Gurbette olmak

Ahh ahh yazılarınızı okurken neredeyse ağlayacaktım.Ben öyle uzak bi yerde Almanya'da falan değilim üniversitede okuyorum başka bir ilde ama ben de o kadar yalnızım ki gurbette olmak çok acı verici özellikle evinden dönerken insanın yüreği dağlanıyor ciğeri yanıyor.Gidene daha çok koyuyor annem babam fazla üzülmüyolar benim.Sordum onlara ben giderken üzülüyor musunuz diye?Niye üzülelim okumaya hayatını kazanmaya gidiyorsun diyolar aradan 3.5 yıl geçti özlemin gittikçe azalır dediler azalmadı arttı Allah kimsenin içine gurbet sıla acısı komasın.hiç doğru düzgün arkadaşım yok herhalde ondan bu kadar üzülüyorum.Çok da duygusalım iyice duygusal oldum.Her defasında evden gittiğimde içim yanıyor ben bu konuyu hiç açmıyorum ama gitmek fikri beni öldürüyor uyuyamıyorum aklıma düşünce ağlamak istiyorum ağlayamıyorum.1.sınıftayken aklıma osfradayken geliyordu ağlamaya başlıyordum sofradan kalkıp gidiyordum.Babam annem şaşırıyodu sonra kızıyolardı niye ağlıyorrsun diye ama bir türlü geri döneceğim aklımdan çıkmıyodu.Allah insanı sevdiklerinden ayırmasın.