- 30 Ocak 2012
- 503
- 84
- 118
- Konu Sahibi ayse_firuzemm
- #1
selam dostlar;
öyle çok bunaldım ve SIKILDIMKİ yaşadıklarımdan
benim eşimin annesi eşim bebekken vefat etmiş(Allah rahmet eylesin)
ve anlatılanlara göre çok osmanlı bir kadınmış asla yalan konuşmaz ve dedikodu yapmazmış.
bunları neden yazıyorum çünkü şimdilerde üvey kaynanam ve en çok da görümcelerden çektiklerim
bana keşke öz kaynanam yaşasaydı dedirtiyor:26:
aslında hikayem uzun ve 10 yıllık evliyim fakat fazla detaya girmeden size kısaca anlatmak istiyorum
benim 7 tane görümcem var ve kv ile beraber ve her gidişimde bana bir fırsatını bulup HAKSIZ YERE sürekli laf sokuyorlar.
ve ben her seferinde susup kalıyorum.
yanlarında yaşamıyoruz ayrı şehirler ancak sık sık bir araya geliyoruz.
kv lere gittiğimde bana kimse hatır sormaz, benimle kimse muhatap olmaz,suratları beş karış ve kendi aralarında kaynaşıp beni görmezden gelirler.
eşim zaman zaman beni anlasa ve savunsa da ne hikmetse oraya gidince 180 derece değişip o da beni görmezden geliyor.
en son gidişimde bana bahçeye çıkıp dolaşcam dedi meğer büyük görümcemle markete gitmiş benim haberim yok.
bazende babasıyla köye gidiyor yine benim haberim yok.
tabiki ailesi bir şey demiyorum babasıdır giderler gezerler ancak eşim bana en azından hanım biz şuraya gidiyoruz yada sende gelmek istermisin desin istiyorum.
eşime bunleri söylediğimde sadece haklısın deyip susuyor o kadar tekrar gittiğimizde aynı şeyleri de yapıyor.
eşim ailesinin yanında benle hiç ilgilenmiyor ve konuşmuyor.sadece işi düşerse orada ben kendimi çok garip ve dışlanmış hissediyorum.
mesela en son gittiğimde bu eşimle benden habersiz markete giden görümcem bana her fırsatta laf sokup durdu.
ve bana şunu yap bunu yap emir verir gibi tavırlar ve ben de ezik gibi her seferinde ne derse kalkıp yapıyorum.
aman tatsızlık çıkmasın yada o anda ne cvp verip nasıl davranacağımı da bilemiyorum açıkcası ve sonradan aklıma geliyor
şunu deseydim bunu deseydim kendimi suçlayıp günlerce neden cvp veremedim kendimi ezdirdim diye günlerce kendimi yiyorum.
kafanızı ağrıttım sizce ne yapmalıyım beni hiç sevmiyorlar hatta nefret ediyorlar eşimin ailesi.
ve sadece bana değil eltimede aynılar ama o benim gibi kafasına takmıyor amaan boşver diyor ben onlardan çok çektim konuşmak dahi istemiyorum diyor bana.
bu arada eltim benden büyük.
arakadaşlar yerimde olsanız ne yapardınız?
hiç gitmesem diyorum ama sonuçta eşimin ailesi ve onuda üzmek istemiyorum.gerçi o ailesini görünce değişip beni üzsede.
öyle çok bunaldım ve SIKILDIMKİ yaşadıklarımdan

benim eşimin annesi eşim bebekken vefat etmiş(Allah rahmet eylesin)
ve anlatılanlara göre çok osmanlı bir kadınmış asla yalan konuşmaz ve dedikodu yapmazmış.
bunları neden yazıyorum çünkü şimdilerde üvey kaynanam ve en çok da görümcelerden çektiklerim
bana keşke öz kaynanam yaşasaydı dedirtiyor:26:
aslında hikayem uzun ve 10 yıllık evliyim fakat fazla detaya girmeden size kısaca anlatmak istiyorum
benim 7 tane görümcem var ve kv ile beraber ve her gidişimde bana bir fırsatını bulup HAKSIZ YERE sürekli laf sokuyorlar.
ve ben her seferinde susup kalıyorum.
yanlarında yaşamıyoruz ayrı şehirler ancak sık sık bir araya geliyoruz.
kv lere gittiğimde bana kimse hatır sormaz, benimle kimse muhatap olmaz,suratları beş karış ve kendi aralarında kaynaşıp beni görmezden gelirler.
eşim zaman zaman beni anlasa ve savunsa da ne hikmetse oraya gidince 180 derece değişip o da beni görmezden geliyor.
en son gidişimde bana bahçeye çıkıp dolaşcam dedi meğer büyük görümcemle markete gitmiş benim haberim yok.
bazende babasıyla köye gidiyor yine benim haberim yok.
tabiki ailesi bir şey demiyorum babasıdır giderler gezerler ancak eşim bana en azından hanım biz şuraya gidiyoruz yada sende gelmek istermisin desin istiyorum.
eşime bunleri söylediğimde sadece haklısın deyip susuyor o kadar tekrar gittiğimizde aynı şeyleri de yapıyor.
eşim ailesinin yanında benle hiç ilgilenmiyor ve konuşmuyor.sadece işi düşerse orada ben kendimi çok garip ve dışlanmış hissediyorum.
mesela en son gittiğimde bu eşimle benden habersiz markete giden görümcem bana her fırsatta laf sokup durdu.
ve bana şunu yap bunu yap emir verir gibi tavırlar ve ben de ezik gibi her seferinde ne derse kalkıp yapıyorum.
aman tatsızlık çıkmasın yada o anda ne cvp verip nasıl davranacağımı da bilemiyorum açıkcası ve sonradan aklıma geliyor
şunu deseydim bunu deseydim kendimi suçlayıp günlerce neden cvp veremedim kendimi ezdirdim diye günlerce kendimi yiyorum.
kafanızı ağrıttım sizce ne yapmalıyım beni hiç sevmiyorlar hatta nefret ediyorlar eşimin ailesi.
ve sadece bana değil eltimede aynılar ama o benim gibi kafasına takmıyor amaan boşver diyor ben onlardan çok çektim konuşmak dahi istemiyorum diyor bana.
bu arada eltim benden büyük.
arakadaşlar yerimde olsanız ne yapardınız?
hiç gitmesem diyorum ama sonuçta eşimin ailesi ve onuda üzmek istemiyorum.gerçi o ailesini görünce değişip beni üzsede.
Son düzenleme: