- 12 Nisan 2022
- 2
- 1
- 23
- Konu Sahibi cicektarlasi
- #1
Arkadaşlar bir süredir aklımı kurcalayıp duruyor. ve ben biliyorum kime bu konuyu açarsam açayım kafaya takma boşver buda senin sınavın deyip beni anlamayacaklar. Baştan söyleyeyim lütfen beni kınamayın açıl o zaman taşıyamayacaksan demeyin. Ben sadece içimi dökmek istiyorum. Ben 20 yaşında bir genç kızım. Geçen sene kendi isteğimle çok isteyerek tesettüre girdim. İlk başta her şey çok güzeldi. Sonradan başta etkilenmedigim her şey tek tek üstüme gelmeye başladı ve ben bu baskıların altında bi enkazin içinde nefes almaya çalışıyormusum gibi hissetmeye başladım. Kendime çok sordum neden tesettüre girmelisin ne yapmalısın hepsini kafamda belli bir mantık çerçevesinde oturttum. Uzun ve tesettüre uygun elbiseler aldım. Topuzsuz dikkat çekmeyecek şekilde şallar taktım. Ailemde başta olmak üzere beni topa tutmaya başladılar. Tunik giy, topuz yap şu suratına bak biraz makyaj yap. Burnunu yaptır. (Bi Arap ülkesi) 'nin kadınlarına benziyorsun. Kaşını al. Erkek arkadaşın neden yok? Bu tarz şeyleri yaptığımda başımı bi bezle sıkı sıkıya sarmanın ne anlamı kalıyor. Salayim saçlarımı genişce gönlümden geçtiği gibi giyineyim daha az dikkat çekerim hemde tesettürün adını kirletmem daha iyi. Bir degil iki değil çevremden kimse beni desteklemiyor. Açıkken kurtarıyordum bir nebze ama kapalıyken güzel bir kız değilim gerçekten bütün bunlarda üst üste gelince ben boğulacak gibi hissediyorum. Asla açılmak gibi bir niyetim yok. Ama asla kafamı sımsıkı sarıp ayete hakaret etmeye de niyetim yok. Ben yalnız olmadığımı bilmek istiyorum. Allah'ın rızası için onun ölçütlerine uymak istiyorum. Biliyorum o hep beni görüyor ne hissettiğimi, bir toplumda aile yakınlarımın bana bakışlarının kalbimi ne kadar yaktığını buna rağmen mücadele ettiğimi.. Okulda ve çevrede açık kızları görünce bir nebzede olsa bazen tarzlarına özendiğimi. Bazen kendimi çok ama çok çirkin hissettiğimi yalnız hissetigim için kendi içimde boğulup durduğumu. Elbet o benimle.. Ama insan insana ihtiyaç duyuyor. Kendi gibi hissedenleri görünce rahatlıyor ve anlaşıldığını bilmek insanın yükünü hafifletiyor. Sizde benim gibi yıllar sonra kapanıp alışma sürecinde bunları yaşadınız mı? Neler hissettiniz.. Toplum baskısına nasıl dayanıyorsunuz?
Neyse. Ben tesettüre karar verdiğimde liseye başlamamıştım. Normal bi ailem var babam cumalara gider anca annem 5 vakitte. Kimse bana başını kapa demedi. Anneme ilk eşarp alalım bana dediğimde saçmalama çok küçüksün yapamazsın dedi. Ben de yaparım. Şimdi yapamazsam hiç yapamam dedim. Farkli sekillee girdiğim oldu pantolon da giydim ilk zamanlar baş geri bağlı ki cocukluk işte 
. Ama ben hiç boyun eğmedim, bu imalara, bazen alaylara, iğnelemelere karşı hiç gardımı düşürmedim. Kendimden hep emin oldum. Zamanla kabul ettiler saygı duydular. 
uzun zamandır ferace giymek gibi bir niyetim var ama ailem hâlâ pek sıcak bakmıyor, ben de onların fikirlerinin değişeceği günü sabırsızlıkla bekliyorum. Bence nasıl mutluysanız öyle kalın başkaları çok da tın.
