Gerçek anlamda yalnızlık

Selam kızlar :) herkes iyidir umarım.
Bana yeni ve yine bir güncelleme geldi.
Hayatımız hep bir kalabalık hep bir akış tempo vs içinde koşturmaca içinde geçerken ilk defa sanıyorum çok büyük bir duygu ile YALNIZ olduğumun farkına vardım. Evet ailem var arkadaşlarım var ama, insanlardan biraz geri çekilince, kendimle gerçek anlamda başbaşa kalma fırsatı buldum, inanın bunu hiç yapmıyoruz sosyal medya yüzünden. İş değiştirdim daha esnek calisabilyorum, eski isyerindeki o bağlarım koptu. sürekli bir şeyleri onlarda yaptığımın farkına vardım yemek yemek sosyalleşmek gibi, artık yoğun bir şekilde tek başıma bir şeyler yapmak zorunda kaldım belki saçma gelecek ama 1 gün yalnız kalınca fark edilen bir şey değil bu. Günlerce yalnız kalınca her şeyi tek başına yapınca çok çok çok farklı hissetmeye başladım hem zorlandım hem garipsedim... figuranliktan başrol gibi mi desem. Uzun süren arkadaşlıklardan, spontane iş hayatından sonra yapayalnız olduğumu yeni farkettim desem ve bununla baş etmeye çalışan, şaşkın bir ergen oldum desem. Hiç kendimle geçirecek bu kadar boş zamanım olmamıştı. Üzüldüm birazda bu farkındalığa bu yaşımda vardığım icin, belki de kalabalıklar içinde olmam da bu düşünceden bir kaçıştı, yüzeysel bakıyordum bu yalnızlık işine. Ayy neyse iyi geceler

Bu bir dert değilde düşünce akışı gibi olmuş. Benm fikrim buna ben de dahil yalnız kalkmaktan korkan ve yalnızken kendisine başkalarına davrandığı gibi davranamayan çok insan olduğu.
Ben mesela, yanımda eşim olsun ailem olsun sabahları severek kahvaltı hazırlayabilirken, kendim için kalkıp aynı sofrayı kuramıyorum, kendimi hep eleştiriyorum, insanın en büyük düşmanı kendisi demişler, yalnızken kendi sesimden kaçamadığım için sürekli birileriyle zaman geçirerek kafamdaki sesi susturuyorum.
Kendimle arkadaş olmayı bir türlü sevemedim.
Kendinle barışık olmamakla karıştırılmasın bu. Karakterimi ve dış görünüşümü seviyorum, ama kendi kendime eğlenmeyi bilmiyorum bu da cevap olarak benim düşüncelerim olsun

Bayılırım zaman zaman yalnız kalıp. Her şeyden izole olup kendimi dinlemeye

Merrilymerrily .!.:

Bu bir dert değilde düşünce akışı gibi olmuş. Benm fikrim buna ben de dahil yalnız kalkmaktan korkan ve yalnızken kendisine başkalarına davrandığı gibi davranamayan çok insan olduğu.
Ben mesela, yanımda eşim olsun ailem olsun sabahları severek kahvaltı hazırlayabilirken, kendim için kalkıp aynı sofrayı kuramıyorum, kendimi hep eleştiriyorum, insanın en büyük düşmanı kendisi demişler, yalnızken kendi sesimden kaçamadığım için sürekli birileriyle zaman geçirerek kafamdaki sesi susturuyorum.
Kendimle arkadaş olmayı bir türlü sevemedim.
Kendinle barışık olmamakla karıştırılmasın bu. Karakterimi ve dış görünüşümü seviyorum, ama kendi kendime eğlenmeyi bilmiyorum bu da cevap olarak benim düşüncelerim olsun

Genişletmek için tıkla...

