- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Gurbette olmak
- Konu Sahibi hakfa
- Başlangıç Tarihi
mrb kizlar bende alisamadim buralara ve psikolojik hastaliklarbasladi bende depresyona girdim panik atak kendimle ilgili negatif düsüncelerim olustu ben cözüm olarak 4 yila kadar esimle konustuk dönmeyi buldum buralara mümkün degil alisamayiz hele evlenip gelmissek izinde psikolog bulcam cok kötüyüm ve stresten saclarim beyazladi daaha yasim 24 
Allah hepimizin yardimcisi olsunama dönmeyi düsünmeyenler icin tavsiyem dil kursuna gitsinler yada meslek
selam hanımlar.bende 7 senedir gubetteyim.annem baba senin ki gurbet değil diye teslli verse de, istediğin zaman annemi görememek, ablalarımla yüzyüze dertleşmeyi çok özlüyorum. yiğenlerimi kızdırmayı, anneme babama hangimizi daha çok seviyorsun diye sorular sorup kavga etmeyi hatta onlarla sarılarak ağlamayı çok özlüyorum. herkes alışmışındır artık dese de bence her sene daha da ağırlaşıyor. çünkü annen baban yaşlanıyor onları gidince öyle görmek yıkıyor insanı. neyse ben daha fazla bunalıma girmeden hoşçakalın.
Bu uzak ve sessiz ülkede kendimi kendimle kavga ederken buluyorum her seferinde... Yalnızlar çöplüğüne dönmüş bu soğuk ülkede, kendi toprağımda attığım her adım özler oldum... Bu yaşamda özleme denk düşen bir yaşam sürmek acıtıyor yüreğimi... Hemde en derinden! Dönsem diyorum, ama dönemiyorum... Hep korkarım buralardayken sevdiklerime kötü birşey olacakta son anlarında yanlarında olamayacağım diye... Bu insanların dillerini öğrenmek dahi istemiyorum. Öğrendiğim her yeni kelime daha çok acıtıyor beni. Çünkü her öğrendiğim kelime ile sanki burda kalacağım zamanı uzatıyorum... O sıcacık ülkemden sonra soğuk yalnızlar çöplüğüne dönüşmüş bu ülke ne kadarda uzak bana... Offfffffffff kızlar ya.. Yaramı deştiniz yine.. 2 yıl olacak neredeyse İsviçre'deyim... Ve bunca zaman oldu daha gelemedim ülkeme... Galiba gelişimde biraz sürecek. Ama yapacak birşey yok... Bazen polyanacılık oynayarak, bazen kendime kızarak, bazen harıl harıl dil öğrenecek diyerek geçiyor işte zaman... Ama bu ülkede ben yaşlandığımı hissediyorum. Ki daha 30'una bile basmadan.... Ülkemi solumak istiyorum.....
ben bunu beğendim
güzel bir sözmüş bende farklı bir ülkede olmasamda farklı bir ilde tek başımayım
ama öyle çok kafama takmıyorum ne kadar yalnız olduğunu düşünürseniz o kadar yalnız kalırsınız
boşverin takmayın bazen yalnız olmakda güzel oluyor en azından benim için öyle
saglik olsun yeter napalim kizlar,takmayin bu kadar herseyde bir hayir vardir ama gitmek icin bende caba gosteriyorum hergun esime gidelim burdan diyerek kafasinin etini yiyorum..kafa eti deyince canim beyin istedi hatta dil
sizi seviyorum gurbetteki butun yalnizlar! Son düzenleme:
gurbette olmak ayricaliktir.herkes bunun tadini cikarmalisir.. saka yaptim . cook zordur.ne bayramin vardir ne seyranin .anani babani senede bir iki hafta görürsün.ya tatil yapicaksin ya da aileni bir iki akrabani ziyaret edicen.cocuklarin desen keza anneanne ne dede yi bilerek büyeyecekler .nede yegenlerini .sadece telefonla .yalnik kalacaksin.seninle ayni kafada ayni kani tasiyan bir akraban falan olmayacak. esinin akrabalarini hiih hi sen haklisin, diyerek gececek ömrün.kimsen olmadigin icin onlara muhtac olacaksin.istemesen de sevmeye calisacaksin.neler neler.kimseye derdini sikintini anlatamayacksin.anlattigin zaman ikide üstüne ekleyip karsina cikacak. yani buralar da ömrüm gecti gencligim güzelligim gitti.ben öyle hissediyom. bir de kaynananam yakin oturuyom. onun cenesi de dinle dur cekilmez bu gurbet akli olan gelmesin .rahat yasam diyorlar ama benligin de gidiyor..
Yurt disina evlenip gidenlerin akli yok,anneden babadan ayri taa uzaklara nasil gdiyolar derdim ama insan sevince cehennemin dibine bile gitmeyi goze aliyo..
Bi gun bi cilginlik edip cocugumuzda buyumeden gidelim diyorum esime...
Sonradan gelenlerin cevreside olsa ,aradaki ozlem insani cok huzrsuz ediyo Bizi sadece sonradan gelenler anlar,burada dogan turkler degil!
Allah sabir versin,saglik versin !
Bi gun bi cilginlik edip cocugumuzda buyumeden gidelim diyorum esime...
Sonradan gelenlerin cevreside olsa ,aradaki ozlem insani cok huzrsuz ediyo Bizi sadece sonradan gelenler anlar,burada dogan turkler degil!
Allah sabir versin,saglik versin !
Merhaba hanımlar,
Bu derdi ve beraberinde getirdiği tüm sıkıntıları ben de yaşadım. Çözümü öncelikle durumumu kabullenmek oldu. Sonra dedim ki kendi kendime:"Madem ki buradasın, bir işe yarasın!" İşe dil kursuna gitmekle ve her gün evde dil çalışmakla başladım. Tanıştığım insanlara ön yargılı yaklaşmayı bıraktım ve onlara beni tanımaları için bir şans verdim. Onlara gülümseyerek selam verdim, başlangıçta dilim kırık dökük de olsa aldırmadan hatırlarını sordum ve kendimden bahsettim. İçlerinde tuhaf olanları çıktı elbet, ancak zamanla iki elin parmakları kadar da olsa yabancı dostum oldu. Onlar içinde bulunduğum ülkeyi daha farklı gözlerle değerlendirmemi sağladılar. Onlarla birlikte sinemaya, tiyatroya ve müzelere gittim. Buralı iki kız arkadaşımla birlikte bir kitap klubü kurduk sonra, ilk okuduğumuz yazar Orhan Pamuk oldu. Zamanla burada geçirdiğim günlerin hayat denen yolculuğun bir parçası olduğunu ve boşa geçmemesi gerektiğini daha iyi anladım. Her geçen gün imkanlarım dahilinde yeni bir şey öğreniyor ve kendimi umutsuzluğa kaptırmıyorum. Buraları çok sevemedim, ama oralardayken de çok mutlu değildim diye düşünüyor ve kötümserliğime bir son vermeye çalışıyorum.
Bu derdi ve beraberinde getirdiği tüm sıkıntıları ben de yaşadım. Çözümü öncelikle durumumu kabullenmek oldu. Sonra dedim ki kendi kendime:"Madem ki buradasın, bir işe yarasın!" İşe dil kursuna gitmekle ve her gün evde dil çalışmakla başladım. Tanıştığım insanlara ön yargılı yaklaşmayı bıraktım ve onlara beni tanımaları için bir şans verdim. Onlara gülümseyerek selam verdim, başlangıçta dilim kırık dökük de olsa aldırmadan hatırlarını sordum ve kendimden bahsettim. İçlerinde tuhaf olanları çıktı elbet, ancak zamanla iki elin parmakları kadar da olsa yabancı dostum oldu. Onlar içinde bulunduğum ülkeyi daha farklı gözlerle değerlendirmemi sağladılar. Onlarla birlikte sinemaya, tiyatroya ve müzelere gittim. Buralı iki kız arkadaşımla birlikte bir kitap klubü kurduk sonra, ilk okuduğumuz yazar Orhan Pamuk oldu. Zamanla burada geçirdiğim günlerin hayat denen yolculuğun bir parçası olduğunu ve boşa geçmemesi gerektiğini daha iyi anladım. Her geçen gün imkanlarım dahilinde yeni bir şey öğreniyor ve kendimi umutsuzluğa kaptırmıyorum. Buraları çok sevemedim, ama oralardayken de çok mutlu değildim diye düşünüyor ve kötümserliğime bir son vermeye çalışıyorum.
ALLAH hepinizin yardımcısı olsun.sadece maddi imkansızlıklar yüzünden oralarda yaşamak zorundasınız.hayat sizin haytınız mutsuz olduğunuz yerde daha ne kadar kalabilirsiniz ki.ömrünüz geçiyor.almanya da yada diğer ülkelerde yaşayanlar nedense hep hasta olarak dönüyorlar tr ye.ellerine ne geçiyor.az olsun öz olsun.tr de kimse açlıktan ölmemiş.gerekirse iki kişi birden çalışır aileyi geçindirir.galiba eşlerde de var hata.işe gitmeseler bile işsizlik parasıydı çocuk parasıydı derken gemiyi yürütüyorlar.eşlerinizi ikna edin güzel ülkemize geri gelin arkadaşlar...
- 18 Ekim 2008
- 1.710
- 70
- 363
önce üniversite sonra 4 yıl diyarbakır sonra memlekete yaklaştık dedik sevindik 2,5 yıl gerede 1,5 yıl göynük ve şimdi de taaaa artvin (
tam 7 aydır annemleri görmedim
hiç bu kadar ayrı kalmamıştım tam 15 senedir gurbetteyim ve artık yeter diyorum ....
tek şansım 1 buçuk sene sonra eşim emekli olacak ve 2 sene içinde burdan gideceğiz
Allah hepimizin yardımcısı olsun ....
( tam 7 aydır annemleri görmedim
hiç bu kadar ayrı kalmamıştım tam 15 senedir gurbetteyim ve artık yeter diyorum ....tek şansım 1 buçuk sene sonra eşim emekli olacak ve 2 sene içinde burdan gideceğiz
Allah hepimizin yardımcısı olsun ....
ama dönmeyi düsünmeyenler icin tavsiyem dil kursuna gitsinler yada meslek
aynen bende senin gibiyim. alışamadım alışamıyorum. kendi kendime sorunlar yaratıyorum sürekli ağlamak istiyorum. bulunduğum yerde kurs falan hiç bişey yok maalesef. gezecek dolaşacak bi yerde yok. çok sıkılıyorum. sürekli görüştüğüm bi arkadaşımda yok. bende ne yapacağımı şaşırmış durumdayım. aklıma hep kötü şeyşer geliyor. eşimi ailemi kaybetmek gibi. yalnız kalmak ne kadar kötüymüş.
