Güzel konuşma sanatı

Latinachica

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
30 Mart 2011
405
958
228
35
o kadar özeniyorum ki diksiyonu düzgün olan insanlara...ben güzel konuşamıyorum.heyecan yapıyorum en yakın arkadaşlarımla konuşurken bile.kekeliyorum,dil sürçmelerim çok oluyo en sonunda konuşmayım diyerek sessiz kalmayı yeğliyorum.şöyle de birşey var hızlı düşündüğüm için hemencecik söyleyim bitsin istiyorum ama aynı hızda kelimelere dökmeye calışınca karşı taraf bişey anlamıyo.diksiyonumuzu geliştirmek için neler yapmalıyız?kitap okumak gercekten çok mu etkili?
 
Kitap okumak kelime dağarcığını mutlaka geliştirir.Birde ben İkbal Gürpınar'ın bir programına denk gelmiştim yıllar önce.Çocukken kekelediğinden falan bahsetmişti.Ayna karşısında kendi kendine konuşmuş bir dönem.Düzgün konuşmasında etkili olduğundan bahsediyordu.Gerçekten etki eder mi bilemiyorum ama denemekte fayda olabilir.Ayrıca şartlar uygunsa diksiyon kursuna gidebilirsiniz.
Ayrıca bu heyecan durumu çok fazla insanla diyalog halinde olmadığınızdan olabilir...Yani arkadaşlarınızla vs.kısıtlı görüşüyorsunuzdur bu heyecan yapmanıza sebep oluyordur.Olabilir mi yani?​
 
öncelikle zaman ayırıp da cvp yazdığınız icin çk teşekkürler günlerdir bakıyorm kimse lütfedip de yardımcı olmak istemedi.
diksiyon kursunu düşünüyorum bi arkadaşım gidiyo ama çok faydasını görmdiğini söyledi.iyi bi kurs olması lazım.diğer taraftan evet konuşmalarımda bozukluk olunca kendimi kapatıyorum sessizliğe gömülüyorum e bu da haliyle beni daha çok geri çekiyo.çok sosyalim diyemem.ama en yakın arkadaşlarımla konuşurken bile cümleleri toparlayamıyorum dilim sürçüyor falan.sebebini tam olarak çözemedim aslında kitap okuma eksikliğinden mi yoksa heycandan mı ya da ikisi birden mi bilemiyorum
 


Rica ederim..Fikir verip yardımcı olabilirsem ne mutlu.Diksiyon kursuna hiç gitmedim ve giden bir yakınım olmadı o yüzden bilemiyorum etkili olup olmadıklarını dediğiniz gibi kursla alakalıdır muhtemelen.Heyecan konusu oldukça etkilidir bence.Bu yüzden biraz daha sosyal olmanızda fayda var.
Örneğin neler yapılabilir;Dışarıya hep anneniz veya herhangi bir yakınınızla gidip alışveriş vs.konusunda onlar diyalog kuruyorsa bundan vazgeçebilirsiniz.Tek başınıza gidip siz diyalog kurun.Bu bir süre sonra kendinize güven duymanızı sağlayacaktır.

Arkadaşlarınızla konuşurken bu tarz bir durum yaşadığınızda kendinizi bir kenara çekmek yerine dalga geçin bu durumla,eğlenin gitsin..Çünkü bu her insanın başına gelebilecek bir şey.Mesela biz kuzenlerime bir araya geldiğimizde bir türlü konuşmayı beceremeyiz. Eğlenip geçiyoruz..Bunu kompleks haline getirmekten vazgeçin yani.

Örneğin sevdiğiniz ve konuşmasını beğendiğiniz bir sanatçı varsa bol bol videolarını izleyebilirsiniz.Bu hem kelime dağarcığınızı geliştirir hem de gittikçe bu konuşma durumu size de oturur.