Aynen dert değil aslında bir farkındalık :) dediğiniz gibi o kadar başkaları ile zaman geçirip hayatı paylaşıyoruz ki, onlar olmadan tüm hayatım her günüm kendimle nasıl geçer kısmı yok ve bunu 30 dan sonra farkettim, hayattan çıkaracak ders gerçekten bitmiyormuş. Her yere birileri ile gitmek değil ama günün 24 saati kendinle olmak kendinle ilgilenmek kitap okumak, bir şeyler izlemek, gezmek vs insanda farklı dünyalar açıyor.. ya da şehir değişikliği iş değişikliği çok etkiliyor. Ölüm gerçeğiyle yüzleştirdi mesela beni, değişik umarım hayat bir sürükleniş değilde güzel bir yürüyüş olur hepimiz için

Vasfiyeteyzeniz .!.:

Bayılırım zaman zaman yalnız kalıp. Her şeyden izole olup kendimi dinlemeye

Genişletmek için tıkla...

Gerçek anlamda o kadar uzun zamandır bunu yapmamışım ki düşünce dünyamda bambaşka kapılar açıyor, eş sevgili arkadaşlar aile hiç birine bağımlı olmamalıyız, bir gün herkes gidebilir ve tek başına bir yaşam sürdürmek zorunda kalabiliriz vs vs

Kulubun1uyesi .!.:

Aynen dert değil aslında bir farkındalık :) dediğiniz gibi o kadar başkaları ile zaman geçirip hayatı paylaşıyoruz ki, onlar olmadan tüm hayatım her günüm kendimle nasıl geçer kısmı yok ve bunu 30 dan sonra farkettim, hayattan çıkaracak ders gerçekten bitmiyormuş. Her yere birileri ile gitmek değil ama günün 24 saati kendinle olmak kendinle ilgilenmek kitap okumak, bir şeyler izlemek, gezmek vs insanda farklı dünyalar açıyor.. ya da şehir değişikliği iş değişikliği çok etkiliyor. Ölüm gerçeğiyle yüzleştirdi mesela beni, değişik umarım hayat bir sürükleniş değilde güzel bir yürüyüş olur hepimiz için

Genişletmek için tıkla...

Ben bunları başka bir şehire üniversite okumaya gittiğimde anlamıştım ilk kez. 18 yaşındaydım ve bu bana çok korkutucu gelmişti ilk başta, o yüzden her fırsat bulduğumda ailemin yanına arkadaşlarımın yanına geliyordum. 1 günlük bile olsa. Sonra bu benim için ilk ders oldu mesela. Neden onlar senin için gelmiyor, sensiz onlar hayatlarına devam edebiliyor da sen sürekli onların yanına gitmek için kendini yoruyorsun? Sonra bırakmıştım gitmeyi. :)
Kendinle zaman geçirirken keyif almayı başarırsa insan çok güzel oluyor gerçekten

Merrilymerrily .!.:

Ben bunları başka bir şehire üniversite okumaya gittiğimde anlamıştım ilk kez. 18 yaşındaydım ve bu bana çok korkutucu gelmişti ilk başta, o yüzden her fırsat bulduğumda ailemin yanına arkadaşlarımın yanına geliyordum. 1 günlük bile olsa. Sonra bu benim için ilk ders oldu mesela. Neden onlar senin için gelmiyor, sensiz onlar hayatlarına devam edebiliyor da sen sürekli onların yanına gitmek için kendini yoruyorsun? Sonra bırakmıştım gitmeyi. :)
Kendinle zaman geçirirken keyif almayı başarırsa insan çok güzel oluyor gerçekten

Genişletmek için tıkla...

Ben üniversiteyi de aynı şehirde okudum aile evinin o konforsuz konforu içinde bunu farketme fırsatı olmuyor. bir ev sorumluluğu almak kolay değil mesela. Şimdi hatırlıyorum başka şehire giden arkadaşlarım tatillerde gelirlerdi ve ben onlara göre plan yapmak noktasında bazen sorun yaşardım, neden beni yönlendiren onlarin geliş tarihi diye ben sabitim etrafimda bir döngüye dahilim, sinirimi bozardi hala bozuyor ajjdjf ayyy öyle işte neyse hepsi geldi geçti o bir hevesle görüşmeler de boşa.

