merhaba hanımlar.. konulara yaptığım yorumlardan eski konularımdan tanıyanlarınız vardır...
boşanalı 3 yıl oldu 2 çocuğum var allah bağışlarsa 3,5 ve 5,5 yaşlarında..
pazar günü anne nolur mangal yakalım dediler ben ailemle yaşıyorum tüm aile gideriz diye düşünmüştüm mangallık malzeme falan aldım ama annem avm ye gitmek istedi babam farklı bir yere gitmek istedi tabiki farklı planları olabilir bu çok normal biz zaten her zaman böyleyiz ailecek pek birlikte birşey yapamıyoruz dert bu değil..
vazgeçeyim dedim ama çocuklar anne nolur mangal yakalım piknik yapalım dediler.. boşa koydum dolmadı doluya koydum almadı.. düşündüm çocukların tuvaleti gelse o kadar eşyayı bırakıp nasıl gideceğim...
mangal yakma videosu izledim internetten.. yakabilcek miyim olacak mı , yer bulabilir miyim falan diye düşünürken taşıyabileceğim en asgari eşyayı toplayık düştük yollara..
kendimize yetecek kadar malzemeyi sırt çantamıza hazırladım, elimde bir poşet ve iki tane çocuk... eve en yakın piknik alanına gittik taksiyle (arabamız yok)..
uzun uğraşlar sonucu mangalı yaktım kömür tam yanmamış etlerin bi kısmı is oldu.. ordan bi güvenlik görevlisi geldi abla uzaktan gördüm o kömür tam yanmadı zehirlenmesin çocuklar dedi.. yandaki piknik yapan aileden rica ettim ateş olmuş mu diye sormaya...
etrafıma baktım aileler gülüyor oynuyor eğleniyor ailecek...
çocuklar hastalanır acile yalnız giderim... düğünü olur bayramı olur...ne bileyim boğazımda bir yumruk yutsam yutulmuyor kussam kusulmuyor..
gözlerim dolu dolu oluyor işime adapte olamadım.. bazen depreşiyor işte bu yalnızlık duygusu..
yaktık mangalımızı hafif yanık hafif çiğ yedik bir şekilde çocuklarında tuvaleti gelmeden bi top oynayamadan eimizde poşetler sırtıma çöken yalnızlık duygusu ile eve döndüm..
eski eşle bi piknik anımız bile yok malesef ama hayat bi gül beeee bi gül yüzüme..
geçenlerde çocuklarla kuaförcülük oynarken saçlarımı tarıyorlardı prenses annem diye insan buna ihtiyaç duyarmış meğer sevmek sevilmek bizede nasip olur inşallah ne diyelim ..
uzun oldu.. döktüm içimi kimseye anlatamadıklarımı...
her zaman bu psikolojide değilim tabi hatta bir derdim var' da ki konuları okuyup boşanamayan hemcinslerimi görünce aferin kız diyorum kendime.. dışardan herkes sen güçlü bir kadınsın diyor .. güçlü kadın ola ola erkekleşmişim gibi hissediyorum bazen kendimi..
Çok mu kötü ayrıldınız ? Bu tarz etkinlikler Doğum günü falan hiç mi orta yol bulamassınız eski eşle çocuk bunlar hep isterler haksız da değiller hani bilemedim ki üzüldüm şimdi.
ayrı ayrı teşekkür ederim.. ben yazarken duygulandım siz okurken herkesin bi derdi var işte benimkide böyle.. normalde çok neşeli biriyimdir girdiğim ortamın enerjisi değişir ama bazen özellikle hastane işlerinde ve ailecek yapılabilecek etkinliklerde bu yalnızlığı hissetmeye başladım..
bir avm ye giderken bile kırk plan yapıp gidiyorum tabi bunu yapan sadece ben değilim bütün anneler yapıyordur.. en basiti anlattığım gibi tuvalet mevzusu benim tuvaletim gelse avm de çoluk çocuk hep beraber gidiyoruz aman dokunmayın etrafa diye..
bi parka gittiğimizde biri salıncağa biri kaydırağa koştuğunda ki afallamalarım..
erkek berberinde utana sıkıla traş oluşlarımız..
bütün bunlar dert gibi gelmeyebilir ne varki bunda diyebilir okuyan arkadaşlar haklı da olabilirler dünyada ölümden başkası yalanken .. işte insan her zaman aynı motivasyonda olamıyor... bazen inişler bazen çıkışlar olabiliyor ruh halimizde :)
Sen daha gencsın bence neden olmasın benım pek cok arkadasım evlendı senın gıbı , senın aılene her daım ıhtıyacın var evlensen bıle gunduz cocuklarına bakmalılar okul zamanına kadar ve bunu yurekten yapmalılar. Benım aılem benı desteklemeseydı bı cok sey cok farklı olabılırdı.ev ev üstüne olmaz derler ya cutecim hakikaten öyleymiş aileylede güzel gitmiyor ama ayrı eve çıkınca sosyal hayatımızdan feragat etmek durumunda kalabilirz tek maaşla..yetirememekten ve yaşam standartlarımızı geçim sıkıntısı ile doldurmaktan korkuyorum..
evliliği düşünmüyordum bugüne kadar çıkan birkaç kısmet ile de ilgilenmemiştim ama sanırım tanışıp bir kahve içme zamanı gelmiş..
bugün bi duygusalım anlayamadım gitti ..
Nasıl da duygularıma tercüman oldu bu yazdıklarınız. Şu an açık konum var. İşte belki de bu yüzden hala umut peşindeyim..
Eski eşin ne alemde peki? Çocuklarıyla görüşüyor mu?
Tabii haklısınız ama bari böyle mangal piknik işlerinde bi arkadaş falan ayarlayın malum önümüz yaz bizimkilerde başladı şöyle yapalım böyle yapalım a :) hani siz zorlamayın tek başına olucak iş değil.eski eşim etrafı dolandırmış onun borçlarını toparlayalım derken birde baktım beni de dolandırmış.. anlaşmalı ayrıldık çocuklar için gerekli olunca telefon ile görüşüyoruz..
çok şükür bitirdim ocak ayında eski eşten kalan borçları.. 3 yıldır nafaka bile vermedi çocuklara sadece bedava olan şeyleriyle ilgileniyor kendisi :))
ve umutlanmasın diye biraz da görüşme taraftarı değilim ortak organizasyonlarda
ama çocuklar serbest babalarıyla düzenli olarak görüşüyorlar
Okurken herkes gibi benimde icim burkuldu
merhaba hanımlar.. konulara yaptığım yorumlardan eski konularımdan tanıyanlarınız vardır...
boşanalı 3 yıl oldu 2 çocuğum var allah bağışlarsa 3,5 ve 5,5 yaşlarında..
pazar günü anne nolur mangal yakalım dediler ben ailemle yaşıyorum tüm aile gideriz diye düşünmüştüm mangallık malzeme falan aldım ama annem avm ye gitmek istedi babam farklı bir yere gitmek istedi tabiki farklı planları olabilir bu çok normal biz zaten her zaman böyleyiz ailecek pek birlikte birşey yapamıyoruz dert bu değil..
vazgeçeyim dedim ama çocuklar anne nolur mangal yakalım piknik yapalım dediler.. boşa koydum dolmadı doluya koydum almadı.. düşündüm çocukların tuvaleti gelse o kadar eşyayı bırakıp nasıl gideceğim...
mangal yakma videosu izledim internetten.. yakabilcek miyim olacak mı , yer bulabilir miyim falan diye düşünürken taşıyabileceğim en asgari eşyayı toplayık düştük yollara..
kendimize yetecek kadar malzemeyi sırt çantamıza hazırladım, elimde bir poşet ve iki tane çocuk... eve en yakın piknik alanına gittik taksiyle (arabamız yok)..
uzun uğraşlar sonucu mangalı yaktım kömür tam yanmamış etlerin bi kısmı is oldu.. ordan bi güvenlik görevlisi geldi abla uzaktan gördüm o kömür tam yanmadı zehirlenmesin çocuklar dedi.. yandaki piknik yapan aileden rica ettim ateş olmuş mu diye sormaya...
etrafıma baktım aileler gülüyor oynuyor eğleniyor ailecek...
çocuklar hastalanır acile yalnız giderim... düğünü olur bayramı olur...ne bileyim boğazımda bir yumruk yutsam yutulmuyor kussam kusulmuyor..
gözlerim dolu dolu oluyor işime adapte olamadım.. bazen depreşiyor işte bu yalnızlık duygusu..
yaktık mangalımızı hafif yanık hafif çiğ yedik bir şekilde çocuklarında tuvaleti gelmeden bi top oynayamadan eimizde poşetler sırtıma çöken yalnızlık duygusu ile eve döndüm..
eski eşle bi piknik anımız bile yok malesef ama hayat bi gül beeee bi gül yüzüme..
geçenlerde çocuklarla kuaförcülük oynarken saçlarımı tarıyorlardı prenses annem diye insan buna ihtiyaç duyarmış meğer sevmek sevilmek bizede nasip olur inşallah ne diyelim ..
uzun oldu.. döktüm içimi kimseye anlatamadıklarımı...
her zaman bu psikolojide değilim tabi hatta bir derdim var' da ki konuları okuyup boşanamayan hemcinslerimi görünce aferin kız diyorum kendime.. dışardan herkes sen güçlü bir kadınsın diyor .. güçlü kadın ola ola erkekleşmişim gibi hissediyorum bazen kendimi..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?