Gerçekten çok zor durumdayım artık ne yapmam gerektiğini bilmiyorum!!

Merhaba bayanlar,
Hayatımda ilk defa bi derdimi hiç tanımadığım insanlara anlatıyorum ama artık canımı çok sıkan bi durum ve birilerinden fikir almaya ihtiyacım olduğunu düşünüyorum. Yoksa kendi kendime işin içinden çıkamıyacağım. Belki benim durumumda olanlar vardır veya fikrini söylemek isteyenler vardır diye buraya üye olup yazmak istedim. Lütfen fikirlerinizi paylaşın ve yazımı sonuna kadar okuyun. Çünkü gerçekten zor bi durumdayım, her türlü düşünceye ve tecrübeye ihtiyacım var. Çok uzatmadan konuya girip (Aslında çok uzun 3 yıllık bir olay) anlatmak istiyorum. Biliyorum uzun oldu ama lütfen zamanınızı ayırıp okuyun.

Ben 4. sınıf üniversite öğrencisiyim. Sınıfımızda 1. sınıftan beri tanıştığım ve takıldığım bi arkadaş grubumuz var. Bu gruptan bi çocuk(adı lazım değil x kişisi diyelim)sanırsam benden hoşlanıyo ama ben bunun farkında değildim ta ki yeşim(yine aynı gruptan arkadaşım) bana söyleyene kadar. Bi gün yeşim(1. sınıftayken) 'Biliyo musun? Sen x kişisiyle çok yakışıyosun ben sizin çıkmanızı çok isterim. Geçen gün (yine aynı gruptan başka bi çocuk) osmanda aynı şeyi söyledi bana. X kişisi sana çıkma teklif etse ne dersin ?' dedi. Ben ilk önce çok şaşırdım çünkü X kişisini arkadaşım olarak görüyodum ve aklıma hiç öyle bi ihtimal ve düşünce bile gelmemişti.İnsanların bizim hakkımızda böyle düşünmesi bile benim için rahatsız edici bi durumdu. Nedense sinirlendim ve kabul etmem çünkü ben onu öyle görmüyorum dedim. Hem arkadaş olarak anlaşmakla diğer türlü anlaşmak aynı şey değil. Belki çıkarsak anlaşamayız ayrılırız hem aynı sınıfta hem aynı arkadaş grubundayız. Ayrıldıktan sonra sürekli onunla karşılaşmak istemem rahatsız
olurum dedim. Arkadaşımda bence çok olumsuz düşünüyosun hem niye öyle diyosun siz çıksanız çok iyi anlaşırsınız dedi(Baya üzerime geldi yani). Ama arkadaşıma da nerden çıktı bu sen mi kafanda böyle düşündün yoksa x kişisi benden hoşlanıyo mu diye sormadım. Çünkü kız arkadaşımın böyle çöpçatanlık işleri vardır açıkçası :) Arkadaşlarını kendi kafasında birbirine yakıştırıp aralarını yaptığı olmuştur. Aklıma iki şey geldi ya x kişisi benden hoşlanıyo ama bana söylemeye çekindiği için yeşimle ağzımı arıyo ya
da yeşim bizi kafasında yakıştırıp beni yokluyo x'e karşı dolu muyum boş muyum diye.

Sonra x'in davranışlarını biraz dikkatlice gözlemleyince benden hoşlandığını farkettim çünkü bana daha ilgili davranıyodu(Başka şeylerden dolayıda anladım ama uzatmak istemiyorum pek). Ama ben onu sadece arkadaş olarak görüyodum ama iyi de anlaşıyoduk o yüzden birden araya mesafe koyamadım ama mesafe koymam gerekiyodu. Çünkü ona umut vermek ya da öyle anlaşılmak istemiyodum. Bende yavaş yavaş mesafe koydum(Hatta ona biraz kötüde davrandım diyebilirim benden hoşlanmaması için çok şey yaptım)ve 2. sınıfa geldiğimizde sanki o hiç grupta yokmuş gibi davrandım grup dışında hiç görüşmedim pek konuşmadım grup içindede zaten zorunluluktan konuşuyodum. Açıkcası onu görmek bile istemiyodum ben ona böyle bakmazken o nasıl bana o gözle bakar diye sinirliydim ona. Ama sonra onunda sanki artık bana eskisi gibi davranmadığını gördüm. Heralde artık olmayacağını anlamıştır o da beni artık arkadaşı olarak görüyodur ve hoşlanmıyodur diyip bu gereksiz mesafeyi ortadan kaldırmayı yine eskisi gibi arkadaş olmayı düşündüm. Çünkü bu mesafeli davranışlarımdan rahatsız oluyodum.