Kulubun1uyesi .!.:

Selam kızlar :) herkes iyidir umarım.
Bana yeni ve yine bir güncelleme geldi.
Hayatımız hep bir kalabalık hep bir akış tempo vs içinde koşturmaca içinde geçerken ilk defa sanıyorum çok büyük bir duygu ile YALNIZ olduğumun farkına vardım. Evet ailem var arkadaşlarım var ama, insanlardan biraz geri çekilince, kendimle gerçek anlamda başbaşa kalma fırsatı buldum, inanın bunu hiç yapmıyoruz sosyal medya yüzünden. İş değiştirdim daha esnek calisabilyorum, eski isyerindeki o bağlarım koptu. sürekli bir şeyleri onlarda yaptığımın farkına vardım yemek yemek sosyalleşmek gibi, artık yoğun bir şekilde tek başıma bir şeyler yapmak zorunda kaldım belki saçma gelecek ama 1 gün yalnız kalınca fark edilen bir şey değil bu. Günlerce yalnız kalınca her şeyi tek başına yapınca çok çok çok farklı hissetmeye başladım hem zorlandım hem garipsedim... figuranliktan başrol gibi mi desem. Uzun süren arkadaşlıklardan, spontane iş hayatından sonra yapayalnız olduğumu yeni farkettim desem ve bununla baş etmeye çalışan, şaşkın bir ergen oldum desem. Hiç kendimle geçirecek bu kadar boş zamanım olmamıştı. Üzüldüm birazda bu farkındalığa bu yaşımda vardığım icin, belki de kalabalıklar içinde olmam da bu düşünceden bir kaçıştı, yüzeysel bakıyordum bu yalnızlık işine. Ayy neyse iyi geceler

Genişletmek için tıkla...

Bazen yanlızlık güzel oluyor. Ama fazla yanlız kalınca da insan fazla düşüncelere dalıyor. Önemli olan hayat akışınızda yaşadığınız her şeyden keyif alabilmek. Yanlızlık hissi duydugunuzda film izlemek, bakım vs yapmak ve düşünceleri geçiştirmek. Zamanla buna alışınca da topluluğun içine girince bunalma ve yalnız kalma hissi oluşuyor

Yazdiklariniz başlıklar tam uymuyor aslinda tabii bu bana göre
Gercek anlamda yalnızlık hem fiziken hem ruhen hayatin tum yükleriyle basbasa kaldiginizda ortaya çıkıyor
Yani çevrenizde insanlar varken kendinizi yalniz hissediyorsaniz bu biraz da ic dunyaniz ve duygularınızla alakalıdır. Fazla derinlere dalmissiniz belli ki.
Diger yandan da hayatin sorumlulugunu almak biraz da yalniz olmaktir esasında.

Merrilymerrily .!.:

Bu bir dert değilde düşünce akışı gibi olmuş. Benm fikrim buna ben de dahil yalnız kalkmaktan korkan ve yalnızken kendisine başkalarına davrandığı gibi davranamayan çok insan olduğu.
Ben mesela, yanımda eşim olsun ailem olsun sabahları severek kahvaltı hazırlayabilirken, kendim için kalkıp aynı sofrayı kuramıyorum, kendimi hep eleştiriyorum, insanın en büyük düşmanı kendisi demişler, yalnızken kendi sesimden kaçamadığım için sürekli birileriyle zaman geçirerek kafamdaki sesi susturuyorum.
Kendimle arkadaş olmayı bir türlü sevemedim.
Kendinle barışık olmamakla karıştırılmasın bu. Karakterimi ve dış görünüşümü seviyorum, ama kendi kendime eğlenmeyi bilmiyorum bu da cevap olarak benim düşüncelerim olsun

Genişletmek için tıkla...

evet yalnızız aslında kalabalıklar olsa da ben bazen kendıme zaman yaratıp bişeyler yaparım
özellikle sehır dısı gezılerını kendım planlarım bazen vapurla geciyorsam kulaklıgımı takar podcast dinlerim.
Ve döndüğümde birseylerı kafamda aşmış, daha rahatlamıs hissederim.

