- 23 Eylül 2013
- 147
- 36
- 28
- Konu Sahibi karpuzkiraz
-
- #1
merhaba arkadaşlar. kendimi resmen bir çıkmazda hissediyorum...
4 yıldır süren bir ilişkim var ve erkek arkadaşım çok sinirli biri ve geçimsiz. 4 yıldır çok güzel zamanlarımız oldu iyi biridir kendisi romantik düşünceli anlayışlı zaman zaman benim saçma davranışlarımı idare eder duygusal biridir beni çoook mutlu ettiği oldu. ama gelgelelim tüm bunlar öfkelenene kadar. öfkelenince kendi annesini babasın bile görmüyor gözü. çok fena bağırıyor ne dediğini bilmiyor terbiyesizce konuşuyor tehditler savuruyor şiddet uygulamakla tehdit ediyor küfür ediyor hakaret ediyor. öfkesi geçince sinirle söyledim özür dilerimler. 2 yıldır ben de yıprandım ve ben de değiştiğimi hissediyorum. ben de ses yükseltiyorum kırıcı şeyler söylüyorum saygısız bir ilişkiye döndü. bir konuda tartıştığımız zaman konu uzadı mı feci şekilde geriliyor tüm suçu benim uzatıp durmam olarak bana atıyor ve sinirleniyor ağzından çıkanı kulağı duymuyor. sürekli en ufak şeyden bana kızması sürekli her şeyime karışması tüm suçu bana yüklemesi falan artık dayanılmaz boyuta ulaştı. anlattım bak bu şekilde sorun çözemeyiz lütfen makul şekilde tartışalım konuşalım diye ama o zaman bile sen de beni o kadar sinirlendirme diye benim üstüme attı suçu. defalarca anlattım tamam dedi ama olmadı yapamadı yine büyük kavgalar çıktı yine yaptı aynılarını. sakin olduğu sürece beni el üstünde tutar ama bir sinirlendi mi ne namusum kalır ne insanlığım. onu sakin tutmak içinse kendisine tamamen itaat olsun falan istiyor. ona karşı gelinmesine katlanamıyor. bir şey dediyse o olacak. böyle karşısında kedi gibi birini istiyor kız dediğin susacak falan. aşırı kıskanç psikopatlık derecesinde. ve tüm bunlara katlanma sebebimse aslında iyi biri olması. sinirlenmeyince hiçbir sorun yok çok mutluyuz. offf ne yapmam gerekiyor bağlandım sanırım kopamıyorum. 4 yılımı verdim emek verdim. evet evli değiliz gerçekten emek verenlere haksızlık oluyor bu dediğim belki ama üzülüyorum ben bu insana 4 yıl sabrettim boşuna mı diye. bir yandan hem ilişkimize hem kendime üzülüyorum. ben çok uyumlu ve sakin biriyimdir kimseyi kırmak istemem çok çekinirim. ama erkek arkadaşımla konuşmalarımı görse biri noldu sana sen böyle biri değilsin der. çok değiştim olumsuz etkilendim. çok kırıcı konuşuyorum kötü restler çekiyorum sesimi yükseltiyorum. sürekli alttan olan sakinleştiren olamadım. ben böyle biri değildim kendimi tanıyamıyorum. ayrılmak en uygun seçenek fakat ben çok alıştım ayrılıktan sonra çekeceğim acıdan korkuyorum ve böyle iyi birini bulamam diye korkuyorum(sinirli olması dışında). ne yapmalıyım nasıl alışmalıyım çok duygusal bir dönemden de geçiyorum kafam çok karışık yardım ederseniz destek olursanız sevinirim
4 yıldır süren bir ilişkim var ve erkek arkadaşım çok sinirli biri ve geçimsiz. 4 yıldır çok güzel zamanlarımız oldu iyi biridir kendisi romantik düşünceli anlayışlı zaman zaman benim saçma davranışlarımı idare eder duygusal biridir beni çoook mutlu ettiği oldu. ama gelgelelim tüm bunlar öfkelenene kadar. öfkelenince kendi annesini babasın bile görmüyor gözü. çok fena bağırıyor ne dediğini bilmiyor terbiyesizce konuşuyor tehditler savuruyor şiddet uygulamakla tehdit ediyor küfür ediyor hakaret ediyor. öfkesi geçince sinirle söyledim özür dilerimler. 2 yıldır ben de yıprandım ve ben de değiştiğimi hissediyorum. ben de ses yükseltiyorum kırıcı şeyler söylüyorum saygısız bir ilişkiye döndü. bir konuda tartıştığımız zaman konu uzadı mı feci şekilde geriliyor tüm suçu benim uzatıp durmam olarak bana atıyor ve sinirleniyor ağzından çıkanı kulağı duymuyor. sürekli en ufak şeyden bana kızması sürekli her şeyime karışması tüm suçu bana yüklemesi falan artık dayanılmaz boyuta ulaştı. anlattım bak bu şekilde sorun çözemeyiz lütfen makul şekilde tartışalım konuşalım diye ama o zaman bile sen de beni o kadar sinirlendirme diye benim üstüme attı suçu. defalarca anlattım tamam dedi ama olmadı yapamadı yine büyük kavgalar çıktı yine yaptı aynılarını. sakin olduğu sürece beni el üstünde tutar ama bir sinirlendi mi ne namusum kalır ne insanlığım. onu sakin tutmak içinse kendisine tamamen itaat olsun falan istiyor. ona karşı gelinmesine katlanamıyor. bir şey dediyse o olacak. böyle karşısında kedi gibi birini istiyor kız dediğin susacak falan. aşırı kıskanç psikopatlık derecesinde. ve tüm bunlara katlanma sebebimse aslında iyi biri olması. sinirlenmeyince hiçbir sorun yok çok mutluyuz. offf ne yapmam gerekiyor bağlandım sanırım kopamıyorum. 4 yılımı verdim emek verdim. evet evli değiliz gerçekten emek verenlere haksızlık oluyor bu dediğim belki ama üzülüyorum ben bu insana 4 yıl sabrettim boşuna mı diye. bir yandan hem ilişkimize hem kendime üzülüyorum. ben çok uyumlu ve sakin biriyimdir kimseyi kırmak istemem çok çekinirim. ama erkek arkadaşımla konuşmalarımı görse biri noldu sana sen böyle biri değilsin der. çok değiştim olumsuz etkilendim. çok kırıcı konuşuyorum kötü restler çekiyorum sesimi yükseltiyorum. sürekli alttan olan sakinleştiren olamadım. ben böyle biri değildim kendimi tanıyamıyorum. ayrılmak en uygun seçenek fakat ben çok alıştım ayrılıktan sonra çekeceğim acıdan korkuyorum ve böyle iyi birini bulamam diye korkuyorum(sinirli olması dışında). ne yapmalıyım nasıl alışmalıyım çok duygusal bir dönemden de geçiyorum kafam çok karışık yardım ederseniz destek olursanız sevinirim
Son düzenleme: