kulağıma ya olmazsa diye fısıldıyor. Ya nasip etmezse. Ne gelirse Allah’tan diyorum ya kuluz ya işte . İnsanın nefsinin zoruna gidiyor. Dertleşmeye ihtiyacım var sanırım. Beni tanıyan bilen en yakınım ile bile bu Konuyu konuşmak istemiyorum ama içimdeki bu yükten de yoruldum. Gelin hep beraber yaralarımızı saralım