- 12 Mayıs 2017
- 196
- 320
- 103
- 34
- Konu Sahibi Crazy-cat-lady
-
- #1
Merhaba :) Konu ile ilgili çok acemiyim ve aslında bir fikre çok ihtiyaç duyuyorum. Bu konuda tecrübesi ya da fikri bile olsa benimle paylaşacak bana yol gösterecek birileri olursa çok mutlu olurum :)
29 yaşındayım ve 3 yıldır oldukça mahrum bir yerde çalışıyorum, bekarım. Aslında bu mahrum yeri tercih etmemin sebebi iş yükünün görece az olduğu bir kurum tipinde olmak istemem, az iş yükümün olmasını istememse mesleki bir sınava hazırlanma isteğimdi. Tam olacağına inandığım, kendimi hazır hissettiğim dönemdeyse pandemi dolayısıyla sınavımız bilinmez bir tarihe ertelendi.
Bundan birkaç ay önce facebooktan en son 8-9 yaşlarında gördüğüm, bir akrabamızın yakın bir aile dostu olan bir kişi yazdı. Şaşırmakla beraber bunu hiçbir şeye yormamıştım, mesajlaşmamız çok uzun ve sürükleyici olmadı. Geçtiğimiz haftasonu ailemle görüştüğümde annem aslında kişinin annesinin bana talip olduklarını söylediklerini, benim hayatımda kimse olmadığını teyit ettikten sonra kişinin bana yazdığını söyledi. Ailem konuyu bana sınavım bittikten sonra açacaklarını söylemiş, onlar da tamam demiş, ancak sınavın ertelenmesi işleri karıştırmış.
Bir taraftan ya aslında güzel bir şeyi tepiyorsam diye tedirginlik duyuyorum ama diğer taraftan da koşullar çok elverişsiz geliyor. Sizlerden yardım istediğim konu da burası, belki bana göremediğim bir bakış açısı sağlarsınız diye umuyorum.
Bey efendi iyi bir mühendis olduğu için İstanbul dışında kendisini tatmin edecek bir iş bulamayacağını düşünüyorum (onunla bu konuyu konuşma imkanım olmadı, bu konunun ancak tanışma aşamasında konuşulabileceğini düşünüyorum ve tanışma aşamasına girdikten sonra da "aa benim planım böyle" demek bana tutarsızca geliyor?) Benimse sınavda İstanbul'da bir yer kazanmam güç. Sınav için 2 yıldır emek veriyorum ve 3 yıldır da buraya tahammül ediyorum. Bu durumda bu planın peşine takılıp gitmek kendime ihanet gibi geliyor.
Sınavda başka bir yeri yazsam, yaşlarımızın eğitim süresince 3-4 yıl şehirler arası ilişki yaşamak için çok ileri olduğunu ve yıpratıcı bir süreç olabileceğini düşünüyorum.
Hani halihazırda birbirimize aşık kişiler olsak, belki bu konuların olurları biraz daha irdelenebilir ama şu durumda karşı tarafa şartlar sunmak pazarlıkvari hareketlere girmek uygun olur mu bilemiyorum.
Diğer yandan bey efendi iyi bir iş sahibi (ben de çok şükür ki iyi bir mesleğe sahibim) iyi görünümlü ve (ne kadar kimseyle o seviyeye gelmedikçe bilinemeyecek olsa da) tanıdığımız, bildiğimiz, hayat tarzları bize benzeyen bir ailenin oğlu.
