Güvensizlik ve sabotaj

poppyseed

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
8 Mart 2024
37
35
Merhabalar. Arkadaşlar duygularımın dahil olmadığı her kişiye karşı ve her ortamda çok özgüvenli, çok güçlü yapıda biriyim. Fakat işin içine duygularım karışınca öyle bir özgüvensizliğim var ki.. Herhangi birine karşı ayrıcalıklı yakınlık hissettiysem, hemen içimdeki korkular ve özgüvensizlik açığa çıkıyor. Tepkisel değilim ama kendi içimde rahatsızlık hissediyorum. Örneğin, bir arkadaşım var ve bu kızı gerçekten çok ama çok seviyorum. Kız kardeşim gibi. Fakat başka bir arkadaşından bahsedince, çok sevdiğini söyleyince o özgüven dolu, neşeli, hoşsohbet kadın gidiyor, yerine çok düşünen, içine kapanan biri çıkıyor. Şöyle de istemiyorum bu arada, başka kimseyle arkadaş olmasın gibi değil. Ama sanırım onun için farklı, çok daha kıymetli bir yerde olduğumu hissetmek istiyorum. Bir kez bu arkadaşımla aramızda baya sorun olmuştu ve konuşarak çözmüştük. Fakat bu benim bütün ilişkilerimde var.. Sorum sadece bu arkadaşım için değil. Genel olarak benim için büyük bir sorun teşkil ediyor bu. Bunun istemeden yansıtıyorum karşı tarafa, hatta sırf bu yüzden bitirdiğim ve sonrasında çok pişmanlık hissettiğim arkadaşlıklarım var. Sonra geri dönüp özür de dileyemiyorum, açıklayamıyorum. İyice gururum incinir ve çok zayıf karakterli olduğumu düşünür ve hepten kıymet vermez diye. Bunu nasıl düzeltebilirim :KK43:
 
Merhabalar. Arkadaşlar duygularımın dahil olmadığı her kişiye karşı ve her ortamda çok özgüvenli, çok güçlü yapıda biriyim. Fakat işin içine duygularım karışınca öyle bir özgüvensizliğim var ki.. Herhangi birine karşı ayrıcalıklı yakınlık hissettiysem, hemen içimdeki korkular ve özgüvensizlik açığa çıkıyor. Tepkisel değilim ama kendi içimde rahatsızlık hissediyorum. Örneğin, bir arkadaşım var ve bu kızı gerçekten çok ama çok seviyorum. Kız kardeşim gibi. Fakat başka bir arkadaşından bahsedince, çok sevdiğini söyleyince o özgüven dolu, neşeli, hoşsohbet kadın gidiyor, yerine çok düşünen, içine kapanan biri çıkıyor. Şöyle de istemiyorum bu arada, başka kimseyle arkadaş olmasın gibi değil. Ama sanırım onun için farklı, çok daha kıymetli bir yerde olduğumu hissetmek istiyorum. Bir kez bu arkadaşımla aramızda baya sorun olmuştu ve konuşarak çözmüştük. Fakat bu benim bütün ilişkilerimde var.. Sorum sadece bu arkadaşım için değil. Genel olarak benim için büyük bir sorun teşkil ediyor bu. Bunun istemeden yansıtıyorum karşı tarafa, hatta sırf bu yüzden bitirdiğim ve sonrasında çok pişmanlık hissettiğim arkadaşlıklarım var. Sonra geri dönüp özür de dileyemiyorum, açıklayamıyorum. İyice gururum incinir ve çok zayıf karakterli olduğumu düşünür ve hepten kıymet vermez diye. Bunu nasıl düzeltebilirim :KK43:
Terapi denediniz mi hiç?
 
Biraz sizde kıskançlık sezdim. Yoksa her insanın hayatında birileri olur tek arkadaşla da zaman geçmez. Benim için önemli olan karsimdaki kişinin bana verdiği değer yoksa onun da arkadaşı, çevresi olmasının hiç bir sakıncası yok. Dünya sizin etrafinizda dönmuyor .
 
Biraz sizde kıskançlık sezdim. Yoksa her insanın hayatında birileri olur tek arkadaşla da zaman geçmez. Benim için önemli olan karsimdaki kişinin bana verdiği değer yoksa onun da arkadaşı, çevresi olmasının hiç bir sakıncası yok. Dünya sizin etrafinizda dönmuyor .
Bahsettiği konunun bunla hiç alakası yok ki örnek vermiş sadece hani başkasından çok severek bahsetmesi kendi kıymetsizliğini yansıtıyor ona aslında ben çok iyi anladım sizi konu sahibi.

Kıskanmıyor ama kendi değerini sorguluyor yani sevdiği insanların onu yeterince sevdiğine bir türlü inanmadığı için bu özgüvensizliği çıkıyor
 
Bahsettiği konunun bunla hiç alakası yok ki örnek vermiş sadece hani başkasından çok severek bahsetmesi kendi kıymetsizliğini yansıtıyor ona aslında ben çok iyi anladım sizi konu sahibi.

Kıskanmıyor ama kendi değerini sorguluyor yani sevdiği insanların onu yeterince sevdiğine bir türlü inanmadığı için bu özgüvensizliği çıkıyor
Çok teşekkür ederim, öyle güzel özetlediniz ki.. Terapi aldım ve farkındalık oluşturduk. Artık self sabotaj yaptığımı o an fark ediyorum. Bunu fark etsem de bunu hissettiğim an kendimi geri çekip, uzaklaşıyorum o arkadaşlığımdan, gönlüm tam aksini istese de. Zaten tek tepkim de bu oluyor. Sonrasında da tüm alakamı kesmiyorum ama o yakınlığı bitiriyorum. Bi mesafede duruyorum hep. Sürekli oturup düşünmüyorum ama bu sebepten güzel insanları kaybetmekten korkuyorum. Esas sebep ise küçüklüğümden gelen bi terkedilme ve sevilmeme korkusu. Zaten yapımda bu hassasiyet var fakat arka arkaya anne babamı kaybetmem, hem de o esnada mutsuz evliliğim dolayısıyla anne babama en ihtiyaç duyduğum dönemlerden birinde. Sonrasında boşandım(burada bahsettiğim durum yoktu bu arada). Evlendiğim kişinin duygusuz, temassız, özünde mutsuz, çok ama çok zor bi karakter olması benim hissetmek istediğim şeylerin mahrumiyetini körükledi iyice.
 
X