"Eyvah evde kaldim" diyenler, buyrun dertleselim

Keşke hayat hayatın paylaştığın insanla hayat sınırlı kalsa işin içinde annesi,babası ve evleneceğin adamın alışkanlıkları hayatı hiçde kolay kılmıyor evlilikle birlikte dertlerde başlıyor

narsultan .!.:

öncellikle dalgaya degil de ciddiye alarak cevap verdiginiz icin tesekkürler. bekar olupta halinden memnun olanlari kast etmiyorum tabiki. onlar aynen devam

söylediklerinizde haklisiniz tabi, ama sizinde dediginiz gibi herkesin hayat görüsü farkli.



Benim hayattan bekledigim masalsi bi ask degil, öyle biseyin var oldugunu zannetmiyorum zaten. Daha cok hayati paylasabilecegim bi insan.

Genişletmek için tıkla...

ema1 .!.:

Keşke hayat hayatın paylaştığın insanla hayat sınırlı kalsa işin içinde annesi,babası ve evleneceğin adamın alışkanlıkları hayatı hiçde kolay kılmıyor evlilikle birlikte dertlerde başlıyor

Genişletmek için tıkla...

inan bana bunun farkindayim, ask romanlari okuyup, ordaki hayatlari yasamanin hayalini kuran saf bi kiz degilim.
Bir insanla degil bir aileyle evlendiginin, sorumluluklarin ve sorunlarin artacaginin farkindayim. Evliligin hayattaki bütün problemlerimin cözümü olmayacaginin da farkindayim. Kisacasi pembe bi gözlükle bakmiyorum ben bu olaya
Beni nelerin bekledigini tahmin edebiliyorum, ama bunlarin hepsine gögüs germeye de hazirim.
Ama bana,( ve bunu kendim icin söylüyorum, yukardada degidigim gibi mutlu olanlar go go go) bu hayati yalniz yasamak artik zor geliyor. Arkadaslar, aile bir yere kadar.

Başlayıp biten ilişkiler bizim ülkemizde malesef ayıp görülüyor ayrılmak başka birisini bulmak bile hatta. Ama böyle böyle insanları tanıyorsun daha doğrusu erkekleri. O kadar cinsler ki biraz kötü adam görmeden iyisini bulmak zor hayatta. O yüzden kötüsünü de görmek faydalı olabilir. Yani bi nevi hayat deneyimi.

narsultan .!.:

Bende durum söyle,
25 yasina girecegim nerdeyse, üniversite bitti, ve issizim simdilik.
Biliyorum simdi, 24-25 yas nedir ki diyenler cikacak. Ben de farkindayim, daha zaman oldugunun.
Ama artik yalniz olmaktan biktim.
Arkadaslarim, kuzenlerim hepsi teker teker evleniyor, yuvalarini kuruyor. Hatta cocuk sahibi oluyorlar.
Ben ise hergün dua ediyorum, Allah'im ne olur kismetimi karsima cikar diye, ama daha zamani gelmedi galiba.

Bu zamana kadar hic sevgilim olmadi, hem ben dogru bulmadim, hem de aile yapimiza uygun degil bu durum. O yüzden hep bir tane olsun, o da tam olsun dedim bekledim. Bu arada tabi gelen talipleri de hep reddetim. Ama ne yapabilirim, hic birini gönlüme bi parca olsun dokunamadi ki.

Ve simdi burdayim, yalniz ve mutsuz.

Ayni durumda olanlar, buyrun anlatin, bu da bizim topigimiz olsun.

Genişletmek için tıkla...

ben 19 yaşındayım uzun soluklu sonu evlilik olacak ilişkiden yanayım.Burcum gereği evlilik bana cok sıcak geliyor hayalimdeki tabii :) zamanı gelmediğini düsünüyorum canım umarım kısa zamanda karşına çıkar ama önce cidden iş bulmalısın.

Ne yalan söyleyeyim hayatının aşkını yaşayamayanlara içten içe üzülüyorum ben. Herkes çok aşık olur aşık olduğu kişiye kavuşur umarım...

Bulanlar arayanlardir diye bi soz vardir bilmem bilir misiniz??bence karsiniza gorucu usulude olsa cikanlari gorun.illaki devam etmek zorunda degilsiniz..baktiniz elektrik var..o zaman devam edersiniz....

Bence ihtiyacınız olan sosyalleşmek. Çalışmasanız da aktif olabilirsiniz, yeni insanlar tanıyabilirsiniz. Görücü usulü,evde oturup da birilerinin sizi bulmasını beklemektense, dışarı çıkın. Kendi ilgi alanlarınıza göre aktivitelere gidin, kurslara başlayın ki bu şekilde sizinle aynı kafada ve zevkte insanlarla tanışma fırsatınız olur. Resim kursuna başlayıp da ruh eşini bulan hanımlar biliyorum:)

Bende aynı durumdayım..26 yaşima girdim bu ay..2012 de mezun oldum hemen iş aramaya başladım nereye başvurduysam olmadı ,ilk zamanlar olduğu için hep umutluydum hayatım hep böyle gitmeyecek ya diyorum,mutlaka bi kapı açılacak diyodum,bunun üstüne bide maddi manevi ailevi sorunlarla uğraştım,ikinci yıl kpss hazırlanayım dedim hiç evden çıkmadım çokta iyi bi puan alamadım yine başvurularım olumsuz puan mülâkatlara bile yetmiyor,bu arada çevremdem akrabalarımın bazıları çalişiyor evleniyorlar,bu 3.yılım artık iyice göze batmaya başladım,2 3 talip oldu gördüm görüştüm ısınamadım,bu yılda akşama kadar evde tekim tüm gün yalnızım,ilk zamanlar nasıl olsa bitecek güzel şeyler olacak diyodum ama atık diyemiyorum sanki bu yalnızlığa alıştırayım kendimi diyorum,psikolojik olarak çok bunaldım,hep ağlıyorum ne düşüneyim bilmiyorum,çevrem zaten bni evde kalmış görüyorlar iyice canım sıkılıyor,evlilikte istiyorum mutlu olmayı kim istemez,sosyal,çevrem de olmadığı için oda olamayacak sanırım,çok mutsuzum bnde bu konuda,çok dertliyim,canım çok sıkkın....

Bence önce işe gir baksen hanım teyzeler sırasıyla oğluna uygun kızı sende görür , paranın yüzü sıcaktır artık evde oturan kızı kimse istemiyor geçim zor

Evlenmek zor , evlenememek daha zor .. Hele ki 28 yaşında ve hala bekarsanız daha da alıngan zor Zamanında nişan atmış ve nişanlınız sizden sonra evlenip barklanmış ve baba olmuşsa ve sz hala evlenemediysenz daha da zor Anneniz babanız mutlu bir yuva kurmanız için her gün saçma sapan herifler öneriyorsa size evlenememek bir eziyet
Bazen isyan etsek de Rabbim affetsin.. Her şeyin hayırlısı Allah var gam yok .!

Allah herkesin eşini vaktinde karşısına çıkarsın.Belli yaştan sonra evlenmemek çok zor ,kalbin açıyor.Saçma sapan boşanmış ,iki çocuk üç çocuklu adamlari karşınıza çıkarıyorlar,yıkılan hayallerinize ağlayıp acaba evlensemmi diye geceleri uykunuz kaçıyor.
Aileniz biz ölürsem ne olursun diye bu adamlarla evlenmeniz için gözünüzun içine bakıyor.ki zamanında bu aile hemcinsi,aman sevgilin olmasın aman erkekler kötü ,evlenmeden sevgilin olmaz o da kocan olur diye.......
Tek söz aptalmisim

Sakın sakın üzülmeyin aman tüh evlenemedim diye bu günlerinizin tadını çıkarın, kıymetinizi çok çok iyi bilecek biri karşınıza çıkana kadar ve gerçekten iyi bir insan olduğundan emin olana kadar bekleyin.. hem kendisi hem ailesinden emin olana kadar o deftere imza atmayın.. evlilik günlerinizin bekarlık günlerinizi aratmaması dileğiyle...