- 18 Kasım 2022
- 536
- 802
- 18
- 30
- Konu Sahibi Bikupakahve
- #1
Merhabalar,
Yaklaşık 2 yıldır evliyim. Eşimle aynı şirkette (A şehrinde)çalışıyorduk. 5 ay önce kendi şirketimizi kurmak İçin çalıştığımız yerden ayrıldık. İşimiz gereği sık sık başka şehirlere gidip görüşmeler yapmamız gerekiyor. Ailelerimiz farklı şehirlerde yaşadığı İçin bir süre ailelerimizin yanında kalıp bu şehirlerde görüşmeler yaparak işlerimizi genişletme ve bir süre sonra evimizin olduğu şehre dönme şeklinde bir plan yaptık.
Bu arada ben ikinci üniversitemi eşimin ailesinin bulunduğu şehirde (B şehri diyelim)okuyorum. Evlenmeden önce başka bir şehirde okuyordum, daha sonra nakil oldum, dondurdum. Şimdi B şehrinde olan üniversiteyi tekrar aktifleştirdim. Dersleri takip etmeye çalışıyorum. İkinci üniversiteyi şu anki mesleğime faydası olacağını düşündüğüm ve sevdiğim için okuyorum.
Benim ailem de başka bir şehirde( C şehri diyelim)Annem bir süredir yurtdışında olduğu İçin ara ara C şehrine gidiyoruz ve babamla kalıyoruz, orda görüşmeler yapıyoruz.( Daha önce açtığım babam konusunu okuyabilirsiniz)
B şehrinde kv ve kp nin evinde kalıyoruz( şu an maddiyat başka yerde kalmaya uygun değil)Ev çok küçük , evde genç bireyler var. Ben az konulan biriyim, kv konuşkan. Yani iyi insanlar aslında ama ben artık bu yaşam şeklinden çok zorlanmaya başladım. Bir kaç defadır kişiliğim ve mesleğimle ilgili hoşuma gitmeyecek şekilde konuştu. Mesela doktorum diyelim. Diyor ki sen ameliyat zor yaparsın. İkinci üniversite mesleğini yap falan. Cevap veremezsin insanlara falan diyor. Kaç defa kibarca işimizi sevdiğimi üniversite okuma niyetimi söyledim.
Başka mevzularda da bu şekilde konuşabiliyor. Kötü niyetli değil ama rahatsız olmaya başladım. Alıngan bir kişiliği var. Üstelik bize yemek yapıyor, yardımcı olmaya da çalışıyor. Ben de alıngan olduğu İçin konuşmalarıma ekstra dikkat etmeye çalışıyorum. Bir de ev işlerine yardım etmeye çalışıyorum. Mesela ben yardım ediyorum, ders çalışmam lazım. Eşim oturuyor. Böyle durumlarda da eşime sinir oluyorum. Sırf kadın olduğum İçin benim yardımcı olmak zorunda kalmam sinirimi bozuyor.
C şehrine gidince zaten babam ayrı bir dünya. Orda da hareketlerime aşırı dikkat ediyorum, evle ilgili ekstra efor sarfediyorum. Bir de babam eşim evde olmayınca gelip benimle negatif ve şiddet dolu düşüncelerini paylaşıyor.
Tabi bu süreçte şirket işlerine de yardımcı olmaya çalışıyorum. Ama sürekli bir şeylere dikkat etmeye çalışmak beni zorlamaya başladı. Eşimle de zaman zaman aramız bozuluyor. Bazen eski zamanlarımızı özlüyorum. Diğer taraftan işin ve okulun İçin sabret diyorum. En az Bir kaç ay daha bu şekilde devam etmesi gerekecek.. yılmak üzereyim.. Aileler ne güzel destek olmak istiyor diyorum ama her yerin kendine göre zorluğu var . İyi insanlar olmaları yetmiyor. Her şeyi arkada bırakıp gitmeye çok yaklaştım.
Kk üyeleri sabret mi dersiniz yoksa bekle ve başka yol bulmaya mı çalış dersiniz?
Yaklaşık 2 yıldır evliyim. Eşimle aynı şirkette (A şehrinde)çalışıyorduk. 5 ay önce kendi şirketimizi kurmak İçin çalıştığımız yerden ayrıldık. İşimiz gereği sık sık başka şehirlere gidip görüşmeler yapmamız gerekiyor. Ailelerimiz farklı şehirlerde yaşadığı İçin bir süre ailelerimizin yanında kalıp bu şehirlerde görüşmeler yaparak işlerimizi genişletme ve bir süre sonra evimizin olduğu şehre dönme şeklinde bir plan yaptık.
Bu arada ben ikinci üniversitemi eşimin ailesinin bulunduğu şehirde (B şehri diyelim)okuyorum. Evlenmeden önce başka bir şehirde okuyordum, daha sonra nakil oldum, dondurdum. Şimdi B şehrinde olan üniversiteyi tekrar aktifleştirdim. Dersleri takip etmeye çalışıyorum. İkinci üniversiteyi şu anki mesleğime faydası olacağını düşündüğüm ve sevdiğim için okuyorum.
Benim ailem de başka bir şehirde( C şehri diyelim)Annem bir süredir yurtdışında olduğu İçin ara ara C şehrine gidiyoruz ve babamla kalıyoruz, orda görüşmeler yapıyoruz.( Daha önce açtığım babam konusunu okuyabilirsiniz)
B şehrinde kv ve kp nin evinde kalıyoruz( şu an maddiyat başka yerde kalmaya uygun değil)Ev çok küçük , evde genç bireyler var. Ben az konulan biriyim, kv konuşkan. Yani iyi insanlar aslında ama ben artık bu yaşam şeklinden çok zorlanmaya başladım. Bir kaç defadır kişiliğim ve mesleğimle ilgili hoşuma gitmeyecek şekilde konuştu. Mesela doktorum diyelim. Diyor ki sen ameliyat zor yaparsın. İkinci üniversite mesleğini yap falan. Cevap veremezsin insanlara falan diyor. Kaç defa kibarca işimizi sevdiğimi üniversite okuma niyetimi söyledim.
Başka mevzularda da bu şekilde konuşabiliyor. Kötü niyetli değil ama rahatsız olmaya başladım. Alıngan bir kişiliği var. Üstelik bize yemek yapıyor, yardımcı olmaya da çalışıyor. Ben de alıngan olduğu İçin konuşmalarıma ekstra dikkat etmeye çalışıyorum. Bir de ev işlerine yardım etmeye çalışıyorum. Mesela ben yardım ediyorum, ders çalışmam lazım. Eşim oturuyor. Böyle durumlarda da eşime sinir oluyorum. Sırf kadın olduğum İçin benim yardımcı olmak zorunda kalmam sinirimi bozuyor.
C şehrine gidince zaten babam ayrı bir dünya. Orda da hareketlerime aşırı dikkat ediyorum, evle ilgili ekstra efor sarfediyorum. Bir de babam eşim evde olmayınca gelip benimle negatif ve şiddet dolu düşüncelerini paylaşıyor.
Tabi bu süreçte şirket işlerine de yardımcı olmaya çalışıyorum. Ama sürekli bir şeylere dikkat etmeye çalışmak beni zorlamaya başladı. Eşimle de zaman zaman aramız bozuluyor. Bazen eski zamanlarımızı özlüyorum. Diğer taraftan işin ve okulun İçin sabret diyorum. En az Bir kaç ay daha bu şekilde devam etmesi gerekecek.. yılmak üzereyim.. Aileler ne güzel destek olmak istiyor diyorum ama her yerin kendine göre zorluğu var . İyi insanlar olmaları yetmiyor. Her şeyi arkada bırakıp gitmeye çok yaklaştım.
Kk üyeleri sabret mi dersiniz yoksa bekle ve başka yol bulmaya mı çalış dersiniz?