3. sınıfa geldiğimizde(yani yıl 2014) artık x'e mesafeli davranmıyordum yine eskisi gibi arkadaşdık konuşuyoduk ve kendime de kızdım açıkcası bunca zaman boşuna mesafeli kötü davranmışım aslında çok iyi çocuk diye. Sonra biz başlarda proje ödev vs. derken birebir görüşmeye buluşmaya başladık. Sonra bahaneler üretip buluşmaya görüşmeye başladık sonra da bahaneler üretmeden sebepsiz (çünkü aynı sınıfta olduğumuz için ya grupça görüşüyoduk ya da birebir görüştüğümüzde ödev proje sınav vs. olduğunda buluşuyorduk) buluşmalara başladık. Çok güzel eğleniyoduk onu pek tanımadığımı farkettim neredeyse her gün buluşuyoduk. Önceden benim için diğer çocuklardan bi farkı olmayan biriyken sonradan diğerlerinden farklı biri olduğunu anladım. Yani benim için farklı bi değer alıyodu gözümde ve benden hoşlandığını belli ediyodu artık. Bende belli etmeliyim diye düşündüm artık buluşmaya hep ben çağırdım gerektiğinde onu görmek için bahaneler ürettim nedense çünkü direk buluşalım diyemiyodum önceden ama
sonradan demeye başladım. Genelde ilk mesaj atan taraf ya da o mesaj attığında muhabbeti devam ettiren taraf ben oluyordum. Artık ben çabalıyodum yani ve biz artık eskisi gibi mesafeli iki arkadaş değil yaklaşık 5 ay sürekli konuşan buluşan insanlara dönüştük. Ben pek insanlara güvenip her şeyini hemen anlatan insanlardan değilimdir ama hani bazen basit şeylerde olsa hakkınızdaki bazı şeyleri hayatınızdaki yalnızca nadir bi kaç insan bilir ya işte artık o da benim için o nadir insanlardan biri olmuştu. Ben ona güvendim değer verdim elimden gelen her şeyi yaptığmı düşünüyorum arkadaşlarım sen biraz soğuk bi tipsin onu cesaretlendiricek(açılması için çünkü biraz çekingen bi insan) şeyler yap mesale onu bi yerlere davet eden taraf sen ol dediler, oldum. Soğuk davranma dediler soğuk davranmadım ama o, ben bişeyler yapdığım sürece çabalamamaya başladı. Şimdi de arkadaşlarım sen elinden geleni yaptın artık onun bişeyler yapması artık en azından konuyu açması girmesi lazım dediler.

Ama kızlar nerdeyse bugün 6 ay oldu sürekli çabalamaktan yoruldum ben ve ona yeterince süre tanıdığımı onunda beni iyi tanıdığını düşünüyorum. Belki size 6 ay kısa gelebilir.Biraz sabırsız bi insanımdır ama biz ilk defa tanışan insanlar değiliz 3 sene oldu tanışalı. Benden de artık emin olduğunu kafasında bir soru işareti olmaması gerektiğini düşünüyorum çünkü ben gerçekten elimden gelen herşeyi yaptım.Mesela önceden iltifat ettiğinde mutlu olurdum ama şimdi mutlu olmuyorum hatta rahatsız oluyorum çünkü sözlerinin bir sonu yoktu hepsi benim için havada kalan sözlerdi.