Ama bazen hiç yapamam, oturup bir fincan kahve alasım gelmez kendim için, ama biri gelse yanına lokumunu koyarım vs.
Sanırım arayıslar da donem donem değişiyor,

Yalnız kalacak zamanı kendıne yaratmak çok önemli, hepımızın buna ihtiyacı var. Özellikle sürekli pıt pıt heryerden bildirim gelince kendımızı koşarken buluyoruz. bi sakin kalıp meditatif ruh halınde kalınca kalp atısları bile sakinleşiyor.
Kalabalık kafada gürültüdür.

madameblack .!.:

Bazen yanlızlık güzel oluyor. Ama fazla yanlız kalınca da insan fazla düşüncelere dalıyor. Önemli olan hayat akışınızda yaşadığınız her şeyden keyif alabilmek. Yanlızlık hissi duydugunuzda film izlemek, bakım vs yapmak ve düşünceleri geçiştirmek. Zamanla buna alışınca da topluluğun içine girince bunalma ve yalnız kalma hissi oluşuyor

Genişletmek için tıkla...

Evet kaliteli bir yalnızlık ve bununla barışmak en önemlisi

esracaheleyan .!.:

evet yalnızız aslında kalabalıklar olsa da ben bazen kendıme zaman yaratıp bişeyler yaparım
özellikle sehır dısı gezılerını kendım planlarım bazen vapurla geciyorsam kulaklıgımı takar podcast dinlerim.
Ve döndüğümde birseylerı kafamda aşmış, daha rahatlamıs hissederim.

Ama bazen hiç yapamam, oturup bir fincan kahve alasım gelmez kendim için, ama biri gelse yanına lokumunu koyarım vs.
Sanırım arayıslar da donem donem değişiyor,

Yalnız kalacak zamanı kendıne yaratmak çok önemli, hepımızın buna ihtiyacı var. Özellikle sürekli pıt pıt heryerden bildirim gelince kendımızı koşarken buluyoruz. bi sakin kalıp meditatif ruh halınde kalınca kalp atısları bile sakinleşiyor.
Kalabalık kafada gürültüdür.

Genişletmek için tıkla...

Katılıyorum gün içinde bile değişiyor ruh halleri.. çalışmadığım o dönemde kendime dönünce sadece haftalık tatillerde ya da işten eve gelip kendine zaman ayırmanın çok yüzeysel kaldığını farkettim, daha çalışılması gereken bir konu bu herkes için, kendinle başbaşa kalmak... hem yorulmazsin, hem incinmezsin, beklentin olmaz muhteşem yanları da yok değil

guldeniz15 .!.:

Yazdiklariniz başlıklar tam uymuyor aslinda tabii bu bana göre
Gercek anlamda yalnızlık hem fiziken hem ruhen hayatin tum yükleriyle basbasa kaldiginizda ortaya çıkıyor
Yani çevrenizde insanlar varken kendinizi yalniz hissediyorsaniz bu biraz da ic dunyaniz ve duygularınızla alakalıdır. Fazla derinlere dalmissiniz belli ki.
Diger yandan da hayatin sorumlulugunu almak biraz da yalniz olmaktir esasında.

Genişletmek için tıkla...

Hem fiziken hem ruhen hayatın tüm yükleriyle başbaşa kaldım diyebiliriz, hem maddi hem manevi şuan bile ağlamaya 5 kala :)) çevremdeki insanlar arkadaşlarım günün 3 5 saati buluşmak mola vermek deşarj olmaktan ibaret maalesef, bu bulusmalarda ayda yılda bir oluyor. kimse kimsenin mutsuzluğunu yalnızlığını duymak istemiyor el uzatmak istemiyor günün sonunda

Kulubun1uyesi .!.:

Katılıyorum gün içinde bile değişiyor ruh halleri.. çalışmadığım o dönemde kendime dönünce sadece haftalık tatillerde ya da işten eve gelip kendine zaman ayırmanın çok yüzeysel kaldığını farkettim, daha çalışılması gereken bir konu bu herkes için, kendinle başbaşa kalmak... hem yorulmazsin, hem incinmezsin, beklentin olmaz muhteşem yanları da yok değil

Genişletmek için tıkla...

hayatınızda biri var mı merak ettim, uzun süre yalnız kalınca insan bir ilişkiye uyum sağlamakta da zorlanabılıyor

Hep yalnızız aslında. Sadece dönem dönem birileri eşlik ediyor yalnızlığımıza hepsi bu.
Mesela belki çok değil 1 sene 2 sene önce bizim için hayati öneme sahip insanlar şu an yanımızda olmayabiliyor.
Kendimize kalıyoruz eninde sonunda. Ana rahminde de mezarda da tek başımızayız.
O yüzden en çok kendimizi sevmeli, en çok kendimizi şımartmalıyız.

esracaheleyan .!.:

hayatınızda biri var mı merak ettim, uzun süre yalnız kalınca insan bir ilişkiye uyum sağlamakta da zorlanabılıyor

Genişletmek için tıkla...