Bol bol kitap okuyun..Bu kitapların ilginizi çeken kitaplar olmasına dikkat edin.Yani kelime dağarcığımı geliştireyim diye almayın bir kitabı.Bırakınca tekrar okumak için can attığınız kitaplar olsun.Şimdilik bunlar geldi aklıma.Ne derece faydalı olur bilmem ama umarım işe yarar. =)​
 
çok faydalı olucaktır emin olun çünkü kilit noktalara parmak basmışsnız.teşekkür ederim.sizin yazınızı okuyunca aslında sosyallikle daha çok ilgili olduğunu düşündüm.çünkü dediğiniz gibi genelde arkadaşlarımla veya ailemle çıkarım bir yerlere ve onlara bırakırım.hem mükemmeliyetçiyim hem de özgüven sorunu yaşıyorum.kilit nokta bu sanırım.video ve kitap kısmına katılıyorum.bunu sık sık yapmaya çalışıcam
 
bu heyecan konusunda bişeyler yazmak istedim,bende çok heyecanlıyımdır ve hızlı konuşurum
anlatmak istediğimi çabucak bitireyim diye halbuki karşımdakini saatlerce dinleyecek kadar da sabırlıyımdır
neyse seneler önce tv de 23 nisandı sanırım,minikler şiir okumuştu,birisiyle stadyumda etkinliklerden sonra röportaj yapıyorlardı.spiker küçük kıza sordu;
-hiç heyecanlandın mı,stada şiirini okurken,üstelik vali de seni dinliyordu tam karşında?
kızın verdiği cevap
-yoo neden heyecanlanayım ki,o da insan
arasıra yine heyecan yaptığımda aklıma getiririm bunu iyi oluyor
 

çok güzel bi hikayee teşekkür ederim.kendimle başbaşa kaldığımda hep düşünüyorum. o da insan,diğerleri de yanlışlar yapabilir,aynaya bakarak konuşuyorum her şey çok güzel görünüyo ama dışarı çıktığımda bunları bi trlü yapamıyorum.
aynen hep dinleyci modundayım ve bundan çok sıkılıyorum bazen.şaşırıyorum insanlar bazen en ufak bi olayı ballandıra ballandıra uzata uzata saatlerce anlatabiliyorlar.ben olsam böyle basit bi olayı karşı taraf dinlemek istemez diye kesip atıyorum.bazen de çok güzel bi olay anlatamadığım için heba oluyo:):)aslında bu ciddi bi sorun yaşam kalitesini dşüren ciddi bi sorun...
 

benimde çok olur öyle,hele birde o an psikolojimde iyi değilse, güzel bir olayı atlar geçerim.
bazen tv da rast geliyor,ünlüler politikacılar haber sunanlar bile konuşma hataları yapabiliyor,ki bunloar diksiyon eğitimi almış kişilerdir :26:
çok haklısın,yaşam kalitrsini insanlarla olan ilişkiyi ciddi düşürüyor.kendine çok fazla hapsetme kendini,belkide o insanlar seninle güzel muhabbetler etmek istiyorlardır denemek lazım değil mi ama,ayrıca kendini ifade etme biçiminde çok güzel yani,ne güzel yazmışsın içindekileri
 
mrb canim..
bnde eskiden senin gibiydimm yeni yeni düzeltiyorum kendimii..
19yasindayim ben ilk okul ortaokul hep icine kapanik bir ögrenciydim tabiki arkadaslarim vardi ama okul disinda pek gorusmezdim kimseyle..
bu 1senedir hersey cok iyi cok sükür..
is hayati falan derken insanlarla ic ice olmaya basladim mecburen..
simdi staj dönemi sürekli insanlarla beraberim yaptigim iside seviyorum..
daha yeni basladim staja meslek yapan arkadaslari görüyorum bazen ise gelip giderken ders isliyorlar falan..
ben cikarken onlarda beni görüyor haliyle, patronlara benim kim oldugumu sormuslar...
patronlarda biliyor benim az konusan cekingen biri oldugumu..
Beni cagirdi ders salonuna tanistirdi beni onlarla..Halbuki ben okulda bile tahtaya cikmaya cekinen biriydim..
Ben o salondaki insanlara gülümsedim onlarda bana..
ben ilk defa ogün kendimi cok özel fark edilen biri olarak hissettim..
konusmayla yazmayla ilgili, kisisel gelisimle özgüvenle ilgili cok kitaplar okuyorum..
yanliz kaldigimda sesli okuyorumki hem sesimin tonunu hemde okumami gelistirmek icin..
Dün aksam arkadas cevresiyle toplandik,evlilikten spordan diyetten falan konular acildi
ben bunlarla ilgili okudugum kitaplardan ögrendiklerimi anlatmaya calistim onlara
hepside benden büyük insanlar,bana ne deseler begenirsinn "bu artik büyümüs :)"
Dilek Sehzadenin kitabinda okumustum "konusmak istiyorsan,konusmayi seviceksin..Nasil sevilir ögreniceksin" diyordu..
ben artik konusmayi cok seviyorumm,en güzeli bu degisikligide kendimde fark ediyorum..
seninde basaricagina inaniyorumm..Simdi konusarak kendini anlatma zamani,Herkez yazabilir ama herkez konusamaz...
 