Asla kaprisli burnu büyük bi insan değilimdir bi ilişkide her iki tarafında fedakarlık yapması(gerek gururundan fedakarlık yapması gerek özgürlüğünden fedakarlık yapması gerekir) gerektiğini düşünüyorum. Ama ilişkilerde genelde bu konuları açan taraf erkek olmalıymış. Bu anlar erkekler için özelmiş. Kolay elde ettikleri bi kızın değerini bilmezlermiş. İstedikleri kız için mücadele etmeyi severlermiş diye forumlarda
sözlüklerde okudum ve arkadaşlarım da öyle dedi. Onu bile düşündüm aslında direk gidip konuşmayı ama sonra olurda ilerde eğer çıkarsak ben söylediğim için mi bi ilişki oldu(yani benim zorlamamla) yoksa o da istediği için mi diye düşünmekten kafayı yerdim. Bi türlü ondan ve sevgisinden emin olamazdım. Daha da kötü olurdu diye düşündüm. Biz şimdi neyiz nolcaz aramızda ne olduğu belli değil arkadaş desen değiliz (hangi arkadaş her gün günaydın mesajı atar artık öyle bi bahanesi olamaz) sevgili desen değiliz diyip kendimi düşürmek ve dırdır yapmak da istemiyorum(çünkü erkekler böyle dırdır yapan kadınları pek sevmezlermiş hatta en nefret ettikleri soruymus biz neyiz?). Hatta bi ara böyle konuyu açıp bu saçma sapan ilişkiyi bitirmeyi bile düşündüm ama yüz yüze bakıyoruz çok sert konuşmak istemiyorum kötü taraf olmak istemiyorum.

Ama napmaya çalıştığını ne düşündüğünü hala daha neyi beklediğini de anlayamıyorum. Acaba bi ilişkinin sorumluluğunu mu almak istemiyo gel diyince gelen git diyinde giden hep elinin altında yedekte bekleyen(istemem yan cebime koy hali bir nevi) bi insan olarak mı görüyo beni diye düşünüyorum . Ama çok iyi bi çocuk gerek arkadaş çevresinde gördüğü saygıyı sevgiyi biliyorum sonuçta arkadaşlarımızın neredeyse hepsi ortak diyebilirm. Bugüne kadar kimsenin onun arkasından kötü konuştuğunu duymadım görmedim de böyle bişeyi yapabileceğini bile düşünmek istemiyorum. Bu arada okumadığım forum ve sözlük kalmadı çok araştırdım:) Bi kaç haftadır nerdeyse günaydın dışında mesajlaşmıyoruz. Artık mesaj atmıyorum o atmadığı sürece o atınca cevaplıyorum o kadar. Nasıl davranmam daha ne yapmam gerektiğini gerçekten bilmiyorum...

Ya arkadasim cok uzun olmamis mi?
Inan bir yerden sonra devam edemedim..

merhaba cok güzel anlatmissin durumunu. nekadar erkeklerden beklesekte böyle bi konusmayi bence sen acil, gözünü kapatp konuyu ac, cünki bir insanin böyle seyleri icinde tutup kendini mahvestmesi cok gereksiz. :) kafani cok fazla mesgul eder bu konu bu yüzden en yakin zamanda bence acilmalisin :)

Öncelikle teşekkür ederim yazımı uzun olduğu için gerçekten okuması zor :) Ama açılmayı düşünmüyorum çünkü bu saatten sonra gerçekten sağlıklı bi ilişki yürütebileceğimi düşünmüyorum artık. Belki hala böyle devam ederse konuyu açıp tamamen bitirmeyi görüşmeyi mesajlaşmayı kesmeyi isterim çünkü gerçekten bu belirsizlik canımı çok sıkıyor. En azından biterse kafam rahat olur diye düşünüyorum. Ya da hiç böyle bi konuşma yapmayıp yavaş yavaş uzaklaşabilirim. Hem dediğim gibi kötü taraf olmak istemiyorum hem de yüz yüze bakan insanlarız.

Bu arada sanada teşekkür ederim bilgece okumaya çalışman bile benim için yeterli. Uzun olduğunu biliyorum ama başka nasıl anlatabilirdim bilmiyorum.

S Suna akasya cok samimi anlatmissin o yüzden bu uzun yaziyi sonuna kadar okudum.

seninde dedigin gibi aslinda en zoru bu belirsizlik. bana sorarsan yavas yavas uzaklasma, cünki böyle yaparsan herzaman hem belki onun hem senin icinde biryerlerde biseyler kalabilir. yinede aciklik getirip bitirmekten yanayim ben. rahat olursun. kafan binlerce sorularla mesgul olmaz. birbirinizi sürekli göreceginiz icin bence en dogrusu bu olur. Bide kötü taraf olmazsin konuya aciklik getirmis olursun icindekileri söylersin. belki oda biseyler söylemek ister. okadar yazistiktan sonra bence en dogrusu bu olur, olanlarin hatirina. :) diger türlu, yani yavas yavas cikarsan, bence "kötü" olma ihtimali daha yüksekmis gibi geliyor bana. yani x bunu tabikide anlicak uzaklasmak istedigini ve icinde hep bi kötü, beni istemedi, gibi bir his kalabilir. digertürlü aciklik getirmis olursun oda Dogru bir insansa o anda sana ne düsündügünü söyler... tüm olaylar oldugundan daha büyük daha agir bir yük gibi gözüksede, inan bana, bunu yaptiktan sonra cok hafifliceksin. :)

Şimdi düşündüm de gerçekten başka birinin fikrini almak çok iyi oldu benim için. Çünkü sen olaya daha farklı bi açıdan bakıyosun ben hiç böyle düşünmemiştim :) Aslında haklısın yavaş yavaş uzaklaşırsam asıl o zaman kötü olurum. Ama konuşursam da çok kızgınım kırgınım ona karşı sert davranırım konuşurum daha da sarpa sarar olaylar diye de cesaret edemiyorum. Sert konuşurum çünkü biliyorum :) Bu arada samimi fikirlerin için teşekkür ederim

evet yavas yavas cekilmek bence iyi ve "fair" bi davranis olmayabilir. senin icin ve tabisi x icinde.

böyle burda benim gibi yazmak tabi konusmaktan daha kolay, acikcasi bende belki hemen su an cesaret edemem bende korkarim, senin söyledigin sorun yüzünden. nedense biz kadinlarin beyinlere duygusala bagliyor bizde bunu gizlemek icin sert davranmaya basliyoruz. bu aradada asil konudanda sapmalar olabiliyor. yani kendimizi iyi kontrol edebilsek bi cok sorunu cözmüs oluruz asilnda yani konusma sirasinda belki konusmaya bukadar fazla adapta olmamaliyiz diye düsünüyorum (yani kendimizi kandirip; "öff neyse söyliyeyim gideyim zaten önemli degil, ay aksama napcaktim ben" diye aklimizdan gecirmemiz lazim). yoksa fazla düsününce duygusallasiyoruz. Sonrada sert davranmaya basliyoruz, sonrada belki kesip atiyoruz sanki karsi tarafin sucuymus gibi, gurur oyuna giriyor. Haha simdi sanki bende biraz konudan sapmis gibiyim, yine fazla yazdim

Yani demek istedigim: gözünde bu olayi büyütmemeye bak, konusma ayarla, sakin ol, cool ol, bunu gayet normal mis gibi söylemeye bak, yani icinden gecenleri ve nasil hissettigini, ve uzatmamaya bak konusmayi, duygusallasmadan önce bitsin konusma belkide en zoru...

he bide kusura bakma böyleyiz möyleyiz diye yazdim ama belki ayni fikirde olmayabiliriz :)

Bnde daha çömezim bu iliski mevzularinda. Konuyuda acmistim bi bnmde derdime bakip cevaparsaniz sevinirim.

Haklısın aslında çok fazla düşününce hem konu gereğinden fazla büyüyo hem de duygusallaşıyoruz. En iyisi çok düşünmeden gidip konuşup bitirmek. Ben hala bitirme taraftarıyım bu arada :)

Ben beklemeni oneririm.. bu kadar karsilikli emek vermissiniz neden simdi acele edip herseyi yakip yikicaksin ki.. gercekten seviyorsan kiyamazsin zaten.. biraz daha bekle derim..

Aslında ben acele etmediğimi düşünüyorum ama zaten hemen şimdi değil eylülde yüz yüze konuşmayı düşünüyorum. Farklı şehirlerde olduğumuz için buluşma gibi bi imkan pek yok da

yani evet acele etme ama bence zaten 6 ay lik bi süreden bisey cikmadiysa biraz zor gibi gözüküyor. böyle oluncada can skntisindan baska bisey degil yani, her yazistigin zaman ayni seyleri düsünüyorsan bence uzatmanin anlami yok. Tabi senin fikrinede saygi duyuyprum Asmin :)

konunuzu bölümüne taşıyorum. bilginize