Oncelikle basiniz sagolsun. Ayni durumu cok sevdigim ablamda yasadim. 5 yil gecti cok zor bir surec. Hala devam ediyor. Gecmeyecek. Ben de sizin gibiydim psikologa gitmek bu konular hakkinda konusmak istemiyordum. Hep erteledim. En sonunda fiziksel rahatsizliklarim cikmaya basladi, kulak agrisi daha sonra da vertigo. Sonrasinda psikolojik tedaviye basladim. Icinizden anlattikca dokuluyor daha da rahatliyorsunuz emin olun. Bu aci hic gecmeyecek hep kalbimizde olacak eksiklikleri. Ama hayat malesef ki devam ediyor. Yasamak zorundayiz. Ablamdan sonra kullanmadigim antidepresan kalmadi. Kendime yaptigim en buyuk kotuluklu o ilaclari kullanmak. Keske en basta terapi alsaydim diye dusunuyordum. Lutfen bir an once terapiye başlayın. Umuyorum ki bizi hep goruyorlar, her zaman yanimizdalar. Mekanlari cennet olsun oncelikle sevgili babanizin, biricik ablamin ve tum kayiplarimizin.
