seven erkek sevdiği için çabalar, onu merak eder, ilgilenir, koruru kollar, gözü başka kızlarda olmaz, ayrı kalmaya dayanamaz. ben bunu bilir bunu söylerim. acı acı kanaya kanaya tecrübe ediyor insan. sizi cepte görüyor, uzaklaşmış sizden, çünkü uzak mesafe ilişkisini kaldırabilecek kadar büyük değilmiş sevgisi. alışkanlığa dönüşmüş bağlılığınız. aslında arada bir ilişki de kalmamış. ailesiyle tanıştırması da bişeyi değiştirmiyor bi erkek için. bazıları bunu çok kolay yapıyor biz kızlar çok anlam yüklüyoruz. sizi üzüyor. izne gelip sizle iletişime geçmeden gitmesi kabul edilemez. bu ilişkiyi yani olmayan ilişkiyi süründürüp kendize acı vermenizin de bi anlamı yok. başlarda peşinizden koşmuş, şimdi siz onun için elde ettiği bi avsınız. bi sonraki adımı bulduğu ilk avı kovalamak ve üzerine konmak olacak. şimdi siz ne yapacaksınız, kangren olmuş kolunuzu kesip, sizi öldürmesine izin vermeyeceksiniz. bi süre yeri acıyacak. sonra hem sizin çabalarınızla hem de karşınıza çıkacak olan o hayatınızın adamı(!) nın sevgisiyle kanayan yerlerinizin iyileştiğini görecek ve bir oh çekeceksiniz. keşke yerine iyi ki diyeceksiniz. geceleri acıyla yatıp acıyla kalkmayacaksınız. huzurla uyuyup huzurla uyanacaksınız. değerli olduğunuzu hissedeceksiniz. ben de şuan benzer süreçlerden geçiyorum. kolu koparmak zor kangren de olsa ama cesaret... biraz cesaret çok şeyi değiştirir. bizim ihtiyacımız olan da tam olarak bu sanırım. siz de benim en son açtığım konumu okuyup bi iki çift laf ederseniz ben de iyi hissedeceğim. sevgiler...