Şu anda farklı şehirlerde olmak, ilk etaptaki iletişimin telefon mesaj vb yollarla olacak olması her şeyi doğal akışından uzaklaştırıyor, bir araya gelsek belki birbirimizden çok etkilenebilecekken en azından ben, şu an nötrüm. Önceki konuşmamız negatif bir intiba bırakmasa da sürekli de olmadığı için, bu haber içimi kıpır kıpır etmedi. (Bir de sanırım yaşım dolayısıyla artık evlilik konularına mesafe hissetmeye başladım)
Bu konuların bir çıkar yolu olur mu, siz yerimde olsanız ne yapardınız bana bu konularda fikir verip yol gösterebilir misiniz? Şimdiden çok teşekkür ederim :)
29 yaşındayım ve 3 yıldır oldukça mahrum bir yerde çalışıyorum, bekarım. Aslında bu mahrum yeri tercih etmemin sebebi iş yükünün görece az olduğu bir kurum tipinde olmak istemem, az iş yükümün olmasını istememse mesleki bir sınava hazırlanma isteğimdi. Tam olacağına inandığım, kendimi hazır hissettiğim dönemdeyse pandemi dolayısıyla sınavımız bilinmez bir tarihe ertelendi.
Bundan birkaç ay önce facebooktan en son 8-9 yaşlarında gördüğüm, bir akrabamızın yakın bir aile dostu olan bir kişi yazdı. Şaşırmakla beraber bunu hiçbir şeye yormamıştım, mesajlaşmamız çok uzun ve sürükleyici olmadı. Geçtiğimiz haftasonu ailemle görüştüğümde annem aslında kişinin annesinin bana talip olduklarını söylediklerini, benim hayatımda kimse olmadığını teyit ettikten sonra kişinin bana yazdığını söyledi. Ailem konuyu bana sınavım bittikten sonra açacaklarını söylemiş, onlar da tamam demiş, ancak sınavın ertelenmesi işleri karıştırmış.
Bir taraftan ya aslında güzel bir şeyi tepiyorsam diye tedirginlik duyuyorum ama diğer taraftan da koşullar çok elverişsiz geliyor. Sizlerden yardım istediğim konu da burası, belki bana göremediğim bir bakış açısı sağlarsınız diye umuyorum.
Bey efendi iyi bir mühendis olduğu için İstanbul dışında kendisini tatmin edecek bir iş bulamayacağını düşünüyorum (onunla bu konuyu konuşma imkanım olmadı, bu konunun ancak tanışma aşamasında konuşulabileceğini düşünüyorum ve tanışma aşamasına girdikten sonra da "aa benim planım böyle" demek bana tutarsızca geliyor?) Benimse sınavda İstanbul'da bir yer kazanmam güç. Sınav için 2 yıldır emek veriyorum ve 3 yıldır da buraya tahammül ediyorum. Bu durumda bu planın peşine takılıp gitmek kendime ihanet gibi geliyor.
Sınavda başka bir yeri yazsam, yaşlarımızın eğitim süresince 3-4 yıl şehirler arası ilişki yaşamak için çok ileri olduğunu ve yıpratıcı bir süreç olabileceğini düşünüyorum.
Hani halihazırda birbirimize aşık kişiler olsak, belki bu konuların olurları biraz daha irdelenebilir ama şu durumda karşı tarafa şartlar sunmak pazarlıkvari hareketlere girmek uygun olur mu bilemiyorum.
Diğer yandan bey efendi iyi bir iş sahibi (ben de çok şükür ki iyi bir mesleğe sahibim) iyi görünümlü ve (ne kadar kimseyle o seviyeye gelmedikçe bilinemeyecek olsa da) tanıdığımız, bildiğimiz, hayat tarzları bize benzeyen bir ailenin oğlu.
Şu anda farklı şehirlerde olmak, ilk etaptaki iletişimin telefon mesaj vb yollarla olacak olması her şeyi doğal akışından uzaklaştırıyor, bir araya gelsek belki birbirimizden çok etkilenebilecekken en azından ben, şu an nötrüm. Önceki konuşmamız negatif bir intiba bırakmasa da sürekli de olmadığı için, bu haber içimi kıpır kıpır etmedi. (Bir de sanırım yaşım dolayısıyla artık evlilik konularına mesafe hissetmeye başladım)
Bu konuların bir çıkar yolu olur mu, siz yerimde olsanız ne yapardınız bana bu konularda fikir verip yol gösterebilir misiniz? Şimdiden çok teşekkür ederim :)