Öyle mi oldu bilmiyorum. Karşımdaki kişi yanlış bir şey de söylemedi ki. Elektrik mi alamadım, yoksa korkularım kaygılarım mı beni ele geçirdi ayıramıyorum. Kimseyi oyalamak da istemiyorum.Evlilik sorumlulugu zordur, göz korkutabilir ama ben karşındaki kişiden hoslanmadigin icin bitirmek istedigini dusundum.
İncitici olur sanki böyle de.Sorun sende degil,bende..
Daha guzellerine layiksin.
Biz sizi arariz..
Bence öyle, yani düzgün biri olabilir ama hoşlanmak, etkilenmek, cinsel çekim farklı bi şey, enerjiyle alakalı. Yüzyüze gelince belki farklı olur, bi şans vermekte fayda var, bi beğeni oluştuysa deneyip duruma gore bakabilirsin ama hiç beğenmediysen gorusmeye gerek yok.Öyle mi oldu bilmiyorum. Karşımdaki kişi yanlış bir şey de söylemedi ki. Elektrik mi alamadım, yoksa korkularım kaygılarım mı beni ele geçirdi ayıramıyorum. Kimseyi oyalamak da istemiyorum.
Neden incinsin,ne kadar taniyor ki..İncitici olur sanki böyle de.
Etkilenince bunları ne düşünüp ne de yazıcaksınÖncelikle mutlu günler diliyorum herkese. 30 yaşındayım atanalı 10 yıla yakın bir zaman oldu memurum. Arkadaşlarımın önerisi ile bir kişi ile konuşmaya başladık. Bir görüş belki hoşlanırsın, hemen reddetme dedikleri için görüşmeye başladım aslında yanlış yaptım sanırım. Yüz yüze henüz gelmiş değiliz. 3-4 gün oldu konuşmaya başlayalı. Kendisi özel bir şirkette çalışıyor. Benden 2 yaş kadar büyük. Bayram sonrası bir görüşme planlıyoruz ancak ben sürekli kabuslar görüyorum anlamsız şekilde. Karşımdaki kişi seviyeli, düzgün cümlelerle kendisini ifade edebilen birisi. Arkadaşlarım benim mutlu bir evlilik yapmamı, mutlu olmamı istiyorlar, ailem de öyle. Ama ben evlilik sorumluluğunu yüklenecek gücü kendimde göremiyorum. Hassas, duygusal ve tembel bir yapım var. Karşımdaki kişinin yanlış anlamayacağı, incinmeyeceği şekilde nasıl bir açıklama yapmalıyım bilmiyorum. Evet sevmek sevilmek çok güzel bir şeydir ancak evlilik konusunda mantığım duygularımı bastırıyor. Günlerdir düşünüyorum, herhangi birinden emin olabilmenin, aynı ev içerisinde sorumlulukları alabilmenin, bu zamanda mutlu bir aile kurup, evlat yetiştirmenin ayrıca zor olmasının yanında bu sorumlulukları alabilecek kadar güçlü olmadığımın farkındayken, iletişimi çok fazla ilerletmeden ve karşımdaki kişiyi de incitmeden nasıl bu durumu sonlandırabilirim? Yüz yüze görüştükten sonra karşımdaki kişinin yanlış bir düşünceye kapılmasını istemediğim için bu evrede açıklama yapmak istiyorum. Şimdiden teşekkür ediyorum değerli yorumlarınız için.
Öyle olurdu sanırım bilmiyorum o istek bir türlü uyanmadığı için kendimi suçluyorum. Peki nasıl bir yol izlemeliyim nasıl bir açıklama yapmalıyım da karşımdaki kişi incinmemeli? Tek düşüncem incitmeden yanlış anlaşılmadan sonlandırmak.Karşınızdaki kişinin sizde bu isteği uyandırmadığı kanaatindeyim,baskın bi duygunuz olsaydı evlilik endişenizi ekarte ederdiniiz :)
Belki görüşme sonrası karşı taraf da benim gibi düşünecektir ama yine de kafam çok karışık.Bence öyle, yani düzgün biri olabilir ama hoşlanmak, etkilenmek, cinsel çekim farklı bi şey, enerjiyle alakalı. Yüzyüze gelince belki farklı olur, bi şans vermekte fayda var, bi beğeni oluştuysa deneyip duruma gore bakabilirsin ama hiç beğenmediysen gorusmeye gerek yok.
bu gidisle incitici olur diye evlenirsiniz artik adamla :))İncitici olur sanki böyle de.
Yani niyet tanıyıp ciddi bir yola girmek olduğu için böyle düşündüm. Belki karşı taraf görüşme sonrası farklı düşünecek, ilerletmek istemeyecek belki ama ben olur da daha fazla tanımak isterse diye korkuyorum. Zihnim çok karışık.Tüm bunlsri düşünmek için zaten çok erken değil mi ? Bilmiyorum yaştan dolayı mı direk evlilik olarak düşündünüz daha yüz yüze görüşmediginiz birine ben evlilik düşünmüyorum demek tuhaf olur sanki
Dahasi için sonra düşünseniz yani bilmiyorum ciddi niyetli olsanız bile üç ayda hemen nişan takılmaz herhalde sevgi aşk bunlar tanımadan hissedilmez bir insan bana ikinci buluşmada evlilik derse zaten samimi gelmez . Aklı başında insan tanışmak ister vakit geçirmek isterYani niyet tanıyıp ciddi bir yola girmek olduğu için böyle düşündüm. Belki karşı taraf görüşme sonrası farklı düşünecek, ilerletmek istemeyecek belki ama ben olur da daha fazla tanımak isterse diye korkuyorum. Zihnim çok karışık.
Yok asla, aksine hiçbir sorunumuz yok ailevi. Hatta ailemden uzaklaşma ihtimali bile beni yoğun hüzne boğuyor. O kadar alışmışım ki bekarlığa, evlenirsem kendimi ateşe atacakmışım gibi hissediyorum. Evlilik insanı değil miyim acaba?bu gidisle incitici olur diye evlenirsiniz artik adamla :))
gonul isleri baskasi uzulur mu diye yapilmaz.
bu arada niye bu kadar korkuyorsunuz? kendi ailenizde sorunlar mi vardi?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?