Hani telefonla konuştuğumuz zamanlar, ben bazen senin söylediğini anlamıyorum yaa.. "yaşlandın sen, kulakların iyi duymuyor" diyorsun.. Sanırım ben gerçekten yaşlandım.. Annem ya da bi başkası bişeyi defalarca tekrarlıyorlar ancak farkına varıyorum, kendime geliyorum.. Kulaklarım senin sesinle dolu. Duyamıyorum başkalarının sesini, anlayamıyorum onları.. Gözlerim dalıp dalıp gidiyo uzaklara, sen varsın uzaklarda, SENİ görüyo.. Başkasını fark edemiyo bile.. Kalbim ise Yener Yener Yener diye atıyo.. Sadece seninle çarpıyo bu yürek.. Aslında yaşlılıktan değil de bu sen olunca hayatımda , geriye kalan hiçbir şeyin öneminin olmadığından ...