Uzun zamandır yok, o konu da ayrı girdap zaten zorlanıyorum evet , insanlardaki sorunları erken fark edip çekip gidiyorum gibi dusunebilirsin, bununla olmaz kararı bende çok uzun sürmüyor manipülasyonu ne biliyim aradığım karakter özellikleri yoksa tahammül edemiyorum maalesef

Cizirti .!.:

Hep yalnızız aslında. Sadece dönem dönem birileri eşlik ediyor yalnızlığımıza hepsi bu.
Mesela belki çok değil 1 sene 2 sene önce bizim için hayati öneme sahip insanlar şu an yanımızda olmayabiliyor.
Kendimize kalıyoruz eninde sonunda. Ana rahminde de mezarda da tek başımızayız.
O yüzden en çok kendimizi sevmeli, en çok kendimizi şımartmalıyız.

Genişletmek için tıkla...

Evet etraftaki yalancı kalabalığın içinde bunları unutmuşum cızırtı hanım.. yaş ilerledikçe kimsen kalmıyor :) mezara tek gireceksin bu kadar sallama mottosuyla yaşamak lazım

Kulubun1uyesi .!.:

Uzun zamandır yok, o konu da ayrı girdap zaten zorlanıyorum evet , insanlardaki sorunları erken fark edip çekip gidiyorum gibi dusunebilirsin, bununla olmaz kararı bende çok uzun sürmüyor manipülasyonu ne biliyim aradığım karakter özellikleri yoksa tahammül edemiyorum maalesef

Genişletmek için tıkla...

Aslında artık olgunlaştıgın için red flag ları erkenden görüp kaçıyorsun,

Yanlıs ilişkilerde olmaktansa yalnızlık cok daha iyi. Tahammul sevıyesının düşmüşlüğü de etkiliyor maalesef, nerden biliyorum diye sormayın

esracaheleyan .!.:

Aslında artık olgunlaştıgın için red flag ları erkenden görüp kaçıyorsun,

Yanlıs ilişkilerde olmaktansa yalnızlık cok daha iyi. Tahammul sevıyesının düşmüşlüğü de etkiliyor maalesef, nerden biliyorum diye sormayın

Genişletmek için tıkla...

Maalesef maalesef beni ben gibi olanlar anlar

Kulubun1uyesi .!.:

Hem fiziken hem ruhen hayatın tüm yükleriyle başbaşa kaldım diyebiliriz, hem maddi hem manevi şuan bile ağlamaya 5 kala :)) çevremdeki insanlar arkadaşlarım günün 3 5 saati buluşmak mola vermek deşarj olmaktan ibaret maalesef, bu bulusmalarda ayda yılda bir oluyor. kimse kimsenin mutsuzluğunu yalnızlığını duymak istemiyor el uzatmak istemiyor günün sonunda

Genişletmek için tıkla...

Aynen öyle maalesef
Aglamayin hayat güzel ve hayat tek basina da yeri geldiğinde güzel
Elbette sosyalleselim, insanlarla görüşelim fakat neticede birey olarak hepimiz yalniz doğduk yani her birimiz birer bireyiz, ayrıyız, farklıyız ve biriciğiz
Sizi cok iyi anlıyorum ve emin olun bu bir geçiş süreci sizin için
Sorunlarla bas basa kalip yaninda kimseyi bulamadığında insan oyle bir kırılma yasiyor ki, biri aynısını yasadiginda yaninda olayim diyorsun. Benzer yollardan gecenlere yarenlik edebiliyorsun. Hayata dair güçleniyorsun
Zaten olgunlasmak da boyle bir sey.
İstediğinizde özelden de yazabilirsiniz.