konuya tam damardan girmişsin.çekingenlik,içe kapanıklık bende de var.iş hayatına atıldığımda hep naparm diye düşünüyorum.senin yerinde olsaydın heycandan tutulur kalırdım heralde.senin gibi yüksek sesle ve ağzıma kalem alıp dudak çalıştırma hareketleri yapıyorum.bilmiyorum ne kadar faydası oluyo...bana okuduğun ve tavsiye edebileceğin kitaplar vardır heralde isimlerini yazar mısın cnm?
 

tabiki yazarimm..yardimci olabilirsem ne mutlu bana cok sevinirim..
benim ilk okudum kisisel gelisim kitabi 'Mümin Sekman, Hersey seninle baslar'
Bu kitabi okumadan önce o kadar karamsardimki,okadar tembellesmistim..
almanyaya geldigimde 12yasindaydim,turkiyedeykende aslinda sesiz bir ögrenciydim ama dilini anladigin
vatanindasin en azindan,cok iyi dinleyiciydim pek konusmadigim icin derste falan
derslerim iyiydi o yüzden..
buraya geldikten sonra almanca bilmedigim ve derslere katilamadigim icin ne dogru düzgün almanca ögrenebildim
nede derslerim kötüye gittiginde düzelte bildim..Allaha sükür sinifta kalmadim bazi derslerden yirttigim icin
ehliyete yazilmistim,birturlu sonunu getiremiyordum okula falanda gitmek istemiyordu canim..
o kadar gereksiz buluyordumki okulu falan..bi topikte biri bu kitabi okudugundan bahsetmisti..
Sonra birgun sehir kütüphanesine gittim..baktim o kitap var..oturdum masaya okumaya basladim...
sonra hersey degisti bendee..ben napiyorum dedim kendi kendime nereye gidiyorummm
2hafta sonra ehliyet yazili sinavini kazandim..yaklasik 2hafta sonra kadarda ekliyetimi aldim..
bu süre zarfinda okula gitmedigim icin okuldan atildim(simdi bunlara gülüp geciyorum)
bigün eve telefon geldi turkiyeye bagli meslek ve yabanci kurstan..
bayan o kadar güzel konustuki sanki benim derdimi anlamis gibi kursa kayit olmaya karar verdim..
bu ay sonunda sinavim var pek hazirlanamadim ama Allah büyük hayirlisi..

gecen sene 8-10 kitap olan kütüphanemde simdi 35-40tane kitapim var..
bir kitap daha tavsiye etmek istyorum sana bunuda begeniyle okuyacagina inaniyorum 'Muhammed Bozdag,Düsün ve basar'
Kisisel kitap okumani özellikle tavsiye ediyorumm kitapciyada sorabilirsin benim bilmedigim daha birsürü kitap var cünki..
gecen sene okula giderken postanede staj yapmistim 1hafta o kadar sevmistimki cok istemistim meslegimi yapmayi..
bu seneye kismetmis,staj yapiyorum suan Allah izin verirse eylülde meslege basliycam...
Patronlar bile gecen seneye nazaran bendeki degisikligin farkindalar
hem almancani hemde konusmani gelistirmissin diyorlar..
Ne kadar mutlu oluyorum bilemezsinn,insan isteyince herseyin üstesinden geliyorr..

