Berbat bir eş bu adam , ben de aynılarını yaşadım yeri geldi hüngür hüngür ağladım yetemiyorum diye , eşim o kadar çok yükümü aldı ki , ev isleri , çamaşır, bulaşık , bebek bakımı Allah ne verdiyse girişti yaptı, gurbetteyim bi de eşim resmen yoldaş oldu , bazen sinir krizleri geçirip eşime sardığım bile oldu ama o beni sakinleştirdi hep , bazen sabahları bir uyanırdım ki bebek yanımda yok , rahat uyuyayım diye bebegi almış başka odada bakıyor, mamasını vermiş, altını degişmis ve bana kahvaltı hazırlıyor, öyle öyle sakinlestim ve eşime karşı biraz daha anlayışlı olmaya başladım ( bebeğim 2 buçuk ay küvözde kaldı ve bu beni aşırı hırçın biri haline getirmişti , çok kötü şeyler yaşadım, gebelik zehirlenmesi ve erken doğum) eşim bir de üstüme gelseydi aklımı kaçırırdım herhalde , resmen anksiyete hastası olmuştum, bazen bebeğim kucağımda saatlerce ağlardım, sütüm azaldı, meme reddi vs birsürü sorun yaşadım, lohusa kadınlara karşı merhametli olmalı herkes , hele ki benim gibi travmatik bir doğum süreci yaşadı ise, böyle erkekler baba olmayı haketmiyor, daha fazla bu adamlara çocuk yapmamalılar...