kigem. com adresinede girip arastira bilirsin - kisisel gelisim sitesi burasi yararli bilgiler bulabilirsin..
sana tavsiye yerine kendi hikayemi anlattim kusura bakma canimm:26:
napim benim gibi olan herkez motive olsunn basarsinlar istiyorum..sorularin olursa her zaman sorabilirsin
 
Son düzenleme:
canım benim çok çok teşekkür ederim ne iyi ettin hikayeni anlatmakla bi bilsen.çünkü benzer yanlarımız var tabiki okuynca motive oldum.içine kapanıklık zaten yeteri kadar ezik bi durum bi de konuşmaya çalışıpta başaramayınca kendini savunamaz duruma geliyosun.bazen bu kadar küçük görüyorum kendimi tabi benden de kaynaklanıyo.karamsar biriyim çünkü.söylediğin kitaplara yarın bakıcam kütüphanede umarım bulurum.ben çok kitap okumayı sevmeyen biriyim.istiyorum ki ya şu kitabı okudum hayatım değişti elimden kitaplar düşmez oldu demeyi...kişisel gelişim kitpları ilgimi çeker diye düşünüyorum.belki bu işe burdan başlamalıyım.inş senin gibi kütüphanemi genişletirim ben de.ben de 21 yaşındayım öğrenciyim.sen benden küçükmüşsün ne güzel erken farkedip kendini geliştirip atlatmışsın umarım ben de bundan sonra yapabilirim.çünkü sosyal hayatın bazı gerektirdikleri var sen bunları layığıyla veremzsen başarılı olamıyosun,dikkat çekemiyosun.bunların başında da kendini güzel ifade etmek gerekiyo.hani bazı insanlar vardır güzeldir ama bazı insanlar vardır konuştukça güzelleşir.ve bence konuştukça güzelleşen insanlar her zaman daha avantajlıdır
 

cok haklisin canim..Ben türkce kendimi cok iyi ifade edebiliriyorum artik bir ortamda cekinmiyorum..
ama dedigim gibi almancm cok iyi degil o yüzden hep cekiniyorum yanlis konusurum arkadaslar dalga gecer die..
aslinda cekinicegim utanicagim hic birsey yok,yanlis yapmadan ögrenilmiyor sonucta bebek bile düse kalka ögreniyor yürümeyi..
bu cekingenlik ve utanma birazda yetisme tarzindan geliyor die düsünüyorum ben
benim babam almanyada oldugu icin ztn annem hep bastirdi duygularimizi
oyun oynama bile izin vermezdi kiz cocugu annesinin dibinde olur diee
ahh ahhh büyükler anlamiyorlar iste o zaman nelere sebep olduklarini..
Neyseki biz bunun farkina varabilmisiz kendimizi gelistirmeye ögrenmeye calisiyoruz..
hicc karamsar olma hayatindaa, büyük düsün her zamanki dünyanda büyüsün..
bizim kimseden korkmamiza gerek yokk asil karsimizdaki bizden korksunn
 
ne kadar doğru söylemişsin anneler babalar bizleri yetiştirirken aslında bunun ilerde bizi nasıl etkilceğini bilmiyolar.en azından kendi annem babam için diyorum.bende el alem ne der düşüncesi çok fazla.bunu hic bir zaman yıkamıycam sanırım.bugün çok çok üzgünüm moralim çok bozuk.herkes birbirişle konuşurken şakalaşırken ben öylece buzdolabi gibi duruyorum.insanlar ne kadar soğuk diyolardır buna eminim.halbuki konuşmaya çekindiğimden öyle duruyorum.mutsuzum çok mutsuz.iletişim özürlüyüm
 

canim yaaa üzme kendiniii ben bile öyleyim hala okuldan arkadaslarla falan beraber olunca
nedense fazla tanimadigim kisilerle yakinlik kuramiyorum hemen öyle..
alisicaz zamanlaa karamsarliga düsme hemen..
 

Cok güzeeel yaaa :))) okurken gülümsedim
Cok tatli bir cevap vermis, ve çok hakli, o da bi insan yani :)) bu hikayeyi hiç unutmamaya çaliscam ne zmn bi insana bisey demeye zorlaniyosam veya cesaretim yoksa, bu hikaye aklima gelsin ins :)
Canim diksiyon derslerini bende duydum, saba tumer'in programinda mi duymustum ne tam olarak hatirliyamiyorum.. hemen diksiyon dersleri almak istedim.. cunku bnce hepimiz diksiyon dersi almaliyiz ki ses tonumuzu bile gzl ayarliyabilelim konusurken..
Sana tavsiyem : bol bol kitap oku, ama en çok disari çikinca mesela hiç tanimadigin birine saati sor, veya bir adres sor -> cunku bu sana hem guvenini artirir kendine guvenini, hemde yavas yavas o kekemelerin, hepsi geçer inan bana ins
 
canım ya anlıyorum senin durumunu...ben de lise dönemindeyken çok sosyal bir insandım.. mesela ben ''R'' harfini söyleyemiyorum. ama bunu o dönemlerde hiç dert etmiyordum kendime.. ders esnasında tahtaya çıkmaktan çekinmezdim. şiir okumaktan çekinmezdim..ilkokulda falan kürsüye çıkar andımızı okurdum..karşımdaki insanların da benim konuşmamdan rahatsız olduğu bir ifadeye de hiç rastlamazdım. arkadaşlarımla hep beraberdim. sürekli alışverişe giderdik, bir kafe ortamına falan girerdik. hep beni konuştururlardı. tezgahtara birşey sorulacağı zaman hep ben sorardım....gibii şeyler ama üniversiteye başladım benim huyum suyum değişti. o canlı, kıpır kıpır, tanıdık olsun olmasın herkesle şenşakrak konuşan insan gitti içine kapanık, konuşmayan,soğuk bir insan geldi. şuan 21 yaşımdayım. bir de dişlerime tel taktırınca ben iyice kendimi eve kapattım. insanlarla konuşamayan biri oldum. bir mağazaya gideyim eskiden olsa modelini bilmediğim birşeyi anlatırdım karşımdaki ne istediğimi anlar hemen gösterirdi ama bu sene çok sorunlar yaşadım. gidiyorum kafamda tasarladığım cümleler çıkmıyor ağzımdan. ''ya şey, hani şurası şöyle böyle olan,... hık mık-kem küm...'' derken saçmalayıp çıkıyorum mağazadan. şurda 2-3 ay öncesine kadar böyleydim sonra oturdum düşündüm. ne yapıyorum ben böyle kendime diye. eski hallerimi göz önüne getirdim bir de şimdiki hallerimi gözden geçirdim..hemen özgüvenimi geri kazanmak adına felsefe-psikoloji ağırlıklı kitaplarımdan okumaya başladım..internetten diksiyonla ilgili bir kaç birşeyler buldum arada onlara çalışıyorum..evde bağıra bağıra şarkı söylüyorum aynanın karşısına geçip kendimle sohbet eder gibi konuşuyorum..eskiye dönüş sinyallerim oluşmaya başladı..geçen alışverişe çıktım yine ve eskisi gibi süper eğlenceli bir zaman geçirdim..karşımdaki kişiden ''pardon anlamadım ne dediniz'' gibi sözler duymadığım güzel bir gün geçirdim.. yukarda bir arkadaş demiş ya yolda tanımadığın insanlara saati sor adres sor diye gerçekten o da güzel bir yöntem hani onu yapamıyorsan bile internette bir elbise modeli bak adını bilsen bile sen sadece modeli kafana oturt sonra git bir mağazada tezgahtar o modeli anlatmaya çalış..insanlarla konuşurken gözlerine bakmayı da ihmal etme..sen sağa sola bakınıp da konuşunca da anlaşılamıyorsun... sana şimdiden bol şans..inanıyorum isteyen her insan kendine olan güvenine olumlu şekilde yön verebilir..zaten olumsuz yön vermeyi de biz kendimiz sağlamıyor muyuz? o zaman niye olumlu yönde geliştiremeyelim ki... herkese iyi günlerr diliyorumm
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…